Morgunblaðið - 01.07.1970, Qupperneq 13

MORGUNBtLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. JÚLÍ-1970
13
Grindavíkurvegurinn
sjónvarpið og síminn
I>AÐ mun hafa verið öllum Suð-
urnesjabúum mikið fagnaðar-
efni, þegar nýi Keflavíkurvegur-
inn var Wks fullgerður og opnað
ur tia umferðar, enda var þar um
að ræða mikið og iofsvert fram-
tak í vegamálum hér á landi og
ómietainlega aamigönigiufoót fyrir
byggðarlögin hér á Suðurnesj-
um. Um áratugi höfðu íbúar þess
ara byggðarlaga þá ekið þann
veg, sem með réttu var oft nefnd
ur „Ódáðaforaun íslenakra vega“,
enda iðulega svo þrælsiegur yf-
irferðar að á honum stór-
skemmdu menn oft bifreiðar sín
ar og hraus mönnum því jafnan
hugur við að aka þennan illfæra
veg. Það var því, að sjálfsögðu,
öllum hér syðra og öðr-um, sem
oft þurftu að leggja leið sína um
þennan v-eg mikið fagnaðarefni,
þegar nýi vegurinn milli Reykja
víkur og Keflavíkur var fullgerð
ur, og þó að vegagjald það, sem
þá var ákveðið að innheimta af
þeim, er óku þen-nan nýja veg,
ylli í fyrstu nokkurri óánægju,
og miöninium þæitti ré-ttmæiti þ-ess
onka tvímælis, bæði vegna þess
hve menn hér syðra höfðu þá
lengi búið við algjörlega óvið-
unandi ástand í þessum efnum,
og’eins vegna þess að óvíst er tal
ið að á nokíkrum öðrum sfað á
landinu verði slí'kum vegatolli
komið á, þar sem rá-ndýrir vega-
spottar hafa samt verið lagðir,
eins og t.d. um Strákagöng, þá
mun samt lítt yfir þ-essium vega-
tolii, nöldrað núorðið, en gallinn
er bara sá, að hér sitja Suður-
nesjabúar ekki allir við sam-a
borð, hvað þetta vegagjald snert
ir, og munu íbúar Vatnsleysu-
strandarhrepps og Grindaví'kur
bera þar skarðan hlut frá boði.
Það er regimmiunur á því,
hvort þeir, er þetta vegagjald
greiða, njóta hins góða vegar til
enda eða ekki. — Það mun, að
sjálflsögðu, hafa verið von
margra, að með tiKkomu hins
nýja Kefliavíkurvegar, yrði nær-
liggjandi vegaspottum hér á
Suðurnesj-um meiri sómi sýndur
og þeirn betur við haldið, en sú
h-efur þó ek'ki raun á orðið, að
minnsta kosti ekki að því er
varðar veginn hingað til Grinda
víkur. — Hann er nú orðinn
sannur arftaki Kefliavílkurvegar-
ins gamla, og viðfoald hans stór-
lega van-rækt, en þó einkum yfir
sumanmánuðina, sennile-ga
vegna þess að þá eru næg verk-
efni fyrir vegheflana á öðrum
vegum út um landið, og þeir
látnir ganga fyrir. Reyndar var
á síðasitliðtntu h-aiuisti raiusinazt til
að bera ofan í Grindavíkurveg-
inn, eftir lagvarandi vanræ-kslu
í þeiim efnum, og var þá notað-ur
viðunandi ofaníburður í rösklega
hálfan kafla þ-essa vegarspotta,
sem er 14 km, og er sé spotti
vegarins að jafnaði ólíkt skárri
hinum, eða kaflamum frá svo-
n-efndri G-íghæð og heirn til
Grindavífcur, en í þeim kafla var
hrúgað hálfgerðri moldardr-ullu,
sem í milkilli rigningartíð verður
að ein® konar forarvilpu, svo
þótt menn taki hér bíla sína ný-
þvegna og fínbónaða út úr bíl-
skúrum sínum, þá eru þeir sitund
um orðnir eins og skitakögglar,
þegar kom-ið er á steinsteypta
veginn upp á Stapa, svo að
hvorki sér út um afturrúður né
heldur eru afturnúmer læsileg
á þessum bíl-um, og þess eru
dæmi, að vegalögreglan hafi
stöðvað bifreiðastjóra og sektað
þá s-a.kir þessa. — Séu hins vegar
langvarandi þurrkar, þá er þessi
vegarspotti, frá Gíghæð og til
Grindavikur, einn moldarmökk-
ur, og um hásumarið jafn viðsjár
verður í afcstri eins of vegir geta
orðið að vetrarlagi í skafbyl.
Eini tími-nn, sem þessi marg-
nefndi vegarkafli er þolanlegur,
er sá, þegar veðri er þannig hátt
að, að hvorfci skín sól né regn
fellur úr lofti, en rakastig við
jörðu hins vegar það mikið að
mold getur ekki rokið undan
uimferð. — Bæril-egur vegur það!
— Nú verður manni á að spyrja:
Hvers vegna var ekki sami ofaní
burður no-taður frá Gí-gfhæð og
til Grindavíkur og frá Seltjörn
og að Gíghæð? — Var fjárveit-
ing til þessa vegar svo naum, að
það varð að grípa til nærtækari
ofaníburðar, þótt illhæfur væri,
til þess að hægt væri að segja
að borið hefði verið í allan veg-
inn. — Hæpin hagfræði það, og
ámóta hyggileg og hjá mannin-
um, sem bygigði hús sitt á sandi,
en það er kunmugt dæmi, sem
löngum er t-il vitnað, þegar um
afglöp er að ræða. — En Grind-
víkingar er-u lílklega að eðlisfari
töluve-rt uimfoiurðairlynidir menin,
stun-dum e.t.v. alltof umburðar-
lyndir, því að þeir láfa bjóða sér
eitt og annað, sem aðrir myndu
ekki þo-la mótmæla- og átölu-
lausit.
Það vekur bæði eftirtekt og
undrun flestra, er ti-1 Grindavík-
ur kcima, hve afleggjarinn hing-
að er að jafnaði ill-ur yfirferðar,
og þeir skilja ekki að við skul-
um un-a þeasu ástandi ti-1 lengd-
ar, og é-g lái þeim það e-kki. Þeg-
ar við, hér í Grindavík, ökum til
ReVkjavíkur verðum við, eins
og aðrir, er um Keflavíkurveg-
inin fara, að greiða fulllt vega-
gjald, en það er mikill munur
á því, hvort þeir er þennan stein
steypta veg aka, njóta hans til
enda, eða hvort þeir þurfa að
aka ail-t að því % lei'ðarinnar á
þannig ve-gi, að farartækjum öll-
um liggur þar iðulega við stór-
skerram-dum, en þannig er
Grindavífcurvegurinn oft. —
En hvers eiga þá Grindvíking-
ar að gjalda í þessum efnum?
Kann-siki þess að þetta frekar fá-
mierana, en þó örtvaxandi sjávar-
pláss, 'hefur um áratugi verið
m-eð aflaihæsitu verstöðum þessa
lan-dis, og nú tvær síðastliðnar
vertíðir hæst allra venstöðva, og
mér er sagt, að á síðustu vertíð
hafi hér verið landað fi*ki fyrir
300 milljóini-r krónia, og er þá
aðeins miðað við verðmæti upp
úr sjó, og myndi þetta aflamagn
full'unnið, að sjálfsögðru nema
miangfalt hærri upphæð. Það er
því ekki lítið, sem þetta eina
byggðarlag leggur í þjóðarbúið i
heild og enginn vafi á því að hér
um Grindavífcurveg eru flutt
meiri verðmæti en um nokkurn
annan veganspott-a landsins, en
hann raun þó líklega þei-rra venst
ur, og það sivo að maður varpar
öndin-ni léttar í hvert sinn sem
maður kemst af horaum, en hins
vegar setur að manni hálfgerð-
an hroll í hvert sinn, er maður
keraur að hoinum aftur, hvort
heldur komið er úr langferð
norðan, austan eða vestan af
landi.
Nú er ekki svo að skilja að
aldrei hafi verið kvartað við
hl-utaðeigandi yfirvöld um þetta
ófremdarástand, en því hefur
víst oftar verið svarað til að „í
ráðd sé“ alð lagigj-a varanlegt s'lit-
la.g á þennan veg, en gallimn er
bara sá, að enn bryddar ekfcert
á framkvæmdum í þá átt.
Það er kunnara en frá þurfi
að segja, að mæður stiraga oft
snuði í munn ungbarma sinna tii
þess að friða þau og fá þau til að
hætta gráti og hriiniuim, og þetta
sniuð diugir oft þessum li-tlu óvit-
um, en slíikri snuðaðferð er ekki
hægt að beita til len-gdar við
fullorðið fóllk, eða aetti að
minnsta kosti ekki að vera
hægt, o-g ég læt ósagt að Grind-
víkingar uni því nú öllu lengur,
að ekki v-erði fljótlega hafizt
handa um verulegar og varanleg
ar úrbætur vegarins til þéssarar
stórútgerðarstöðvar, sem eins o-g
áður segir, hefur um langan
tíma verið einna drýgst allra
staða land'sins við öflun gjald-
eyris og þá uni leið aukningu
þjóðartekna, og það má vart
minna vera en að þetta byggðar-
lag fái viðunandi veg til þess að
koma þessu-m verðmætum fré
Framliald á bls. 16
.•GltN/tÁ'.
sem
er
P||CT DAM Möfum opnað bíla-ryðvarnarstöð að Ármiila 20.
KUjrDAN Ryðverjum með Rust-Ban efni eftir ML-aðferðinni.
PYHVÖRN RYÐVARNARSTÖÐIN M.
RTVvUllli Ármúla 20 — Sími 81630.
«8