Morgunblaðið - 19.03.1971, Blaðsíða 25

MORGO NBLÁÐIÐ, FÖSTUDAGUK 19 MARZ 1971
25
Minning Haukur
Framimld af bls. 17
Hauksson. Mér er það beiður
en jaPn'framt vil ég ttytja hér
persómulega kveðju mina.
Haukur Hauksson er hinn
fyrsti er yfirgefur hinn glaða og
bjarbsýna höp, sem útskrifaðist
úr Menntaskólanum í Reykja-
vík sólrikan og fagran sumar-
dag í jiúni 1958. Við skólasystk-
in Hauks eigum margar gððar
minnirtgar bundnar samíylgd
hans 1 M.R. og fyrir margar
skemmtiiegar samverustundir er
að þafkka. Haukur átti oftast
sinn þátt í þeim gleðdstundum,
sem við minnumst, þegar við rif j
urn upp skóladaga okkar.
Haukur Hauksson var jafnan
hrókur alls fagnaðar. Hann var
spraekur og spaugsamur, ör-
geðja nokkuð og fljóthuga, en
ákveðinn og fylginn sér og lét
ekki blut sinn eða sboðun fyr-
ir neinum, en mótaðist öðrum
þræði af sanngirni og hjálpfýsi.
Þessum eiginleikum Hauks átti
ég eftir að kynnast betur sið-
ar, þvi að leiðir okkar Hauks
lágu saman að nýju að stúdents-
prófi loknu.
Er ég hóf blaðamennsku við
Timann vorið 1959 hafðl
Ffaukur starfað við blaðið í
nokkra mánuði. Hann hafði
lengi verið staðráðinn í því í
menntaskóla að leggja fyrir sig
blaðamennsku að stúdentsprófi
toknu. Sú ákvörðun hans kom
engum á óvart. Haukur fetaði
þar í fótspor föður síns, Hauks
Snorrasonar, hins snjalla blaða-
manns og ritstjóra Dags og sið-
ar Tíimans. Það fór heldur ekki
fram hjá neinum, sem með Hauki
vann i blaðamennsku, að hann
hafði erft marga kosti föður síns.
Hann var hugkvæmur og sprett-
harður og fundvíis á ný mál. Gaf
sér góðan tima til að ræða mál-
efni við samstarfsmenn áður en
ta skarar var látið skríða en
vann síðan i skorpu og afkastaði
mikí'u á skömmum tíma.
Einhverjar skemmtilegustu
imnnin'gar minar frá 12 ára
blaðamennskuferli eru einmitt
Hauki bundnar. Þær eru frá
þeim tíma er við Haukur Hauks-
son stóðum ásamt Ólafi G. Þór-
hailssyni að útgáfu á fjölrituðu
fréttablaði í löngu prentara-
verkfalli, Við vorum þá sam-
starffemenn á Tímanum og okik-
ur leiddist aðgerðaleysið en ætl-
uðum jafnframt að drýgja nokk-
uð tekjur okkar. Haukur var
driffjöðrin í fyrirtækinu. Á
skömmum tíma eftir að hug-
myndin fæddist var hann bú-
iinn að útvega fjölritunarað-
stöðu í bílskúr vestur á Melum.
Við vorum síðan allt í senn,
fréttamenn, prentarar, heftarar
og blaðsöLumenn. Það var lagð-
ur dagur við nótt og ekki dreg-
ið af sér. Það voru langir og
erfiðir en afar skemmtilegir dag
ar. Húmorinn var þá í allra
bezta lagi. Slæptir vorum við
nokkuð orðnir eftir rúma viku
og 5 eða 6 tölublöð af fjölrit-
uðu fréttablaði, og vorum guðs
lifandi fegnir þegar verkfallið
leystist, þótt talsvert hefðum við
upp úr krafsinu.
Það brást aldrei síðar, er leið-
Lr höfðu skilizt í starfinu og við
Haukur hittumst á tömian vegi,
að upp væri rifjað spaugilegt at
viik frá þessari frumstæðu og erf
iðu en bráðskemmtilegu fjödrit-
unarútgláfu. Oftast nægði aðeins
ein setning eða spakmæli til að
vekja kátínu, þvi að hið eina,
sem fýlgdi fastri stefnu í þessu
blaði okkar, var það, að fyrir-
sagnir skyldu málsháttum og
spakmælum lúta þegar því yrði
við komið. Áttu og heilabrot og
stundum snjöll framkvæmd
þeirrar stefnu ekki sízt þátt í
glaðværðinni, sem ríkti þessa
daga. Þá var gott að kioma heim
til móður Hauks, frú Else, í
morgunsárið eftir stifa fjölritun
alla nóttina og þiggja góðgerð-
ir og hvatningarorð til útgáfu-
stjórnar. Þar var kona, sem
hafði bæði álhuga og góðan
skilning og ekki síður stuðning
við áihuga þessara ungu frétta-
manna, ef henni fannst hann
hafa slævzt eftir næturianga
fjölritun og heftingu. Margra
annarra ánægjustunda með
Hauki á heimili móður hans á
ég að minnast frá þessum árum.
Þessi fátæklegu orð mín eru
að vísu fremur persónulegar
m’nningar en kveðja frá öMum
bekkjarsystkinum Hauks Hauks-
sonar, en ekki vildi ég niður
felia að minnast hér þeirra
stunda, þegar ég kynntist Hauki
bezt og svo náið, að aldrei mun
mér úr minni mást.
Eiginbona og ung börn Hauks
Haukssonar eiga nú þungbærar
stundir. Ástríkur eiginmaður og
fjölskyldufaðir hefur verið
kvaddur á brott svo skyndilega
í blóma lifsins. Þungur harmur
er einnig kveðinn að móður
hans og systur. Við bekkjarsystk
inin flytjum þeim öllum djúp-
ar samúðarkveðjur. Megi minn-
ing urn góðan dreng verða þeim
til styrktar.
Tómas Karisson.
t
GLEYMNIR eru þeir gömiu, en
hinir ungu muna betur. Haukur
bróðursonur hefur því áreiðan-
laga átt fteiri minninigax um mig
en ég iira hainrv. Ég mtnmtst þó
þriggja af m'iruMn.
Ég kenndi homjmi sem ungum
drang. og ég held, að ég liatfi
hvorki látið hamn njóta frænd-
sómi r#é gjalda. Eitt sinm spurði
ég bekkinn einhvers, sem glögg-
an skilning þurfti tiL að svara.
Fraenidi varð fynstur til að ráða
gáhma, og þá man ég aftir ljóm-
andi og glettnisleguim SkilmiiKgs-
gtampa í augunum.
Svo var það nakkrum árum
seinna, er við faðir hans voruim
að veiðum við Laxá í Aðaldal,
að Haulkur yngri bar tvo stór-
laxa frá árbakka að bíl. Þá var
gaman að sjá baksvipinn, Ekki
hefði skort afil til að bera þá
fieiri og stærri, svo brennandi
var áhuginn. Það fann ég lítaa
seinna, að Hauki þótti væm um
þessa biessuðú á.
Ég var prófdómari í íaLenztau
við Meninitaskóianin á Akureyri,
þegar Hautaur tók þar landspróf.
Nemiendur áttu að venju nokk-
urt val um stilsefni, og Haukur
skrifaði um einn vetðidag við
ána. Ég yildi þá ógjarvuan hafa
mikil áhrif á fyrirgift, en með
ánægju samlþykkti ég ágætis-
einlkiumn. Þá varð mér ljóst, að
Hauki myndi fara bezt að hafa
pennia í hendi. Harui var lista-
maður að eðli, og nú veit enginn
nema auð blöð hafi farið mi'kils
á mis. Ólíklegt er það ekki,
í kvæði sínu, Sonartorrek,
segir Grímur Thomisen:
„Nú er laufeur þela þakinn,
þegir haukur vængjabrotinn,
einn er þábtur ai oss rakiinn,
ein af lindum hjartans þrotiii."
Þarna er ekítai huggun að fá.
í öðru kvæði segir Grknur:
„Þessi ábti ei svo fljótt að deyja,“
og í hinu þriðja taveður hann:
„Kvað dugir, nema drottina náð?“
Mér finnst ég varla geta verið
sáttur við þann drottin, sem
mannlegum lífsknerri stýrir og
lætur hirnn unea farast. Mér
hefur jafnvel dottið sú finra í
hug, að kannski væm áttaviti
og ratsjá almættisins ekki ætíð
í lagi — og hví gæti það ekki
verið?
Ég hlýt ntú samt að drúpa
höfði og þakka auðmjúkur fyrir
elskufegan, skemmti'jegan og
ágætan fræoda, og mér væri
hoilt að muna, að alllt þaö góða
er eilrft.
Örn Snorrason.
t
ÞÓTT við þykjumst þess með-
vitandi að dauðinn sé öllum vís
og geti kallað okkur hvenær
sem er, þá heggur hann stund-
um sitt strandhögg öllum að ó-
vörum. Þannig tók hann minn
gamla vin og fóstbróður, Hauk
Hauksson, rúmlega þrítugan frá
ungri konu og börnum.
Hið sviplega andlát Hauks,
langt fyrir aidur fram vekur
upp hugsun um löngu orðuð
□ Edda 59713197 = 2.
I.O.O.F. 12 s 1523198Vi =9 0.
I.O.O.F. 1 = 1523198% 3 B.K.
Skemmtifundur
verður haldinn 19. marz að
Skipholti 70. Bingó, dans o. fl.
Kvenfélagið Keðjan.
KR-ingar, skíðafólk
Farið verður i skálann um
helgina frá Umferðarmiðstöð-
inni, iaugardag kl. 2 og sunnu
dag kl. 10. Farið verður til
baka kl. 5 á sunnudag. Gott
skíðafæri, 4 lyftur í gangi. —
Skíðafólk, fjölmennið í skál-
ann um helgina. — Stjórnin.
Frá Guðspekifélaginu
„Hugleiðing um andstæður"
nefnist opinbent erindi sem
Sverrir Bjarnason flytur í húsi
félagsins í kvöld kl. 9.
sannindi að ltkamleg nærvera
er ótryggari en minningtn um
væitan dreng. En þar sem hvor-
ugum okkar hefur nokkru
sinni verið um mærðarhjat
gefið, enda slíkt fánýt fram-
ieiðsla, vil ég láta við það sitja
að lýsa yfir þakklæti míitu
vegna þess dijúga þáttar, aem
Haukur á í mörgum af minum
beztu minningum frá námsár-
unum og síðar í starfi og leík.
Snörp greind Hauks, kímnigáfa
og örlát vánátta lifir enn í hug-
um þeirra, sem kynntust hon-
um.
Ég sendi Margréti, börnunum,
Eisu og systrunum meiri áamúð
en fátæklegur orðaforði minn
nær að lýsa.
Frímerki
Samband óskast við ísienzka
frímerkjasafnara, sem vilja
skiptisamband t Danmörku.
Peter Mouritzen, Vestkærs
Alle 28, DK 2650, Hvidovre.
Ferðafélagskvöldvaka
í Sigtúni sunnudaginn 21.
marz kl. 21. (Húsið opnað
kl. 20.30).
Efni:
1. Jóhann Pétursson, vitavörð-
ur, segir frá Hornströndum
og sýnir myndir ásamt Einari
Þ. Guðjohnsen.
2. Myndagetraun sem dr. Sig-
urður Þórarinsson sér um.
3. Dans til kl. 1.
Rúltugjald við innganginn.
Ferðafélag slands.
Dýrfírðingar
Munið spilakvöldtð I Tjarnar-
búð í kvöld kl. 20.30.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 15., 20. og 22. tbl. Lögbirtingablaðs 1970
á hluta í Rauðalæk 22, þingi. eign Haraldar Ágústssonar, fer
fram eftir kröfu Hákonar Kristjónssonar hdl., og Gjaldheimt-
unnar í Reykjavítaá eigninni sjálfri, þriðjudaginn 23. marz 1971 •
kl. 16 00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavtk.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var t 35., 36. og 37. tbl. Lögbirtingablaðs 1970
á hluta í Njálsgötu 52 B, þingf. eign Jensínu Karlsdóttur, fer
fram eftir kröfu Jóhanns Ragnarssonar hrl., Gjaldheimtunnar
í Reykjavík og Landsbanka íslands á eigninni sjálfri, þriðju-
daginn 23. marz 1971, kl. 13,30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
örnólfur Ánusm.
Bílar til sölu
B.M.W. 1800 árgerð 1965, ný gengnumtekmn,
mjög falfegur bíll.
Cortina árgerð 1970.
Upplýsingar i símum 85620 og 34867.
Tilboð óskasf
í fóíksbifreiðar, sendiferðabifreiðar og jeppabifreíð, er verða
sýndar að Grensásvegi 9 miðvikudaginn 24. marz kl. 12—3.
Tilboðin verða opnuð í skrifstofu vorri Id. 5.
SÖLUNEFNO VARNARLIÐSEtGNA.
HyETTA Á NÆSTA LEITI • cftir John Saunders og Alden McWilliams
' t DONT LIKE
T'MAKE LOANS
TO K!OS,..(HIC)
THEY'RE BAD
RISKS/ r=
Y IT'LL 1AKE
NEARLY TWO
HUNDRED BUCK3
T'FIX MY CAR,
t MR.LOQAN/
t ílliÁi LtAtVt
n-3
TH«TWO BOY5
WHO ROBBED
THE LOAN
OFFICE,RETURN
TO BORROW
SOME MONEL /
BUT...5INCE YER FRIEND3
OF M'DAUOHTER.,.1 MISHT
MAKE NN EXCEPSHUN /... IF
YOU'LL DO ME A FAVOR/
Það kostar hér um bil tvö hundruð
dollara að gera við bilinn okkar, Iterra
Logan. Mér líkar ekki að lána unglingtim
peninga, það er of mikil áhætta. (2.
ntynd) En jtar sem þið eruð vinir dóttur
núnnar, geri ég kaiinski iindantekningu,
ef þið niynduð gera MÉK greiða í stað-
inn. (3. mynd) Þetta spegilspangarbrot
er hvasst, Lee Roy, livernig skyldi það
hafa brotnað svona? Já, hvernig?
HÖRÐUR ÓLAFSSON
hæstaréttarlögmaður
skjalaþýðandi — ensku
Austurstrætí 14
símar 10332 og 35673
Svarið er:
Tectyl,