Morgunblaðið - 07.02.1971, Blaðsíða 6

6
MORGU NBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. BEBRtJAR 1971
HÚSMÆÐUR
Stórkostleg lækkun ð stykkja
þvotti 30 stk. á 300 kr. Þvott
ur sem kemur í dag, titoútnn
á morgun. Þvottahúsið Eimir,
Síðumúla 12, sími 31460.
SJÖMENN SUÐURNESJUM
Bjóðið konunni í þorramat
á laugardags- og sunnudags-
kvötd í Sjómannastofunni,
uppi.
Matstofan Vík, Keflavík.
FLATNINGSVÉL
óskast keypt eða leigð.
Símar 34349, 30505.
AMERfSKIR BREMSUBORÐAR
HemlastilRng hf, Súðavogi 14
sími 30135.
RAFVIRKI
óskar eftir starfi, margt
kemur ti! greina,- Tilboð
sendist afgreiðslu Mbl. fyrir
12. þ. m. merkt „6685."
FYRIRTÆKI
Óska eftir að gerast kaup-
andi að t'rtfu iðnfyrirtæki.
Tilboð teggist inn tíl afgr.
Morgunbf. fyrir 12. þ. m.
merkt „Rekstur 6967."
TRÉSMIÐIR
Vil ráða 1—2 trésmiði vana
innréttingavinnu. Upplýsing-
ar í síma 17888.
FISKBÚÐ TIL SÖLU
Upptýsingar eftir kl. 8 í
síma 37563.
BÚÐARBORÐ
Til sölu notað búðarborð og
skápar. Selst ódýrt. Til sýnis.
Fálkinn, hf, útibú
Laugavegi 24, sími 18670.
TIL SÖLU
Btið notuð Hadzt Ijósavéla-
samstæða, KW 220 v. Uppl.
í síma 41258 eftir kl. 8 á
kvöldin.
HÚSBYGGJENDUR
— húseigendur.
Vinnum afta trésmíðavinnu
innréttingar og fleira. Áherzia
lögð ð vandvirkni, s. 82923.
Geymið auglýsinguna.
MULTIMIXER
grænmetissaxari óskast til
kaups.
Hunangsbúðin
sími 12614.
MÚRVERK ÓSKAST
Aílar tegundir múrvinnu fram
kvæmdar. Tilto. sendist Mbl.
sem fyrst, merkt „Múrvinna
6584."
FRfMERKI — FRlMERKI
Tíl sýnis og sölu á sunnu-
dag eftir hádegi.
Tækifærisverð.
Grettisg. 45.
WILLYS
Samstæða (eða samstæðu-
tolutir) á nýrri gerð Willys-
jeppa óskast. Ttlboð sendist
MW. fyrir 17. þ. m., merkt:
„Willys 6587."
Á Hólmasundi héldu „pörin“ leynifund
Löngtim hefur skammdegið
skapað skugga á mannsálina;
eins og einhver deyfð ríki,
eins og allt falli í dróma, og
menn dragnast varla á lapp-
ir á morgnana vegna
skammdegisins, og þó mega
menn til, því að allt lífið
þarfnast starfs, endalauss og
þrotlauss starfs, til starfa fyr
ir hið góða vitt um heim og
geim.
Um daginn talaði ég um
snjóinn, en sást yfir eitt al-
fallegasta erindi um mjöllina,
sem fellur, eftir Tómas, sem
svó gengur:
„Og mjöllin, mjöllin hnígur
hægt og rótt.
Og hvert sem augað lítur
fellur mjölL
Og hvítum svefni sefur
borgin öll.
f svefni gengur tíminn hjá í
nótt.“
Tómas hefur eins og fleiri
hrifizt af þessari unaðslegu
sýn.
★
En nú hefur þorri völdin
og til að lyfta skapi okkar,
varpa frá okkur vetrarkviða,
segja með Ólöfu frá Hlöðum:
„Veltu burtu vetrarþunga,
vorið, vorið mitt.
Leiddu mig nú eins og unga
inn í draumland þitt,“
ætla ég að segja ykkur frá
ofurlítilli gönguferð minni,
frá síðasta sumri, út í guðs-
græna náttúruna, „þar sem
heima blítt við blómin sín
brekkurnar allar sungu,“ eins
og Þorsteinn kvað, — segja
ykkur frá férð minni eitt
júlíkvöld niður að ánni okk-
ar, sem liðast þar prúð milli
grasivaxinna bakka, — og
liggur þá ferð mín fyrst nið-
ur alla „mýri“, sem nú er
ekki lengur nein mýri; hún
hefur verið þurrkuð, og þar
sem áður var blautlent karga
ir og jötunuxar, köngulær
spunnu vefi sína milli stráa
og skrattapunta, óðinshanar
„skrifuðu" I óðaönn á mógröf
unum, spóinn vall graut úti 1
mýri, og tregablandin rödd
heiðlóunnar heyrðist í
fjarska uppi á melnum, sand
lóan sópaði sandinn með stél-
inu uppi í Mjósundunum,
tjaldurinn sat eins og frí-
múrari í kjól og hvitu uppi á
Arnarnefi og lagði til hvelit
píp annað slagið, en sumar-
nóttin var enn ekki komin,
enda sól ekki hnigin, en samt
átti vel við þarna á leið
okkar yfir „mýrina“, að
minnast fyrsta erindis í kvæð
inu Vor eftir Guðmund
Böðvarsson frá Kirkjubóli á
Hvitársíðu, en þar segir svo
fagurlega:
„í nótt urðu allar gnmdir
grænar í dalnum,
þvi gróðursins drottinn
kom sunnan af hafi og hafði
um langvegu sótt.
Og fljótið strauk boganum
blitt yfir fiðlustrenginn
og bláar dúnmjúkar skúrir
liðu yfir engin
í nótt“
Og brátt erum við komin
að þeim áfangastað, sem
ákveðinn var, Hólmasundi í
Kiðafellsá. Þetta er eiginlega
lygn hylur, allur á langveg-
inn, sem liggur meðfram ali-
háum moldar- og grasbakka,
og eitt sinn fyrir löngu hafði
einn gríðarstór hluti af bakk
anum fallið í ána, og setið
kyix í hylnum í mörg ár, og
við krakkarnir kölluðum
þetta hólma, og af því fékk
þessi fallegi hylur, sem rann
á móhellu, þetta göfuga nafn
Hólmasund, — og heitir því
síðan, þótt haustflóð og vor-
leysingar hafi fyrir löngu
skolað hólmanum burtu, og á
honum sneri enginn Gunnar
aftur.
Stokkandarh jönin syntu prúð og ástfangin á Hólmasundi.
Málverk eftir John Gould.
þýfi, illfært nema á vaðstígvél-
um, eru nú eggsléttar túna-
sléttur milli skurða, enda hef
ur „mýrin" nú til dags hlotið
göfugra nafn, og nefnist nú
Árdalur með stórum staf.
★
Þetta júlikvöld var allur
gróður í essinu sinu. Fífutet-
ur og flóasund, mógrafir og
melar, alis staðar var gróður
að sjá, og allt var fullt af
lífi. Á jörðu skriðu járnsmið-
Ég undi mér oft við Hólma
sund hér áður fyrri, ýmist
við að skoða fuglalifið á ánni
og i kringum hana, ellegar þá
bleyta línu í von um að sjó-
birtingur eða þá urriði, já,
eða ef um allt þryti, ein-
hver iækjarlontan, gleptist á
því að festa sig á önglinum
mínum. Stundum reyndi ég að
festa „herlegheitin" í lands-
laginu með litum á léreft,
sem tókst misjafnlega.
Stokkandarsteggurinn lióf sig til flugs eins og Apolloeld-
flaug frá Hólmasundi. (Mál verk eftir J. Crawliall.)
Þegar mig bar að Hólma-
sundi þetta kvöld, og okkur
fleiri, sem með mér voru, —
mér þykir raunar gott að
ganga á vit hinnar fögru nátt
úru í fylgd með fjölskyldu
minni eða þá einum eða
tveimur völdum vinum, — sá-
um við, að stokkandarpar
var að æfa „trim“-sund á
sundinu, svo að við lædd-
umst varlega fram á bakk
ann, settumst og nutum
þess að athuga, hversu dug-
leg þau voru að synda. Að
visu hafði sennilega engin
„ráðstefna“ verið undanfari
sundsins, eða þá nokkur
snjór, sem hægt væri 'að
velta sér upp úr, svona til að
sýna hreystina, — en þau
syntu þarna svo undur fínt
og nett, fram og aftur, aftur
og fram. Stokkandarsteggur-
inn var búinn sínu fegursta
skarti, eins og hofmaður fyrri
alda og „parrukið" var
grænt, og sló á það slikju.
Öndin var i „beige“ og
brúnu, með bláan spegil við
síðuna,' klædd í „maxi“. Kári
vinur minn frá Viðikeri lét
ekki sitt eftir liggja að yrkja
um stokköndina og segir:
„Stokköndin er stór og
falleg,
stundum nokkuð hrokagjörn.
Snemma hér á vorin vaggar
virðuleg, með grænan koll.
Rymur hátt, og rambar síðan
roggin út á hlákupoll.
Man ég vel, hve mér fannst
stundum
mikið til um hennar skraut.
Þegar ég, sem lítill lalli,
lá á njósn og heilann braut.
Norðan undir Húsahólnum
liéldu „pörin" leynifund.
Og á vorsins kyrru kvöldum
kom ég þangað marga stund."
★
Þetta minnir mig svolítið á,
þegar við Björn bróðir minn
gengum fram á andarhreiðrið
í bakkanum hjá Rauðalæk
UTI
A
VlÐAVANGl
sem við svo nefndum, en það
var lækur, sem rann niður
úr Móhvamminum og Kerbarð
inu, einkennilega litaður af
mýrarrauða. Við hrukkum í
kút, þegar öndin flaug af, en
urðum i senn bæði hissa og
hrifnir að skyggnast inn í
hreiðrið hennar i lækjarbakk
anum, eins og andaði til okk
ar gömlu og velþekktu stefi
Þorsteins, þó af öðru tilefni
væri ort:
„Þér frjálst er að sjá, hve ég
bólið mitt bjó,
ef börnin mín smáu þú lætur
í ró.
Þú manst, að þau eiga sér
móður.“
En þetta var nú útúrdúr,
eins og svo margt við nátt-
úruskoðun. Raunar er svo
margt að sjá, að menn verða
að fara hægt yfir. Innan
skamms fengu stokkandar-
hjónin á Hólmasundi eitt-
hvert veður af veru okkar
þarna uppi á bakkanum,
skimuðu snöggt í átt til okk-
ar, — og eins og kólfi væri
skotið, tóku þau sig upp af
vatnsfletinum, eins og Apollo
flaug suður á Kennedyhöfða,
— og hurfu gargandi fyrir
næsta leiti. Og þar með var
draumurinn búinn, og við
héldum aftur heim á leið.
Lengri þarf ekki náttúruskoð
unarferð að vera. Hún nægir
þeim, sem njóta, og með þvi
er allt fengið. — Fr. S.
FRÉTTIR
Prentarakonur
Fundur verður í Féiagsheimil-
inu Hverfisgötu 21 mánudag-
inn 8. febrúar kl. 8.30. Mynda-
sýning og kaffi.
Kvenfélag Bústaðasóknar
Fundur verður haldinn í Rétt-
artioltsskðla mánudaginn 8.
febrúar kl. 8.30. Ostakynning.
SÁ NÆST BEZTI
Tveir kjötkaupmenn voru að tala saman um ástandið í verzl-
unarmálum. Báðir voru nokkuð óánægðir. Annar sagði, að það
væri svo mikil rýrnun í kjötinu hjá sér, en hinn sagði, að það
væri öðru nær hjá sér. „Dettur ekki bara út af vigtinni hjá
þér, þegar þú ert að afgreiða? Það vill stundum gera það,“
sagði sá fyrrnefndi. „Ég styð alltaf vel við kjötið á vigtinni,
og puttarnir eru nokkuð stórir,“ brosti um leið nokkuð tsmeygi
lega. „Taktu eftir, að það vigtast betur, ef þú styður við kjötið."
GAMALT
OG
GOTT
Rauð jól: hvitir páskar. Hvít jól:
rauðir páskar.
Kvöldroðinn bætir. Morgunroð-
inn vætir.
Sjaldan er gíll fyrir góðu, nema
úlfur á eftir renni.