Morgunblaðið - 03.07.1970, Qupperneq 18

18
MOROUNIBÍLAÐH), FÖSTUDAGUR 3. TÚLÍ 11970
Grímur Þorvaldsson
Noráurreykjum
- Minning
HARMAFRBGN var m ór þaíð að
vísu efcki, er imér bairsit lát Giríimis
á Norðu rneykj uim, og get ég þó
Baigt með sarnind að ég þekkitd
hiamn að glóðu edinu. Og þaið viair
ekki einiuimgiis lítillega, að ég
þekfcti hainin. Við Grimiur voruim
nágmaminiar og góðfcumminigjar írá
því ég fymst man eftir mér, og
þóititfi miér ævdinleiga gott að ihiiltftia
hamtn. Bn því segá ég, að lát hamis
hafi efc'ki verið mér hairmfregtn,
þótt tómlegra þyfci mér niú iná-
griemmdð en áðiur, að hamm var
gamiall maðiur, em frá elii þefckjia
mienm ekki aðira laiuism en þá að
dieyja. Hygg ég að Gríimi hefði
efcfcent veæiið fjær stoapi en það
að veirða vegnia ellilasleifca eðia
aminianra ásitæðlnia öðmum til fyrir-
hafniar, og mium ýrnsum vena
þammiig farið, sem mamma fúsasrtir
eru töl að taka á sig fymirihöfin
ammiamna vegnia, Oig gott var það
líba, aiuk laiusniairiininiar frá elii og
ammianna fjmiirlhöifin að ljútoa aev-
inmd eiints og Grimiuir gerðii,
sfcymidilega, oig án þess að sjúfc-
dómiar kæmiu þar við sögu að
'niofcfcinu náði.
Grímur var fæddiuir þamm 27.
maí, 1888 að Haegiindi í Reyfc-
holtsdal, en fluitJtíist þaðiam sex
ánum síðar að Norðuimeykjuim
í Hálsasveilt. Áitltá hamm þar heiimia
æ síðlam, fynst hjá foreldnum sám-
uim, Jódísii Gnímisidóftur og Þor-
valdi Stefiánissymd, en síðam sem
bómdi á miórtd Sltietfiáni bróður sáin-
um, ófcvæmitur. Á/tltd hamm þar
enm miofctonar stoepmiur, sem hainm
af simmi sénátöteu lumhygigju og
saimvdzikuisemi sá víat um að ölliu
leyti sjálfur, og var hamm að því
stanfii, er hamm lézt þamm 25.
rnialí sl.
Ekki var Grímur hlutsamiur
uim ainmtanna haigd, og kom því
ekíki mibið við Sögu í uimhveinfii
síniu. Sltiafaðd slflkrt þó efcki af
ósjálfsltæði, því að efckí mium
hamm haifa verdð aiulðteymámm fil
wofcfcurs þess sam hamin efclkd vildd
eða taldd namigt veirta. Hygg ég,
að hamm hetfði efcfci látið hlurt
simm, ef þvi hefðd veráð að skápta.
En í stað þess að komia efcfci
miilkið við sögu í yfdrborðs-
gtnaiuimium miamrufélaigsáms, lifði
huigur hains í sögutm liðitnis tímia,
Viar harnn miklill ummlamdi dnemigi-
legna lafinefcsmiammia, og þó edmfcum
fcnatflta og íþrótta, og þóttd mór
ofit igamiain að ræða við haran um
slikt. Gefck hiamn að því visu að
farmsöguirmar hefiðu venið sfcráð-
ar fismsit og finamist með það fyrár
auigum að segja fná naunivenuleg-
Dagmar
dóttir —
Þú varst ung að árum
er hófust ofcfcar kynni,
margar gleðistundir
imér eru ríkt í minni.
Kristvins-
Kveðja
>ú vildir hjálpa sjúfcum,
hugga þá og skilja,
margt er ríkt í huga
sem erfitt er að dylja.
Þú fékkst margt að reyna
þar margur hefði tafið
en Guð einn gaf þér vilja
og fagrar náðargjafir.
t
Móót okkar,
Þorbjörg Halldórsdóttir
frá Réttarholti,
verður jarðsungin frá Skaga-
gtramdarfcirkju mánudaginn 6.
júli kl. 2 e.h.
Synir hinnar látnu.
t
Jarðarför maminsflins míns, föð-
ur ofcfcar og tengdaföður,
Árna Daníelssonar,
Eyjarkoti,
fer fram frá Höskuldsstaðar-
kirkju laugardaginm 4. júlí
kl. 2.
Heiðbjört Halldór.sdóttir,
Bragi Amason,
Daníel Ámason,
Guðrún Svansdóttir,
Halldór Amason,
Guðrún Jónsdóttir.
Nú ertu horfin viina,
kvödd til æðri starfa,
þar allt er bjart og fagurt
og nóg til allra þarfa.
Guði sál þín geðjazt hefur,
geymdan hvers kyns hættu frá
sonur Guðs að sér þig vefur,
sælum englum þú ert hjá.
Eitt sinn gleðja þar munt þú
þá, er sárt þig gráta nú.
náðar lífs og sannleiks sæta
sem hjá brunmi þeim skal mæta.
Vilhelmína Alfreðsdóttir.
t
Eigimtoona mín og móðir
okkar,
Jórunn Guðmundsdóttir,
verður jarðsumigim frá Foss-
vogskirkju í dag kl. 3.
Guðjón Hafliðason
og böra.
t
Huigheilar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við amdlát og
útför
Sigurðar Jónssonar,
fyrrum bónda á Torfastöðum
í Grafningshreppi.
Böm, tengdabörn
og bamabörn.
Sveinn Kristinsson:
Skákþáttur
itm aftíburðum og flólki, og að þaer
værtu þvi efctoi tilbúmimig’uir og
slkáldstoaipur eimis og srtiumdum má
stjá haldið flnaim. Hygig ég að
Grámiur haiS. ©art sér ljóst, að árn
sfcynisamlags trauists á sammieitos-
igíldd þeáima, hefði áhrálfiaigi'ldi
þedrra orðið Stórum mámma- —
Eims og ljóslt miætltá vema, þá voru
það formisöguirmiar fymst og finemistt,
sem huigsjómiir aldiamruótamiainm-
ammia studdiuisit við, þeirma miammia,
sem Gmímur á NörðluTmeykjum
var eáinm á mieðal, þó að í kymr-
þey væri. Fyrámmyndármiar uirðu
þeám hvaittaáinig eámimáitit atf því, að
þeár tneyátíu raiumiveiruieilk þeiinra,
eins og það löngum mium haifia
stafað þaðam að stumida orðheldni
og aðrar slífcar dyggðir. Og hvað
er miú háð líklegaisba vauiðamdá
friamlitf Gráans á Narðtamreýkjum?
Ég lais í fraimlífslýsáingu/ fymir
ékfci alllöngu, oð m/örigum eða
jafnvel flestum verðá töf að því
og nokkiuirlt mieáin, hve ramigar
huigmyndir taiki hér á jiörðu vairð-
iandá slítot, ©n eine o@ ljósit miaétiti
vera, þá etnu það trúiarlbrögð og
ömmluir dulræna, sam miasit rátttir
hér í því etflná. En veginia áhuiga
Grims á liíkamlagu laitigervi, þá
þyfcár mér líkleigaist, iað sú mamig-
fræðsla veriði homiurn síðáir til
tafar, og að mú þagar sé hamm
þvi ettdd eáimumigis fraimlkomimm
á góðuim stíaið, heldiur einmáig
vaiskur maðáur og baltmlamdá, eámis
og Smioirirá Stuæluison kerrnst að
orðá um góðlain dmemlg.
Þorsteinn Jónsson
á Úlfsstöðum.
ÞEGAR þetta er ritað, hefur
Guðmundur Sigurjónsson hlotið
tvo og bálfan vinning á skák-
mótinu í Venezuela eða 50%
miögulegra vinninga, þar eð
fimrn umferðir hafa verið tefld-
ar. Það er góð úfkamia, þegar
þess er gætt, að hann hefur teflt
við fjóra stórmeistara í fimm
fyrstu umferðunum, og þá ekki
af lafcara taginu: Stein, Benkö,
Ivkoff o.s.frv.
Byrjunin getfur góðar vonir
um, að heildarútíkoma Guðmund
ax verði góð á þessu móti, þótt
ertfitt sé að glima við getraunir
um slíkt fyrirtfraim.
Úrslit sumarmóts Taíllélags
Reykjavíkur sýna einnig glögg-
lega hina hörðu framsókn æsku-
manna okkar, og hvernig reynd-
ir og snjallir meistarar heltast
smátt og smátt úr lestinni í sam-
keppni við þá. Þar verða tveir
ungir meiistarar, þeir Bjöm Sig-
urjónsson og Jóhannes Lúðvifcs-
son jaínir efstir — að vísu að-
eins háilfum vinningi ofar en
hinn þekkti og öfiu'gi skálkmeist-
ari, Jón Þorsteinsson, sem veitti
þeim harða keppni, en hins veg-
ar heilum þremur og háltfum
vinninjgi ofar en Guðmundur S.
Guðmundsson, sem var ekki
síður sterkur meistari á sinni
blómatíð en Jón Þorsteinsson. —
Guðmiundur varð sfcákmeistari
íslands 1954, en hafði áður unn-
ið mörg ágæt afrek á erlendum
skákmótum, þótt þau afrek væru
að vísu ekki sambærileg við ár-
angur þeirra Friðriks Ólafsson-
ar og Guðtaundar Sigurjónsson-
ar síðar. Ofannefnd heildarþró-
un er að sjálflsögðu ofin úr tveim
ur þáttum, annams vegar fram-
för hinna yn'gri manna og hilns
vegar afturför hinna eldri. Hún
er ekfci óeðlileg, sízt hér á landi,
þar sem sfcákmeistarar ofckar
virðast yfirleitt hætta miklu
yngri að stunda opinfoer kapp-
tefli, en gerist með ýmsum öðr-
um þjóðum og lenda því snemma
í æfinigarleysi. — Sums staðar
erlendis stunda menn kapptefli,
með þó nokkuð góðum árangri,
fram á gamaisaldur.
En nú sfculium við sjá, hvernig
Guðtaundur S. Guðmundsson,
tefldi, meðan hann enn var efcki
nema rösklega þrítugur maður,
eða á þægilegum heimsmeistara
aldri. — Skákin, sem hér fylgir
er tefld á mjög öflugu sfcákmóti
í Amsterdam árið 1950. Þátttafc-
endur þar voru 20, þar af rösk-
lega helmingurinn stórmeistarar.
Guðmundur varð 14. í röðinni,
en það þótti — og var — mjög
góður árangur, miðað við það
hyað mótið vár géysisteTfct.
Sigurvegari á mótinu varð
Argentínumaðurinn Najdorf, en
Reshevsfcy var í öðru sæti.
Snúum dkkar þá að skáfcinni:
Hvítt:
Guðmundur S. Guðmundsson.
Svart:
E. Szabados (Ítalíu).
1. d4, Rf6
2. Rf3, d6
3. g3, Bg4
4. Bg2, Rc6
(Mun metra var aS leika 4. —
Rb-d7. Svartur græðir efcki á að
framkalla d5 á þessu stigi).
5. d5, Rb8
6. c4, g6
7. Rc3, Bg7
8. h3, Bxf3
(Hér var betra að hörfa með bisk
upinn til c8).
9. exf3!
(Mun betra en að drepa með
biiskupnum, því mieð þessum
hætti opnast e-línan hvífum í
hag og peðið á f3 verður síðar
sterfcur sóknaraðili).
Sigmundur Eyjólfsson
F. 13/9. 1923 — D. 23/4. 1970.
Bljúg í iutad, á lífs minB stóru stund,
stend ég nú og finin mitt veigið pund.
í anda flýg ég viiniur, þýtt tii þín,
þetta er hinzta kveðju-stun/din mín.
Við lifðum viniur saman sieytján ár,
saman felttdum gleði- og hryggðar-tár.
>ú; varst sarnnur, bæði í sorg og raun,
samúð veittir, — Blessun hlauzt í laun.
Hlýr og gliaðtar. Trúr í verfld varst,
vissuilega raunir ýmsra barst.
Mildin hlýja batt um sviða-sár,
saknaðar, hjá þeirn, er felttdi tár,
Sambúðinia ávalttf þafcka þér,
það sem varsf — og ert — og verður mér.
Minninganina lifa ljósafjöld,
lýsir, — skín í gegnum röfc'kurtjöld.
Efnis-hjúpur, lagðtar lágt í miottd,
hjá ljúfri fóstru vorri, — ísafold.
Sólin hafiu upp á æðri svið,
í unað, frið og glaða sólsfcinið.
Bíð og vona. Huigsa til þín heirn,
horfi bljúg í stjömu-bláam gedm.
Merfci þínu sfcatt ég hailda hátt,
hugga þjáða, lifa gttöð og sátt.
Vertu sættl. Ég feveð með þýðri þöttdk,
þakfcir flytur sálin, mild og klöikfc.
Vertu sæll, ég fél þig hendi hans,
heitt'aig-leifcans, milda frelsaram.
Ort í orðastað eiginlkonu.
Þ. J.
F. 13/9. 1923. — D. 23/4. 1970.
Lúðurhljómur, — Kallið komið er,
kveðju vora sál og hugur ber.
Þökkum allt, sem varstu vinur, oss, —
viraátturmar þininar miíHda hinoss.
Miraninigan.na leiftur. — Ljósafjöld, —
lýsa dkær, í gegn um röklkurtjödd.
Aldrei gleymist mætuist miiraninig þín,
minnirag fögur edns og ljósið sttdn,
Ávallt hiraraa smáu, viraur varst,
vinátturaniar hreinu dyggðir barst,
Áttir trúverðuigau, skyggðan sfcjöld,
skatt nú óma þökk vor, þúsumdföld.
Til þín sendum öll af fcærieifc kflöttdt,
kveðju vora ljúft, með ástarþö'kik.
Þökkum vinur ijós, sem liðið er,
ljósið bairstu skært, í hjarta þér.
Vertu sæll, — Þig Verndi góður guð,
göfu'g minming þím, er margbtteissuð.
Vertu sæll, — Þú ert oss fariran frá,
friður Drottins æ þér dvettji hjá.
Fjölskyldan í Skálataraga,
Iranri-Akraraeshreppi.
Þ. J.
9. — Rb-d7
10. 0-0, 0-0
11. f4
(Hiradrar að svartur leiki — e5).
11. — Rb6
12. Dd3, Rfld7
13. Re4, Ra4
14. Dc2, Rd-c5
15. Ha-bl, Rxe4
16. Bxe4, Rc5
17. Bg2, a5
(Tryggir riddarann á c5 gegn
framrás b-peðsins).
18. Be3, Dd7
Iranilegt þakklæti til ættimigja
og viiraa fyrir gó'ðár gjafir,
blóm og sikeyti í tilefni atf
demamtsibrúðkiaupi oikfcar 29.
júni.
Guð blessi yktoux öll.
Guðrún Kolbeinsdóttir,
Indriði Guðmumdsson.