Morgunblaðið - 11.10.1970, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. OKTÓBER 1970
TIL SÖLU
rvotaður póferaður skápur m.
gteri, staindlampi, 3ja am\e,
bamaikerna og barnagrind. —
Tiil sýnis að Melhaga 10.
KEFLAVlK
Höfum kaupanda að góðri
íbúð eða einibýHshúsi. 4—5
svefnherb. æskiteg. Góð útb.
Fasteignasala Vilhjálms og
Guðfinns, sími 2376.
MÁLMAR
Kaupi atlan brotaimálm, nerna
járn, aWra hæsta verði. Stað-
greitt. Opið alla virka daga
kl. 9-12 og 1-5, nema leug-
ard. kl. 9-12. Arinco, Skúlag.
55, símair 12806 og 33821.
UNG HJÓN
mjög vel menntuð, vilja taika
kjörba rn, nýfætt. Uppl. í síma
2096, Keflavík.
SENDILL
Röskur og áreiðantegur piltur
óskast til sendiiferða hátfan
daginn. Þarf að hafa reiðhjól.
PáH Þorgeirsson & Co.
Ánmúla 27.
MATREIÐSLA — SÝNIKENNSLA
byrjar 12. okt. Smumt brauð,
kjöt- og fiSkréttÍT m. m. Ný
námsskrá. Innnitun og nén-
ari uppl. í síma 34101. —
Sya Thorlaiksson.
TIL SÖLU
6 tonna trill'uibát'ur, smíðaður
1968. Uppl. í síma 92-7558.
ÓSKA EFTIR
að koma 5 mán. ba'rni í fóst-
ur, milti ki 8 og 6 á daginn.
Uppl. í sírrva 35958.
MIÐSTÖÐVARKETILL
Óska efti'r að kaupa notaðan
miðstöðvarketil 3,5—4,5 fm.
Uppl. í síma 33123
MILLJÓNERAR
ónotaður ístandsbankaseðill
(10 kr.) til sölu. Til'b. sendist
Mbl. menkt: „4456".
HAFNARFJÖRÐUR
Ung hjón með e'rtt bam óska
eftir að taka á teigu 2ja—3ja
herb. íbúð, sem fyrst. Uppl. í
síma 51706.
HAFNARFJÖRÐUR
Hárgreiðslustofa f fullum
gangi til sölu. Uppl. í síma
52510 og 42311 í dag og eft-
ir kl. 7 næstu daga.
KENNI ÞÝZKU
Tairnél, þýðtngar. Kenmi byrj-
endum rússnesku, latínu,
grísku.
Úlfur Friðriksson, Karlagötu
4, fcjalteri, eftir kl. 19.
PlANÓ ÓSKAST
Er kaupandi að góðu píanói.
Hljóðfæri, sem þarfnast við-
geirðar kemur til greina. SírrM
23889 kf. 12—13 og 19^-20.
UNGUR ÁREIÐANLEGUR
maður óskar eftir v'mnu. Ým-
íslegt kemur til gneina. Tilb.
merkt: „Areiðantegur 4334”
sendist Mbl. fyrir 14. þ. m.
„í allan dag hefur vorið verið að ljóma
Þetta var um vor fyrir all
mörgpun árum, vestur í Bol
ungavík. Það hafði vorað
snemma, snjór var horf inn úr
flestum f jöllum og þótt stiuid
um geti brimað og svarrað
við þessa strönd, var næstum
þvi aigert logn þennan
sunnudagsmorgun, þegar við
lögðum leið okkar inn eftir
víkinni, fjölium girtri, geng-
um hvita sandfjöruna frá
innstu húsunum á Grundun-
um alla leið inn að Ósi, þar
i 'iriur úr
Syðradalsvatni, feilur til sjáv
ar.
Um morguninn höfðum við
vaknað snemma, eða eins og
Tómas kveður:
„( allan dag hefur vorið
verið að ljóma.
Ég vaknaði snemma í morgun
við fótatak dagsins.
Við gluggann heyrðust
himneskir söngvar óma.
Hjarta mitt skalf við raddir
fagnandi lagsins."
*
Við gönguim léttstíg inn
sandinn, fallegan og gulhvít-
an. Ekki eru sker á sand-
inum til, en samt leynist líf
í þessari sandfjöru. Fuglar
fylgja hvítum ölduföldunum,
þvi að undiraldan fellur að
landi, þótt nú sé logn, og
þetta eru langar öldur, sem
falla háttbundið upp að
ströndinni, hinni hvítu
strönd. „Costa blanca" myndi
hún kölluð á ferðamannamáli.
Þetta er hin bezta baðströnd,
og viss er ég um það, vseri
hún nær höfuðborginni, fyllt
ist hún fólki hvern sólskins
dag á sumrin.
Rétt um miðja víkina, fara
að koma í ljós alls kyns
skeljar og kuðungar á sand-
inum, ýmist lifandi eða þá
dauð, sem sjórinn hefur bor-
ið á land, og liggja þar nú
i hrönnum innan um þara-
brúkið, rétt ofan við sand-
fjöruna. En ofan við þara-
brúkið tekur við sandur og
melur, sem reynt hefur verið
að hefta fok á bæði með mel
gresi og sandfaxi. Þar er
líka alllöng flugbraut, sem
komið hefur Bolvikingum að
miklu gagni.
*
Aðfall er, og annað slagið
hopum við, þegar öldurnar
skella upp á sandinn, gera
hann eilítið dekkri álitum, ei
lítið gljúpari. En hvað er
þarna á gangi framan við
fætur okkar? Ó, jú, einn
myndarlegur beitukóngur
rákar sandinn, hann er aug-
sýnilega á morgungöngu eins
og við og líklega að draga
sig undan aðfallinu. Og Jó-
hannes úr Kötlum yrkir
þannig um snigilinn, gæti ver
ið beitukóngur, sem hrekkur
inn í kuðung sinn, þegar
hann mætir þessum tröllum á
vaðstígvélum, skálmandi um
f jöruna hans.
„Sem snigill skríður mitt litla
líf
og iéttan kuðunginn ber.
það fálmar í allar áttir
með augun á hornum sér.
Svo stór og voðaleg
veröldin er,
sem vakir þar allt í kring,
að lifið mitt litla titrar,
iinast og fer í hring.
Og hvenær sem frækorn
fýkur hjá,
þess fálmarar dragast inn
og dálítil hrúga af holdi
hrekkur í kuðung sinn.“
¥
Og eftir örskamma stund
erum við komin að Ósnum,
og þar gefur að líta æðar-
fugl í hundraðatali. Steggirn
ir eru litfagrir, og greinilegt
er, að nú fer í hönd tími

Ósvör
Bolungarvík. Brýtur á Vararkolii. Traðarhyrna
Baksýn. (Ljósm. Fr. S.).
landnámskonunnar, Þuriðar
Sundafyllis.
Framan við rústirnar ligg-
ur svo sjálf Ósvörin með Var
arkolli, en það er stór steinn,
heilt bjarg, sem gerir land-
Beitukúngur á morgungöngu í sandinum.
ástarleikja þessara nytsömu
fugla norðursins. En leið
okkar er stefnt að Ósvör,
einhverjum merkustu forn
minjum þarna um slóðir. 1
Ósvör má ennþá sjá rústir
gamalla verbúða, furðu heil-
legar, og þyrfti að varðveita
þær, þar eru líka leifar af
spili, sem bátar voru hífðir
á land með, og ofan við rís
snarbrött og klettótt Ós-
hyman, en framan í henni
hinn sérstæði klettadrangur,
sem Þuriður nefnist í höfuð
Æðarsteggurinn var kominn í brúðarskartið í Ösnum.
töku óaðgengilega. Er til göm
ul sögn um Ósvör og Varar-
koll, og segir nú frá henni,
þótt lítið hafi verið prentað
um hana, en það sem hér er
skráð, er að mestu fengið úr
tímariti, „Heirr.a í Bolunga-
vik“ sem hinn merki kenn-
ari, Jens E. Nielsson, gaf út
um skeið.
¥
„Bóndanum á Ósi féll það
illa, að geta ekki haldið út
bátum til veiða frá sínu
landi, þegar fiskur gekk í
Djúpið. Hafði hann því mik-
inn hug á þvi að gera lend-
ingu í Óshólum, en þar var
stórgrýtt mjög og verkið erf-
itt, og virtist vonlauist.
Þá var það eitt sinn, að til
bónda kom ungur og mynd-
arlegur maður, 18 vetra gam
all og baðst vistar hjá hon
um. Átti þetta að hafa verið
álfa- eða huldumaður í gervi
mennsks manns. Bónda leizt
maðurinn dugnaðarlegur og
réð hann, en þó gat hann
aldrei fellt sig við hann.
Bóndi átti dóttur eina gjaf-
vaxta, og felldu þau, vinnu-
maðurinn og hún, hugi sam-
an, en bóndi lét sér fátt um
finnast. Þegar vinnumaður
bað nú um hönd dóttur hans,
tók bóndi honum dauflega og
hugsaði upp ráð til að s.vnja
honum ráðahagsins, en vildi
síður missa hann sem vinnu-
mann, þvi að hann var hverj
um manni duglegri. Varð það
að lokum úr, að bóndi féllst
á að gefa honum dóttur sína,
ef hann gasti rutt góða vör
í Óshólum.
Vinnumaður hófst síðan
handa. Færði hann til í fjör
unni hvert bjargið á fætur
öðru, unz komin var slétt og
góð renna i stórgrýtinu, hið
ákjósanlegasta uppsátur.
Bóndi undraðist hamremi
hans og vinnubrögð, en ótt-
aðist hann og vildi ekki gifta
honum dótturina. Kvaðst
hann vilja gjalda honum vel
verkið, en dótturina fengi
hann ekki. Við þetta brá
vinnumanni, reiddist og hót-
aði hefndum. Fór hann sið-
an til og færði bjarg eitt,
heljarstórt, i vararmynnið.
Var það óþægilegur farar-
tálmi, en þó kvað hann svo
á, að enginn skyldi af steini
þessum fjörtjón hljóta utan
bóndi aleinn. Hvarf svo
vinnumaður og sást aldrei sið
an, en bóndi fórst siðar í
lendingu á Vararkolli. Vör-
in var notuð lengi, og aðrir
ekki beðið líftjón í Ósvör.“
Þannig er þjóðsagan um
vinnumanninn á Ósi og Var-
arkoll. Við dokuðum um
stund við rústirnar i Ósvör
og varð hugsað til örlaga
hinna ungu elskenda á Ósi
fyrir örófi alda. Héldum síð
an heim sand, endumærð eft
ir hressandi morgungöngu.
Klukkur Hólskirkju hringdu
svo til helgra tíða, þegar við
höfðum lokið hádegismatnum.
Fr. S.
Uti
á
víðavangi
Skriptarvísur
Skriptin mín er stafastór,
stýlað il'la letur,
hún er eins og kattarklór,
eg kann það ekki betur.
Blekið lekur bókfell á,
bítur litið penni,
heldur veldur höndin bág,
henni jeg um kenni.
Pennann reyna má eg minn,
mann það einginn banna kann,
þenna eina fínan finn,
fann ég eingan betri en hann.
Þessi penni þóknast mér,
því hann er úr hrafni,
hann hefir skorið geira grér
Gunnlaugur' að nafni.
1 Síra Gunnlaugur Sigurðsson á
Brjánsilæik (d. 1767). Sögn
Hannesar Þorsteinssonar.
Skjaldan get eg skrifað hreint,
skal það bleki kenna, —
aldrei hef jeg áður reynt
æðarblika periria.
Þínum penna þú svo halt,
þrír að gómar stilli,
stafina hreina skrifa skalt
og skilja vel á milli.
Skrifaðu bæði skýrt og nett,
skoðaðu stafina mína,
þín skal höndin þrykkja rétt,
þar með óskökk lína.
Skrifaðu bæði skýrt og rétt,
svo skötnum þyki á snilli,
orðin standa eiga þétt,
en þó bil á milli.
YÍSUK0RN
Tækniöld
Á menntun og framþróun hafa
menn hug
og helzt eru á boðstólum
tæknileg fræði,
en hver kennir frumleik og
hugmyndaflug,
og hvar læra skáldin að yrkja
sín kvæði?
Br. Bj.