Morgunblaðið - 07.05.1971, Page 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. MÁÍ 1971
Minning:
Kristján Gunnlaugs
son tannlæknir
ÞANN 25. april sl. lézt Kristján
Gunnlaugsson, tannlæknir, á
Borgarsj úkrahúsinu hér í bæ, að
lokinni stuttri banalegu.
Kristján var sonur hjónanna
Gunnlaugs heitins Einarssonar,
læknis, og Önnu Kristjánsdótt-
ur, og var hann fæddur 13.
mai 1925, og átti heima að Sól-
eyjargötu 5 alla sina tið. Gunn-
laugur faðir hans var sonur Ein-
ars Eiríkssonar, bónda á Eiribs-
stöðum í Jökuldal, og Steinunn-
ar Vilhjálmsdóttur Oddsen, og
Anna dóttir Kristjáns Bjama-
sonar, skipstjóra, og Jóhönnu
Gestsdóttur úr Reykjavik. Syst-
ir Kristjáns er Unnur Dóra, gift
Eiriki Hagan, og búa þau i
Toronto í Kanada.
Við Kristján hittumst fyrst í
9 ára bekk í Miðbæjarskólanum
við Lækjargötu hjá Ingibjörgu
Sigurðardóttur, og vorum við
miklir vinir alla tíð síðan. Á
unglmgsámm sínum var Krist-
ján í sveit að Eiriksstöðum í
Jökuldal hjá frænda sínum Vil-
hjálmi Snædal, og meðal annars
vann hann það afrek að fara
t
Sonur minn,
Sverrir Svavarsson,
andaðist aðfaranótt 6. maí í
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja.
Fyrir mína hönd og annarra
vandamanna.
Svavar Jóhannsson.
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Óskar Jónsson,
Herjólfsgötu 34, Hafnarfirði,
andaðist í Landspítalanum
aðfaranótt 6. maí.
Mikkalína Sturludóttir,
böm, stjúpbörn og
tengdabörn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengda
móðir og amma,
Guðfinna Stefánsdóttir,
frá Sléttabóli,
Vestmannaeyjum,
lézt að heimili sínu Brennu,
Eyrarbakka, 5. maí.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigriður Þórðardóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
Ingibjörg Jóhannsdóttir,
Selvogsgrunni 11,
verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju la ugardaginn 8.
maí kl. 10,30.
Anna Kjartansdóttir,
Sigríður Kjartansdóttir,
Matthías Kjartansson,
Jóhanna Eina Guðnadóttir,
Jóhann M. Kjartansson,
Soffía Bjamadóttir,
bðm og barnabörn.
Blóm vinsamlega afbeðin
en þeim sem vildu minnast
hinnar látnu er bent á líknar-
stofnanir.
fjórtán ára gamall á reiöhjöli
frá Reykjavík austur í Jökuldal
með frænda sinum Gunniaugi
SnædaiL
Árið 1941 innritaðist Kristján
í Menntaskólanin í Reykjavík.
Hann eignaðist þair marga af
sinum beztu vinum, enda var
hann þróttmikill uniglinigur, góð
ur félagi, hugmyndarikur og
skemmtilegur.
Við urðum stúdientar úr
stærðfræðideHd Menmtaskólans
árið 1945. Margt var nú tekið
fyrir á þeim árum, þó á ýmsan
hátt væri háð meiri takmörkun-
um en núna, þar sem við vorum
svökallaður stríðsárgangur úr
Menntasíkóílianum. Samt lærðum
við að fljúiga strax og sú
kennsla hófet héma hjá Fliug-
skólanium Oumulus, og áittum
Sólóiskiiteini númer 10 og 11.
Einnig tófkum við meira-bilpróf
að loknu stúdentsprófi, og not-
færði Kristján sér það til at-
vinnu og keyrði hjá BSR sam-
hliða háskólanámi í tannlæfcn-
ingum.
Þann 24. júlí 1948 kvæmitist
Kristján eftirlifandi fconu sinni,
Helgu, dóttur hjónianna Þórðar
Jónssonar, bókara frá Stokfes-
eyri, og Málfríðar Hallldórsdótt-
ur, er bjugigu í Reykjavík.
Böm þeirra eru Ánma, f. 1950,
Unnur Dóra, f. 1951, Gunnlaug-
ur, f. 1957, og Þórður, f. 1959.
Öil eru þau enn í föðurgarði og
við nám, og einnig er dótturdótt-
ir þeirra, Sesselja Jónisdóttir
hjá þeim, og er það nýr sólar-
geisli á heimilinu. Kristján var
góðúr eiginmaður og heimílis-
faðir og sérstaklega heimakær.
Kristján hóf nám i læfcnis-
fræði haustið 1945, en breytfti yf-
ir í tammlæfcningar 1949. Hann
iauk tamdæfcnanámi árið 1953,
og tók hann þá sérstaMega gott
tannsmiðaprótf, og nutu siín þar
t
Eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
Kristján Ingimar
Sveinsson,
Nökkvavogi 42,
lézt að Kristneshæli 29. apríl.
Otförin fer fram frá Sauð-
árkrókskirkju laugardaginn
8. maí kl. 2 e.h.
Sigríður Daníelsdóttir,
dætur og aðrir
vandamenn.
hans sérstöku tæknihæfileikar
og mátti þar rekja hæfileika föð-
ur hans, Guimlaugs lækmis, og
Einars afa hans. Hann fór sið-
an til Danmerkur sama ár til
eins árs framhaldsmáms og starf
aði á tannaækningastotfu Holger
Nielsien í Kaupmammahöfn.
Þegar því var lokið bom hann
heim og sietti á stofin tannlæfcn-
inigastofu að Sófleyjargötu 5 þar
sem faðir hans hafði starfað
áður.
Kristján var sérstæður og eft-
irmimnilegur persónulteiki með
sjáMstæðar skoðanir, góðian frá-
sagnarhæifileika og kimniigáfu.
Hann hafði mikimn áhuga fyrir
férðalögum og útiveru, og voru
hans beztu situmdir þegar hann
gat veríð í sumarhúsi fjölskyld-
unnar í Bjarkarnesi við Þing-
vallavatn og var það snar þátt-
ur í lífi hans sl. 30 ár.
Eftirminnilegur áfangi í lSfi
Kristjáns var 17. júni sl., þegar
toann varð 25 ára stúdent og
Anrna dóttir hans útskrifaðist þá
sem stúdent frá Menntaskólan-
um í Reykjavik.
Kristján var vinsæll tannlækn
ir, en ekki fékk hamn að ljúka
nema hálfu ævistarfi sínu. Við
félagar hans áttum ekiM von á
að kallið kæmi svona fljótt hjá
Kristjáni, en afhyglisvert þykir
mér nú, að ég var í tanmvið-
gerðum hjá honum síðustu tvo
mánuðina. Eru þessar stundir
nú mikilvægar fyrir mig, þvi við
notuðum þær alltaf einnig til
upprifjumar endurminninga og
gamalla tíma.
Kristján var einm af stofnend-
um Lions-Múbbsins Freys, og
starfaði mikið þar og hafði
t
Faðir okkar,
Hjörtur Cýrusson,
Nökkvavogi 17,
verður jarðsunginn frá Lang-
holtskirkju ' laugardaginn 8.
mai kl. 10.30.
Blóm afþökkuð, en þeim
sem vildu minnast hans er
bent á líknarstofnanir.
Börn hins látna.
rníkla ánægju aif því fédaigs-
sitarfL
Skólasysitkinl Kristjáns úr
Memmitaiskóflamium í Reykjavik
senda honum og f jölskyldu hans
kveðju og þakka vináttuna óg
saimverustundirniar.
Ég ódka að lokium vini mímum
Kristjámi fararheiflla og vona ég
að íjötskyldu hans veitist styrk-
ur fil að horfa björtum auigum
á Æramtíðima, þó að Kriistján hafi
orðið að svara kafllinu miMu
fyrr en allir höfðu vonazt til, og
koma mér þá í huga orðin úr
faðirvorinu: „Verði þinn vilji“.
Guðmundnr Einarsson.
1 DAG kveðjum við tannlæknar
einn af starfsfélögum okkar,
Kristján Gunnlaugsson.
Við höfum vitað, að hann hef-
ur átt við vanheilsu að stríða
undanfarin ár, en vegna þess,
hve hann var að eðlisfari dulur
og litt fyrir að kvarta um veik-
indi sin við aðra, kom það okkur
samt á óvart, hve fljótt við þurf-
um að sjá á bak honum.
Það duldist engum, sem kynnt-
ist Kristjáni, meðan hann var
enn við nám í tannlækningum,
hve hann var vel til tannlæknis-
starfsins fallinn, enda lagði hann
sig allan fram um að ná sem
beztum tökum á því og varð
strax sú fyrirmynd okkur yngri
nemunum, sem við leituðumst
við að líkja eftir.
Öll tannlæknisstörf hans ein-
kenndust af snyrtimennsku og
rólegri yfirvegun, enda var ár-
angurinn góður. Röng handtök
virtust óhugsandi.
Kristján reyndi ávallt að afla
sér sem víðtækastrar þekkingar
og kynna sér nýjungar í tann-
lækningum, enda hélt hann fljót-
lega að námi lóknu til framhalds-
náms erlendis. Síðan rak hann
til dauðadags, eða í tæp 17 ár,
eigin tannlækningastofu hér í
borg.
Eftir framhaldsnám sitt vann
Kristján mikið og fórnfúst starf
í þágu Tannlæknafélagsins, en
síðustu árin tók hann lítinn þátt
í störfum þess og munu veikindi
hans hafa valdið mestu þar um.
Fyrir hönd Tannlæknafélags
Islands flyt ég eiginkonu Krist-
jáns, Helgu Þórðardóttur, börn-
um þeirra og öðrum ættingjum
innilegustu samúðarkveðjur
starfsbræðra hans.
Magnús R. Gíslason.
1 DAG verður jarðsettur einn
minna beztu vina, Kristján Gunn-
laugsson, tannlæknir. Hann lézt
þann 25. apríl eftir stutta sjúk-
dómslegu, aðeins 45 ára gamall.
Okkur vinum hans kom þetta
mjög á óvart, þó að við vissum,
að hann hafði ekki gengið heill
til skógar í nokkur ár.
Við Kristján kynntumst fyrst
þegar við vorum saman við nám
í tannlækningum við Háskóla Is-
lands. Þar var hann allra manna
vinsælastur vegna glaðlyndis og
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför móður
okkar,
Guðnýjar Jóhannesdóttur,
Bjargi, Vík í MýrdaL
Sigurður Gunnarsson,
Lára Gunnarsdóttir,
Jónas Tr. Gunnarsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu er okkur
var sýnd við fráfall og útför
Johans Schr0der,
garðyrkjubónda,
Birkihlíð.
Jakobina Sehrþder,
Baldur Jóhannsson,
Hans-Henrik Jóhannsson,
Erna Jóhannsdóttir,
Ásvaldur Andrésson.
orðheppni. Hann var karlmenni
af gamla skólanum, bæði í sjón
og raun, og skemmtilega greind-
ur maður.
Að loknu tannlæknisnámi árið
1953 dvaldi hann I eitt ár í Kaup-
mannahöfn við framhaldsnám,
en kom heim árið 1954 og stofn-
setti tannlækningastofu að Sól-
eyjargötu 5 sama ár og starfaði
þar æ síðan. Hafði hann alltaf
mikið að gera, enda var hann
sérstaklega vandvirkur og fjöl-
hæfur tannlæknir og hafði yndi
af starfi sínu. Kristján var hand-
lagnasti maður, sem ég hef
kynnzt, og gat hann gert við
flesta bilaða hluti, ef hann gaf
sér tima til þess.
Hann átti sumarbústað á fögr-
um stað við Þingvallavatn þar
sem hann dvaldi með f jölskyldu
sinni í flestum fristundum sín-
um á sumrin, og þar átti hann
margt dagsverkið. Þangað var
gaman að sækja hann og fjöl-
skyldu hans heim og var þá oft
glatt á hjalla.
Vertu sæll, vinur minn, ég
þakka vér fyrir kynnin og bið
guð að annast þig. Ég bið guð
að styrkja f jölskyldu þína í raun
um hennar.
Ólafur P. Stephensen.
„DEYR fé, deyja frændur, deyr
sjálfur hið sama, en orðstír deyr
aldregi, hveim sér góðan getur.“
Kristján Gunnlaugsson, tann-
læknir, hefur kvatt þetta tilveru-
stig. Það er sagt, að hann hafi
lítið getað mætt í sundi með
okkur sundfélögum síðastliðin
tvö ár af heilsufarsástæðum.
Mér finnst sem við höfum verið
að svamla saman í lauginni í
gær. Og að hann hafi beðið, eins
og venjulega, eftir því að ég
potaði mér í fötin og eMð mér
á vinnustað á heimleið eftir
sundið. Kristján hefði getað
klætt sig mörgum sinnum á
sama tíma og það tók mig að
komast í fötin, þó var ég farinn
að taka upp þá hagsýni, er hann
viðhafði hverju sinni, en slíkur
var Kristján á öllum sviðum,
hamhleypa að hverju sem hann
gekk og lét aldrei sinn hlut eftir
liggja. Fyrir 7—8 árum urðum
við Kristján hádegissundfélagar
í Vesturbæjarlauginni. 1 þannig
óbundnum félagsskap verða jafn-
an mannaskipti, og eru nú aðeins
tveir eftir af þeim sundfélögum,
hinir hafa gefizt upp af ýmsum
orsökum, en fleiri nýir komið
inn í staðinn. 1 þannig félags-
skap kynnist maður fljótt innra
manni, en veit siður deili á nafni
eða þjóðfélagsstöðu. Trúlega
liðu vikur áður en ég vissi, hvað
KrLstján hét og gerði, en strax
á fyrsta degi grófst mynd hans
í huga mér. Rótgróin, traust,
hressileg og sönn íslenzk menn-
ing sigldi í kjölfar hans. Kristján
var fríður maður og karlmann-
legur á velli og alltaf varð létt-
ara í kringum okkur félaga, er
hann bættist í hópinn með sina
léttu kímni og hressilegt griri.
Hann gat sagt frá hversdags-
legustu atburðum, jafnt um
dauða hluti sem menn og mál-
efni, á þann veg, að munað var.
Þó fann maður að náttúra Is-
lands átti dýpstu tök í honum
og speglaðist það í æskuminn-
ingum frá sumardvalarárum í
sveit austur á Jökuldal. Enda
unni hann öræfum landsins og
var mikill f jallaferðamaður í
þess orðs fyllsta skilningi. Hans
faglega verksvið bar lítið á
góma í laugarvatninu, en undar-
legt var, hvað svo kröftugur
maður gat farið mildum og nær-
gætnum höndum um sjúkling á
iækningastofu, og við þökkum
það, því ekki erum við allir karl-
menni, þegar tönn er annars veg-
ar.
Við vottum fjölskyldu Krist-
jáns, eiginkonu, börnum, auga-
steininum hans afa, aldraðri
móður, systur og venzlafólM
dýpstu samúð okkar við brott-
för hans. Það féll í minn hlut,
þess félaga, er einna lengst hafði
verið Kristjáni samtíma I hádeg-
issundi, að setja saman þessi
fátæklegu kveðjuorð. Ég hefði
Framh. á bls. 24
t
Alúðarfyllstu þakkir fyrir vináttu og samúð víð fráfall
mannsins míns og föður okkar,
HELGA BENEDIKTSSONAR.
Guðrún Stefánsdóttir,
Amþór Helgason, Gísli Helgason,
Guðrún Helgadóttir, Páll Helgason,
Sigtryggur Helgason, Stefán Helgason.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðar-
för eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR ÞÓRARINSDÓTTUR.
Fínnbogi Pétursson,
Sigrún Sigurðardóttir, Þórarinn Björgvinsson,
Signý Rósantsdóttir, Sigurður Finnbogason,
Stefanía Finnbogadóttir, Hallveig Finnbogadóttir.
og barnabörn