Morgunblaðið - 13.06.1970, Blaðsíða 15

I
MORCTUMHJtíEttS, LAIXiAfisOAGUR ». JÚNÍ MW
15

hefðu ektoert mieð þé að giera.
Daemin hefðu áþredifanlega
sýnt þetta. Harm saigðö, að eine
og .niú væii virtiist vomlaiuBt
aið gena toglaira út frá öðrum
stöðiifm en Aikiuneyri, Hafmar-
firði og Reyk'javíik.
Enai blandast nieitaveiðin inm
í saimtalið, en fogiaram.enn
væri mjög góð vara, lifaindi
blóðgiaðuir fcskur og vel mieð
fairiinn. Væri oft einiginin mun-
ur ó honiuim og góðuim líimu-
fisíkl Benrtd hamm á, að í 330
tonmia túr hieifði aðieáins 15%
af fitskin'uim farið í B-fk»kk, en
allt hitt í fyrtsfca flóklk A.
f>egar við Auðumm \«mm
að ræða saimiam kiam Gumnar
bróðöir hans uim borð. f>að er
atlhyglisvert að þessir afla-
sælu bræður eru bóðir skip-
stjÓTiair á samia togaramum og
f aina síma vefðiförimia hivor,
Byrjaði þeitta mieð því, að
anmair þeirra var eldri heilsu-
hraiusfcur, en svo sáu þeir að
þeir gátu ibaft saemilegt lifi-
braulð rnieð því aið hvífa sig
aðra hverja ferð og voru þá
alltaf vel fyrir taallaðir og
mó giefca sér þess neerri að það
er mikill miumiuir, bæði fyrir
þá sjálfa ag útigerðiina að vera
alltaf ðþreyttur þeigiar laigt er
í vefðftförimia. f>að hefir verið
alltof algienigrt hér hjá okkur
að hiiniir góðu skipstjórar hafa
verið búniir að slíta sér út
lönigu fyrir tímanm og hefir
togaraútgiei'ðSm og naiumar þjóð
anbedldim stórtapað á því að
ALLT of margir Reykvík-
ingar fara þess á mis er
höfn höfuðborgarinnai
vaknar til lífsins á morgn-
ana. Raunar sofnar lífið
þar aldrei alveg. Nætur-
verðir fylgjast þar með
alla nóttina, meðan at-
hafnalífið hvílist. Það er
eigi að síður ákaflega fróð-
legt að koma snemma nið-
ur að höfn t.d. um kl. 5.
Eftir þann tíma má segia
að líf fari að færast yfir
höfnina. Fyrst kemur einn
og einn bíll akandi. Svo
maður á stangli og þegar
líður fram undir kl. 7 er
allt komið á fleygiferð.
>að henddr oft að toganarn-
ir kioma imm gnieimima rnorg-
umis. Vilji maðutr nó tali aif
sikip.stjóra:r,uim, er eiins gott ?.ð
vera knmdmm tíimiainilegia, því
sik.ip .tjórinn fer fremiur fljótt
frá borði og þaið er yfir höfuð
ekiki hóttuir toiga raistkiJps'ti óra
að drolla miteið uma borð þarun
stuLta t!rr:a, sieim þeir eiga,
meðam staðið er við í tiöfn.
Tog'ararnir eru sikip, sern
sen.'iilf’ga eiig'a allra sikipa
skemmista viðdivöl í höfnium.
Á moirg'umrölti befir blaða-
maður Mbl. leibað sér ofur-
lítils fróðleifks uim toga raima
okkar. Fu>tinm geriisit n.ú gam-
all og men.n eru teknir a'ð
huiga aL"aileiga að endur"ýjun
hanis. Útgerð þesisara skipa
hefir farið baitniainidii, þótt allt-
af hvíli dálítill lieyndiardómur
yfir togiaraútgie'rðiinini. Eitt er
þó emigiinn leyinidiairdómur og
það er, að ísliemzkir togara-
memm eru v'iðiurkeinodir bezrtu
fiisikiimemn í heimii. I>ar hefir
j'af'nivel en'gim breytimg crðið
á, þótt togiarafloti'nm eldist.
titl'emdiirsgar, seim eiigia ný og
fulikoimim Skiip með altra nýj-
ustu tætkiuim og veiðarfæ'rum,
aegja fulium hálsd: „f>að er
alveg sarna hvað við koimum
með ný ag göð sikip og tæki,
við komuimst aldreii tál jiatne
við íslenzku tagaraisteipstjór-
amia í atflaimiaigind, Iþótt við tog-
uma á nákvaemlega sömu slóð-
um.“
Af þessu mó sijá, að það er
etkki út í hött að teteið sé að
huiga að miýjuma steáipu*n fyrir
þesisa farsæiu fisteámtemn.
Einn morgunirm reranir tog-
arinm Narfi imm í höfmdmia og
í þesBari ferð er sikipstjórinn
Auðuinm Auðúmssom.
Þegtar við hilttuma bamm í
brúmni sagði hanm olkfcur, að
nú væri hanm að koroa úr Jöte
ultumigumiuma og væri imeð
320— 330 tonm.
Um'ræðuim'ar ismeruBt fyrst
uma saimgkiptin við raetabát-
ania, sem þá voru nýbúmdr að
kvarfca umdiam áiganigi togar-
amna. AuðUmm sagðd, að þau
saimislkipti stumduim brös
óbt, erada væru nietaitrossumar
oft illa merktar og því ekki
igott að varast þær. Eimaig
heifði hianm gort ítrekaðiar til-
rauinár til að fiá það upp hjó
báibuiniuim hvar þær lægjiu, svo
ektei væri hætfca á að hamn
tagaði yfir þær. Riaumiar væri
þa'ð ekteert ámægjuiefnd þeirra
á togurumuim að fá dræsurmar
í trollið. I þessari veiðiferð
kvaðbt hainn hafa kallað upp
tvo báfca og beðdð uim upp-
lýsángar um, hvar trossurnar
þeirra Iægju, en ekiki femgið
neitt svar. Hafðd hainm beðið
aðra báta að hjálpa sér að nó
samibamdi vfð þá, en allt án
árangurs.
Við spurðuim Auðum mú umn
álit hams á kaiupum á mýjum
togurum. Harnrn siaigði, að þessd
Skip, sem við hefðum nú,
væru orðir. úrelt, um það
væri eteiki að fáisrt. Auiðvitað
yrðu það skuttogararnir, sem
kæmu í staðinm. Að sjálfsögðu
yrði haldfó áfram með
eldri toga'rammia. Við vær-
um ekki vandr að hiemdia
nothæfúm stkiipum.
Nú þegar vanrtaiði 6 nýj a tog
ara hér í Reykjaivík, Og Auð-
unn bætti því við, að þau
byggðarlög á lamdinu, semi
elkkd gætu miammiað togara
Brynjólfur Halldórsson og Arinbjöm Sigurðsson.
Auðunn Auðunsson.
líba ekki hýru auiga til henn-
ar og finmist hún oft úr hófi
keyrð. Auðumm benti á norsku
reglumia þar sam wátovæmlega
væri fyligzt með hvað hver
bátur hefir af n/etum og væri
iþar niotuð sú aðferð að bá.t-
uriran femigi ekiki að landia
nema öll hams niet væru um
borð í bátnum og örugiglieigia
ekkert í sjó. í>ví væri eteiki
hægt að hafa tvöfalt úthald
og láta eðra dræsmmia liggja j
sjó, mtðan fiarið væri í land.
Þá benrti Auðumm á, að
flokteum á fisted væri togur-
um í ðhag. Vitað vætri að
mietgniið af tagarafisfoinuim
eyðilieggja heilsu þeseara
mianma mieðain þedr hafa enn
verið á góðuma sitarfsialdri.
Þá kom Sæimiumdur Auðuns
som bröðír þeima einmig um
borð, en ha'iui hefir liengi ver-
ilð fyrir þeim bræðirum, enda
þeirra reyiiidiaistur skipitióri.
Nú er hann korndmm í land og
stjómar útgerð.
Það er viissulega steemmrti-
legt að sitja í hópi þessiai'a
aflalkóniga, en því miðúr leið
tíaniimm alltof fljótt að þiesisu
sdmmi.
Þeigar við voruim þarna um
barð voru fyrir steömmu liðm-
Framhald á bls. 21