Morgunblaðið - 11.06.1970, Blaðsíða 3

MORG'UNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. JÚNÍ 1I9T0
3
MBL. hefur borizt eftirfarandi
fréttatilkynning frá Verzlunar-
mannafélagi Reykjavíkur:
,,Á futmdi í trúnaðanmiainjiaráði
V'arzl'uiroarm'aniniaiféliags Reyikj a-
víikuir, siena ha'l'dinin va,r 9. jlúná
1970, vair eftiirfarandi samiþyk'kt
g«irð:
„Funiduir í trúnaðanmaininariáSi
VerzHiumiarmaininafélatgs Reykj avík
uir, 'haildiron 9. júná 1970, lýsir yf-
ir fy'lllisitia stuiðninigi við öntniuir
ver'kialýðsfélöig og rmuin fyligjia
knöfuim v'erziunair- og sfcrifstotfú-
fóllkis aftir, með boðuin vinruu-
stöðvuinair jafroskjótt ag nauðsyn
krefur.“
Athygíi sikal 'vaikiin á því, að
saimikvæimt lögiuim Verzliumiar-
maninatfélaigs Reykjavíkcur, hetfuir
trúnaðarimiaroniaráð féfliagsinfí,
vafld til að áikiveða hveroær sfciuli
hietfja vininiuistöðvun.
Á fuindinuim vair kosin verfc-
Hlátur og grátur
— meðal ferðamanna og vísindamanna
UM leið og verkföllin grípa æ
meira inn í daglegt líf okkar ís-
lendinga setja þau einnig sinar
hömlur fyrir þá erlendu ferða-
menn, sem hér eru eða hingað
hygtrjast koma. Afpantanir ber-
ast til hótelanna og ferðamenn,
sem hingað eru komnir. verða
voru söigð fana rnest á mis við
þalð. Fer'ð'askrif.sitofuíólkdð lotfaðá
þalð eáitt að háia'runiaitáimáinn ar enn
ekfci igeragrinin í garð, Þ>að von-
aði það bezrta, en hafði sinar
áihyigigjiuir, m.ia. ©iiron, sieim sagðdst
eilgia von á 800 erleinidum .hjúkr-
umiar'kiooum síðiair í méniuðinum.
íslaind ára. þeiss að sjá miotkikdð
ruemia Reyfcj'avík, sieigjia þær. Og
bætta svo við: — Við hötfum svo
sem hveri oig eldfjöll á Nýja-Sj'á-
liairodii líka. Þaiu veæðia Iþá að duga
oikkiur. Era huigsáð yfcíkiuir: Við höf
um tferðázt um hiálían hmlöittinn
til að sýá Geyisii oig Hiefcilu:!
ÞAR FÓRU XVÖ ÁR OG 4000
PUND í VASKINN
Tvedr brezk'ir vísiiirudialeiðan'gr-
ar fórtu í súigáinin þagar efcki
rieyndást unht að skáipa tæfcja-
búinaði .þednra í lamid úr Ghullltflossi.
Lieiðanigunsmiemmdmir fluigiu utan
í gæxmioirglun.
„Þaima fer tveggja ára uirodir-
búndn'gur og 4000 pumda koistn-
aiður í vaiskinm", sagðd Brian
Holt, aðalræðismaðiur, og beniti á
tæfcjiabúnað Bretamnia á dielkki
Gutifhss.
Og Brian Holt fræddi okfcur
Hka á því, að með Gutfltfossi hyrtfi
aftur hnezik mynd&tansýndntg,
siem sietja átiti upp í sambamdi
við Listiahátí'ðma í Reykjavík á
niæstiummi.
,,VIÐ FÖRUM SAMT“
En efcki sinieru ailllir vísinda-
menn heim, þótt tæfcjialbúnaðlur
þeirra tfenigist ekfci í land.
hann í höndiuiruum muruum við
neyna að tframkvæma fl'estar þær
rannisók’n'ir, siem við ætflium okk-
ur. En við verðu'm að sfcipu-
ieiggja allt upp á nýtt.
Etf hieppmim er hiiiús vegar mleð
oklkur tfáum við aJlt atftiur mieð
GuflHfiossi niæst og við hötfum lagt
drög að áætlun um aö geta þá
fentgið faramgurdinn tifl olkkar
til Peiary Lajnd. — Heppnist
þetta er allt í lagi en engu að síð
ur miun leiðangurinn bexa nokk-
um ávöxt. Ég ex því alls eíkki á
þeim buxunum að snúa heim
mú.“
Ákveðinn maður Eigil Knuith.
LUKKUNNAR PAMFÍLAR
„Við skiljum nú hana alls
ekki, hverniig lulkkan hefur elt
okkur, þrátt fyrir allt,“ sögðu
herrá oig frú Day frá Rhode Is-
land's, þegar þau komu með flug-
vél Fluigfélaigsins frá Atouneyri í
gær.
„Við fóruim norður á fimmtu-
daginn án þeiss að bafa huigmynd
um, hvemig eða hvenær við
kæmumist suður aftur. Oig svo er
um við 'kornin hingað, eins og
akkiert sé. Þettia er hreint ótrú-
legt.“ Þau hlæja ánægð.
Þetta er í a.nnað sinn, sem þau
hjónin gista ísland.
„í fyrra sáum við a/l'lit það,
sem við höfðuim ætlað olkkur,
neima Ásbyrgi. Þá hindraði sand
storimur okkur. Eima ólánið var
að cfckur tókst heldur1 elkki að
Þær brostu framan í ljósmynda rann, Jennifer Leu (t. h.) og
Sara Willcock. En þær grétu þegar Gullfoss lagði frá.
margir hverjir af einhverju því,
sem þeir hugðust sjá. Sumir
hraða sér í burtu. Fjárfrekir vís-
imdaleiðangrar verða iila fyrir
barðinu á verkföllunum og jafn-
vel Listahátíðin fyrirhugaða
sleppur ekki.
Hjá ferðiaiakrifstofunum fékk
Mo'rg'uir.iblaðdð þær upplýsámigiar,
að enn væri heddilð uppi gkioö-
umairferðium fyrir feirðiamieinn um
nágrenmii Reykijavíkur og auisibur
fyrir fjaill, en þeir, siem hietfðu
ætlað alð notfæra siér vemjulegar
áætluniarfeirðir á lanidi og í lofti
til larogri feröialaga, hiafia orðið
að gafa þau upp á báitiinn að
miestu leyti. Og Akiuireyri, Mý-
vatn, Vestfirðdr og Ho'nnatfjörðiur
Trúnaðar-
mannaráð
VR
„GRÉTUM,ÞEGAR GULLFOSS
LAGÐI FRA“
Ininii í Lauigiard'al hittium við
tvær uinigiar kionur frá Nýja-S'já-
larodi. Fyrr um diagiinn höfðm
þær staðið niðri á bryggju og
horft á Gullfosis sáigla burt rroeð
bíliinin, sem þær ætliuiðu að roota
tdl fertffialiaga um íisiand. — „Við
grétuim, þagiar GullfoiSB lagði
frá,“ sögðiu þær sitöllur, Jeinni-
fer Leu oig Sara Willock.
Ferðiaifélaigar þeixra þrír fluigu
utain í gænmiongiun, en sjálfar
ætla þær áð biíða þesis að Gull-
tfoisis snúi atftur með bíljnn. Verði
allt með felldu, þá kiotma þre-
mieinmiiinigiarindr aftiur oig hópurinm
leggiur upp í ferðiina fyrirhug-
uðu.
— Ef eikkd?
— Þá venðium við áð yfirgefa
„Hreint ótrúlegt allt saman,“
„Nei, við förum til Græinfflamds
enlgu aið síður", sagði danisiki
gr.eitfiinim og fornflieifaifræðingur-
inin Eigil Knutih.
„OfckMr hefuT tiekizt að verða
okfcur últii uim niofcfcuirn tækja-
búnað hér í Reykjaví'k í da|g,
bæði klaypt og fenigið liánað. Með
sögðu herra og frú Day.
komast í Ásbyrgi veigna vegar-
leysie. En við komiumst nær
núna,“ se.gir herra Day og brotsir.
„Við kcimuimst svo nálæ'gt,“ and
varpar frúin.
O'g svo byrja þau að sfcipu-
le.ggja þriðju íglandsferðina. Þá
ætlað þau að kcmast í Ásbyrgi.
falllasitjórin, sem þegar er tiekin' Ákveðnir leiðangursmenn. (Fr. v.) Egil Knuth, Hans Jespen, jarðfræðingur, og aðstoðarmenn-
tiil starfa. imir Thorvald Clausen og Henrik W. Madsen. (Ljósm. Mbl. Sv. Þorm.).
STAKSTIIWAB
Þjóðfélags- -
umræður
NÝÚTKOMIÐ hefti af Veft-
vangi, sem gefið er út af Stúd-
entaráði og Sambandi íslenzkra
námsmanna erlendis, fjallar að
mestu leyti um aðgerðir og lífs-
skoðanir ýmissra íslenzkra stúð-
enta erlendis. Ritið gefur mjög
góða mynd af þeirri hreyfingu,
sem virðist vera að spretta upp
í þessum röðum. Þær skoðanir,
sem fram eru settar, eru ekki
kenndar ákveðnum samtökum,
heldur bornar fram af einstakl-
ingum. Ekki verður ráðið af
blaðinu, hvort það túlkar sjónar-
mið Stúdentaráðs eða stjórnar
SÍNE.
Það er einkar athyglisvert að
taka til skoðunar, hvernig þess-
ari pólitísku umræðu er háttað
á síðum blaðsins. Einkum, þeg-
ar það er haft í huga, að að-
standendur þess efnis, sem í
blaðinu birtist, og skoðanabræð-
ur þeirra, hafa gengið fram fyr-
ir skjöldu og gagnrýnt dagblöð
og aðra fjölmiðla fyrir að túlka
í frásögnum sínum aðeins eina
hlið hvers máls, sem um er fjall-
að hverju sinni. En svo ber við,
þegar þessum Vettvangi er flett,
að ekki verður séð að borið hafi
verið við að leita eftir almennri
umræðu um þessar aðgerðir ein-
stakra námsmanna erlendis. Nú
er hins vegar vitað, að stúdent-
ar eru ekki á einu máli um þær
baráttuaðferðir, sem þama er
fjallað um, og ekki heldur um
þær þjóðfélagsskoðanir, sem
fram koma.
í þeim hltíía hlaðsins, sem
fjallar um andóf námsmanna
erlendis, er komið fyrir úrklipp-
um úr ýmsum blöðum. Nú kann
svo að vera, að þær séu hugs-
aðar sem skreytingar, en það
verður þó ekki séð. Yfirleitt
eru þessi sýnishorn þannig kiippt
og skorin, að setningar em ekki
endaðar og þar af leiðandi segja
þær ekki ailan sannleikann.
Allar ályktanir og stefnuyfirlýs-
ingar eru birtar frá þeim, sem
að aðgerðunum stóðu og stuðn-
ingsmönnum þeirra, en aðrar
ályktanir, sem borizt hafa og
ganga í berhögg við hinar, sem
birtar em, sjást hvergi.
Reynir
á þolrifin
Þetta er fróðlegt athugunar-
efni, því að einmitt þessir sömu
menn hafa mest gagnrýnt skoð-
anamiðlun af þessu tagi Ekki
verður annað ráðið en að þetta
blað sé eða eigi að vera alls-
herjarvettvangur stúdenta, bæði
heima og erlendis. Af þeim sök-
um hefði ekki verið óeðlilegt, að
mismunandi skoðanir kæmu
fram. Það er þó ekki kjami máls
ins, heldur hitt, að þeir, sem
lýst liafa yfir mestri óánægju
með þess konar vinnubrögð,
viðhafa þau sjálfir í mjög ríkum
mæli.
Nú er það svo, að stjórnmála-
umræða í hlöðum og útvarpi
hefur tekið töluverðum breyting
um til batnaðar að undanfömu.
Engar sýnilegar byltingar hafa
orðið á þessu sviði, en þó stærri
framfarir en menn gera sér al-
mennt grein fyrir. Mikið er þó
enn ógert, og stjórnmálaumræð-
ur þurfa að taka enn meiri
stakkaskiptum en nú er orðið.
En hver er þáttur hinna ó-
ánægðu afla, sem hæst hafa lát-
ið, í þessum framförum? Verða
þau ekki þátttakendur í þessari
þróun, þegar á hólminn er kom-
ið? Málflutningur þeirra bendir
ekki tii þess, að svo muni verða.
Kann það að stafa af því, að þeir
geti ekki umborið aðrar skoð-
anir en sínar eigin? Á þessu
stigi er vitaskuld ógerningur að
svara þessum spuraingum af-
dráttarlaust; það verður að reyna
enn frekar á þolrif þeirra. Engu
að síður er vert að hugleiða þær
staðreyndir, sem þegar liggja
fyrir.