Morgunblaðið - 03.07.1970, Side 17

MOBGUN1BL.AÐIÐ, FOSTUDAGUR 3. JÚLÍ 1970
17
jarðhita Ihefur upp á margt að
bjóða. Félagaheimilið er mikil
og vönduð bygging, sem nú tek
ur á móti imjög fjölmennum
ferðahópum, þar er nú einnig
gisting og aundlaug og gufúbað
myndi auka á aðdráttarafl stað
arins. Ég minnist þess hve hrepps
búar voru fljótir til að ganga fal
lega frá uimlhverfi heimilisins og
yfirleitt er utahhúsmenning
þeirra til fyrinmyndar.
Gnúpverjahreppurinn er einn-
ig hin prúðasta sveit, en mun
minna sést af henni frá þjóðveg
inum. Þar stendur nú eitt glæsi-
legasta félagaheimili landsins. Ar
nes, við þjóðveginn. Eklki jafn-
ast umíhverfi þess á við Flúðdr
og engan hefur það jarðlhitann,
en fagurt er útsýnið. Sem stend
ur er þar miikil örtröð gesta
vegna Helklugossins, en þó að
henni sioti noklkuð er því lýk-
ur er þessi staður í framtíðar-
þjóðbraut. Lítill vafi er á því að
innan fárra ára verður kominn
akfær vegur, a.m.k. að sumar-
lagi, til Norðurlands um Sprengi
aamd, sem veirður mijög fjölfairiinin
og hin efri leið austur um Búr-
fellsvirkjun, Landssveit, Galta-
laök og Rangárvelli mun einnig
verða vinsæl í framtíiðinni.
SELFOSS OG HVERAGERÐI
Um Flóann og Skeiðin er held
ur fátt að segja frá sjónarhóli
ferðamanmsins ef undan er sikil-
in strandleiðin um Eyrarbakka
og Stoklkiseyri og svo þessi tvö
kauptún við þjóðveginn. íbúatala
Selfoss er að nálgast 3000 og
þar er myndarbragur á mörgu,
en naumast á veitingastöðunum.
Tryggvaslkáli mun vera eitt elzta
gisti- og veitingahús landsins.
Að stofni til er byggingin frá
því fyrir aldamót, yngsti hluti
hennar hátt á fjórða áratugn-
um, og því naumast annað við
hana að gera en rífa hana og
byggja nýja. Selfossbúar mega
ekki láta þetta nafn hverfa a£
staðnum, því að brúnni hans
Tryggva Gunnarssonar á haruíl
tilveru sina að þakka. Hinum
megin við veginn er Hótel Sel-
foss, óvönduð og óhentug bygg-
ing frá byrjun, en hefur þó naum
ast verið vistlegra, sem veitinga
staður, en það er nú. Þar ræður
ríkjum frú Steinunn Hafstað og
hún hefur auk þess gistiherbergi
í stó.ru íbúðarhúsnæði þar
Skamrnt frá, óvenju aðlaðandi
stað.
í Hveragerði hefur utanhúss
menningin tekið drjúgum fram-
förum á undanförnum árum og
mun Gísli Sigurbjörnsson eiga
sinn þátt í því. Þó eru þar ennþá
söríar innan um sem virðastékk
ert vilja læra af góðu fordæmi.
Hóbelið hefur notókur ssemileg
gistiiherbergi og einn vistlegan
veitingasal, en er noklkuð úrleið-
is. Fyrir noMkrum árum ætlaði
hóteleigandinn að byggja veit-
ingas'kála við þjóðveginn en var
synjað um það af skipul'agsyfir
völdum. 1111 til þes® að vita, að
opinberir aðilar skuli setja þann
ig fótinn fyrir menn, sem vilja
þoka málum í rétta átt.
Ég hefi nú rakið töluvert ítar
lega ástand ferðamála í Arnes-
þingi og læt þar staðar numið
að sinni. Máske gefst tækifæri
til að gera Rangárþingi sömu
skil síðar.
— Furðuleg
framkoma
Framhald af hl«. M
uim heiilt ár, ©n síðain þegar það
loksinis er sett á vö'lilinm, er það
sett á allt aðrar braiuitiir, brautir,
sem aldrei hefur verið tovartað
yfix.
Hér með er Stóoirað á þá er
ábyngir ©m fyrir þeim svitouim
er átt haifia sér stað, mieð því að
setja gúimimiíeifinið á aðrar braut-
ir en till stóð, að gera grein fyrir.
miáli sírau.
Með þötok fyrir birtiniguna.
Reykjavík, 1. júlí 1970,
Jón Þ. Ólafsson.
- Hvað er ísland?
Framhald af bls. 11
sem kjarnlitlar vóru til heyskap-
ar, gekk hrossakjöts át miklu
meir í vöxt en þörf krafði.“
En þeim í koll kom. Kveður
Hannes, að verið hafi „segin
saga, að hrossakjöts-ætur vóru
þeir fyrstu, sem á þessum hall-
æris-árum í harðrétti út af dóu.“
Álítur hann það stafa af óhófi
mestan part, „því þeir, sem í
hrossakjöts át lögðust, gjörðu
það flestir með græðgi.“ Bisk-
upstungnamenn fóru meðalveg-
inn — að láta undan ósómanum,
en sporna þó við honum, því
hreppstjórar skyldu þar „fast-
setja, hvörjir af búendum þyrftu
og mættu hrossakjöt eta, en öng-
um öðrum skyldi það leyft.“ —
Þarf ekki að taka fram, að ein-
ungis bágstöddum voru veittar
slíkar undanþágur.
Þá segir Hannes, að „karlmenn
deyja fleiri í harðindum en kven-
fólk, því þeir þurfa og eru vanari
til meira viðurværis, hafa líka
strangari vinnu, sem útkrefur
meiri fæðu til kraftanna við-
halds; þar að auki eru þeir fljót
ari til að flakka og finna því
dauðann þess fyrri.“
En fleira má koma okkur kyn-
lega fyrir hugskotssjónir í skoð-
unum átjándu aldar manna en
þeir skyldu svo gróflega fordæma
hrossakjötsátið. Til að mynda
hafa þeir þá þegar talið landið
of þéttbýlt:
„Oft hefir mér sárnað að
heyra,“ segir Hannes, „hvað
mjög sumir kvörtuðu yfir fólks-
fjöldanum, áður en seinasti mann
fellirinn varð, og eins þá ég hefi
í gömlum dómum fundið sama
þenkingar-máta, hvörr allvíða
framkemur. Ein lands stærsta
lukka er að hafa margt fólk, sem
er sjálfu sér og öðrum til gagns.
En þó margir vegna aga- og
stjórnleysis finnist, sem eru ein-
ungis til þyngsla, er eigi mann-
mergðinni, heldur húss-stjórn-
inni að kenna.“
Þyngstar áhyggjur hefur Hannes
Finnason af hinu síðast talda og
vitnar á öðrum stað í spak-
mælið: af langviðrum og laga-
leysi mun land vort eyðast.
Erlendur Jónsson.
— Thailand
Framhald af bls. X
um Thailands magnaðist.
Khoman tók skýrt fram að
Thailendiragar ágirntust eklki
kambódiskt landsvæði, og þafi
koim hel'dur ekki fram í ræðu
hans að Thailendingar hygðust
bráðlega hefja þátttöku í stríð
inu í Kambídíu. Hiras vegar virð
ist fara fram nálkvæm athugun á
því hvernig Bandaríkjamenn
geti séð um að þjálfa og vopna
thailenzka hermenn, sem bjóða
sig fram sem sjálfboðaliða tLI
þátttöku í Kambódíustríðinu.
— Pompidou
Framhald af bls. 1
Kíraa, uim Indó-Kímia. Hamin faign-
aði sikipuin David Bruoe í ©mib-
aetti a'ðalsairaraimigiaimairans Bamda-
ríkjanna í Parísarviðræðiumium
oig kvaðst vona að skriður kæm-
ist á þær viðræðiur. -
Pompidpu saigði, að friðar-
hortfur í Miðaiuöturíömdiuim væru
heldiur betri raú ©n fyrir einumi
©ða tveimiur máirauðiuim. Hamn
saiglði, að eiraam/gra'ðar friðiartil-
lagur stórveldiajniraa væru tor-
tryggilegar í aiugiuim diedluaðila
og saigðd að fjórveldin ættu að
reyraa að má samtoomiulaigi um
saimeiigimlega friðaráætlum- —
Pompidioiu saigði, að valdiaj'afn-
vægið í Miðaiusturíöndum mumdi
raskast ísraelum í óhaig,
ef eklki yrði samið um friðsam-
lega lausm nú, og þess vegraa
væri það ísraelum í haig
að fallast á friðlsamlaga lausm.
Aðspurður tovað hanm eniga breyt
inigu fyrirfhugaða á bairani Fraiktoa
við vopraaiSölu til ísraiels.
Hanm sagði, að samnimigur
milli Frakklamids og Bretlamds
um samvinirau á sviði kjarmiorku-
mála væri hugsamlegur og jafn-
vel æstoilegur.
— Vasek
Framhald af bls. 1
iragsmaður og vinur Alexand
ers Dubcetos, fyrrum flokks-
leiðtoga í Tékkóslóvatoíu.
Hann er kvæntur og á tvær
dætur. Ekki var tilkynnt um
brottfiör sendiherrana úr
tékkneska sendiráðinu fyrr
en sólarhringi síðar og var
það túlkað á'þá lund að bæði
danska og bandaríska örygg-
isþjónustan hefðu haft áhuga
á að yfirheyra hann, áður en
flótti hans yrði gerður heyr
um kunnur.
Btoki er vitað um framtíð-
aráfiorm sendiherrans, en
ýmsir eru þeirrar skoðunar
að hann muni ekki ílendast í
Danmörku. Svo sem venja er
mun danska flóttamanna-
hjálpin verða beðin að að-
stoða sendilherrann og fjöl-
skyldu hans fyrst í stað.
Skömmu eftir að sendiherr
ann baðst hælis, lék tékk-
neska stjórnin þau boð út
ganga að litið yrði á það
mjög óhýru auga, ef danska
stjórnin fóllist á ósk sendi-
— Nixon
Framhald af bls. 1
undir noktorum kriragumstæðum
aðhafast raeitt,"
Nixon sagði, að ástamdið í Mið-
Au'Sbuiillöndum væri hættulegra
en styrjöldin í Iradó-Kína, þar
sem sú hætta væri fyrir hemdi,
að Baradarítojumum og Sovétríkj-
urauim ienti saman. Haran saigði,
að ef hermaðarstaðan breyttist
ísrael í óhaig gæti styrjöld Skoll-
ið á. En forsetinm var nær eim-
göragu spurðuir uim ástamdið í
Indó-Kíraa, og kvaðst hanm sanm-
færðuir uim að hainm heifði sem
yfirmiaður herafla Baradarikj-
arana, fuilllan rétt til að vernda
líf bandarískra hermanmia, þótt
eragin stríðsyfiriýsirag iægi fyrir.
Forsetinm sagði, að ef skotið
væri á bandariiSkar köranuniar-
fkngvélar yfir Norður-Víetraam
yrði baradarístouim ffliugvélum
beitt gegn eldílaiuigasitöðvum í
Norður-Víetnam. Haran lét í ljós
þá von að til'lögu ölduinigadeild-
armanmama Coopers og Church
er kveður á um að svigrúm for-
setans til aðgerða í Kambódíu
veirði tatomarkað, yrði bneytt
áður en hún yrði endainlega af-
greidd í þiragirau. Haran kvað
aradstöðu hástoólastúdenta gegn
aðgerðunum í Kambódíu ekki
hafa bomið á óvart og sagði að
sem yfirmaður herafflans tæki
hann sömiu átovörðura, ef hamin
ætti atftur um sömu kosti að velja
til þess að verja líf banidarískra
hermanraa.
- Líffræðingur-
inn sem týndist
Framhald af bls. 12
en þau höfðu verið „leyst.“
Raunar varð fyrst Ijóst, að við
erfiðleika væri að etja á Novy
Mir, þegar febrúarhefti tima-
ritsins kom ekki út. Þegar blað
ið kom út í apríl, tóku lesend-
ur þess eftir því, að nöfn Tvar-
dovskys og félaga hanis voru
þar ekki lengur.
Þótt undarlegt megi virðast,
birti flokksblaðið Pravda og
nokkur önnur blöð greinar í
lok júní, þar sem Tvardovsky
var lofaður fyrir ljóð sín í til-
efni af 60 ára afmæli hans.
„POP-STJÖRNU
VINSÆLDIR“
^ Mokkurinn þarfnast kannski
sálfræðings líka. Niðurstaða
hans yrði líklega sú, að sjúkl-
ingurinn þjáðist af geðklofa.
En skýringin getur fullt eins
verið pólitísk og sálræn. Því að
í lofgreininni um Tvardovsky í
Pravda var farið niðrandi orð-
um um yngri höfunda og „pop-
stjörnu vinsældir" þeirra.
Þessu kann að hafa verið beint
til Andrei Voznesensky, en ný
lega voru sýningar á gaman-
leiknum hans, Misstu ekki and-
litið, stöðvaðar í Moskvu.
Hvaða ályktanir getur mað-
ur dregið af öllu þessu? Nýtur
Tvardovsky opinberrar náðar
eða ekki? Hvort er Medvedev
geðveikur eða ekki? Var hann
það, þegar vísindaakademían
kom saman til fundar? Og hafði
hann náð fullri heilsu viku síð-
ar?
Eins og við er að búast hafa
sálfræðingar KGB svar við síð
ustu spurningunum. Medvedev
var nefnilega sendur heim án
endanlegrar „sjúkdómsgreining
ar“, en í því felst, að KGB get-
ur lokað hann aftur inni,
hvenær sem henta þykir. Eða
ef til vill var sjúkdómsgrein-
ingin á þá leið, að hann væri
„heilbrigður til bráðabirgða.“
(FWF — einkajréttur
Morgunblaðsins).