Morgunblaðið - 15.05.1971, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. MAl 1971
o
0
o
o
0
oooooo ooooo o
0
o
c
oooooo ooooo o
10
anborið við öll fínheitin á Lle-
wellyn.
Það birti yfir svip hans við
orð hennar. Ég er svo feg-
inn, að þér skulið skilja þetta.
Sumt fólk skiiur ekki ofurst-
ann. Frank Dillon kallar hann
forngrip, og það kann hann að
vera, en ég vildi nú samt held-
ur líkjast honum en nokkrum
öðrum manni, sem ég hef fyrir
hitt. Nú, þegar ég veit, að yður
iikar gjöfin hans, þá get ég af-
hent yður bækurnar, sem ég
kom með. Ég sé, að þér hafið
gaman af að lesa. Hann leit á
bókahillurnar, sem voru þarna
um alla veggi.
— Við eigum nú ekki margar
bækur, sagði Mary. Líklega inn
an við fimm hundruð, enda þótt
ég hafi nú aldrei taiið þær.
— Það er að minnsta kosti
fjögurhundruð og fimmtíu fleiri
en maður rekst á í öðru hverju
húsi í borginni.
— Má ég l'íta á þær strax?
sagði Nancy ög fór að taka ut-
an af bögglinum.
Hann hafði komið með bók eft
ir Aubrey Menen og kvæðabók
eftir Helen Bevington.
Ég er svo hrifin af öllu
eftir Aubrey Menen og ég hef
lika gaman af kvæðum, svo að
þér skuluð ekki íara með þær
aftur. Ég veit, að ég verð hrifin
af þeim -— og þakka yður kær-
lega fyrir.
—- Þakka mér? Hvað mætti ég
þá þakka? Þér vitið, að þér
björguðuð lífi minu, og ég met
það mikils. Og jafnvel þótt ég
gerði það ekki, þá gerir ofurst-
inn það. Hann reis á fætur. —
Ef ég eða ofurstinn getum gert
eitthvað fyrir yður, þá. . .
— Þakka yður fyrir. Það var
Mary Ross, sem sagði þetta, því
að nú var hún búin að jafna
sig og viidi ekki gera mikið iír
þessu. — Þetta var slys
hvorki ég né Naney viljum
þakka okkur neitt. Hún rétti
fram höndina. Hann tók í
hana og fylgdi henni til dyra.
Hann var nú ekki í eins vel
pressuðum buxum og ofurstinn,
sem Dilly hafði orðið hvað
hrifnust af, en hann var alveg
Framleiðandí á fslandí:
Slippfélagið íReykjavíkhf
Málningarverksmiðjan Dugguvogi - Símar 33433 og 33414
Hriituriim, 21. niarz — 19. apríl.
Reyndu að vera dálítið glaðlegur, þótt þér leiðist.
Nautið, 20. aprii — 20. maí.
Fjármálin eru ýmsum flækjum undirorpin upp á síðkastið.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. jímí.
Stundum er betra að halda sig við vcnjulega siði en aðrar
aðferðir. Reyndu ekki of mikið á þig.
Krabbinn, 21. júni — 22. jtilí.
Hlýhugur þinn gleður marga. Haltu þig við bjartari hiiðar lífsins.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Það er eðlilegt að rjúka upp á nef sér, en gerðu fóíki það ekki
til geðs.
Meyjar, 23. ágúst — 22. september.
Smávegis erjur og óþægindi geta vakið þig til umhugsunar.
Vogin, 23. septenibcr — 22. október.
Reyndu að sleppa óvana, sem fer í taugarnar á gömlu fólki.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú færð um síðir viðurkenningu fyrir unnin afrek.
Betra seint en aldrei.
Boginaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Nýjar leiðir opnast fyrir þig, og þú átt eftir að troða þessar
slóðir um ókomna tíð.
Steingeitin, 22. deseniber — 19. janúar.
Það er hollara að slá smiðshöggið á vcrkin sem þú ert að
vinna en að byrja á nýjum störfum. Reyndu að vera kurteis.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Veiferð þin veltur mjög á þolinmæði þinni og seiglu.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Biddu um það, sem þitt er.
eins mittisnjór og hávaxinn og
teinréttur, þótt hann hefði ekki
jafnmikið af þessari heiðu ró
og gamli maðurinn. Enda þótt
hann hefði allt, sem hann þyrfti
hendinni til að rétta, — æsku,
heilsu, fríðieik og góða stétt og
stöðu — þá fannst Naney samt
hann vera einhvern veginn
óánægður og jafnvel óhamingju
samur maður.
4. kafli.
Hálfum mánuði síðar var
Nancy aftur komin að borðinu J
sínu í stóra salnum. Hún var að \
vélrita viðbæti við verðlista fyr- 1
ir verksmiðjurnar, og hann varð t
að vera alveg nákvæmlega rétt J
ur, því að eintakið hennar átti J
að fara beint í ljósprentun og (
síðan skyldi það sent öllum um l
boðsmiönnum verksmiðjanna.
Eins og hún hafði búizt við, J
hafði hún fengið blóm frá stúlk 1
unum og fyrsta verk hennar þeg l
ar hún kom aftur í vinnuna var
það að véirita þakkarávarp, ,
sem var þegar komið upp á aug
lýsingatöfluna, þar sem aiiir
gátu lesið það.
Þegar hún fór í kaffistofuna,
tók enginn neitt sérstaklega eft
ir henni. Síðan seinast hafði
margt gerzt og allri æsingu lok
ið. Elaine Bates stanzaði að visu
við borðið hjá henni til að tala
við hana.
— Þetta hlýtur að hafa ver-
ið hræðilegt. Hefði ég ekki ver-
ið heima með kvef, hefði þetta
getað verið ég. Mamma sagði, að
ver n daren gillin n minn hefði
hiíft mér.
— Hvar skyldi hún hafa hald
ið, að minn hafi verið? hugsaði
Nancy með sjálfri sér, en sagði
ekki neitt. Elaine hélt svo áfram
leiðar sinnar, þrifleg stúlka með
mikið ijóst hár, sem hún gekk
með laust, utan vinnutíma. Einn
ig hafði hún mjaðmir, sem voru
áberandi þegar hún gekk. Þrátt
fyrir útlit sitt, var hún ágætur
einkaritari og það fór i taug-
arnar á Frank Di'llon, sem vildi
láta starfsfólkið fara nákvæm-
lega eftir settum reglum frá sál
fræðingum, sem þurftu ekki ann
að en líta á fólk til þess að
sjá, hvað fram fór í huga þess.
Nancy var ekki ein við borð-
ið, heldur voru þar þrjár aðrar
stúlkur. Tvær þeirra gengu
burt. Þær ætluðu að nota það,
sem eftir var matartímans
til þess að fara í búðir. Aðeins
Joybelle Thomas varð eftir hjá
Nancy.
—Ég veit, að það er vitleysa
í mér, en mér finnst ég nú samt
bera ábyrgð á þvi, sem fyrir
kom. Ég þurfti nú ekki endi-
lega að vera heima, en mér
finnist, að fóik, sem heimtar að
fara i vinnu með kvef, sé ekki
að hugsa um aðra en sjálft sig.
Ef það hugsaði um aðra mundi
það ekki fara og dreifa gerlum
kringum sig. Alice Trance, sem
leigir með mér, er alveg á sama
máli: Alice er félagsráðgjafi og
hún sagði: — Ég veit að þetta
er ekki nema lítilfjörlegt kvef,
Joybelle, en sá sem þú smitar
getur fengið það miklu alvar-
legra. Mér finnst þú ættir að
vera heima. Vitanlega viissi hvor
ug okkar, að Elaine Bai nes yrði
heima. Hefðí ég vitað það, þá
hefði ég komið, hvað sem öllu
kvefi leið. Þá hefði það verið
ég sem hefði hitt þennan rugl-
aða mann. Ég er ekkert að setja
út á það, sem þú gerðir, en ég
hef meiri reynslu en þú og hef
lesið svo mikið af sálfræðibók-
um — ég er ekki að kalia mig
sálfræðmg en ég veit, hvernig á
að snúast við fólki, og ég hefði
talað við veslings manninn og
hann hefði hlustað á mig. Og
það hefði forðað hr. Llewellyn
frá leiðinlegu atviki og hefði
getað sýnt honum muninn á því
að hafa stúlku með þroskaða
greind eða stelpu eins og Elaine,
sem hefur enga ábyrgðartilfinn
ingu, En þú rnátt ekki halda, að
ég sé að finna að við þig. Níu
tíu og níu stúlkur af hverjum
hundrað hefði farið að nákvæm
lega eins og þú gerðir. Og El-
aine Barnes hefði ekki gert ann
að en veina upp yfir sig.
Bak við umgerðarlausu gler-
augun ljómuðu augun í Joy-
beíle af sjálfsfórn og hollustiu.
Stóra höndin hélt i hankann á
bollanuim sem var fylltur af
gerfikaffi, sem Nancy hafði
aldrei reynt þar eð reglulega
kaffið þarna var nógu þunnt til
þess að nægja viðkæmasta
smekk. Þegar Nancy horfði á
hana, skildi hún, að þó að hin-
ar stelpurnar væru ekki ást-
fangnar nema af ástinni sjálfri,
þá var Joybelle Adams raun-
verulega ástfangin af Lloyd Lle
wellyn. Og hún var ekkert
hissa á því. En það sem vafðist
fyrir henni var hitt, að hún virt-
ist hvorki vorkenna henni né
Llewellyn, heidur var öll samúð
hennar með Dirk McCarthy.
- Ég veit, að ég hagaði mér
bjánalega, sagði Nancy, — en
hann var kominn þarna áður en
ég vissi af því. Ég var að reyna
að ljúka við bréfin fyrir hálí-
fimim og hann var kominn þarna
inn áður en ég. . .
— Ég veit það og skil það vel,
en ég viidi bara að ég hefði ver
ið þarna, því að þá hefði ég
getað talað við veslings ruglaða
manninn. Ég lærði félagsráðgjöf
og ætti að vera í henni núna,
en hér í Lloydstown veltur allt
á verndarstarfsemi og pólitík.
Það var til dæmis ungfrú Litch
gate, sem benti á Elaine sem
einkaritara. Ég held og er meira
að segja hér um bil viss um, að
hr. Dillon vildi fá mig. En
það var betra, að þú skyldir
vera þarna heldur en Elaine.
Hefði hún verið, væri hr. Llew-
ellyn ekki í lifenda tölu í dag.
Nancy gat í rauninni engu
svarað þessari óhugnanlegu
ályktun, svo að hún beið með-
an Joybelle fékk sér drjúgan
sopa af gervikaffinu sínu.
- Elaine Barnes hefur ekki
hugann við verkið, hélt Joy-
belle áfram. —Hún er trúlofuð
einum efnafræðingnum hjá fyrir
tækinu og hún rétt hangir í
þessu starfi sínu þangað til þau
hafa sparað sér nægilega til
þess að geta gift sig. En hún
hefur ekki nefnt það einu orði,
hvorki við hr. Llewellyn né ung
frú Litchgate. Það væri ekki
henni Mkt. Mér finnst það rangt,
en hún hugsar nú heldur ekki
um neinn nema sjálfa sig.
Nancy lauk úr kaffibollanum
og stóð upp. Ég er að búa
eina af þessum skrám undir ljós
prentun og þarf að halda
áfram með það, afsakaði hún sig.
Hún velti því fyrir sér, hvort
Joybelle mundi komast að sem
einkaritari, þegar Eiaine og unn
usti hennar gætu gift sig. En
svo fór hún að hugleiða sín eig
in máiefni, þar á meðal Rick
Armstrong. Eins og hún hafði
búizt víð, hafði hann komið í
heimsókn til hennar og hún
hafði látizt vera sofandi, þegar
Dilly visaði honum inn í setu-
stofuna. Þar hafði hann staðið
og glápt á hana og Nancy hafði
neyðzt til að opna augun og
þakka honum fyrir blómin og
yfirleitt haga sér eins og siðuð
manneskja. En hún hafði sett
upp slíkan þjáningar- og þreytu
svip, að Rick, sem nú hafði kom
ið með kassa af súkkulagði, stóð
ekki iengi við.
En hann hafði samt staðið
nógu lengi við til þess að segja
henrii, að hann væri búinn að
ÞAKJARN
allar lengdir frá
6—12 feta
nú fyrirliggjandi.
Verðið hagstætt.
fóður
grasfra
girðingirefni
MJÓLKURFÉLAG
REYKJAVÍKUR
Simar: 11125 11130