Morgunblaðið - 15.11.1970, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. NÓVEMBER 1970
0 M_,ndin í Hafnarbíói
„Háskólaborgari á
Akureyrl" skrifár.
„Akureyri, 4. nóv. Í970.
Kœri Velvakandi!
Það er þakkar/ert, að virt-
ur borgari hefur kveðið sér
hljóðs og vakið athygli á því,
hvers konar „fræðsla í kyn-
ferðismálurn“ er á ferðinni, þar
sem er hin furðulega mynd, sem
nú er verið að sýna i Reykja-
vík. Ég veitti því athygli, að
Morgunblaðið var þegjanda-
legt, þegar það sagði frá mynd
þessari í frétt, eftir að blaða
mðnnum hafði verið gefinn
kostur á að sjá hana. Dró ég
af því þá ályktun, að blaða-
manninum hefðu gjörsamlega
fallizt hendur, en hann vildi
bíða átekta.
Það gladdi mig, hvernig rit-
stjóri Mbl. tók á þéssu máli í
forystugrein um daginn, eftir
■7T BÍLA LEIííA X
MJAIAJIif
■35555
■ ^ 1444^
vfflif/m
I3ILALEIQA
HVJERFISGÖTU 103
VW Scndiferðabifreið-VW 5 manna -VW svefnvagn
VW 9 manna - Landrover 7 manna
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sími 14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
FÆST UM
LAND ALLT
.MISS
LÐslThERlC
Snyrti-
vörur
fyrir
ungu
stúlkumar
Ó. JOHNSON
& KAABER i'
að Kristján Albertsson hafði
bent á, hvers kyns starsemi
væri hér á férðinni. Mér hrýs
húgur við því, ef þessi mynd
á eftir að koma hingað til Ak-
úreyrar, í bæ skólaæskúnnar.
Mér er kunnugt um, að í
Reykjavík eru það nær ein-
göngu unglingar, piltar sér-
staklega, sem horfa á mynd
þessa. Ég sá þá hnípna og und
ariega á svipinn fyrir utan
kvikmyndahúsið í hléi fyrir
nokkru. Þeir voru að jafna sig
eftir sjokkin í fyrri helmingi
myndarinnar og búa sig undir
seinni hlutann.
Getum við ekki vakið al-
menningsálitið gegn þessum
hroða? Vilt þú stuðla að því,
Velvakandi góður? — Með
þessu bréfi vil ég skora á
presta Akureyringa, kennara,
æskulýðsleiðtoga, bæjarstjórn,
blöð og alla aðila, sem mega
sín nokkurs í bæjarfélaginu og
unna æskunni og framtíð okk-
ar, að þeir geri allt sem þeir
mega til þess að hindra, að
þessi mynd verðí sýnd hér
nyrðra. Ættu aðrir bæir og
byggðarlög að fara eins að.
Bíóstjórarnir yrðu meiri menn
í augum okkar, ef þeir létu
gróðasjónarmið vikja, þegar
slíkir hlutir eru á ferðinni, en
létu heilbrigða sómatilfinningu
og skyldurækni ráða gerðum
sínum.
Jafnframt þakka ég Kristjáni
Albertssyni, hvernig hann lít-
ur jákvæðum og réttsýnum aug
um á röskleg viðbrögð frænda
okkar Norðmanna við þessari
kvikmynd og öðru klámi. Það
er mjög i tízku að núa Norð-
mönnum þvi um nasir, að þeir
séu ofstækisfullir i siðferði og
trúmálum. Hið sanna er, að
þeim hefur tekizt, fram yfir
margar „menningarþjóðir", að
varðveita siðferðilega kjöl-
festu og heilbrigt, mannlegt
viðhorf til lífsins og gjafa þess.
Þessi innri kraftur er þeim
meira virði en svo, að þeir
vilji glata honum. Kirkjufólk-
ið er þarna súrdeigið, enda hef
ur lifandi trúarlíf verið við
lýði i Noregi um langan aldur,
og kemur það í ljós, auk þess
sem að ofan greinir, í marg-
háttaðri starfsemi leikmanna og
presta, bæði í Noregi, meðal
sjómanna i fjarlægum höfnum
og meðal frumstæðra þjóða,
þar sem kristniboðar flytja boð
skap Krists, líkna og upp-
fræða.
Virðingarfyllst,
háskólaborgari, Akureyri".
0 Að velja og hafna
„Bíógestur" skrifar:
„Reykjavík, 6. nóvember 1970.
Heiðraði Velvakandi!
Ég dreif mig í gærkvöldi í
Hafnarbíó til að sjá myndina
frægu, sem þar er sýnd og
hlotið hefur allýtarlega auglýs
ingu, jafnvel frá ólíklegustu
aðilum. Sumir hafa skrifað
rætnar greinar í blöð um mál-
ið og fáir nennt að svara
slíku, enda ekki ástæða til.
Kvikmyndir eru auðvitað
ekki ógeðslegar sem slíkar.
Það geta þær engan veginn
orðið, fyrr en fólk sér þær. Og
þær verða þá mjög misjafnar
i augum fólks. Yfirleitt verða
þær þó jafnógeðslegar og sál-
arlíf áhorfandans. Lifi fólk
heilbrigðu, hleypidómalausu
kynferðislífi, þá er ekki auð-
velt að hneyksla það með
„klárni". Aðra er mjög auðvelt
að hneyksla með slíku. Þetta
fólk hneykslast yfirleitt á öllu,
sem viðkemur kynferðislifi, og
þá jafnt, þótt um fræðslu um
þau mál sé að ræða. Fyrir því
fólki er allt kynlíf „klám“ og
þess vegna er kynferðisfræðsla
„klám“. Yfirleitt er kynlíf
þessa fólks i molum, fræðsla
lítil sem engin, og því vaða
hleypidómar uppi. Hneykslun
þessa fólks er oftast sprottin
af bælingu eðlilegustu hvata.
Þessu fólki líður því illa og á
sízt af öllu að leggja leið sína
í Hafnarbíó um þessar mund-
Kraftmesta ryksugan hér á landi! Handhæg og
auðveld í meðförum. Tekur það sem henni er
ætlað. VERÐIÐ?? Lægra en þér haldið.
PHIUPSI

KANN TÖKIN ATÆKNINNI

ir. Við hin viljum aftur á móti
fá að ráða þvi sjálf, hvað við
sjáum, og sjáum ekki. Við vilj-
um fá að velja og hafna. Við
göngum út úr kvikmyndahús-
inu, ef okkur ofbýður. Það
geta allir. Við erum frjálsir
menn, sem búum á Islandi, eða
hváð? Þéir, sem fara í Hafnar
bíó eingöngu til þess að
hneýkslást (því að það gera
þeir méð því þeir kaupa miða
og sitja undir „ógeðinu") og
auglýsa eigin skapgerðarbresti
og hvatabæiingar opinberlega,
eiga bágt. Fyrst sjá þeir mynd
ina og lýsa svo yfir skoðun
sinni á henni og heimta síðan,
að okkur hinum sé bannað að
sjá það sama. Þetta vesalings
fólk hefði betur farið til sál-
fræðings.
Hugtakið „klám“ hefur enn
ekki verið skilgreint, og þess
vegna er ógerlegt að banna
„klám“, eða að minnsta kosti
ómögulegt að framkvæma lög-
in. Auðveldast fyrir fólk er að
loka augúnum, þegar það sér
eitthvað, sem því mislíkar.
Bíógestur“.
0 Áskorun á mæður
„Móðir“ skrifar:
„Reykjavík 6.11. 1970.
Kæri Velvakandi!
Ég vona, að þú sért nógu
vel vakandi til þess að sjá, að
þessar línur, sem ég ætla að
biðja þig fyrir, eiga erindi i
dálkinn þinn.
Því er þögn ?
Engin kona hefir ennþá opn
að munninn til að mótmæla
klám- og kynlífs-myndinni,
sem verið er að sýna í Hafnar
bíói um þessar mundir. Hvað
kemur til?
Þið eruð ef til vill samþykk
ar því, að dætrum ykkar sé
kennd sjálfsfróunar-aðferðin,
svo að dæmi sé tekið úr
kennslumyndinni ?
Það er nefnilega ekki hægt
að neita þvi, að myndin er
kennslumynd i klámi og við-
bjóðslegum sora. Mæður, farið
og sjáið, hvað verið er að
kenna börnum ykkar! Látið
ykkur ekki nægja, að læknar,
sakadómarar og aðrir framá-
menn hafi svona hálft í hvoru
lagt blessun sína yfir „Tákn-
mál ástarinnar" i Hafnarbíói.
Mæður, ég skírskota til ykk-
ar, því að hverjum er annára
um sálarheill barna sinna en
mæðrunum?
Tökum höndum saman og mót
mælum áframhaldandi sýning-
um á „Táknmáli ástarinnar" í
Hafnarbíói.
Móðir“.
0 Nekt karla og kvenna
o. fl.
„Einn af átján“ skrifar:
„Reykjavík, 10. nóv. 1970.
Kæri Velvakandi!
Alveg er ég hissa á honum
Freymóði, honum, sem málar
svona fallegar sólskinsmyndir
og semur þessi fallegu sól-
skinslög, sem hefur verið yndi
að hlýða á undanfarin ár.
Þökk sé honum fyrir það.
Því má ekki fræða um sól-
skinið í ástinni? Hvernig kon-
an getur forðazt þungun? Að
enginn höndlar sólskinið í ást
inni með lauslæti? Hvernig
elskhuginn getur hjálpað ást-
meynni til að öðlast sólskinið í
ástinni? Einnig eru í myndinni
„Táknmál ástarinnar", borin
til baka alls kyns hindurvitni,
sem geta haft truflandi áhrif á
kynlíf fólks. Ekkert óeðli -sýnt,
en reynt að beina óeðli í eðli-
legan farveg. Að yi.su nokkuð
gróft á köflum. Karlmenn eru
t.d. bjánalegir naktir, en hver
hefur séð og fundizt nakin
kona ljót? Jafnvel andlits-
ófríðar konur geta verið yndis
fagrar gyðjur fáklæddar.
Eitt barn á ég I háskóla og
tvö í menntaskóla. Þau hafa
heyrt menningarvita tala um
kynfræðslu í skólum í útvarp-
ið, en lítið hafa þau orðið vör
við þessa fræðslu á sinni löngu
skólagöngu. En það er víst
gaman að tala í útvarpið, og
um eitthvað verður að tala.
Eitt bamið mitt sagði, eftir
að hafa séð þessa mynd, að
suma kaflana í myndinni ætti
að sýna efri bekkjum barna-
skóla, en hætta þessu stagli
svo um kynfræðslu í skólum.
Sjálfur sá ég í sjónvarpinu
óhugnanlega mynd, sem sýndi
orrustu milli Háskota og Eng-
lendinga. Þarna voru börn
dregin nauðug i orrustuna og
slátrunin svo ógeðsleg sem
mest mátti verða. Fölk elt upp
um f jöll af skrautklæddum her
mönnum og aflífað. Ég verð
að segja það, eins og er, að ég
var nokkra daga að jafna mig
eftir þetta.
í myndinni „Táknmáli ástar-
innar“ er enginn deyddur, —
hún sýnir aðeins fallegt fólk,
sem lætur vel hvað að öðru. Ef
hún hefði verið sýnd í sjón-
varpinu, hefði kannski einhver
hneykslazt, en engum orðið
illt af. Það eru margar dráps-
myndir sýndar, sem vekja
glæpahneigð og óeðli. T.d.
mannrán og morð í pólitískum
tilgangi, eða fangelsun fólks
fyrir frjálsa hugsun eða gagn-
rýni, í myrkraveldum, þar sem
allt er bannað, frjálst orð,
kvikmyndir og hugsun.
Á sumrin eru flestir íslenzk
ir piltar á hafinu að afla gjald
eyris, eða i vinnu í óbyggðum,
sem sagt fjarverandi. Hvar eru
þá „Vindmylluriddararnir",
sem segja „ísland skal varið“,
þegar gróðurmold islenzks
þjóðernis á fermingaraldri og
uppúr er hundelt af erlendum
sjóliðum úr vestri og austri,
vopnuðum kvennaveiðakurteisi
og áfengi. Nýkomnir úr pútna
húsum hafnarborganna, ætl
andi að fá það ókeypis að
mestu, sem kaupa þarf erlend-
is. Enda hefur víst mörg telp-
an verið svipt sínu sólskini of
urölvi í fúlli hermannakáetu.
Hvar eru þá „Rauðu riddararn
ir, sem segja, „Island skal
ekki varið", fara í langar
göngur og tala fagurlega um
verndun þjóðernis og líka um
kúgun, þrátt fyrir að við ís-
lendingar verðum að teljast
mjög frjálsir og ókúgaðir. Það
eru sem sagt aðallega smátelp
ur, sem hafa verið kúgaðar og
sviptar sinni hamingju, á með-
an riddararnir hafa látið gamm
inn geysa.
Lærifeður þessara riddara
beggja banna sumir mælt mál
og ritað, kvikmyndir, stutt pils
og sítt hár. 1 öllu vilja þeir
ráða yfir einstaklingnum. En
þá er bara stutt í það, að
valdhafarnir skipi sjálfir ridd
arana, og þá eiga allir bágt, og
ef til vill valdhafarnir bágast.
Skoðað í þessu ljósi er þetta
heilaga stríð gegn tiltölulega
meinlausri kvikmynd, ef til vill
gagnlegri, næsta furðulegt.
Með vinsemd.
Einn af át,ján“.