Morgunblaðið - 27.06.1970, Blaðsíða 18

18
MOROUMBLAÐIÐ, LAUOARDAOUR 27. JÚNÍ 1970
Guðrún Bjarnadóttir
Hjaltalín - Minning
Fædd 2. jan. 1952.
Dáin 18. júni 1970.
VORIÐ 1964 réðsit til okkar
hjónaima 12 ára stúlka til að
gæta lítillar dóttuir okkar. Þessi
umga stúlka var frekar dul og
Ihlédraeg en sviphrein og bauð af
sér góðau þokka, emda reyndist
hún okkur og dsetrum okkar
mtíð afbrigðum vel bæði þetta
sumar og það næsta og raunar
ávallt sfðan, er við leituðum til
hennar um liðsimmi. Hún var
bamgóð, prúð og viljuig og hátt-
vís í allri framkxDimiu, þamnig að
tál fyrirmyndiar var. Vegnia þess-
ara eðliisbosta sinmia farmst okk-
ur þessi umiga stúlka þrátt tál-
heyra fjölslkyldu oklkar — verða
stóra bamið á heimiLÍlimiu.
Þessi uiniga stúlka var Guðrún
Hjaltalím, sem í daig er borin til
hjmztu hvílu í fæðinigarbæ sín-
um, Akureyri, em hún lézt af
slysförum 18. þ.m. aðeimis 18 ára
að aldri
Guðrún var dóttir hjónanma
Inigummiar Ingólfsdóttur og
Bjiarmia Hj altalín, Rámargötu 6,
Akiureyri og var elzt fjögurra
syisitkimia.
Líf Guðrúnar varð stutt, em
að því er vi!ð þekktum og bezt
vttium var það fagurt. Húm skil-
ur eingöngu eftir góðar og hiuig-
ljúfar miimmiinigar Ihjá ættimgjum
sínum, vinum ag öðru samferða-
fólki, er hún kymmtiist á sinmi
stuttu ævi. Þanm baiutastein
reisti hún sér sjálf.
Við hjónin sendum Guðrúnu
Hjaltalín hinztu kveðju frá okk-
ur og dætrum okkar, sem saikma
hemmiar eiinis og miákamins ætt-
inigja. Við siemidium foreldrum
hemmiar, syistkimium, aldraðri
ömrnu hennar og afa og öðru
skyldfólki innilegar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé mimming
henmar.
Alda Bjamadóttir.
Magnús E. Guðjónsson.
í SÍÐUSTU vifcu fluittu blöðin
þær hörmulegu fregnir að norð-
an, að ung stúlfca hefði siviplega
verið kölluð héðan úr heimi, er
hún var í sfcemmtiferðalagi með
félögum sínum. Átján ára göm-
ul bróðurdóttir mín hafði látið
lífið í slysi í Skjálfandiafljóti.
Það hafði mig þó sízt igrun-
að, að þessi góða og tápmikla
stúlka léti lífið méð slífcum
hætti, en stutt er bilið milli lífs
t
Móðir okkar,
Sigríður Sigurðardóttir,
Asvallagötu 10A,
amdaðisit í Landakiotsspitala
25. þ. m.
Hulda Gunnlaugsdóttir
Jón M. Gunnlaugsson.
og daiuða, og etn/giinm fær séð fyr-
ir, hvermáig þau mál skipaist.
Guðrúrn heiitin var fædid að
heimili foreldra simmia, Bjama
Hjaltalín og Ingummar Imigólfs-
dóttur, ó Atoureyri og hjá þeim
bjó hún allt til dauðadags. Hún
var elzt af fjórum bömum
þeirra hjómia.
Að Idkmu skólamámi smieri hún
sér atð viinmiuininá og seiniustu mán-
ulðinia vanm húm í Hraðfrystihúsi
ÚtgerðarfélaigB Akjureyriniga,
Á skálmaðlarstumd við umiga
stúlkiu, sem hverfux frtá oklkiur í
blóma seisflou siiinmar og á svo mik-
ið eftir, að okkur finmst, er erfitt
að tjá tdfimmiimigar sámiar. Immilegt
þakklæti vil éig flytja henni frá
fjölsflcyldu mimmi og vimium hér
í Keflavík fyrir góð kymini og
Bjiamia bróður miínium, konu
STEINGRÍMUR Blöndal var
fæddiur í Siigliufirði himin 19.
febrúar 1947, em lézt hinm 13.
júmí sfl. Hamin viar sonur hjóm-
ammia Guðrúmiar Siigrfðar Jóhamm-
eisdjóttur frá Hrísey og Lárusar
bóksala Blömdais í Siigliufirði, son
ar Jóseps póstmieistara og Guð-
rúnar Guðimiuindsdiáttur, er var
borgfirzflcrar ættar. — Stieimigrfm
ur kvæmitiist hinm 24. nóvember
1968 sfaóiaisysitur simmd frá
Memmtaisitoólamium á Akureyri,
iniguinmá Helgu Þóroddisdóttur,
heáldisala í Reyfcjavik Jómissioniar.
Þau hjiómiin áttu eámm som, Steiin-
grkn Þórarim, fæddam 21. jamiú-
ar 1968. Jafnframt því að bera
nafn föður siíns er hanm heitinm
eftir yfirburðamamminium Þór-
artnd Bjömssymi sbólamieistara á
Altoureyri, er Steimigrfmiur heit-
imm mat flestum öðrum meir.
Himn unigi sveiran ber því nafn
tveggja giftusamra manma, er
viissu og sönmiuðú í lífermi sín.u,
að „lífsmautnim frjóa“ er „al-
efling amdamis og aitihöfn þörf.“
Steinigrimiur var vel í meðal-
iagi hár, grammholda og hvikur
í hreyfinigum. Hamm hafði
sifcarpa em dremigilega amdlits-
drætti og öll framkoma hams
sýndá immra j afnvægi, em þó ó-
vanju sterkam og smarpam vilja
til að fýlgja því fram, er hamn
hafði eimsett sér. Harnn var um-
bótamiaiður, er hafði haslað sér
völl í fremisitu viglímu og huig-
sjóm hamis voru hiniar norð-
lenziku ættarbyigigðir.
Steámigríimur var málafylgju-
maður mieð ágætum. Og mægðu
rök hams eflflki til, svo efi leynd-
ist hjá þeirn, er á hamm hlýddu,
reyndist það iðulega srvo, að
immri sammfærinigarkraftur hams
og átoafi reilð baiggamiumiirun. Mér
eru mörg slík atvik í minni og
farnn það bezt á sjálfum mér.
Það var þetsisi eiginleifci harns
að sætta sig aldred við meirtt, sem
hianum þótti á bjáta, sem miest
hreif mig. Þá var til eimsikis að
útskýra, hvers vegna hlutirmir
væru svo og svo. Hann spur'ði ein
unigis: Hvers vegna eru þeár
biamis og bönnium siemdi ég inmi-
leigusitu samúðartoveðjur og bið
gulð að blessa þaiu og veita þeim
huiggum í þeirra miilkia harmi.
Sú buigigum veitist rruest í þeirri
fullviislsu, að látímm lifir, þótt
harnn deyi, og við hiititumst aft-
ur, þótt leiðir sfldlji uim stumd.
Vilhelmína Hjaltalín.
eflflká himisiagim? Og ved þedm, sem
þá veittu homium eflflki iiðisiinmL
I huiga þessia umiga fulllhiuiga var
eflflki rúm fyrir máiamiðiuin,
hvað þá eftirgjiöf. Þesis vegrna
ortaaði hamm 23 ára gamall að
sjá miarga draiuima sína rætast,
draiumia, sem 'aldurinm og neymsl-
am freistuðuist til að toalia umigs
mamms óra. Ég ætla eflflki að telja
upp það, sem honum lámiaðteL
Ég minmi eámumgis á eimkalíf
hanis og mámisáramigur. Ég vitna
til útgáfu Norðamfara. Húm var
þreikviiki.
Eftir að anidlát Steimigríms
spurðiisit, hélt ég norður á lamd.
Hvarvetna, á Blönduósi, Varma-
hlíð, Akureyri og Húsavík,
fcamiu skólábræiður hamis að
máli við m«g og allir sögðu sömu
orðim fyrst: Hamm fór lof
sniemmia. Dauðans óvissi tirni
veflour mönnum stumdum ugg
og harm í brjósti, en:
„Hvorfci mieð hefð né ráni
sér þetta líf ég fanin,
sálin er svo sam að láni
samitemigd við líkaimiamm.
í herrans handum stemidur
að heirnta sitt af mér.
Daiuðimn má segjast sendur
að sæfkja, hvað slkaparainis er.“
Og þenmiam sammleik sfldldi
Steimigrfcniur betur flestum umig-
um miönmium. Við sjáum hainm
fyrir otakur segja:
„Daiuðli, ég óttaist eigi
afl þitt né valdáð giit,
í Kristí krafti ég segi:
Kom sælL þá þú vilt“
A'ð okkur himium smýr að
fylgja þeim miáiuim fram, er
hamin féll frá.
Ég votta ekkju hins látna,
móður og tanigdaimióður, föður
og tenigdaföðiur, systkimum hamis
og viraum öllum samúð mína og
miinmia, — og ekfci sízt hinium
urniga Steimigrfcnd ÞórarmL er ég
hlalkfca til að frétta fré, er haran
vex úr graisi.
Halldór Blöndal.
Steingrímur Blöndal
t
Útför eigámmian'nis míns og
föður oktoar,
Sverris Jóhannessonar,
húsgagnasmiðs, Silfurteig 1,
fer fram frá Fossvogskirkju
máinudajginn 29. júní n. k. kl.
13.30. Blóm vinsamlega afbeð-
in, en þeim sieim vildu minm-
aist hainis er hent á líkmar-
stofnamdr.
Aðalheiður Siggeirsdóttir
og böm.
t
Við þökkum innilega auðsýnda hluttekningu við andlát og
jarðarför
DANÍELllMU KRISTÍNAR BRANDSDÓTTUR
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarfólki á
Sólvangi, Hafnarfirði fyrir alla hjúkrun og umönnun.
Anna Sveinbjamardóttir,
Sólveig Sveinbjarnardóttir,
Þórunn Sveinbjamardóttir,
Daniclina Sveinbjamardóttir,
María Sveinbjarnardóttir,
Lárus G. Jónsson,
Loftur Bjamason,
Hafliði Halldórsson,
Ólafur Ófeigsson,
Ragnar Stefánsson,
barnabömin og barnabarnabörnin.
Birgir Runólfsson
Siglufirði
Hinzta kveðja til afa frá
Guxmari Hilmari Pálssyni.
Afi mimm ég ummi þér svo átoaf-
lega heitt
og ætíð stoal ég þínia minradng
gieymia.
Bn örlögumium enmþá enlginn
getur breytt
og eflaiuist raiú hjá paibba áttu
heimia.
Þú tólkst mig oft á hné þér og
hosgaðir mér þýtt
ég hafði af því fjarskaleg.x
gamiam.
Svo siaigðir þú miér sögur og
sönigst svo uindiur blítt
við sælar stumdir miargaæ áttum
siafm'ain.
Þér hinztu itoveðju sámia, nú sendir
bróðár mimm,
er siofniaður þú e<rt frá jarðar
þraiutum.
Minning
En ég sié yflflkur piaihba, ef ég
horfi í Ihirniiinámm
hlöðnium vaignd aika á ihiminis-
braiutum.
U. S. A.
Guðmundur
Sveinbjarnarson
fyrrum bóndi í Fornaseli á Mýrum
GUÐMUNDUR Sveinþj'armiarsom
var fæddur á Kothól í Álftamieis-
'hneppi þaran 12. óigúst 1886 og
voru íoreldnar hamis Sveáinibjiöinr
Siguirlðssran bómidi þar rag konia
Þaiu voru bæði vel greimd og af
igóðu bergi þrotira, en fátæk eáms
og miargir á þeám áruim.
Umigiur fór Guðmiumidur í fósit-
ur til föðurbróður síns, Siigurðar
Sigurðasraniar, bómidia í Háhóli ó
Mýrum og klomiu hans, Lilju
Þorbjarniardóttor. Var haran þar
til fuHarðdinisára og miinratist ætíð
fósturforeldria sárania rnieð hlýbug
og þaikklæti. Árið 1918 kvæmtist
Gulðmiumdur þiinigey’sScri floorau,
Guðrúmiu JónisdótJfcur frá Nesd í
Frajóisfaaiclial. Þiaiu voru fynsta ár-
ið á SmxIðjulbólL em frá 1919 til
1935 bjuigglu þaiu í Forraasieli,
hjáledigu frá Álftaraiesi, en fluttu
þá í B-orgarnie'S og átto þar heima
síðam, Guðrúrn amdaðist þanm 10.
áigúst 1952.
Hér er farið fljótt yfir sö'gu,
enda ekki aetlum min að rekja
t
Þökkum ininileiga öllum er
aiuðsýndiu ofldtour samúð og
hluttefloniinigu veignia amidláte
Adolfs Björgvins
Þorkelssonar og
Gísla Sveinssonar.
Guð blesisi yfldtour öll.
Fyrir hörnd aðstamdetnida.
Sveinn Aðalsteinn Gíslason.
æviferil Guðmuradiar í smá
atriiðum.
Bg áttí því lárai að flaigma að
kyraniaist Guðmiuinidi þegar ég var
barn á árunum 19H6 og ’17, em
hainin vtar þá viinmiumiaðiur á
ibeimili fósturforeldra máminia á
Valshiamri á Mýrum. Þau kymmi
urðu mér sitnax tíl raoflfltours
þroska.
Guiðfniundur Sveinþjiamiarsoin
var skáld gott og mitoill Ijóða-
viraur og miara ég enra ýmsar
vísuir og sögtur, sam hatnm kiemmidi
mér litlum dreng hefcraa á Vals-
hamri. Hainm var mjög vel
greinidiur og stálmiinrauigiur á allt,
sem bamm ihafði flxeyrt og lesið.
Það var því mjög fræðiamdi að
raeða við hanra bæði fyrr og
síðar um ýmisa hliuiti, sérstak-
laga um sfcáldstoap og onnur
þjóiðleg fræði.
Þagaæ ég lít til bakia fi/nnst
miór ég tæipaist hiafa kiyminzt heið-
arlegri miamini í orði og verfld
em Guiðmuinidi. Þótt Guðimuindiur
og Guiðrúm væru fátæk öll Sín
búistoaparár, voru þau ávallt
veibamdi í þess orðs bezta sflrilra-
iragi. Þegar knmið var í heim-
Sókn til þeirra hjónia, var allt
það bezta á borð borið sem tíl
var, en það sem miest vaæ um
vert vtar gleðira og hjart'alhlýjan,
sem uimwafði miaram í raávist
-þedrrta.
Einls og ég hef áður á miramzt
var Guðmuinidur Sveinibjarmiarsora
ágætlaga skiáldmiæltur og orii
vísur og kvæði allt fré barn-
æisltou, em því miðu.r hefur mjög
lfrtið af ljóðuim haras birzt á
prenti. Ljóðasaifn hamis er þó
áreiðianleiga efni í -góða þófc, Og
þeár, siem viljia eitrtlhvaSð ammað
en atómkveðgkap, geta furadið
þar m<argt gott sér til yradis og
áiniæigju.
Síðaist faom ég á heimili Guð-
miumdiar á pákraasiuininiuidíegi sl.
þanm 22. miarz. Hamra var þá
ekus og baran átti að sér, sfcýr í
huigsum, Iflátor og hress. Þá daitt
miér eflflki í flxulg að ég væri að
toveðljia hanra í síðasfca simn
þessia heiimis. Hamm amidiaðiist eft-
ir stuitta legu þamm 17. júmí í
Sjúfanahúsi Aknaniess og verðúr
í daig (27. júnlí) jarðaður frá
Bongannieskirlkijiu.
Að lokum viil ég þaflflfca Guð-
miumdi Sveinhjiamiainsiymd órofa
tryggð og vinláittu við miig og
mímia mlániustu. Blessuð sé minsn-
inig barais. Bg votta fjölsfcyklu
hainLS mína imináflieguistu saaniúð.
Magnús Sveinsson.