Morgunblaðið - 20.10.1970, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. OKTÓBER 1970
snöggvast, að hann væri þar um
borð. En í stað þess:
— Ég þarf að hitía mann með
ferð 340, sagði hann. — Hvar
á ég að bíða? Stúlikan leit á
spjald og sagði honum til. Sal-
urinn var hálffullur, en hann sá
fljótlega að Harry Rick var þar
ekki. En svo varð honum litið á
svarta töflu, þar sem efst voru
máliuð orðin: „Skilaboð til“, en
undir var krotað með krit: „Hr
Raebum" og þar undir: „Hr.
Rick." Hann spurðist fyrir um
þetta og honum var visað inn í
skrifstofu.
— Ég heiti Raebura, sagði
hann — og ég sé að þér hafið
skilaboð til min. Stúl'kan seild-
ist undir skrifborðið og dró
fram samanbrotna örk. Raeburn
43.
— Það skal ég gera. Vitið þér,
að lögreglan hefur komizt að
rétta nafninu hennar, frú Alice
Bourne?
— Ég veit það.
— Undir eins og ég frétti það,
fór ég í húsið — Furuna — og
kom mér vel við Susie Denni-
son.
— Hver er það ?
— Vinnukonan. Þegar ég sagði
henni, að húsmóðir hennar hefði
heitið Alice Bourne, sýndi hún
mér nokkuð, sem henni hafði
aldrei dottið í hug, að hefði
nokkra þýðingu. Ég skal koma
með það.
— Hvað er það?
— Ég verð rekinn fyrir að
skreppa til London í leyfisleysi.
— Það getur orðið meðmæli
við hann Cassidy i Fleet Street.
— Þegar ég hef þau meðmæli
á hendinni, skal ég sýna
þér það, sem Susie Dennison gaf
mér. Og ég skal koma með mynd
ina.
Britannia rann eftir brautinni
og tók sig á loft í silkimjúkri
þögn. Mark horfði á stóra
skrokkinn hallast um leið og
hann steig hærra. Hann fór að
veita því fyrir sér, hvert vél-
in væri að fara — því að hve-
nær sem hann sá flugvél taka
sig á loft, óskaði hann sem
braut hana sundur. Hún var
vélrituð.
„Fór yfir Paris. Kom 12.45.
Reyndi að hringja, en þér voruð
ekki við. Vinsamlegast komið
strax í Fúruna, Steyminggötu,
Littlehampton. Sendi Rick sömu
boð, en bíðið ekki eftir honum.
Michael Evans."
— Hvernig bárust þessi skila
boð? spurði Raebum.
— Símleiðis, fyrir hádegisverð.
— Hefur hr. Rick vitjað um
sín skilaboð?
— Nei, þau liggja hér enn.
— Þakka yður fyrir. Raeburn
kreisti blaðið saman í hendinni
og gekk út á bílastæðið.
Það fór að rigna þegar hann
átti enn eftir tíu mílur til Litle-
hampton. Það hafði verið yfir-
vofandi lengi — svört skýin,
þungbúið loftið, eldingaglampar
úti yfir Sundinu — allt benti
þetta til óveðurs. En rigningin
byrjaði ekki eins geyst og dag-
inn sem réttarhaldið yfir ung-
frú Underwood var háð, held-
ur byrjaði það hægt og bítandi
en sótti sig siðan á, og rigndi
svo jafnt og þétt.
Þegar Raebum kom til Little-
hampton og niður að ströndinni,
var bærinn rétt eins og yfir-
gefinn, eins og venjan er á bað-
stöðum í svona veðri, og það var
tekið að dimma. Þegar hann
Já, þetta er leikritið...
... sem var flutt á vegum Crímu,
undir stjórn Eyvindar Erlendssonar í
Tjarnarbœ fyrir fjórum árum...
Upplagið er takmarkað.
Fœst í bókabúðum eða beint frá
útgáfunni.
Bókaútgáfan Þing, pósthólf 5182
beygði inn í Steyminggötuna,
heyrði hann þrumur. 1 sumum
húsunum höfðu þegar vei^ð
kveikt ljós — og það var ljós í
einum glugganum uppi í húsinu,
þar sem imgfrú Underwood
hafði verið, en limgerðið huldi
neðri gluggana. Hann skildi bíl-
inn eftir við hliðið, gekk inn og
skellti á eftir sér grindinni.
Rétt í sama bili sá hann Rick
skammt frá sér. Hann var 1
svartri regnkápu og sást því
ilta. Hann stóð þarna, ofurlítið
álútur, og skeytti ekki um regn
ið, sem dundi á beru höfðinu á
honum og rann niður á andlitið.
Hann hallaðist fram á staf og
við fætur hans var ferðataska.
— Er Evans hér? Rick kinkaði
kolli.
— Inni, sagði hann. — Gætuð
þér tekið þessa tösku? Ég er dá-
iítiö þreyttur.
Raeburn leit framan í hann.
Andlitið var grátt og vesældar-
legt. Hann tók upp töskuna.
— Andartak! Raeburn sneri
sér og leit á Rick.
— Þér þekkið mig sjálfsagt
nógu vel til þess að vita, að
þegar ég segist ætla að gera eitt
hvað, þá geri ég það, jafnvel
þótt það láti ótrúlega í eyrum?
Röddin var róleg.
— Já, það geri ég sjálfsagt,
sagði Raeburn.
— Þá skuluð þér ekki hreyfa
yður, eða ég s-kýt yður niður.
Það var mjög rólegt þama i
Steyminggötunni. Rigningin
hafði rekið alla inn, og Raeburn
fann, að hárið á honum var orð-
ið gegnblautt og dropahljóðið á
limgerðinu var mjög hávært.
— Ég er með skammbyssu und
ir kápunni minni, sagði Rick. —
Sleppið ekki töskunni en komið
hér fyrir homið. Þeir stóðu ut-
an við limgerðið í hvarfi frá hús
inu, en huldir frá veginum séð,
af bíl Raeburns.
-— Hversu langt haldið þér, að
þér komizt ef þér farið að skjóta
mig héma ? sagði Raebum.
— Nógu langt, sagði Rick. —
Lítið þér framan í mig. Vel og
vandlega. Raebum leit á hann
og þrátt fyrir slæma birtu gat
hann séð að Rick leit mjög illa
út. Og það var eitthvað í augna-
ráði hans, dauft en greinilegt þó,
sem hann hafði áður séð í augna
ráði helsærðra manna. Riekí
horfði fast á hann.
— Þér sjáið, sagði Rick. — Ég
mundi komast nógu langt, vegna
þess, að ég á ekki svo langt eft-
ir, hvort sem er. Hann hallaði
stafnum sínum upp að limgerð-
inu og renndi vinstri hendi hratt
niður eftir síðu og baki Rae-
burns, stakk henni síðan undir
jakkann á honum og dró fram
skammbyssuna hans og stakk
hennií regnkápuvasann.
— Farið inn í bílinn, sagði
hann. — Ég sezt í aftursætið.
Reynið ekki að ráðast á mig eða
kasta neinu í mig. Hreyfið yður
ekki einu sinni snöggt. Farið
drephægt að öllu, eða ég skýt.
Setjið fyrst töskuna inn. Rick
gekk tvö skref aftur á bak um
leið og hann sagði þetta, og stóð
kyrr með hægri hönd í vasan-
um. Hann gerði ekki þá alvana-
legu skyssu að standa ofnærri
manninum, sem hann var að
halda í kreppu, þannig að hinn
gæti stokkið á hann. Og Rae-
bum efaðist heldur ekki um, að
hann væri með skammbyssu og
heldur ekki mundi hann hika við
að nota hana. Það heyrði nú
undir atvinnu hans að vita hve-
tiær verið væri að blekkja og
Rick var áreiðanlega full al-
vara. Hann opnaði bildymar og
setti töskuna inn, síðan settist
hann í ökusætið og beið átekta.
Rick fór sér að engu óðslega en
steig upp í aftursætið. Raeburn
fann nú á sér, að byssuhlaupið
var fast upp að hnakkanum á
honum. Regnið buldi á bíliþak-
inu.
— Hvert á að fara? spurði
Raeburn.
— Niður að ánni. Og svo milu
fjórðung upp með henni. Akið
hægt.
— Þér hafið þá raunverulega
bát?
— Já, sannarlega hef ég bát.
Ég legg það ekki í vana minn að
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Óvænt atvik skapa 6vænt vlðbrögð. Reyndu að hafa þolinmæði
með slíku.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Breytingar á vinnutilhögun reynast ekki nægilega baldgóðar.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Áform, sem ekki hafa verið fullreynd, virðast fýsileg. Ekkert ligg-
ur á og þú skalt afla þér betri upplýsinga.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Einkamálin verða fyrir smávegis töfum. Þú nýtur þín bezt við
störf, sem þú getur framkvæmt einn þíns iiðs.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Peningamálin eiga ekki við i samskiptum þínum við fólk.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Það heyrir til sparnaði að halda nákvæmlega reikning.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þar sem ekki er hægt að finna nákvæmar staðreyndir til að
styðjast við, skaltu endUega bíða átekta með verk þitt.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú verður að leiða ýmsar óskemmtiiegar hugmyndir hjá þér núna.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þú sérð hlutina greinilcgar núna, en félagar þínir.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Þarfir ástvina þinna eru tím afrekar, og vill þetta koma niður á
atvinnu þinni. Hlustaðu á afkomu-ráðleggingar vina.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febi'úar.
Velferð þin krefst aðgerða strax, ef starfið á að njóta sin.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Skemmtilegar hugmyndir geta farið á flæking, og orðið þér
óhagstæðar.
plata. Báðir töluðu mennirnir
rólega, eins og ekkert væri um
að vera. Raeburn ræsti bílinn
og ók niður á bakkann. Það
voru fálr á ferli, nokkrir von-
sviknir sumargestir á leið í kvik
myndahúsið, einn gluggahreins-
ari, nokkrar húsmæður í búðar-
rápi, einn lögreglumaður á varð-
göngu sinni. Hann var ekki nema
svo sem tuttugu skref frá þeim.
En það var sama þótt það hefðu
verið tuttugu milur. Raebum
vissi, að ef hann hreyfði sig
snöggt, var hann dauðans mat-
ur. Rick var full alvara.
Þegar hann kom að höfninni
sneri hann upp með ánni. Áin
var aðallega eins og höfn fyrir
skemmtibáta, flesta smáa. Fram
með ánni voru bátasmðastöðvar
og bryggjur.
— Um það bil fimmtiu skref-
um framundan sjáið þér grátt
hlið að litlu porti. Snúið þar inn
og stöðvið bílinn. Eftir andar-
tak sá Raeburn hliðið og beygði
inn um það. Þegar hann drap
á vélinni, sá hann byggingu, sem
var líkust bilskúr og báta-
hús var við hliðina á honum.
— Farið ekki út fyrr en ég
segi tii. Rick steig út, hægt og
varlega, og dró á eftir sér staf-
inn sinn. Raeburn rétti úr sér
og beið síðan þangað til hann
heyrði glamur, rétt eins og eitt-
hvað dytti á jörðina.
— Ég lét lyklana að skúrnum
detta. Takið þá upp og opnið
skúrinn. Svo bíð ég þar inni,
meðan þér setjið bilinn inn.
Raebum brölti út og forðað-
ist að gera nokkra snögga hreyf
ingu. Hátt timburþil huldi skúr-
inn, frá veginum séð. Efri glugg-
arnir á sumum húsunum vissu
út að þessum húsagarði en þeir
voru í þrjátíu skrefa fjarlægð,
og svo sást lítið i þessari húðar
rigningu og hálfrökkri. Hann
teit niður fyrir sig á lyklana,
sem lágu þar, en regndroþarnlr
hoppuðu allt í kring um þá. Enn
Allar tegundir f útvarpsteeki, vasaljós og leik-
föng alftaf fyrirliggjandi.
Aðeins f heildsölu til verztana.
Fljót afgreiðsla.
HNITBERG HF.
öldugötu 15. Rvík. — Síml 2 28 12.
J ...-. ■ .
Einu sinni
og svo
r og aftur...
SMJÖRLiKISGERÐ AKUREYRAR HF.
UMBOÐSMENN:
JOHN LINDSAY. Sfmi 26400. KARL OG BIRGIR. Stmi 40620