Morgunblaðið - 24.02.1971, Qupperneq 16
16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 1971
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 1971
17
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavlk.
Framkvæmdastjóri Hsraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthias Johannessen.
Eyjóifur Konráð Jónsson.
Aðstoöarritstjóri Styrmir Gunnarsson.
Ritstjórnarfulltrúi Þorbjörn Guðmundsson.
Fréttastjóri Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn og afgreiðsla Aðalstræti 6, sími 10-100
Auglýsingar Aðalstræti 6, sími 22-4-80.
Áskriftargjald 196,00 kr. á mánuði innanlands.
í lausasölu 12,00 kr. eintakið.
BÚNAÐARÞING
¥slenzkir atvinnuvegir eiga
■*■ mikið undir árferðinu.
Það á ekki sízt við um land-
búnaðinn, og síðustu fimm ár-
in hafa verið honum erfið
vegná misjafns árferðis. Kal
og grasbrestur hefur herjað
á ýmsa landshluta og valdið
bændum verulegum búsifj-
um. Sérstök harðærisnefnd
hefur verið starfandi til þess
að gera tillögur til ríkisstjóm-
arinnar um nauðsynlegar að-
gerðir til aðstoðar landbúnað-
inum eftir því, sem nauðsyn-
legt hefur verið, og hefur rík-
isstjórnin jafnan fallizt á þær
tillögur, sem harðærisnefnd
hefur gert.
Ingólfur Jónsson, landbún-
aðarráðherra, gerði þessi
vandamál landbúnaðarins að
umtalsefni í setningarræðu
sinni á Búnaðarþingi í fyrra-
dag og sagði þá m.a.: „Harð-
ærisnefnd gerði einnig tillög-
ur um úrbætur vegna eldgos-
ins og öskufallsins. Hefur rík-
ið lagt fram fé vegna eldgos-
ins og þess tjóns, sem það
hefur valdið. Er þar um að
ræða flutningastyrk, lækn-
ingaþjónustu, afurðatjón,
áburðarkaup og styrk vegna
grænfóðursræktunar. Það
sem hér er talið nemur um
45 milljónum króna, og er það
óafturkræft framlag. Þá hef-
ur harðærisnefnd lagt til, að
vegna kalsins á sl. ári verði
veitt lán, að upphæð 59 millj-
ónir króna til sjö ára, vaxta-
laust. Bjargráðasjóður annast
þessar lánveitingar nú eins
og að undanfömu."
Þá gerði landbúnaðarráð-
herra að umtalsefni í ræðu
sinni rr.nnsóknir í þágu land-
búnaðarins og ræktunarstarf.
Hann minnti á, að Rann-
sóknastofnun landbúnaðarins
hefði talsvert fjármagn og
það, sem mest riði á í sam-
bandi við rannsóknastörf,
væri að koma í veg fyrir kal,
ef mögulegt væri, þar sem
það væri nú stærsti ógnvald-
ur íslenzks landbúnaðar.
Benti ráðherrann á, að Rann-
sóknastofnun landbúnaðarins
hefði á þessu ári 17,5 milljón-
ir til rannsókna fyrir utan
launagreiðslur til starfsfólks
stofnunarinnar. Síðan sagði
Ingólfur Jónsson: „Þrátt fyr-
ir kuldann og kalið, hafa
bændur haldið áfram ræktun-
arstarfinu. Það þarf engan að
undra, þótt eftirtekjan sé
nokkru minni í þeirri kulda-
tíð, sem verið hefur heldur
en áður, á meðan árferði var
í meðallagi eða betra en það.
Fjögur til fimm þúsund hekt-
arar eru ræktaðir árlega, og
er enginn vafi á því, að hin
mikla ræktun undanfarinna
ára hefur bjr.rgað landbúnað-
inium frá verulegum sam-
KEMUR SAMAN
drætti á þeim kuldatíma, sem
nú hefur staðið yfir. Þegar
aftur tekur að hlýna og búið
verður við meðal árferði mun
landbúnaðurinn njóta góðs af
hinni miklu ræktun, sem orð-
ið hefur undanfarin ár og
uppskerunnar af þeim fram-
kvæmdum, sem gerðar hafa
verið.“
Ingólfur Jónsson, landbún-
aðarráðherra, ræddi í ræðu
sinni um fjárhag bænda og
skýrði fraá því, að fram-
kvæmdastjóri Stéttarsam-
bands bænda hefði gert
skýrslu yfir 152 bændur, sem
virtust vera í svo erfiðri að-
stöðu fjárhagslega, að vonlít-
ið væri, að þeir kæmust út úr
þeim erfiðlei'kum, sem þeir
væru í. Auk þess væru 50—70
bændur, sem ekki fylgir
skýrsla um, sem eru taldir á
mörkum þess að ráða við
skuldir sínar. Um þetta sagði
landbúnaðarráðherra: „Mér
þykir ástæða til að lýsa því
yfir, að ég er reiðubúinn að
ræða þessi mál og vinna að
heilbrigðum aðgerðum. Mér
er ljóst, alveg eins og öðrum,
sem um þessi mál hafa fjall-
að, að hluti þessara bænda er
þannig settur, að ekki er ráð-
legt eða hyggilegt að hvetja
þá til að halda áfram búskap,
heldur gera eitthvað annað,
þar sem þeir gætu notið sín
betur.“
Loks fjallaði ráðherrann
um fræðslumál landbúnaðar-
ins í setningarræðu sinni á
Búnaðarþingi og sagði, að
bændaskólamir væru nú full-
setnir og bæri því að nota
sem fyrst heimild í lögum um
búnaðarskóla á Suðurlandi.
Skýrði hann frá því, að skip-
uð hefði verið nefnd til þess
að athuga staðarval og fyrir-
komulag búnaðarskóla á Suð-
urlandi. ' „Landbúnaðurinn
verður að tileinka sér vísindi,
þekkingu og tækni,“ sagði
Ingólfur Jónsson.
Það er jafnan merkur við-
burður, þegar Búnaðarþing
kemur saman. Þar sitja full-
trúar bænda hvaðanæva að
af landinu og bera saman
bækur sínar um málefni
bænda. Þrátt íyrir erfitt ár-
ferði undanfarin ár, stendur
landbúnaðurinn á traustum
grunni, uppbygging hefur
verið mikil á síðustu árum í
vélum og byggingum og rækt-
un mikil. En „það er örlaga-
ríkt fyrir landbúnaðinn, þeg-
ar meðalhitinn lækkar um
eina gráðu“ eins og Þorsteinn
Sigurðæon, bóndi á Vatns-
leysu, forseti Búnaðarþings,
sagði við setningu þingsins.
Hætt er við, að tæknin muni
seint vinna bug á því vanda-
máli í búrekstri, að allt er
undir árferðinu komið.
Jerúsalem og Kaíró í febr.
_ — OFNS.
ÍSRAELAR á austurbakkan-
um og Egyptar á vesturbakk
anum vilja nú báðir opna
Súezskurðinn á ný, og reynd-
ar er því fátt til fyrirstöðu,
að stjórnmálunum slepptum.
Aðeins er um að ræða nokk-
ur skipsflök, sem ná þarf
upp, og vegna þess að engin
umferð skipa hefur verið um
skurðinn í 3'/2 ár hefur nær
enginn sandur setzt til í botni
hans. Talið er að ekki tæki
nema um fjóra mánuði
að opna skurðinn, og tækist
það mundi hann veita Egypt-
um um 2.1 milljarð ísl. kr. í
tekjur á ári — en sá tekju-
missir er nú bættur Egypt-
um af Arabaríkjum, sem
framleiða olíu. Auk þess
mundi opnun skurðarins
spara Evrópuríkjum milljón-
ir sterlingspunda á ári, þ.e.
aukakostnað þann, sem fylg-
ir því að sigla með olíu fyrir
Góðrarvonarhöfða.
En enduropnun skurðarins
byggist að nokkru leyti á
ísraelum, sem hafa austur-
bakka hans á valdi sínu og
hafa haft frá því að Sex
daga stríðinu lauk í júní
1967. Anwar Sadat, Egypta-
landsforseti, hefur boðið að
hafizt verið handa um að
opna hann ef ísraelar fallist
á að draga lið sitt að nokkru
til baka á Sínaiskaga. ísrael-
ar segja hins vegar að slík
heimkvaðning liðs þeirra
verði að vera í tengslum við
algjöran friðarsamning, en
ekki í sambandi við opnun
skurðarins eina sem slíka.
Þeir halda því fram, að hægt
sé að opna skurðinn enda
þótt þeir sjálfir haldi bakk-
anum Sínaimegin.
MARGIR HAFA ÁHUGA
En það eru fleiri lönd en
þau, sem ráða ríkjum með-
fram skurðinum, sem hafa
áhuga á því að hann verði
opnaður á ný, og það hið
bráðasta. Rússar þurfa á
skurðinum að halda til þess
að efla flota sinn á Persa-
flóa (Bretar eru í þann mund
að hverfa af þeim vettvangi,
svo Rússum liggur mjög á í
þeim efnum) og Indlands-
hafi, og þeir líta á skurðinn
sem mikilvægan hlekk varð-
andi birgðaflutninga til Indó-
kína.
Bendaríkj amönnum hefur
ekki veríð eins umhugað um
opnun skurðarins einfaldlega
vegna þess hve Rússum er
það mikið í mun, en þó virð-
ast þeir nú reiðubúnir að
fallast á opnun til þess að
draga úr spennuástandinu í
Austurlöndum nær, sem gæti
leitt til að risaveldin tvö
rækjust beinlínis á í þeim
málum.
Bretar og aðrar þjóðir í
Evrópu, sem olíu fá frá Aust
urlöndum nær, vilja skurð-
inn opnaðan vegna þess að
það mundi að líkindum leiða
til þess að draga mundi úr
þrýstingi af hálfu olíufram-
leiðslulandanna við Persa-
flóa ef hægt væri að hefja
siglingar é ný um hina hefð-
bundnu „stuttu leið“.
ísraelar sjálfir vilja fá
skurðinn opnaðan, því þar
sem þeir eru sjálfir hernáms
veldi á Sínaiskaga og á öðr-
um arabiskum landssvæðum,
hafa þeir áhuga á því, að
sem mest staðfesta og jafn-
vægi fáist í málin. í Jerúsal-
em eru margir þeirrar skoð-
unar, að heppilegt sé að láta
Rússa fá það, sem þeir sækj-
ast nú mest eftir, í því skyni
að draga úr áhrifum þeirra
að öðru leyti í þessum heims
hluta.
DEILUMÁL OG
MISSKILNINGUR
En naumast er þó hægt að
segja að opnun Súezskurðar
Hér sjást nokkur þeirra 14 skipa, sem setið hafa föst í Bitter Lakes í Súezskurði frá 5.
júní 1967, er Sex daga stríðið hófst. Myndin var tekin 8. febrúar sl.
Nú vilja allir
opna Súezskurð
Það mundi opna Rússum leið til Indlandshafs
og spara Evrópuríkjum stórfé í olíuflutningum
Egypzkir verkfræðingar ráðgera stækkun
Súezskurðar fyrir risaolíuskip
sé í augsýn. Ljónin á vegin-
um eru ekki varðandi skurð-
inn sjálfan, heldur stjórnmál
og hugsanagang ráðamanna.
Deilur og misskilningur varð
andi enduropnun skurðarins
eru jafngamlar hernámi Isra-
ela á austurbakka hans.
Vandamálið varðandi Súez-
skurð eru vandamál Austur-
landa nær í hnotskurn.
Ekki voru nema nokkrir
mánuðir liðnir frá lokum
Sex daga striðsins er fyrsti
misskilningurinn skaut upp
kollinum. Fyrsta vandamálið
snerist um 14 erlend skip,
sem innilokuð voru í svo-
nefndum Bitter Lakes, ekki
langt frá syðri enda skurðar-
ins. ísraelar sögðu að þeir
hefðu ekkert við það að at-
huga að skipum þessum yrði
siglt burt, svo fremi að sam-
ráð væri haft við þá um mál
ið. ísraelar höfðu heldur ekk
ert við það að athuga að
skurðurinn yrði opnaður á
ný, að því tilskildu að þeirra
eigin skip gætu siglt þar um.
Með milligöngu Odd Bull,
hershöfðingja, yfirmanns
vopnahlésgæzlusveita Samein
uðu þjóðanna, var samþykkt
að hinum innilokuðu skipum
yrði leyft að sigla út úr suð-
urenda skipaskurðarins. Á
síðustu stundu fór málið í
baklás hjá Egyptum, sem
skyndilega brugðust hinir
verstu við því, að aðgerðir í
þeirra eigin skipaskurði
skyldu eiga sér stað með
„leyfi fsraela". Könnunar-
skip voru send til norður-
enda skurðarins í stað suður
enda. ísraelar, sem halda því
fram að þá þegar hafi verið
búið að skjóta á þeirra eigin
skip, skutu á könnunarskip-
in. Þar með lauk þessum
björgunaraðgerðum, og hin
erlendu skip setja enn föst í
Bitter Lakes.
STÓÐU BANDARÍKIN
I VEGI?
Þe93ir atburðir hafa síðan
orðið tilefni til orðahnippinga
og deilna. Egyptar kvarta
yfir því, að fsraelar hafi af
ásettu ráði komið í veg fyrir
að hægt yrði að opna skurð-
inn til þess að þóknast
Bandaríkjamönnum. Sumir
ísraelar, sem eru andsnúnir
stefnu stjórnar sinnar, eru
sömu skoðunar og sagt hefur
verið, að Moshe Dayan, varn
arntálaráðherra, sé þeirrar
skoðunar, að sú staðreynd
að fsrael hafi á þessum tíma
„beygt sig fyrir bandarísk-
um hagsmunum“ hafi verið
örlagarík og kannski stór-
hættuleg skyssa, því þetta
hafi ýtt undir Rússa að
hjálpa Egyptum við að fram
kvæma þær áætlanir sínar
að koma ísaelum með öllu á
brott frá skurðinum.
En þetta er í mesta lagi
aðeins hluti heildarmyndar-
innar, Hann gerir ekki ráð
fyrir þeirri staðreynd, að
Nasser Egyptalandsforseti,
átti mikilla stjórnmálalegra
hagsmuna að gæta í því að
skurðurinn yrði ekki opnað-
ur á þessum tíma og hin
erlendu skip sætu þar föst,
og að þessir stjórnmálahags-
munir hafa verið a.m.k. jafn-
þungir á metunum og hinir
efnahagslegu kostir, sem
myndu hafa orðið samfara
því, að skurðurinn yrði opn-
aður. Nasser hafði beðið ósig
ur í styrjöld, og nú var hann
að kalla á alþjóðlegan stuðn-
ing við að fá aftur hertekin
landssvæði, þannig að hann
átti mikilla hagsmuna að
gæta í því að ástandið væri
ávallt við suðumarkið og að
eins margir erlendir aðilar
væru í málið flæktir og kost
ur var. Ofan é allt bætist
að talsmenn ísraels neita
því nú, að það hafi nokkru
sinni komið til mála að opna
skurðinn 1967. Þeir segja að
hér sé um misskilning að
ræða, sem byggist aðeins á
hinni misheppnuðu tilraun
til þess að losa hin erlendu
skip úr prísundinni í Bitter
Lakes.
„DAYAN-ÁÆTLUNIN“
Og þar við situr. Er Egypt-
ar hófu „skæruhernað“ sinn
á næsta ári, sem þróaðist í
„heita sumarið við skurðinn"
eins og Dayan spáði vorið
1970, varð það til þess að
allar hugmyndir manna og
vonir um að skurðurinn yrði
opnaður, urðu að engu.
Vopnahléið, sem gert var
1970, og framlengt um 30
daga, 4. febrúar sl., hefur
vakið vonir manna og at-
hygli á ný. Fyrsta sporið var
stigið af Dayan í september
sl., og var þar um að ræða
leynilega áætlun um að
væri að opna skurðinn á ný.
Enginn veit með vissu hvað
fyrir Dayan vakti — kannski
ekki einu sinni Dayan sjálf-
ur, því hann hefur þann
ávana að hugsa upphátt í
hópi vina og við unga áheyr-
endur, sem hann hefur yndi
af að ávarpa, án þess þó að
fylgja hugsunum sínum til
enda.
Eftir því, sem næst verður
komizt hjá áreiðanlegum
heimildum í kunningjahópi
Dayans, mun hann aðeins
hafa lagt til að stærri fall-
byssur og skriðdrekar yrðu
fluttir brott frfe bökkum
skurðarins beggja vegna —
en ekki að hermönnum yrði
fækkað þar. Aðrar heimildir
segja, að hann hafi gengið
enn lengra og boðið að
fremsta víglína ísraela yrði
yfirgefin ef á móti kæmi
eðlilegt ástand og friður á
svæðinu. Líklegt er að um
hafi verið að ræða fleiri en
eina „Dayan-áætlun“, en það
sem máli skiptir er að henni,
eða þeim, var hafnað.
Hver hafnaði þessu? Einnig
um það atriði standa deilur.
ísraelskir blaðamenn eru
helzt á þeirri skoðun að
Bandaríkj amenn haf i stöðv-
að málið er Dayan fór í
heimsókn til Washington til
þess að ræða þessa hug-
mynd.
Abba Eban, utanríkisráð-
herra ísraels, hefur sagt að
Egyptar hafi hafnað tillög-
unum. Vitað var að Eban
var þegar frá upphafi and-
snúinn þessum hugmyndum
— og hann hefur einnig
mikla andúð á þeim sið hers
höfðingjans að „hugsa upp-
hátt“ um viðkvæm mál.
FRIÐ FYRST
Líklegast er að áætluninni
hafi verið vísað á bug af
samráðherrum Dayans. Golda
Meir, forsætisráðherra, minn
ist enn heimhvarfs Israela
frá Sínai 1956 á grundvelli
„ábyrgðar“ af hálfu Banda-
ríkjanna, sem síðar reyndist
einskis virði. Það er allt að
því trúaratriði hjá henni að
ísraelar verði að standa með
alvæpni og við öllu búnir við
núverandi vopnahléslínur,
þar til fyrir liggur undir-
ritaður friðarsamningur
við Arabaríkin. Eban, utan-
ríkisráðherra, sem á öðrum
sviðum er álitin „dúfa“ í her
málum, er Goldu Meir sam-
mála um þetta.
Golda Meir
ur, sem talar oft fyrir munn
herforingjanna, heldúr því
einnig til streitu að Súez-
skurður sé „fullkomin vörn
gegn skriðdrekum“, og ekki
megi undir neinum kringum-
stæðum afsala sér stöðunni
við hann áður en samið er
um frið.
„TILBOГ SADATS
Þann 4. febrúar sl. var
spurningin um Súezskurð
vakin upp enn á ný, að þessu
sinni af Anwar Sadat, for-
seta Egyptalands. Hann bauð
að „reynt yrði að opna skurð
inn til siglinga" ef ísraelar
féllust á „að draga sig til
baka að nokkru." Þetta var
djarfur leikur af hans hálfu
og til þess gerður að koma
ísraelum — og þó einkum
Dayan — í vörn, og jafn-
framt höfðaði egypzki for-
setinn til eiginhagsmuna olíu
notenda í Vestur-Evrópu.
Enda þótt hugmyndin sem
slík væri góð, virtust ísra-
elar telja hana klaufalega
fram setta. Staðreyndin er að
í langri ræðu um stefnu Eg-
ypta vék Sadat ekki einu
orði að hugsanlegum friðar-
samningum við Israel, né
heldur að því, hvort skipum
ísraels yrði leyft að sigla um
skurðinn er hann hefði verið
opnaður. Varð þetta til þess
að ísraelar höfnuðu þessu
þegar í stað.
Hershöfðingjar í fsrael
voru fljótir að benda á að
„önnur víglína" í Sínai-
eyðimörkinni yrði mun
lengri og dýrari í rekstri.
bæði að þvi er tekur til pen-
inga og mannafla, en núver-
andi „Bar-lev“-víglína við
Kortið sýnir legu Súezskurðar, en það er gert eftir ljósmynd, sem tekin var ur banda-
rísku geimfari 1965. Myndin var tekin á ská inn yfir Nílarósa í átt til suðausturs.
Moslve Dayan
ásteytingarsteinn í þessum
efnum kom fram í ræðu,
sem Golda Meir flutti á
þingi í ísrael fimm dögu«v
eftir að Sadat flutti ræðu
sína, en í ræðu sinni sagði
frú Meir að tilboð Sadats
væri „gegnsæ tilraun til
þess að tryggja heimkvaðn-
ingu liðs ísraels án þess að
bjóða frið í staðinn.“
Þrátt fyrir þetta var ber-
sýnilegt að ísraelski forsætis
ráðherrann vildi ekki skella
hurðinni með öllu í |ás. P'rú
Meir staðfesti, að ísrael væri
reiðubúið að semja um opn-
un Súezskurðar, jafnvel án
þess að semja þyrfti um önn
ur mál jafnhliða. Hún kvaðst
vona að „draga mundi úr
vígbúnaði" og á bakka Súez-
skurðar kæmist „lífið í samt
lag“, og hér var um að ræða
eins konar bergmál frá
„Dayan-áætluninni“. Með
þessum ummælum átti hún
við að egypzkir flóttamenn,
sem orðið hafa að yfirgefa
Súez og Ismalia vegna árása
ísraela, gætu snúið heim. En
boltann sló hún kyrfilega
aftur til Sadats. Það væri
hlutverk Kaíró að setja fram
áætlun í smáatriðum: Hvers
langt ættu ísraelar að hörfa
inn í Sínai, hvað á að koma
í stað ísraelsku hermann-
anna; verður skipum ísraels
frjálst að sigla um skurðinn,
og síðast en ekki sízt, mundi
samkomlag um þessi atriði
verða undanfari alvarlegra
samningaviðræðna um öll
mál, þar á meðal um landa-
mæri ríkjanna, sem ljúka
mundi með endanlegum frið
arsamningum við ísrael?
Ef Sadat getur mætt þess-
um óskum ísraela, ætti fátt
að standa í vegi fyrir því,
að hann geti opnað Súez-
skurðinn bráðlega á ný.
FJÓRIR MÁNUÐIR
Hin egypzka stjórn Súez-
skurðar, skipuleggjendur
hennar og verkfræðingar,
beita nú kröftum sínum að
undirbúningi þess að skurð-
urinn verði opnaður, og þeir
gæta þess að láta engin orð
falla um hinar stjórnmála-
legu hliðar málsins.
f bráðabirgðaaðalstöðvum
stjórnar Súezskurðar skammt
norðan Kaíró, er andrúms-
loftið þannig, að engu er lík
ara en menn séu við „öllu
búnir“ og viðræður við emb-
ættismenn og verkfræðinga
vérða til þess, að menn fá
hugboð um að fyrirmæli um
að hefjast handa um að opna
skurðinn séu á næsta leiti.
„Við bíðum aðeins eftir
grænu ljósi,“ segir embættis
maður einn. „Við getum haf-
ið störf fyrirvaralaust. Skurð
urinn mundi þola umferð á
borð við þá, sem var 1967,
um fjórum mánuðum eftir að
hafizt verður handa um að
hreinsa hann og opna.“ Verk
fræðingur einn sagði, að það
hefði tekið 103 daga að
hreina á brott 54 „fyrirstöð-
ur“ 1957, en nú ætti þetta
að taka skemmri tíma. Skips
flökin í skurðinum eru færri,
og tækninni við að ná þeim
hefur fleygt fram. Þessi
verkfræðingur taldi að hægt
væri að hreinsa skurðinn á
þremur mánuðum.
Eina vandamálið er að ná
upp skipaflökunum, og
stjórn Súezskurðar hefur
þegar haft samband við fyr-
irtæki þau, sem önnuðust
hreinsunarstörfin 1957. Eitt
helzta vandamálið við rekst-
ur Súezskurðar var að sand-
ur settist til í botni hans.
Aðalástæðan til þessa var
sjálf skipaumferðin sem kom
hreyfingu á vatnið og skurð
bakkana. Nú er skurðinn hef
ur verið lokaður svo lengi,
er sagt að mjög lítill sandur
hafi setzt til í honum og sé
hann ekki vandamál.
Talið er að það muni kosta
um 6 milljónir sterlings-
punda að hreinsa skurðinn
og 10 til 15 milljónir að opna
hann endanlega til umferð-
ar. Skurðurinn mundi í
fyrstu verða opnaður til sigl-
inga á borð við þær, sem
tíðkuðust fyrir júní 1967,
þ.e. að stærstu skipin, sem
um hann kæmust, væru
75.000 smálestir.
SKURÐURINN STÆKKAÐ-
UR?
En þá 45 mánuði, sem
skurðurinn hefur verið lok-
aður, hafa skipuleggjendur
stjórnar hans ekki setið auð
um höndum. Þeir hafa litið
til framtíðarinnar, rannsakað
olíuframleiðslumál heimsins,
neyzlumarkaði og fram-
leiðslulönd og fylgzt með þró
uninni í smíði olíuskipa,
sem skapað hefur slík risa-
skip, að með engu móti kæm
ust um skurðinn í núverandi
mynd. Framtíðarskipulag og
áætlanir varðandi skurðinn
hafa verið gerðar með tilliti
til þessa.
Stjórnendur skurðarins
gera lítið úr þeim spádóm-
um, að risaolíuskipin hafi
leyst Súezskurð af hólmi.
Bent er á að þegar hafi ver-
ið hafizt handa um hina
svokölluðu „Nasser-áætlun'*
um stækkun Súezskurðarins
í febrúar 1967, en fram-
kvæmdir stöðvuðust í júní
sama ár vegna Sex daga
stríð3Íns. Fyrsta skref Nass-
er-áætlunarinnar var að
breikka skurðinn úr 195 m
í 285 m, þannig að allt að
200.000 smálesta skip kæmust
þar um. Síðara skrefið, sem
upphaflega var ráðgert að
lokið yrði við 1975, gerði ráð
fyrir stækkun þannig að
250.000 tonna skip kæmust
um skurðinn. Nú er fyrir
hendi endurskoðuð áætlun
um að ljúka þessu verki á
fimm til sex árum eftir að
skúrðurinn hefur verið opn-
aður á ný.
(Observer — öll réttindi
áskilin).