Morgunblaðið - 09.05.1971, Page 6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MAl 1971
BlLAÚTVÖRP Blaupunkt ou Phiiips viðtæki í allar tegundir bíia, 8 mis- munandi gerðir. Verð frá kr. 4.190.00. — TÍÐNI HF., Ein- holti 2, sími 23220.
RÓSASTIKLAR Gróðrastöðin, Birkihlíð, Nýbýlavegi 7, Kópavogi, Sími 4188L
ÍBÚÐ ÓSKAST Ung, barnlaus hjón, sem bæði vinna úti, vantar 2ja— 3ja berb. íbúð til leigu í eitt ár frá 1. júnf. Uppl. í síma 41854,
FRÍMERKI — FRÍMERKI Islenzk frímerki til sýnis og söiu í dag sunnudag, frá kl. 10—20. Tækifærisverð. Grett- isgötu 46.
TIL SÖLU Landrover, benztn, árg. 1965. Uppl. í síma 84005 og 85010.
BARIMAGÆZLA Mjög barngóð 12 ára telpa óskar eftir að gæta barns í sumar á reglusömu og góðu heimiii. — Katla Ólafsdóttir, sími 83658 og 25862.
SYSTRAFÉLAG KEFLAVÍKUR- KIRKJU heldur fund mánudaginn 10. maí í Tjarnarlundi kl. 8,30. Mætið vel, — Stjórnin.
ÍBÚÐ I VESTURBÆNUM Vil kaupa snyrtiiega íbúð, 2 til 3 herb., sem næst gamla kirkjugarðinum. Tilb. merkt: „Vesturbær 7393“ sendist Mbl. fyrir miðvrkudagskvöld.
ANTIK-HÚSGÖGN TILKYNNIR Skyndísala næstu daga til rýmingar næstu vörusend- ingar. Gefum 10—30% afsl. Opið frá kl. 2 e.h. Antik-hús- gögn, Vesturgötu 3, kjallara.
VUXHALL VELUX árg. 1966 í top-standi til sölu, keyrður um 75 þús. km. Uppl, I stma 30583.
KEFLAVlK — KEFLAVlK Hjón með 3 börn óska eftir 3ja—4ra herb. tbúð á leigu strax. Vinsamlegast hringið í síma 1257.
IBÚD Bamlaus hjón óska eftir góðri 2ja herb. íbúð nú þeg- ar eða seinna. Algjör reglu- semi. Uppl í síma 19279.
ATVINNA I BOÐI Óskum eftir vönum mönnum í skrúðgarðyrkju. Garðaprýði sf — stmi 13286.
TIL SÖLU TRÉSMlÐAVÉL mínni gerðin af Steinberg. Upplýsingar í síma 82766.
UPPHLUTUR eða upphlutssilfur óskast. Upplýsingar í síma 40682.
99
Vorið nú með völdin fer“
Ég g-ekk upp á Hól um
daginn. Hlýr vestanvindur-
inn strauk mér um vang-
ann, gældi við mig, og þótt
ekki væri sól, virtist allt
fagurt og gott. Við höfðum
frændumir, Tryggvi og
Björn, verið að dytta að
skógargirðingunni okkar
Það er nú einu sinni svo um
veturinn og Idakann, frostið
og allt hitt, að það á það til
að lyfta upp girðingarstaur-
um, og aJlt þarf að laga fyr-
ir gróðursetninguna í vor.
Norðaustanvert í Hólnum
er göonul hleðsla. I>ar hlóðu
Bretar eitt sinn vigi utan um
Brenbyssu stna. Við héldum
þvi lengi við, svona af „bri-
aríi“, og enn sjást þess rnerki.
Hér kemur eilítili útúrdúr:
Er ekki bominn timi tll að
varðveita þær fáu menjar,
sem enn eru uppistandandi
frá hemámsárunum? Skyldu
þær ekki þykja merkilegir
forngripir, þegar tímar liða
fram?
★
Á berum melnum, þama
beint móti norðaustan svarr-
anum, óx falleg jurt, senni-
lega fegurst blóma á Islandi,
bæði fyrir sakir þess, að hún
sprettur fyrst á vorin allra
villtra blócma á Islandi, og þá
ekki síður fyrir hitt, hversu
ægifögur hún er í sjálfu sér.
Við höfum valið henni nafnið
Vetrarblóm. Alltof fá skáld
hafa xnært það í Ijóði, en
þegar Vetrarblómið sést í
fyrsta sinn, er óhætt að full-
Engin rós, engin liljan frið,
yrða, „að úti er vetrarþraut."
er fegurri Vetrarblóminu, þar
sem það breiðir út hvítfjólu-
blá krónublöðin mótl sólinni,
skartar sinu fegursta, teygir
sig til þessa mikla gjafara
elsku og yls, sýnir okkur
mannfólkinu, að lengur er
ekki að harma vetur, — vorið
er komið, eða eins og Kol-
beinn í Kollafirði orti:
„Vorið nú með völdin fer.
Vetur les sinn dóm — í hljóði.
Veggjaþefur inni er.
Útiloft er betra þér.
Gróðurangan mætir mér
mitt í önn og dreymdu
hljóði.“
★
Og nú er að koma tími sá,
þegar aMr skógræktarunn-
endur láta hendur standa
fram úr ermum við að planta
trjám. Og öli eru þau íslenzk,
þótt einstaka pipar-
kerling hafi „barrið“ á
hornum sér. Sennilega er
þessi kona í Velvakanda ekki
nógu gömul til að vita það,
að barr hefur verið til á Is-
landi, sennilega löngu á und-
an birki og víði. — Og þó
virðist manni kona sú vera
skelfing orðin gömul, grá og
grettin, þegar hún er að
Hverjum, sem gróðursetur
tré, verður umbunað með
Iöngum lífdögum. (Marco
Pólo).
skamma okkur barrkarlana.
Liklega er hún þrælpipruð,
— og hvernig væri, að hún
ræktaði piparjurt? Hún kvað
vera svo geysiholl fyrir melt-
inguna og gefur hraust-
legt og gott útlit? En við
ætluðum nú ekki að elta ól-
ar við barrandstæðinga, en
mætti ég ráða, myndi
ég stinga dýnuna hennar út
með barrnálum, svo að hún
gæti sofið róieg sínum Yoga-
svefni. Vonandi gengur hún
ekki aftur.
★
Trjáplöntun á sér langan
aðdraganda. 1 hinni stór-
merku ferðasögu Marco
Pólós, sem út kom í íslenzkri
þýðingu Haraldar Sigurðs-
sonar 1940, segir svo um skóg
rækt og er það eitt fyrsta,
sem um þetta efni er rifað:
„Auk áðurgreindra orsaka
er enn sú forsenda fyrir trjá-
plöntun stórkhansins með-
fram vegum, að spámenn og
stjörnumeistarar hafa lýst yf
ir þvi, að hverjum, sem gTóð-
ursetur tré, verði umbunað
fyrir með löngum Iifdögum."
— Og þá hafa menn það,
barrkarlar og birkibein-
ar, svo og þær jómfrúr, sem
forðast vilja frjósemina, eins
og heitan eldinn, líkt og frú-
in í Velvakanda á dögunum:
★
Og nú skiptir um svið.
Gömul æskuminning sækir á.
Við gengum upp með Þverá,
sem varla er nema litill læk-
ur, — bræðurnir, Björn og
ég, og ætlunin var að festa
á léreft, eitthvað af vorlitun-
um í aftanskininu. Þverá var
þá rétt eins og litil lind, sem
skoppaði og hoppaði niður
kletta, Innan um grjót og
gróður, blóm og burkna,
Tómas Guðmundsson náði að
lýsa þeirri tilfinninigu af
snilld, þegar menn sitja á
lækjarbakka á vorin, hlusta
hljóðir á þennan eilifðarsöng,
og svo kveður þá skáldið
Ijúfa í Morgunljóði úr
brekku m.a. svo:
★
„Heyr morgimljóð úr
brekku,
ég er silfurlindin litla,
og leik mér við að skoppa
og hoppa niður kletta.
Og blómin flykkjast saman
um bakka mina á vorin,
og bara ef þau sjá mig
þau flýta sér að spretta.
Og taki ég að syngja
þau hlusta hrif in á mig
og heila vendi fiétta
til dýrðar minni snilli.
Þó læzt ég hvorld skilja,
hvað þau skrafa sin á niilli
né skeyti um þeirra hylll,
svo sjálfsagt finnst mér
þetta.
Því af lindum þeim, sem
detta
og syngja á svona stöðum,
hef ég sólbjartasta róminn.
Um slíkt er engiim blöðum
að fletta,
segja blómin."
¥
Við bræðumir sátum hvor á
sinni hundaþúfunni I gilinu
neðan vlð Kleifaveginn. Sól-
in gyllti litla fossinn sem féll
fram, stall af stalli. Brún
moldin kallaði á mjúka
litatóna, og grasið, sem bar
tizkulitina frá í fyrra, kalaði •
á enn meiri næmni tii að
skynja samhengi litanna í
náttúrunni. Yfir okkur þandi
hrossagaukurinn flugið, og
spóinn vall graut útl í mýri,
en á hólnum handan við ána,
gaf heiðlóan frá sér
tregablandin hljóð. Hún flaut
WSmÆ
„Ég leik mér við að skoppa og hoppa niður kletta."
Þverá á Kleifum. (Ljósm.: Fr. S.)
aði, rétt eins og hún
væri ráðin hjá „Komedienne
harmonist" þar suður í lönd-
um.
Mín hundaþúfa var ofur-
litið nær fossinum en Bjössa,
en samræmið var algert
milli okkar fyrir þvú Við nut
um þess að vera úti í veður-
bliðunni, nutum þess að vera
til, — reyna af veikum mætti
að líikja eftir litbrigðum móð-
ur jarðar, aftansólarinnar og
þess neista, sem í hugum okk-
ar bjó.
★
Skyndilega varð eitthvað
til að trufla mig. Ég man,
hvað það var þótt langt sé
nú liðið síðan. Rétt við þúf-
una fyrir frarnan mig, — það
var lambagrasþúfa — bústin
og feit, — skreið kolsvartur
járnsmiður eftir elskunni
sinni. 1 humátt á eftir parinu
skreið eljarinn, Hann var
snöggtum stærri, og sjálfsagt
herðabreiðari, — en ást-
fangna parið hraðaði för
sinni að fótum mér. Ég
sleppti penslinum augnablik,
og fylgdist með atferli þeirra.
Enginn vafi var á þvi, að hér
myndú mikil örlög verða ráð-
in. Afbrýðisemin logaði og
skein úr minum jámsmið og
sauð upp úr þegar hann hugð
ist vemda ástina sína fyrir
þessum „play-boy“ neðan við
þúfuna Og svo tókust þeir
á. Segja ekki Frakkar alltaf:
Hvar er konan? — og nú
skyldi einvígi háð. Sá ást-
fangni snerist til varnar. Ást
in hans kúrði undir lamba-
grasi, og það fór fiðringur
um lítinn líkama. Það var
bitizt. Bitklær járnsimiðsins
eru stórar og sterkar, og
þetta var alvara, enginn hé-
gómi. Sá hinn stærri, glaum-
gosinn, bolaðist, en sá ást-
fangni, sem var að verja elsik
una sina, lagði hann á leggj-
arbragði og beit hann á bark
ann um leið. Rétt eins og
Tarzan, setti hann eina af
sex löppum sínum á bringu
hins sterka „Mohamid Ali“,
rak upp skaðræðis sigurösk-
ur, og labbaði siðan settlegur,
eilítið móður, með elsk-
unni sinni niður að læknum
til að svala þorstanum, og
eru þau úr sögunni, en hafa
sannað, að náttúruskoðun,
getur stundum verið smágerð
og fíngerð, og ekki þarf
langt að fara.
★
Og stuttu siðar héldum við
bræðumir heim, með blaut
málverkin, og við gátum tek-
ið undir með Riehard Beek,
þeim ágæta Islendingi og
skáldi, þegar hann yrkir i
kvæðinu Vor í lofti á þessa
leið:
★
„Söngvavængir vorsins Iyfta
vonum djörfum mannsins hug,
kveikja honum andans elda,
æðri sýn og hærra flug.
Vor í lofti vekur hjarta
vorsins drauma unaðsbjarta."
★
Stuttu siðar vorum við
komnir heim í sumarbústað,
og móðir okkar gaf okkur
Jcókó", sem yljaði okkur vel
innanbrjósts, en faðir okkar
kom málverkunum fyrir á vís
um stað, enda eru þau til
ennþá.
— Fr. S.
ÚTI
*
A
VÍÐAVANGI
Mæðrablómið er selt í dag