Morgunblaðið - 09.06.1970, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚM 1970
GEORGES SIMENON:
EINKENNILEGUR
ARFUR
un,a undir handleggnum — son-
ur Elísu, sem haf5i fylgt mann-
inum sínum um alla Evrópu, bú-
ið í draslaralegum gistihúsuim og
herbergjuim og borðað í ómerki-
legum matsöluhúsum. En rætur
hans stóðu dýpra. Hann var son
arsonur annarrar systurinnar,
sem myndin var af yfir arinhill-
unni, þeirrar með fallega og blið
lega andlitið^ sem minnti hann a
Colette — og sonarsonur sitein-
smdðsins, sem hafð.i endað sern
ökumaður hjá kalkofnunum.
ÞeSsi var uppruni hans og hann
fann sig bundinn honum sterk-
um böndum. Og samt var hann
aðikomumaðúr frá framandi landi
sem hafði gengið frá borði á
skipi, sem þefjaðd af salti og
þorski, og reikaðd um bryggjuna
með farangur sinn í hendinni og
með skrítnu selskinnshúfuna á
höfðinu.
Hinu fólkinu var allt öðru
vísi farið. Það þekkti hvert ann
að hafði verið í skóla- saman, tal
aði sama málið og átti sameiigin-
legar endurminningar.
Gerardine Eloi var systir móð
ur hans. Hún hafði Hka átt
bernsku sína í húsinu við Escale
götu þar sem .al'lt bergmá'laðd af
tónldst daginn út og daginn inn.
Hún hafðd ekki gifzt flökku-
tónlistarmanni, heldur manni af
skdpshöndlaraætt í fjóra láði,
sem alltaf hafði átt heima í hús-
inu við Duperrébryggjunia.
Hún hafðd aldrei farið úr þessu
húsi. Þar hafði húm fætt börn
sín og alið þau upp, og þegar
maðurinn hennar dó, hafðii hún
tekið við verzluninná.
Allar tegundir I útvarpstæki, vasaljós 00 lelk-
föng alltaf fyrirliggjandi.
Aðeins i heildsölu til venlana.
Fljót afgreiðsla.
HNITBERG HF.
Öldugötu 15. Rvik. — Siml 2 28 12.
Bókhald
Þar sem við höfum nú tekið í notkun bókhaldsvél, getum
við bætt við okkur nokkrum fyrirtækjum eða einstaklingum.
Sjáum um ársuppgjör og framtal til skatts. Sömuleiðis
milhuppgjör ef óskað er.
Tilboðum sé skilað til blaðsins fyrir n.k. föstudag merkt:
„Vélabókhald — 2747".
Og þetta hafði gerzt meðan
hann. isjálfur var víðisfjarri og
þekkti ekki annað til L»a Rotíhelle
en það, sem hann hafði heyrt hjá
foreldrum sínum, og það hafði
einmitt neegit tii þess að draga
upp feigraða mynd af staðmum —
fadlegum stað með þýðum,
hlýjurn litum — höfn friðar og
heiðariei'ka.
Stundum breytti suðan úr hinu
herberginu um tón. Það var þeg-
ar Colette talaði. Hvenær sem
Gliilles heyrði til hennar, strauk
hann sór um ennið og hendurn-
ar. Lögreglumiennirnir tveir
voru nú komnir út í gluigga að
fá sér frískt loft.
Hann hafðii getið upp á leynd-
armálinu og opnað skápinn, og
hann gat ekki öðiru trúað en að
þannig hefði frændii hans óskað
þess. Þetta dularfulla orð, sern
þyrfti að finna — minnti það
ekki á drekana í sögunum, sem
gættu innganigsins að einhverj-
um fjársjóðum?
Þessi seigi, harðskeytti mað
ur, sem talaði ekki við nokkurn
mann, umgekkst mieðtoræður sín-a
með fyrirlitningu — hann fór
vikulega í píiagrímisför til Nieul,
til þess að horfa á vangamynd
konu, sem var óðum að upplit-
ast, eftir því sem árin liðu.
Það var þetta, sem vaxð að
upplýsa. Það ga't verið sama um
Mauvoiisin hinn vægðarlausa,
sem ekkert gat mýkt, ©kkert
staðið í vegi fyrir — manmnn
siem þrammaðd þungstíguir dag
hvern gegnum borgina, sem
hann hafði laigt undár sig.
Hvað hafðd Octave frændi
haf.t í hyggju?
Að stráksnáiði skyld'i erfa
völdin hans? Ætti að hafa líf og
dauða Samtakanna í hendi sér?
Stundium komust taugar hans í
háspennu og voru í þann veg-
inn að hrök'kva, og þá stökk
hainn upp úr sætinu, en þegar
lögreglumennirindr tveir litu við
og gláptiu á hann, sett'ist bann
niður aftur, vesiæildartega.
Hann viissi það. Hann var sá
eini, sem vissi það.
Octave Mau'voisin var föður-
bróðiir hans. Gerardine Elod var
móðuirsystir hans.
Og eitt kvöldið, á skuggalegu
sti.gagatinu, hafði hann, Gilles
Mauvoisin, haldáð Colette í
faðmi sér — Colette, sem var
tengdafrænka hans og af vörum
hennar hafði hann dru'kk'.ð
sjálft lífið.
Nú var hún þarna fyrir innan
glerhurðin'a, veikluð og vaxmar-
lauis. Bjaila dómarans hringdfi, og
fulltrúinn flýtti sér að svara.
Hvað ætluðu þeir að gera við
Colette? Þegar fulltrúinn kom
afitur út úr hinu herberginu,
gaut hann auga tii hims manns-
ins og gefck út á ganginn.
Páum mínútuim síðar k,om han.n
aftur, mieð Sauvaget læteni, siem
var órateaður og fölur, fötin
krukluð, og maðurinn aumlegri
og ráðvilltari en nokteru sinni.
Nú það var þá svona! Það átti
að láta elskendurna mætast!
Og Gilles skildi allt saman.
Hann var erfinigd mannsiins, sem
þau höfðu svikið.
Þegar fuiltrúinn hafði leitt
lækninn fyrir réttinn, kom hana
fram aftur í biðstofun.a og lok-
aði dyrunium. Svo teiit hann á
úrið sitt.
— Ég held ég verðá að fara
og hringja heim til konunnar.
Það þýddii siaraa sem, að nú
yrðá bið, kannski lclukkustu'nd-
um saman.
Litla taskan stóð þarna enn
og lét lítið yfir sér, en sagði
sína raunasögu. Hvað hafði Col-
ette setit niður í bana? Hún
hafði ek'ki grátið, þegar þeir
komu að sækja hana. Hún hafði
ekki kvatt Gilles. Hún hafði far
ið þegjanidi, næstum leynáiega,
rétt eins og sumit fólk deyr, til
þess að angra ekki þá sem kring
um hana voru.
Og Gerardine Eloi v-ar mióðúr
systir hians. Nú þekkti hann sögu
hennar. Rinquet hafði sagt hon
um haraa, og Rinquet vissi allt.
Hún hafði verið' trúlotfuð
bankamanni í Crédit Lyonnais,
en hann hafði dáið úr tæringu
nokkrum mánuiðum síðar. Svo
hatfðd hún gifzt Désiré Eloi, sem
var fimmtán árum eldri en hún.
— Skrítinn karl það, sagði
Rinquet.
— En „Skrítinn" þýddi hjá
honuim sama sem hálfbrjálaður.
Hann átti sér ekki raema eitt
áhugamál — úr, gömul úr. Póik
kom með þau til hans úr allri
borginni, þar eð vitað va-r, að
haran var safniari. Allan daginn
og hálfa nóttiraa var hann að
kufcla við þau, taka þau sund-
ur og setja þau saman aftur. Jú,
hiann gat siainnartega fengið þau
til að ganga. En. á meðan stálu
þjónar haras frá honum öllu
steini léttara, svo að verzluninni
LXIV
sem hafði verið edn sú blómleg-
asta í bænum, fór óðuim að
hraka. Og um þær mundir sem
hann dó, var ás-tandið orð'ið
hörmulegt.
Langt árabil, sem Gdlles var
með öllu ótouninugt, hafð.i lífi
Gerardine verdð lifað þarna uppi
yfir búðinni, þar hafði hún alið
upp börnin sín þrjú — nema á
sumrin, þegar hún flutti með þau
í hús úti við sjó.
Svo kom sá dagur, er hún
þurfti að taka við stjórninni á
verzluninni. Hún varð að halöa
sínu g'egn öðrum kaupmönnum
og svo skipstjórum, sem.reyndu
að féfletta hana. Kannski
studdi þessi búniingur hennar
han.a, og gerði hana hörkulegri
á S'Viipinn.
Um Skeið barðist hún við ósigr
andi vandræðii, og útvegaði sér
peninga hér og þar, til þess að
komast yfir S'tundarerfiðtteikana.
En sivo að lofcuim leitaði hún til
Octave Mauvodsin.
Fyrsit og síðast var hún móð-
ir, sem var að berjaist fyrir af-
kvæmium sínum. Hvaða máli
skipti það þó að Bob væri land-
eyða, Louise væri fitu'klumpur og
systir hennar heimsk og áhrifa-
gjörn stelpa, sem hafði kastað
sér í fangdð á giftum manni?
í lífá Octave Mauivoisin var
hún aðteins einn stikluisteinninn
á daglegri hringferð hans, stund
arfjórðungs stanz, klukkan fimm,
til þess að hafa auga með þess-
um nok'kur hundruð frönkum,
sem hann. hafði lánað henni —
til þes’S að drekka boiia af
þunnu te og • éta tvær sneiðar
af ristuðu braiuðii með ávaxta-
mauki...
Seintegt fótatak í stiganum fyr
ir utan. Þar var maðu'r að koma
upp, og stanzaði með fárra sek-
úndna máOIibili til þesis að blása
mæðiinni. Það mátti heyra hann
blása og mása. Þegar hann kom
inn í biðlstofuna, þekkti Gilles,
að þar var teominn Rataud þing-
maður, sem hann visisi, að átti
ekiki verri óvin til en. stigatröpp
ur. Að vanda bar hann regnhlíf.
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Það blæs byrlega í fjármálum þessa dagana. Þér semur ekki við
þá, sem þér eru kunnugastir.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Þér finnst allt ganga á afturfótunum. Farðu því að öllu með gát.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Innkaup og lán, verða flóknari og draga meiri dilk á eftir sér, en
þú hafðir gert ráð fyrir.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Frestaðu frekari ákvörðunum degi lengur, ef þú mátt.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Þér hættir við að taka einhverjum afleiðingum of alvarlega.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þér er ýmislegt ljóst, sem aðrir ekki skilja. Það er tilgangslaust
að fella dóm á gerðir annarra.
Vogin, 23. september — 22. október.
Gerðu ráð fyrir því, að þessi dagur beri margt í skauti sér, sem
margir skilja ekki.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú þarft ekki að blanda geði við Pétur eða Pál, sem koma langt
að. Þú þekkir nóg af fólki.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Viðskiptamál eru viðkvæm eins og endranær, einkum ef þú dregst
aftur úr f starff.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Samvinna og tillitssemi gera daginn að gleðiefni fyrir flesta. Sumir
eru í hjúskaparhugleiðingum.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Það er hvorki staður né stund tH að fást við tilraunir. Það ern
svo margir, sem fást við sleggjudóma.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Þú ert of tilfinnnganæmur þessa dagana.
því einkar vel.
Gættu skapsmuna þinna