Morgunblaðið - 10.06.1970, Blaðsíða 24

24
MORGUNB'LAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. JÚNÍ 1970
Lögreglumennirnir tveir fluttu
sig í snatri frá glugganum og
heilsuðu honum kueteislega.
Þingmaðurinn varð hisea að sjá
Gilles þarna, og hikaði sem
snöggvast en ákvað síðan að
segja ekki neitt við hann, og
án þess að berja að dyrum, gekk
hann beinrt inn í innri salinn.
Gilles sat áfram kyrr, enda
þótt hann þyldi nú ekki lengur
við fyrir óþolinmæði. Til hvers
var Rataud hingað kominn?
Hann stóð ekki við nema tíu
mínútur. Hann hlaut að hafa tal-
að við rannsóknardómarann í
hvíslingum, því að þeir stóðu
rétt úti við dyrnar, og Gilles gat
séð sfcuggana þeirra á móðugler
inu, en ekfcert hljóð frá þeim
barst samt fram í biðstofuna.
Þegar rannsóknardómarinn
fylgdi þingmanninum til dyra,
leit hann sem snöggvast á Gill-
es með forvitnissvip. Þingmaður
inn fyrrverandi fékk hóstakast,
rseskti sig og hraekti í vasaklút,
og athugaði hrákann vandlega,
gekk síðan út, hægum öldungs-
skrefum.
Gilles hefði mest langað til að
hlaupa í felur, en hann varð nú
samt kyrr, þar sem hann var kom
inn. Enn leið hálftími og þrlr
stundarfjórðungar. Þá var bjöll-
unni hringt aftur og fuiltrúinn
þaut á fætur, og glaðnaði sýni
lega yfir honum, af því að nú
kæmist hann loksins í kvöldmat
inn.
Svo kom Colette fyrst út.
Hún var með samanhnoðaðan
vasaklút í annarri hendi. Með
uppgjafarsvip tók hún upp tösk
una sína, en fulltrúinn tók hana
af henni með kurteisissvip og
sagðii: — Lofið mér . . .
En þá kom Colette auga á
Gilles og starði á hann, upp-
glenntum augum. Sem snöggvast
virtist hún ætla að hlaupa aft
ur inn í herbergið, sem hún kom
út úr.
— Hérna, frú . . .
Hún rétt sfiraukst við Gilles,
en hann horfði feil jarðar. Seinna
sá hann eftir því að hafa ekki
litið á hana. Hann hefði átt að
veita henni einhverja uppörv-
un.
Hinn lögreglumaðurinn leiddi
Sauvaget lækni að hinum stig-
anum.
— Viljið þér koma inn, herra
minn?
Það var rauðhærðá rannsókn-
ardómiarinn, sem ávarpaðd Gilles
úr dyrunum. í stofunni var akrif-
ari, sem Gilles hafði ekki séð í
fyrra skiptið. Hann stóð við lít-
ið borð og var að raða einhverj-
um skjölum.
Dómarinn settist niður.
— Hvað get ég gert fyrir yð-
ur, hr. Mauvoisin? En áður en
lengra er farið, verð ég að segja
yðiur, að þessi heimsókn yðar er
engum reglum samlcvæm. Sann-
ast að segja, hefði ég alls ekfci
átt að hleypa yður inn.
Hann lét sér nægja þessa
stuttu ræðu og mældi nú unga
manninn, sem stóð frammi fyrir
honum — því að ekki hafði
hann boðið honum sæti — og þeg
ar eitthvað stóð í Gilles, tók
hann upp úrið sitt og sagði óþol-
inmóður:
— Já, ég er að hlusta . . .
— Ég ætlaði að spyrja yður,
hvort hún frænka mín hefur ver
ið eða verður tekin föst.
Dómarinn var með illkvittnis
leg lítil augu — eitilhörð — og
öll framkoma hans bar vott
um sjálfisánægju, sem hafði næst
um fengið Gilles til að sleppa
sér.
— Ég er hræddur um, að mér
leyfist ektoi að svara þeirn
spurningu.
— Gen.gur hún enn laus?
— Ef þér eigið við, hvort hún
muni borða kvöldverð með yður í
kvöld, er ég hrædur um, að
svo verði ekki. En að öðru
leyti. . .
Svo veifaði hann ofurlítið
annarri hendinni, sem á var fal-
legur in.n siglishringur, sem
hann vildi auðsjáanlega sýna.
Hann ætlaði rétt að fara að
standa upp, þegar Gilles sagði:
— Herra dómari . . . Ég veit,
að fræntoa mín edtraði ekfci fyrir
hann frænda minn.
Dómarinn stóð upp og leiddi
Gilles til dyra.
— Sem sagt, hr. Mauvosin,
þá þykir mér leitt . . . (
Og um Leið og hann opnaði í
dyrnar;
— Ég held við ættum að i
gleyma þessari heimsókn yðar. (
Eitt andartak stóð Gilles hik- /
andi, en svo flýtti hann sér út
með reiðitár í augunum. Hann
tók ska.kkan gang og ráfaði um
góða stund, þangað til hann
kom enn að hljóðdeifðu hurð-
inni, sem hann hafði opnað þeg-
ar hann kom. En nú var hún
upp á gátt og þarna var allt
fulit af hálfrökkurs sfcuggum.
Þegar út á götuna kom, varð
hann hissa, er hann fann Rinq-
uet hinn trygga, sem beið hans
þar. Hann gekk með honum þegj
andi og vildi ekki koma með
neinar spurning.ar.
Það var þegar búið að kveikja
götuljósin, enda þótt enn væri
ekki orðið dimmt, og nokfcra sól-
argeisla mætti enn sjá á himnin-
um.
— Ég þarf yðar ekki meira
með í dag hr. Rinquet.
— Þakka yður fyrir. Þér vitið, L
að það er búið að taka hana
fasta, er það ekki? Einn félagi
minn sagði mér það, þegar hann
kom út.
Gilles leit á hann, án þess að
svara. Hann greikkaði sporið,
einn sin,s liðs og gekk út á
bryggjuendann. Hugur hans var
eins og galtómur og hann sá ekk
ert fyrr en hann kom að litla
kaffihúsinu hennar Jaja, og
gekk þar inn. Það var ekki svo
að skilja, að hann þyrfti neitt
að segja við hana — hann vildi
bara hvíla sig.
En svo illa viildi til, að Jaja
sat þarna við borð ásamt tveiim-
LXV
ur öðrum konum, og var önnur
þeirra að prjóna hvítt band.
— Ah! Svo að þetta gengur
illa? Hvað á ég að gefa þér að
dretotoa?
Hún keifaði yfir að barnum og
hellti einhverju sberku í glas.
Síðan sneri hún sér að vinkon-
um sínum og sagði:
— Er það etoki til skammar að
hafa farið svona með drenginn
minn?
Gilles var alveg búinn að
gleyma viðureigninni við Bob þá
um morguninn, og sem snöggv-
ast áttaði hann sig ekki á, um
hvað hún væri að tala. En þá
leit hann í spegil og sá tvö rauð
fleiður framan í sér.
— Eins og það lægi ekki í aug
um uppi, að svona piltur gæti tek
ið á móti. Seztu niður, sonur
sæll. Hverjum hefði getað dott-
ið í hug, kvöldið góða, þegar þú
komst á síða frakkanum og með
skrítna hattinn . . .
Og hún sneri sér aftur að kon
unum og sagði:
— Þið hefðuð bara átt að sjá
hann þá um kvöldið. Svo indæll
drengur!
Margt kvöldið, þennan vetur,
hafði Gililes rekizt þarna inn ti‘1
þess að tala við Jaja. Hjá henni
hafði hann alltaf verið eins og
hann átti að sér. Og hvers vegna
ætti honum þá að fara að líða
illa núna? Konurnar þrjár
horfðu á hann. Prjónaverkið var
þegar tekið að líikjast krakka-
is’okfc.
— Og nú er hann búinn að
gifta sig! Að nú ekki sé talað
um ölil hin vandræðin! Ertu að
fara? Viltu ekki heldur fá feit-
an kola með þér?
Hann gat ekki svarað neinu —
ekki ein.u sinni kvatt hana al-
mennilega. Þetta var í þriðja eða
fjórða skipti, sem hann hafði orð
ið svo stirður í kverkunum, að
það var rétt eins og hann væri
með kverkaskít.
Með hendur í vösum gekk
hann eftir bryggjunum. Glugg-
arnir hjá Gerardine frænku
voru ekki eins vel upplýstir og
hjá nágrönnum hennar, enda
voru toennar vörur efcki þannig,
IÐNSKOLINN í Reykjavík
Innritun í 1. bekk Iðnskólans í Reykjavík fyrir næsta skólaár
fer fram í skrifstofu yfirkennara, (stofa 312) frá 8. júní til
19. júní, á venjulegum skrifstofutíma, nema laugardaginn
13. júní.
Væntanlegum nemendum ber að sýna prófskírteini frá fyrri
skóla, námssamning við iðnmeistara og nafnskírteini.
Inntökuskilyrði eru að nemandi sé fullra 15 ára og hafi lokið
miðskólaprófi. Þeir, sem ekki hafa fengið staðfesta náms-
samninga geta ekki fengið loforð um skólavist, nema gegn
skriflegu vottorði frá Iðnfræðsluráði.
Skólagjald er kr. 400.— og greiðist við innritun.
Þeir nemendur sem stunduðu nám í 1., 2. og 3. bekk á sl.
skólaári, verður ætluð skólavist og verða gefnar upplýsingar
um það síðar.
Nemendur, sem hafa gert hlé á iðnskólanámi, að loknum
3. bekk skólans, en hugsa sér að Ijúka námi á næsta vetri,
verða að tilkynna það skriflega fyrir júnílok. Tilgreina skal
fullt nafn, iðn og heimilisfang.
SKÓLASTJÓRI.
IÐNSKÓLINN í Reykjavik
— Verknámsskóli iðnaðarins —
Málmiðnaðardeildir.
Innritun fyrir næsta skólaár, fer fram í skrifstofu yfirkennara
(stofa 312) frá 8. júní til 19. júní, á venjulegum skrifstofu-
tíma, nema laugardaginn 13. júní.
Inntökuskilyrði eru að nemandinn sé fullra 15 ára og hafi
lokið miðskólaprófi. Væntanlegum nemendum ber að sýna
prófskírteini frá fyrri skóla og nafnskírteini.
Sú deild i Verknámsskóla iðnaðarins, sem hér um ræðir er
fyrir þá, sem hyggja á ném eða önnur störf í málmiðnaði og
skyldum greinum, en helztar þeirra eru: allar járniðnaðar-
greinar: bifreiðasmíði, bifvélavirkjun, blikksmíði, pípulögn,
rafvirkjun, skriftvélavirkjun og útvarpsvirkjun.
Kennslan er sameiginleg fyrir allar þessar iðngreinar og skoð-
ast sem undirbúningur undir hverja þeirra sem er, en eigin-
legt iðnnám er ekki hafið.
SKÓLASTJÓRI.
IÐNSKÓLINN í Reykjnvík
— Verknámsskóli iðnaðarins —
Tréiðnadeildir
Innritun fyrir næsta skólaár, fer fram í skrifstofu yfirkennara
(stofa 312) frá 8. júni til 19. júní, á venjulegum skrifstofu-
tíma, nema laugardaginn 13. júní.
Inntökuskilyrði eru að nemandinn sé fullra 15 ára og hafi
lokið miðskólaprófi. Væntanlegum nemendum ber að sýna
prófskírteini frá fyrri skóla og nafnskírteini.
Sú deild Verknámsskóla iðnaðarins, sem hér um ræðir er
fyrir þá, sem hyggja á nám eða önnur störf í tréiðnum.
Kennslan er sameiginleg fyrir allar þessar iðngreinar og skoð-
ast sem undirbúningur undir hverja þeirra sem er, en sam-
eiginlegt iðnnám er ekki hafið.
SKÓLASTJÓRI.
Ilrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Það verður allt rólegt i dag, og þú kemur ýmsu í verk.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Haltu áfram þar sem þú hættir í gær. Þú kemst mikið áfram.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Einbeittu þér aðeins að einu í einu, ef þú ætlar eitthvað áfrain.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Ef þú leggur þig allan fram, og tekur daginn snemma, verður þér
mikið ágengt. Andleg starfsemi með bezta móti.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Treystu aðallega á eigin framtak. Þú getur betur athafnað þig í
áþreifanlegum sökum.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Eyddu ekki deginum í smámunasemi. Líttu eftir heilsunni og nýj
um venjum möglunarlaust.
Vogin, 23. september — 22. október.
Meiri orka leyfir þér að greiða úr öllum flækjum.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Allir vilja starfa með þér og eru léttir í lund. Vektu ekki athygli
á þér.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Það skiptir höfuðmáli, að vera stundvís. Mundu það.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Þú getur komið á friði meðai þeirra, sem í kringum þig eru.
Snaraðu því af, og farðu svo að gera eitthvað fyrir alvöru.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Jákvæð hugsun bætir vinnuskilyrði þín, sem aðra aðstöðu. Taktu
meira á þig, er þú lætur aðra bera.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Settu upp sparibrosið og vertu óvenju samvinnuþýður. Flestir
viija aðstoða þig. Merkar aðgerðir komast vel á veg.