Morgunblaðið - 12.06.1970, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAiGUR 12. JÚNÍ 11970
Reynir Thor Cortes
Kveðja frá bekkjarbræðrum
Fæddur 7. maí 1944.
Dáinn 5. júní 1970.
I>að var glaðvær hópur, sem
kvaddi Menntaskólann í Reykja-
vík vorið 1965. Merfcum áfanga
var náð, en framundan biðu þó
enn stærri átök. Hópurinn tvíistr
aðist, og það slaknaði á þeiim
böndum vináttu, er bundin voru
á löngum skólaferli. Þó traun ó-
hætt að fullyrða, að við félagarn
ir í 6. bekk Z það ár höfum
haldið hópinn vel og jafnvel
treyst kynmin fremur en hitt, þótt
meiri hluti okkar færi til náms
í framandi lönd.
Einn af þeim, er hófu nám á
erlendri grund, var Reynir Thor
Cortes, er við kveðjum nú í dag.
Að loknu stúdentsprófi starfaði
hann hjá Loftleiðum í rúmt ár,
en hélt síðan til Þýzkalands haust
ið 1966. Lagði hann stund á arki
tektur við Tæ/kniákólann í Betl-
ín. Við það nám var hann enn,
er dauðinn hreif hann á brott.
OHeynir var traustur félagi og
hvers manns hugljúfi. Hann var
glaðvær að eðlisfari, enda hrók-
ur álls fagnaðar í hópi vina.
Hann kunni vel að segja frá, en
t
Móðir akkar,
Valgerður Björnsdóttir
andaðiist í Sólvangi 9. þ. m.
Lára Guðnadóttir
Stefán Guðnason.
t
Aðalsteinn Þórðarson
frá Skarfsstöðum,
andaðist í Elli- ag hjúkrun-
arheimilinu Grund 10. þ.m.
Sigurlaug Þórðardóttir
Guðmundur Þórðarson.
t
Eigimmiaður miinn og faðir
akkar
Jón Þorsteinsson
Norður-Vik, Vík í Mýrdal,
lézt í Laodaikotsspítala mið-
vitoudagiinn 10. júní.
Ambjörg Asbjömsdóttir
Ásbjörn Jónsson
Ragnar F. Jónsson.
t
Ásgeir Ásgeirsson,
sjómaður,
verður jarðsunginn lauigar-
daginn 13. júní kl. 10,30 frá
Fassvogskirkju. Blóm afbeð-
in, en þeim sem vildu minn-
ast hins látna, bent á Hjarta-
vemd.
Asa Ásgrimsdóttir
Sigríður Ásgeirsdóttir
Ásgrimur Asgeirsson
og böm hins látna.
var setíð trúr sannleikanum. í
hugum okkar bekkjarbræðranna
mun mynd hans búa, skýr og
fölskvalaus.
Eftir nokkra daga höldum við
upp á firnm ára stúdentsafmæli.
Það verður þó hljóður hópur, þar
sem tveir bekkjarfélögunum
eru horfnir. Vignir S. Guðmunds
son lézt vorið 1967, og nú er
Reynir einnig dáinn. Við sem
eftir stöndum erum þrumu lostn
ir, þegar félagar ökkar eru hrifn-
ir burtu í blónna lífsins. Stórt
skarð er höggvið í þann litla
kjarna, sem bekkiu-inn akkar
var.
Þungur harmur er kveðinn að
ástvinum Reynis við fráfall hans.
Við vottum þeim innilega sam-
úð og biðjum, að þeir megi hljóta
styrk í sárri sorg. Minningin um
góðan dreng lifir.
Bekkjarbræður.
LEIÐIR okfkar Reynis lágu fyrst
saman þegar við hlömmuðum
okkur niður við sama borð í
landsprótfsdeild. TiHviLjumn réð
þvi að við urðum sessunautar
þann vetur, en olli því að við
duðruðum okkur hlið við hlið
upp í gegnum mennitaskóla og
höfnuðum að lokum 1 saima skóla
hérna í Berlin. Mér finnst því
tilhugsunin að skrifa minningar
grein um Reyni næstum kjána-
leg. Þessi veríknaður fellur ekki
inn í neina eðlilega tímaröð; hann
kemur alltof fljótt. Ef til vill
væri það þó enn kjánalegra að
berja höfðinu við steininn, og
neita að gera sér grein fyrir því,
sem orðið er. Spumingin „Hvers
vegna hann?“ er fyllilega rétt-
mæt. Svarið er þó vandfundið,
ef það er þá til. Hefði Reynir
átt að svara þessari spumingu er
ég næsta viss um að hann hefði
neitað að svara á þeirri fosrsendu
að spurningin væri þýðingar-
laus, auk væri svar ekki til og
því út í höfct að spyrja. Það var
einn af hans Skemmtilegu eigin
leikum að taka staðreyndum og
gera ekki veður út af orðnum
hlut. Það lá honutm nær að í-
grunda ag framkvæma mótleik
við því, sem orðið var. Mála-
lengingar og þref um hlusti, sem
lágu ljósir fyrir, áttu klárlega
ekki við hann. Þessi hæfileiki að
taka málin föstum tökum, bæði
undirbúning og framkvæmd,
t
Maðurinn miimm, fa'ðir, tenigda
faðir og afi,
Þorvarður Magnússon,
lézt að hiedmili sínu, Efsta-
siundi 100, að kvöldi 10. júmí.
Sigríður Kristjánsdóttir.
t
Við þökfcum ininilega þá
miklu samúð og kærleika,
sem bæði einstafclingar ag fé-
lagasamtöfc hafa aiuðsýnt ofck-
ur við andlát ag útför,
Guðmundar Marinós
Herbertssonar,
Klappastíg 5, Keflavík. ,
Guð blessd yktour öll.
Margrét Gunnlaugsdóttir
og synir
Ástriður Sigurðardóttir
Herbert Eyjólfsson
Þórdís Herbertsd.óttir
Sigurður Herbertsson
Eyjólfur Herbertsson
og affrir vandamenn.
gerðu það að verkum að það var
með afbrigðum gott að starfia
með honum. Við þetta bættist
viljatfesta og óhemju þróttur.
Það var eðli Reynis að koma
til dyranna eins og hann var
klæddur og segj a nokkuð um-
búðalaust það sem honum bjó í
brjósiti. Þetta klóraði sfcundum
viðfcvæmar sálir, sem ekki
þefcfctu hann, og gerðu sér ekki
grein fyrir hversu sjálfum sér
samfcvsemur maðurinn var. Þessi
eðlileiki var fyrir hendi hvart
sem orð hanis eða gerðir höfðu
ljúf eða leið áhrif á viðkomanda.
Hann var fyrir hendi í leik sem
starfi, hvort rædd voru alvarleg
og spök mál, eða fajöluð tóm vit
leysa.
Við Reynir ræddium það í
tví- eða þrígang, hveru einkenni
leg fyrirbrigði sumar minningar
greinar væru, sem aufca dagblöð
unum svo til daiglega lesmál.
Margar virtust okkur hafa
þann tilgang einan að reyna að
gera genginn mann algóðan, með
þvi að bera samian vænan
sjcammt af fallegum orðuim. Þetta
spjall okkar hrökk upp í huga
fnér þegar ég rita þetta. Ég er
þess viss að það væri ekfci vilji
Réynis að ég hlæði honum vörðu
Úr skrautyrðum. Hann er horf-
inn og eftir stendur sikarð, sem
ekkert fyllir nema minningin.
Hún lifir meðal oklkar sem
þekktum hann.
Við íslendingar í Berlín send
um foreldrum hans og systur,
samúð okfcar og kveðjur.
.Berlín, 8. júní 1970.
Þórður Vigfússon.
Þóranna Lilja Guðjóns
dóttir — Kveðja
Fædd 4. júní 1904.
Dáin 17. marz 1970.
Kveðja frá systur, bömum og
bamabömum.
Nú ertu horfin héðan braut
með hryggð við fcveðju færum.
Þú ert laus við lífsins þraut,
það ljóst er vinum kærum.
Sé hvild af þreyttum þráð,
þá er drottins náð,
að sofna svefni værum.
Þig kveður systir kliökk í hug
og kærar þákkir færiir,
fyrir sýnda dáð og dug,
þótt djésnin ei þú bærir.
Sem gull, mín systir góð,
þín glóir minning hljóð,
sem sjálf þú viðstödd væxir.
BÖmin vilja þakka þér,
og þína kæru minning,
þau hafa greypt í hjarta sér,
þann helga, dýra vinninig.
Bamabömum frá,
skal beztu þakkir tjá,
þeim yljar ástrik kymning.
R. G.
Þorvaldur
HINN 25. apríl al. lézt í Borgar-
sjúkrahúsinu Þorvaldur Ó. Jóns
son, járnsmiður, etftir stutta legu
en þriggja ára vanheólsu.
Með Þorvaldi er fallinn í val-
inn hraustur og góður drengur,
sem öUum var vel við, er honum
kynntust.
Þorvaldur Óskar Jónsson, en
svo hét hann fullu nafni, var
fæddur 10. sept. 1892 að Ölvis-
holti í Fióa. ForeMrar hans voru
hjónin Margrét Þórarinisdóttir og
Jón Eirífcsson, er þar bjuggu.
Þau eignuðust sex böm, en fjög-
ur af þeim eru látin. Á lífi eru
frú Óiafía ag Jón Ársæll. Þor-
valdur dvaldist í foreldrahúsum
til ársinis 1912, en þá fluttist
hann til Reykjavíkur. Þar vann
hann við ýmis störf i nokfcur ár,
síðar fór hann í Vélskólann og
eftir það lá leið hans á sjóinn og
þar starfaði hann sem vélstjóri á
togurum ag fleiri skipum til árs-
ins 1942, en þá fór hann alfarinn
Ó. Jónsson
í land og starfáðli upp frá því
sem jámsmiður í VéLsmiðjunni
Héðni h.f.
Jón E. Benediktsson
- Minning
ÞANN 12. marz sl. var Jón Bene
diktssan borinn til grafar á Mel
stað. Hann lézt á Ytri-Völlum,
heimili sínu. Jón var ákaflega
lengi á Torfustöðum út. Þar var
hann sjálfs sín og átti margt af
skepnum. Hann bjó þar á móti
Jakobi bróður minum. Ég kom
oft þangað og mér þótti mjög
gaman að tala við Jón, þvi hann
var mjög skýr maður. Honum
þótti mjög gaman að hestum,
enda var hann miíkill tamninga-
maður og gerði mikið af þvi að
temja fyrir menn. Jón var mjög
sönghneigður eins og öll þessi
systkini hafa verið. Hann var í
karlakórnum og þótti mjög gam
an að söng, Fyrir mörgum árum
keypti Jón Snæland og hafði þar
nokkrar skepnur og hélt til á
Ytri-Völlum hjá systur sinni og
Lúðvík og þaðam fór hann efcki
aftur. Nú á seinni árum átti hann
bara tVo hesta og það er áreiðan
legt að honuim hefir þótt mjög
væmt um þá. Jón var hrókiur alls
fagnaðar, þegar maður var með
honum, enda var hann gleðimað
ur. Jón var frelkar heilsulítill
seinni árin eins og margir, sem
hafa unnið mikið.
Mér fannst þegar ég var með
Jón, að hann væri einhver ljós-
beri, sem l(ýsti mér. Það er
gott að vera með svoleiiðiis mönn
um. Þá líður manni vel. Nú ertu
horfinn. Sætið þitt er autt og
tómt en lífið bíður þín handan
við móðuna miiklu. Þar muntu
gilaður gamga, kæri vinux.
Ég þakka þér gleðistundlrnar,
sem við áttum saman.
Far þú í friði, friður Guð8 þér
fyigí.
Ég votta systkinum hans
dýpstu samúð mína.
Sig. M. J.
Fyrstu kynni okkar Þorvaldar
voru, er ég 13 ára gamall fór sem
léttadrenigur á síldve-iðiskip, sem
hann var vélstjóri á. Þær minn-
irugar, sem ég á frá þeim kynn-
um, ve.rða mér alltaf hugljúfar.
Eins og áðuir segir Vann Þorvald-
ur í imörg ár í Vélsmiðjunni
Héðni, en þar lágu leiðir okkar
saman að nýju. Þar störfuðum
við saman í mörg ár, m.a. í stjóm
starfsmannafélagsins. Þar sem
annars staðar skilaði hann störf-
um sánum með mikilli prýði og
Öllum þeim mJöngu — skyld-
um og vamidalaiúsum — sem
sýndu mér hlýhiuig, hieiðruðu
miiig og glöddu miaingvfelega á
85 ána afmæli míniu 6. júní
sl., semdi ég hugfaeilar þafckir
og hjiarfiams kveðju.
Guð blesisi ykkur.
Halldóra Finnbjömsdóttir
frá Hnífsdal.
t
Inmileigt þaikfclæti fyrir auð-
sýnida siamúð við andlát og
jarðiarför
Kristins Stefáns
Helgasonar.
Aðstandendur.
Huigfaeilar þafckir fyrir hlýj-
ar kveðijur og gióðar gjiatfir í
tilefni af 60 ára afmæli mímu
6. júní sl. Lifíð heil.
Ingvar G. Sigurðsson
Ljósheimar 6.
Inmiiega þaktoa ég faedmBÓkm-
ir, gjafir og bedliaóstoir í
buinidmu og óbumdnu méli, á
áttræðdsaifmæli mámu, 12. mai
st. ag alla vimisiemid mér auð-
sýmda fyrr og síðar.
Guð bliessd yiktour.
Erlendur Magnússon
Kálfatjöm.