Morgunblaðið - 17.06.1970, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. JÚNÍ 1970
Út í alvöru lífsins
HÁSKÓLI íslands braut-
skráði 79 kandídata sl. laug-
ardag. Alls luku 9 embættis-
prófi í læknisfræði, 5 kandí-
datsprófi í tannlækningum,
13 luku embættisprófi í lög-
fræði, 12 kandídatsprófi í
viðskiptafræði, 1 meistara-
prófi í íslenzkum fræðum, 1
kandídatsprófi í íslenzkum
fræðum og 12 luku BA-
prófi. Fyrrihlutaprófi í verk-
fræði luku 23, tveir útlend-
ingar luku prófi í íslenzku og
ein stúlka lauk BA-prófi í
verkfræði.
Morgunblaðið ræddi í gær
við nokkra af þessum nýút-
skrifuðu kandídötum:
SÝSLUMANNSDRAUMURINN
LIÐIN XÍÐ
Við ombætti saksóknaira rík-
isins ©r tekinin til starfa nýút-
skrifaður lögfræðingur, Víg-
Víglundur Þorstetnssou.
lundur Þorstelinsson að nafni.
Þegar við litum iun í skrifstof-
una til hans, sat hann með
skýrslubunka fyrir framan sig;
þar fóru gogn um hemdur hans
mál þeirra, sem brjóta áfengis-
og umfetrðarlög.
— Það er af nógu að taka?
— Ja, ég er nú búinn að vera
svo stiutt í þessiu, að mág vant-
ar alla yfiirsýn ennþá. En atla
vega hef ég haft nóg að gera.
— Einiu simni cLreymidi alla
miiga lögíræðinga um að vierða
sýstumenn. Er það algjörlega
liðin tíð?
— Ég veit ekki, segir Víg-
lunduT og hlær. En ég held, að
sýslum anniS'eimbættJið sé emgimn
sérstakur drauimur öðrum frem-
ur nú.
— Þig hefur eklki langað til
„að praktísera“?
— Nei. Eins og nú horfir í
auignabliMmu held ég að ríkið
sé öllu vænlegra athvarf, alla
vega tryggara.
— Ef ég kæmi nú tál þín sem
ungur maður, er hygðiist leggja
stund á lagamáim og bæði um
hollráð. Hvað yrði það?
— Ég held ég myndi ráða þér
frá laganámi. Að vísu er lög-
fræðin »ú háisfcólagrein, sem er
nátengd hvað flestum þáttuim
mannlífsáns og því forvitniileg
mjög. En mikii fjölgun í stétt-
inni er í vændum og byrlegir
vimdar blásia því efcki á vinnu-
markaðiin'Um.
— En ef ég þrjóskaðálst nú
við og færi samt í lögfræðina?
— Ja, þá vildi ég bara benda
þér á, að þér er fyrir beztu að
gera þér strax greim fyrir því,
að laigamám — siem og aUí ann-
að nám, er fyrst og fremst vinna,
sem kreflst góðrar skiipiulaigniing-
ar. Og svo myndi ég auðvitað
óska þér góðs gengis!
— Sem þú nú hér ert kom-
inm inn á refsiréttarsviðið. Hvað
olli því, að þú valdár pað?
— Það er erfitt að gera sér
grein fyriir, hvers vegna eitt
verður fyrir valinu, en ekki ann
að. Allt eru þetta veigamiklir
þættir. Annars hefur fjármuna-
réttuminn lömigum vakið áihuga
minm, hvað sem úr verður. En
allavega: hér sit ég nú.
Og þar með sökktá Víglundur
sér niður í skýr.sluirn‘ar uni brot
á átfengis- og umferðarlögun-
um.
JAFNRÉTTI f LÆKNASTÉTT
Á vistlegu heitnili að Sævið-
airsundi 56 hittum við Hlédísi
Guðmundsdóttur, som lauk esnb
ættisprófi í læknisfræði. Hún
er dóttir Guðmundajr Gíslason-
ar, sam fyrr var læknir að
Keldum. Við slógum því þá auð-
vitað föstu, að læknisfræðin
hefði verið henini í blóð borin.
— Ekká vil ég nú segja það,
svarar Hlédís. En afi var jú
líka læknir og sjálfsagt hefur
þetta eitthvað leitt mig inn í
dteildiina.
Nú koma tvö börn hlaupandi
imm í stofuna og á hæla þeim
eigimmaður Hlédísar, Ásgeir
Guðnason, útvarpsvirkjiameist-
ari. „Og við eigum það þriðja
til,“ segár hann og er greiniílega
stioltur af kionu sdmni, siem jafn-
hliða erfiðlu náimi hefur búið
honum vistlegt fjölskylduheim-
iild.
— Já. Ég átti eitt í hverjum
hluta, segir Hlédíis og hilær.
— Var ekká erfitt að sam-
ræma húsmóðurimia og lækna-
nemann?
— Það komu erfiðir kaflar.
En með góðri samvdnnu mátti
yfirstígia allt saman.
— Hefur þú bugsað þér að
teggja í sérnám?
— Ja, ég hef mikinn áhuga
á geð- oig elliivamdiaimálum. En
það eru rmörg ef í fimm mamna
fjalskyldu svo ég læt mér nægja
í bili að hugsa um kandidats-
árið, sem ég mun taka hér í
Reykjavík.
— Er nóg að gera fyrir nýja
lækna?
Brynjólfur Bjarkan
kandídatspróf í viðskiptafræði.
Við ræddum við Brynjólf á skrif
stofu hans á Verz) unarráðinu, og
spurðum hamn fyrst um ritgerð-
arefni hatns í lokaprófinn.
— Ritgerðina nefindi ég „Lög
gjöf um verðgæzlu og sam-
keppmishöft," svaraði hann. —
Hún var samim með hliðsjón af
breytinguim þeim á löggjöfinni,
sem tiíl stóð að koma á rmeð verð
gæzlufnufmvarpimu fræga í vet-
ur. Um uppbyiggimgu ritgerðar-
innar er það að seigja, að hún
Hlédis Guðmundsdóttir og ÁsgeAr Guðnason með böm sin
Emblu Dís, eips árs, og Guð mund Hall, se«n er tæplega
þviggja ára. Sigríður Líba, 7 á ra, er komin í sveit norður i
land. (Ljósm. Mbl. Sv. Þorm).
— Já. Mér heyrist á þeim,
sem fyrir eru, að þeir séu bara
fegnir að fá Liðsaiuka.
— Og sjúkJingunum líikar ekk
ert verr við kvemlækna?
— Nei. í læknastétt ríkir full
komáð jafinirétti, að minnsta
kosti hef ég ekki orðið annars
vör, hvorki innan deilda né hjá
sjúklimgum.
Saiga komiunnar í h j újkruiniarmál
um er jú lengri em víðast hvar
annars staðar, þó ekfci sé svo
ýkja langt síðan að kvenlækn-
ar urðu ailgengir. Sennilega er-
um við betur settar í læfcmaistétt
en víða aminars staðiar, — enn
sem komið er.
RITGERÐIN UM
VERÐGÆZLULÖGGJÖFINA
Brynjólfur Bjarkam hóf störf
hjá Verzlmwrráðinu tvefimur
dögum eftir að hann hafði braut
skráðst frá Hásikóla ÍSlands með
— Og hver var niðurstaða þín
varðaindi verð'gæzlulöggjöfiina?
—• Niðutrstaðan var þannig, að
ég var í miegkvatriðiuim saimþykk
ur verðgæzlufrumvarpinu, sem
áðlur er um getið, enda þótt ég
finndi á því ýmsa galla, er
þyrfti að laigfæra,
— Víikjuim að öðru. Nú þegar
þú hefuir lofcið kamdidatsprófi í
viðskiptafræði, hvað viltu þá
segja um náimdð sjáltft? Er við-
skiptafræðtíinámáð í samræmi
við kröfur tímians?
— Já, ég er þeirrar skoðunar.
Breyting var gerð á námstilhög
uminni einmitt er ég innritaðist
í viðsfciptafræði, og var húm þá
mjög till bóta. Nú, einnig má
geta þesis, að um þessar mundir
liggjuir fyrir tiilaga um aðra
breytingu. Mér skilst, að hún
sé einkum í því fólgin, að skilja
sundur þjóðlarhagfræðina og
rekstrarhaigtfræðim'a, Mjög mis-
mumiandi er, hvort hugur manna
stendur til reksturs þjóðarbús-
ins í heild eða til refcsturs fyrir-
tælkja, og með þessari breytingu
gefst mönnum kostur á að velja
á milli. Tel óg þetta mjög tíma-
bæra breytingu.
Við spyrjum Brynjólf að lok-
uim, hvort hainm ætM að starfa
hjá Verzliunarráðimiu til frambúð
ar.
— Ég byrjaði hér.na strax í
gær, þannig að maður er vart
farinn að átta sig, svarar hann.
— Ég geri þó ráð fyrir því að
Verða hér áfram — a.m.k. um
nokkurn tíma.
TANNMENNT ÍSLENDINGA
Á LÁGU STIGI
Á tamnlæknastofu inmi í Vog-
um hittum við Sigurjón H. Ól-
afsson, «n hauftv var einmitt elinn
þetrra 79 kamdidata, sean braut-
skráðust frá Háskólamum á laug
ardag.
— Af hverju ég valdi tann-
-lækningar? Ja, af hverju hring-
snýst jörðin?
Ekki var það kölkin og ekki
var það þetta eða hitt. Ég held
að í fyrstu geri stúdentar sér
áfcatflega litla grein fyrir því,
hvers vegnia þeir fara í eina
deild öðrnm fremur. Nú, sum-
iir hætta og fara í eitthvað amn-
að en ég kunni alltaf vel við
mig í tannlækninium. Og nú er
ég hér.
— Erfitt nám?
— Varla er nú hægt að segja
annað, sérsitafclega þrír seinni
veturnir. Eðli tamnlæknanáims-
ins er slíkt, að þú ert í Skóian-
um frá kluikkiain 8 á morginaina
til 6-7 á kvöldiim og þá er að
f-ara heim og lesa. Jú, þetta er
stíft nám.
Er nóg að gera, þegar því er
lokið?
— Það er nú svona og svona.
Svo virðist sem beildur hratt
hafi verið f-arið í að útskrifa
tannilækna. Langflestir hafa
setzit að hér í höfuðboirgiinrú,
þannig að fjöllgunin í stéttínni
hefiur verið óeðliilega hröð síð-
uisbu 4-5 árin.
— En úti á landsbyggðimmi.
— Það er ekfci víða að tann-
læfcna vantar í mestu þéttbýl-
iskjörnunum. Og vart þýðir fyr-
ir unga tan/rul'ækn a að fara á
4-500 manna staði úti á landi,
þar sem kan.nski ékki hefur ver
ið tannlæknir áður. Úr þessu
mætti þó kammski bæta, ef minni
staðiir kæmu sér upp tannlækn-
ingatækjum, því tæfcjafcaup eru
flestum nýútskrifuðum tannlæfcn
um ofviða. Og í flestum tilfell-
um eru það jú ungu menmtirnir,
sem gefa kost á sér út á land.
—• Hvað með tannmennt ís-
lend'inga?
— Taminimennt íslendinga er
því miður yfiirleitt á l'águ stigi.
Það vantar mikið á, að almienn-
ingur hafi nægan sfciilning á
mauðsym þess að leita til tamn-
læknis. Afileiðingin er sú, að
tannskemmdir e.ru einn algeng-
asti sjúkdámurinin hér á lamdi.
— Hvernig má bæta þarna
úr?
— Tannlæfcningar tilbeyra
heilbnigðiisþjónustu og það er
því í verkahring heilbrigðisyfir
valdainmia að komia hér til skjal-
anna. Alllt er út í hött, ef yfir-
völd loka augunum fyrir því al-
varlega ástandi, sem hér rikir
í tannskjúkdómum.
—• Læknamiðstöðvar eru lyk-
ilorð nú. Væri ekfci eðliiegt, að
tanmilækmar yrðu þar með?
— Að mínu áiiti er það mjög
æskilegt.
— Gætir þú huigsað þér að
starfa í læknamiðstöð úti á
landi?
— Mjög gjarnan, se'gir þessi
ákveðni ungi tannilækmiir. Og nú
hefiur sjúklingurimn beðið nógu
lengi í stólnum.
f HÁSKÓLABÓKASAFNINU
hittum við að máli Nínu Þórð-
andóttur, sem þax starfar. Nína
brautskráðist frá Háskólanum s.
1. laugardag meffl BA-próf ásamt
12 öðrum. BA-greinar hennar
voru «nsk,a, firamska og bóka-
safnsfræði.
— Ég tók ensfcuna sem aðal-
grein, seigir Ninia, — Tók þrjú
stig í henni, 2 stiig í bókasafns-
fræði em 1 í frönsku.
Við biðjuim hana að síkýra nán
ar tilhögium námsins, og Nína
svarar:
— I hverri BA-griein er hægt
að taika 3 stig, en til að ljúka
BA-prófi þarf samtals 6 stig.
Ljúka má náminu á þremiur ár-
um, en ég tók það á fjónuim ár-
um, ag er það algengasti tím-
inn.
Nína bóf störf í bókasafininu
í nemendavimnu, en frá því í
febrúar hefur hún verið þar
fastráðin. Hún kveðst vera mjög
ámægð með Vinnuna á safnmu.
— Þetitia er afiar fjölbreytt
starf, fróðle'gt og menmtandi, og
hingað koma marigir, þannig að
maður kynnist fjölda fólks. Hins
vegar eru þrengslini hér á safn-
inu mikii, og starfs'fólkið færra
en sikyldi. Eittlhvað rniun þó vetra
Framhald á bls. 14
byrjar með stuttri lýsingu á
skipan verðiagsmála í dag. Síð
am er farið út í gagnrýni á al-
mennum verðlaigsákvæðlum, bæði
kostum og gölilum, en þar á eft
ir er lýst í stuttu máli til lögum
um nýbreytni á sfcipan verðlags
mála, að svo búnu rætt uim sam
fceppnishiamluir yfirleitt, en frum
varpið gerði einmiitt ráð fyrir
að spomað yrði við þeim.
— Er ætlazt til þess við samn
ingu riitgerðarinnar, að höfund-
ur tafci beina afstöðu til efnis-
ins, eða er hún einumtgiis hlut-
laus lýsing.
— Nei, ekki er endilegia ætl-
azt til þess, að við tökum beina
afstöðu í nitgerðunum, en hins
vegar fer ekki hjá því, að við
séum búinir að mynda ökfcur
skoðanir og komast að niður-
stöðu, þegar við skritfum ritgerð
irnar eftir að hatfa kannað efnið,
eins og kostur er.
Sigurjón H. Ólafsson er þegarr idkinn til statrfa.