Morgunblaðið - 07.02.1971, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. BEBRtÍAR 1971
Sverrir Elíasson
bankafulltrúi
Fæddur 14. september 1923
Dáinn 31. janúar 1971.
Að Ieiðarlokum
Síðasta dag janúarmánaðar, að
afliðnu hádegi, kvaddi þennan
heim sál Sverris Elíassonar
bankafulltrúa, Reynihvammi 17,
Kópavogi og hélt til annars
Ijóss.
Hann fæddist 14. september
1923 í húsi því, er Vesturbæing-
t
Faðir minn og tengdafaðir
Þorvaldur J. Egilson,
lézt að Hrafnistu 6. febrúar.
Eria Egilsson,
Skarphéðinn Eoftsson.
t
Móðir okkar,
Kristín Ásmundsdóttir,
frá Kafnarfirði,
andaðist í Landspítalanum
föstudaginn 5. febrúar.
Hera Gísladóttir,
Davíð Gíslason.
t
Eiginmaður minn,
Ögmundur Jónsson,
yfirverkstjóri, Hvassaleiti 14,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 8.
febrúar kl. 1,30. Blóm af-
þökkuð, en þeim, sem vildu
minnast hins látna er bent
á Krabbameinsfélag Reykja-
vikur.
Jóhanna Guðjónsdóttir,
börn og tengdabörn.
ar þekkja undir nafninu Lindar-
brekka. Foreldrar hans voru
Elías Pálsson, fyrrv. yfirfisk-
matsmaður, og kona hans, Mar-
grét Halldórsdóttir. Annan son
yngri eiga þau hjón: Kára, hár-
skera.
Æskuár Sverris liðu líkt og
títt var um aðra Vesturbæjar-
drengi, við leik milli húsa eða
vestur í Selsvör, skólanám á
vetrum, og sveitastörf á sumr-
um, þegar hann óx úr grasi.
Fundum okkar bar fyrst sam-
an í Verzlunarskóla Islands,
veturinn 1940—1941. Ég var þá
nýkominn í skólann, fáum kunn-
ur og án sambanda í þessum
glaðværa ungmennahópi. Lítið
atvik, hlýlegur greiði, sem hann
gerði aðkomupiltinum, án þess
að um væri beðið, opnaði það
samband, sem átti eftir að verða
að ævilangri vináttu. Við hitt-
umst æ oftar að skóladegi lokn-
um, áhugamál og tómstundaefni
voru mörg þau sömu, óvenju-
næmt skopskyn Sverris opnaði
mér tíðum nýja sýn á atvik og
aðstæður, og það eru gömul
sannindi, að mönnum þykir
ávallt vænt um þá, sem geta
komið þeim í gott skap.
Sverri lét vel tungumálanám,
og náði hann ágætum árangri á
þvi sviði. Hann var mjög bók-
hneigður og las mikið. Tónlist
t
Útför
Reynis Þórarinssonar,
frá Mjósundi,
sem andaöiist 2. febrúar, fer
fram frá Villlinigaholitskirkju
þríðjudaginn 9. febrúar M. 2
e. h. Blóm afþökkuð.
Fyrir hönd annarra vanda-
, mf.raia,
Ingunn Hróbjartsdóttir
_______og Klm._________________
t
Útför mannsins míns,
Lofts Gestssonar,
Hjarðarhaga 42,
fer fram frá Fossvogskirkj u
miðvikudaginn 10. febrúai
M. 1,30.
Kristin Helgadóttir
t Eiginmaður minn
Dr. med. ÁRNI ÁRNASON fyrrv. héraðslæknir, Öldugötu 34,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn kl. 1.30. — Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeir minnast hans, láti líknarstofnanir njóta þess. 9. febrúar sem vilja
Agnes S. Guðmundsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir hlýjar kveðjur við andlát og útför manns-
ins míns og föður okkar,
SIGURÐAR EINARSSONAR,
Við viljum
istu þakkir
Njálsgötu 69.
ennfremur færa starfsfólki í sjúkradeild Hrafn-
fyrir ástúð og umhyggju í hans garð.
Guðrún Markúsdóttir,
Magrtús Sigurðsson,
Gunnvör Sigurðardóttir,
Margrét Sigurðardóttir,
Oddný Sigurðardóttir,
Markús Sigurðsson,
Einar Sigurðsson,
Fríða Stefánsdóttir,
Óli Kr. Jóhannsson,
Guðmundur Einarsson,
Jón Júlíusson,
Sjöfn Ottósdóttir,
Sandra Róbertsdóttir
og barnaböm.
unni hann mjög, var um skeið
félagi í Karlakórnum Fóstbræðr-
um, viðaði að sér úrvals hljóm-
plötum, eftir því, sem efni
leyfðu, og lærði að leika á pí-
anó. Svo sem titt er um menn
af hans gerð, safnaðist honum
ekki fé, því að hann taldi það
líf, sem varið er til peningastrits
og auðsöfnunar, fram yfir nauð-
synlega forsjá heimilis, naum-
ast mönnum sæmandi, og þvi
hlaut hann einnig að fara á mis
við sumt það, sem krefst veru-
legrar fjáröflunar.
Innan skamms var ég orðinn
heimagangur hjá hinni frábæru
fjöiskyldu Sverris, það heimili
varð mitt heimili um skeið, og
fæ ég seint endurgoldið þá
hjartahlýju, sem ég naut þar og
því fólki var svo eiginleg.
Við útskrifuðumst úr Verzl-
unarskólanum vorið 1942 og hóf-
um samtímis störf í Landsbanka
Islands. Enn lágu leiðir okkar
samsíða og allt til þess, er hvor
okkar um sig stofnaði sitt eig-
ið heimili.
Sverrir kvæntist 4. maí 1946
ágætri konu, Iðunni Geirdal,
dóttur Steinólfs E. Geirdals
kennara í Grímsey. Þau eignuð-
ust tvær dætur, Marellu, sem er
uppkomin, og Margréti, sem
enn er á bamsaldri. Auk þess
ólst upp hjá þeim Steinar Geir-
dal, sonur Iðunnar af fyrra
hjónabandi. Varð hann Sverri
ekki síður kær en þótt hann
hefði verið tengdur honum blóð-
böndum, enda hefur Steinar
ávallt reynzt honum sem hjálp-
fús og ástríkur sonur.
Þegar timar liðu fram, bætt-
ist Sverri enn eitt áhuga-
mál, sem var laxveiði og flugu-
kast. Náði hann mikilli leikni i
kastfimi og var með afbrigðum
slyngur veiðimaður. Það var
einmitt í lok vel heppnaðrar lax-
veiðiferðar á síðastliðnu sumri,
sem veikindi þau, er að lokum
urðu honum að aldurtila, lögð-
ust á hann af fullum þunga.
Hann var hneigður til útilífs
og hóflegra iþrótta og iðkaði
golfleik um margra ára skeið.
Banamein Sverris átti sér þó
nokkurn aðdraganda, en um
t
Útför móður minnar,
Sigríðar Sigurðardóttur,
Gesthúsum, Álftanesi,
fier fram frá Bessastaða-
kirkj u þriðjudaginn 9. febr.
M. 14. Blóm afbeðin.
Fyrir hönd aðsitandenda,
Einar Ólafsson.
t
Sonur minn,
Tryggvi Pálsson,
sem andaðisit 3. febrúar verð-
ur jarðsunginn firá Fossvogs-
kirkju þriðjud. 9. febrúar
kl. 10,30.
PáO Þorkelsson.
miðjan ágústmánuð síðastliðinn
leyndist ekki lengur, að alvara
var á ferðum. Hann var flutt-
ur, þungt haldinn, til Kaup-
mannahafnar 18. ágúst, til
skurðaðgerðar, sem virtist hafa
heppnazt vel, því að hann kom
heim aftur eftir rúma viku,
hress og kátur. í desember fór
hann að vinna á ný í Lands-
bankanum, en varð enn að
hætta rétt eftir áramótin. Var
hann þá heima um sinn, en var
svo fluttur á sjúkrahús 28.
janúar og andaðist þar þrem
dögum síðar. Líkami hans verð-
ur sameinaður jörðinni, sem
hann var kominn af, mánudag-
inn 8. þ.m. kl. 3 e.h., frá Foss-
vogskirkju.
Sverri voru ríkulegar gjafir
gefnar til æviferðar sinnar hér
á jöfið, meðal annars sá næm-
leiM, sem sér og skynjar ýmsa
þá þætti mannlegs lífs, sem ekki
eru auðséðir ölluim þorna mainma.
Sá næmleiki bindur mönnum oft
þungar byrðar, en Sverrir átti
nógan manndóm til að rísa und-
ir sínum.
Sverrir var maður vinsæll,
bæði af starfsfélögum sínum og
öðrum, sem hann átti saman við
að sælda. Sérstakrar hylli naut
hann í hópi skólasystkina sinna
úr Verzlunarskólanum, sem nú
kveðja góðan vin, hinn þriðja,
sem hverfur úr hópnum gamla.
Sverrir var trúaður maður og
ekki í neinum vafa um, að líf
væri eftir þetta líf, að brottför
héðan úr heimi væri ekM ann-
að en flutningur á annað til-
verustig. Þau mál ræddum við
oft og vorum tíðast sammála um
höfuðatriði þeirra. Mér er ekki
fjarri að hugsa, að eins og hann
rétti mér að fyrra bragði vinar-
hönd í Verzlunarskólanum forð-
um, eigi hann kannski eftir að
rétta mér hjálparhönd á ný
með hlýlegu brosi, þegafi fund-
um okkar ber saman aftur og
ég verð enn á ný framandi og
hjálpar þurfi I ókunnu um-
hverfi.
Eftirlifandi eiginkonu hans,
dætrum hans og stjúpsyni, for-
eldrum hans og bróður og öðr-
um ástvinum votta ég, ásamt
skólasystkinum hans úr Verzlun
arskóla íslands innilegustu sam-
úð og hluttekningu. Megi sál
Megi sál hans hvíla í friði.
Torfi Ólafsson.
Jón Sigurðsson
Minning
Síminn hringir, mér er sagt
andlát Jóns Sigurðssonar frá
Sandfelishaga. Hann lézt í
Landsspítalanum að morgni 1.
febrúar, hafði þá dvalizt í spital
anum tæpa viku og virzt hafast
vel við, en skyndilega í hljóð-
látri fegurð, slökkti engill dauð
ans dvínandi en þó enn bjart-
an lífsloga hans.
Því ber að fagna, hve farsælt
líf Jón átti til loka og því að
honum var hlíft við vaxandi elli
hrörnun. Eftir að hann brá búi
í Sandfellshaga átti hann gott
athvarf hjá börnum sínum og
naut samvista við efnileg barna-
börn sín. En þótt fagna beri, er
löngum ævidegi lýkur án þján-
inga og huggun sé að tilhugsun
inni um góða heimkomu, er ætíð
söknuður samfara ástvinamissi,
því votta ég öllum vandamönn-
um Jóns innilega samúð mína.
Margorð mannlýsing er óþörf,
þar sem Jón á í hlut, hann var
valmenni. Öllum, er hann
þekktu mun ógleymanlegt ljúf-
lyndi hans, hið glaða bros.
Jón var farsællega gerður á
alla lund, og hygg ég, að hann
hafi verið á sinni réttu hillu sem
bóndi á stórfagurri úrvalsjörð.
Hann var áhugasamur um sauð-
fjárrækt og mikill jarðræktunar
maður og átti I því ágæta sam-
leið með Sigurði, syni sínum, sem
hann bjó í félagsbúi með um ára
bil.
Jón fæddist í Laxárdal í Þist-
ilfirði 17. des. 1884, sonur Sig-
urðar Jónssonar, óðalsbónda
Björnssonar í Laxárdal, og konu
hans, Þóru Einarsdóttur frá
Fagranesi á Langanesi. Systkini
Sigurðar í Laxárdal, þau, sem
mér er kunnugt um, voru Björn,
dannebrogsmaður í Sandfells-
haga í Öxarfirði, Árni, bóndi á
Bakka í Kelduhverfi, Amþrúð-
ur og Kristín, húsfreyjur á stór
býlunum Skógum og Ærlækjar
seli í Sandi, niðursveit Öxar-
fjarðar. Möðrudalsætt stóð að
þessum systkinum ríkjandi
erfðaeiginleikar þessarar ættar
virðast mér, farsælar gáfur, sam
t
Hjartans þakikir sendum við
öltan, er sýndu okkur sarniúð
og vináttu við andlát og
jarðairför,
Steindórs Benediktssonar.
Sigurbjörg Þórðardóttir
og börn.
fara miklum mannkostum. Vel
getur verið, að ættir Sigurðar
og Þóru hafi komið saman, um
fólk hennar hef ég fátt en gott
eitt heyrt. Einn bróðir Þóru,
Metúsalem, fór til Ameriku,
hann komst þar í svo góð efni,
að hann fékk auknefnið ríki. Er
Þóra var orðin ekkja bauð hann
henni að koma vestur til sín með
öll börnin og hét henni því að
koma þeim öllum til manns.
Sigurður var öðlingsmaður og
Þóra, er giftist kornung og eign
aðist á tiltölulega skömmum tíma
átta börn, var myndarhúsfreyja,
mild í skapi en þó glettin, hún
var alla tíð gædd kvenlegum
yndisþokka.
Sigurður lézt á blómaskeiði og
var þá yngsta barn hans ófætt.
Þessi voru nöfn systkinanna:
Þorbjörg, Jón, Júliana, Einar,
Kristín, Eiður, Frímann og Sig-
urðína. Þóra bjó enn um skeið
með ráðsmanni Aðalsteini Jónas
syni og eignaðist með honum
son, Harald, er ólst upp á Seyð-
isfirði hjá móðursystur sinni,
Aðalbjörgu. Haraldur býr enn
á Seyðisfirði, og er nú einn á
lífi af hinum stóra systkinahópi.
Ekkjan í Laxárdal var ekM
á flæðiskeri stödd, bróðir henn
ar, Methúsalem hafði gert
henni höfðinglegt boð, hún ha-fði
styrk af ráðsmanni sínum og
Jón sonur hennar þótti, þó ung-
ur væri, álitlegt búmannsefni og
líklegur til að taka við umsýslu
á ættaróðalinu innan fárra ára.
En Björn, bóndi I Sandfellshaga,
kvæntur Jóhönnu frá Fagranesi,
systur Þóru, kom því í kring, að
Laxárdalur var seldur og Þóra
fluttist að Sandfellshaga með
miklar eignir og öll börn sín og
Sigurðar, þar ólust þau upp.
Þrjú dóu á unga aldri: Kristín,
Frímann og Eiður. Þorbjörg gift
ist Guðmundi Ingimundarsynl
frá Brekku í Núpasveit. Þau
reistu nýbýlið Garð í Brekku-