Morgunblaðið - 16.05.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. MAl 1971
Pétur A. Maack
Jónsson

Kveðja frá Hjálparsjóði skáta.
HANN var fœddur á Isafirði 29.
ágúst 1922. Foreldrar hans voru
hjónin Brynhildur Maack Pét-
ursdóttir og Jón Eyjólfsson
gullsmiður á Isafirði. — Hann
fluttist ungur til Reykjavíkur
og stundaði þar nám sitt.
Hinn 29. janúar 1946 kvæntist
hann Áslaugu Sigurðardóttur og
eignuðust þau 8 börn. Tvö þeirra
eru fullorðin og flutt að heim-
an, en 6 eru i heimahúsum, ung
að árum, það yngsta 6 ára.
Pétur var starfsmaður Áfengis-
og tóbaksverzlunar ríkisins írá
1944 til dauðadags. Fyrst sem
verzlunarmaður í Nýborg og síð-
an útsölustjóri á Laugarásvegi,
en síðustu þrjú árin fulltrúi í
innkaupadeildinni. Á morgun
verður hann borinn til grafar.
Þetta er strjálofin umgerð að
ytra lífi mikiis persónuleika, sem
var vel látinn og mikils virtur i
starfi, bæði af yfirboðurum,
samstarfsfólki og viðskipta-
mönnum. Þess utan átti hann
ekki ómerkan feril innan skáta-
hreyfingarinnar á Islandi og er
þetta sem hér er ritað, fyrst og
fremst þakkir og kveðja frá
þeirri samtíð hans.
Hið mannlega líf er þannig
saman ofið, að það eiga fleiri
eða færri samleið með ákveðið
markmið í huga. Það er alltaf
eitthvað göfugt og fagurt að
finna í hverjum manni og sum-
um verður það að eigind að
þroska þetta með sér, flytja það
til annarra og leitast þannig við
að láta gott af sér leiða. Vinur
okkar og félagi, Pétur A. Maack
Jónsson, tók snemma mið af
þessum eðliskostum sínum.
Mjög ungur að árum gekk hann
í skátaregluna og vann þar um
árabil fagurt og eftirbreytnivert
starf.
Faðir okkar,
Guðmundur Eiríksson,
Leifsgötu 5, Reykjavík,
er andaðist 9. maí, verður
jarðsettur frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 19. maí kl.
13.30.
Börnin.
Hjartkær eiginmaður minn,
tengdafaðir og afi,
Pétur Maack Jónsson,
Bústaðavegi 109,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 17.
maí kl. 3 síðd. Þeir sem vildu
minnast hins látna, láti Hjálp-
arsjóð skáta eða Bústaða-
kirkju njóta þess.
Áslaug Sigurðardóttir
Pétur Vignir — Kristjana
Brynhildur — Elisabet
Hilmar — Katrín
Gunnar — Þórir
Bemhard — Maria.
Á sínum tima var hann þar
atkvæðamikill starfsmaður,
sannur og trúr því sem hann
tók að sér, og eigum við, hinir
eldri skátar, hugþekkar minn-
ingar um þennan dugmikla per-
sónuleika, með sínar fastmót-
uðu skoðanir á áformum og
fyrirætlunum. Sveigjanleiki í
skaphöfn hans var ekki mikill
og var það þess vegna öllum
hagstætt, að hann var snöggur
til úrræða og glöggur á góða
lausn hverju sinni, því að yfir-
leitt varð áliti hans ekki breytt.
Pétur vann mikið að landsmót-
um skáta hér áður fyrr. Allir
sem til þekkja, vita hve gifur-
leg vinna og skipulagning ligg-
ur þar að baki. En á slíkum
mótum voru hinir hugljúfustu
varðeldar tendraðir. Með blik í
auga og gleði í barmi, rýndu
ungmenni þessarar þjóðar í
glæður hins snarkandi elds með
fögur áform í huga, guði sín-
um, landinu og öllum öðrum til
handa, syngjandi glöð.
Þessi heillandi sjón líðandi
stundar, hið unga mannlíf í
húmi sumarkvöldsins einhuga
að eldi sínum, hin verðandi
kynslóð syngjandi frjáls, í fjall-
anna sal. Að fá að líta þetta,
voru laun þess fólks, sem mán-
uðum saman lagði fórnfúsar
hendur sínar i að framkvæma
slik mót.
Pétur tók oftlega þátt í því
starfi og fórst það mjög vel úr
hendi. — Við rýnum reyndar
ennþá í glæður þeirra elda, sem
þá brunnu, því að þótt við vit-
um það, að okkur ber að lifa í
nútíðinni og heyrum ennþá
framtíðinni til, þá verður okk-
ur það á, að doka við i liðnum
tíma og reyna „að lifa upp aft-
ur liðin sumur og yndisleg vor“.
En þegar við gerum það, þá
finnum við ekki alla þræðina,
sem þá báru uppi hið ljúfa líf.
— Þeir eru brostnir. Einn þeirra
átti Pétur Maack. — Pétur gaf
tilefni til þess, að þeim sem áttu
samstigu með honum, falli nokk-
ur harmur að hjarta, við fráfall
hans, svo einarður og dreng-
lundaður, sem hann var. Það
var enginn fyrir borð borinn
sem hann lagði arm sinn yfir,
hvort heldur það var I starfi eða
leik. Hjartarúm hans var stórt
og viðleitni hans mikil til þess
að leysa annarra vanda. — Hann
var boðberi göfugrar sálar með
fagrar hugsjónir, þótt hið mann-
lega fylgdi honum að sjálf-
sögðu eins og okkur hinum.
Við félagar hans fáum ekki að
því gert, að okkur er mikill
harmur i huga, að sjá á bak svo
prúðum dreng, langt um aldur
fram, með mikil og margvisleg
verkefni fyrir höndum. En það
Maðurinn minn,
Þorbjöm Bjarnason,
Laugavegi 140,
er andaðist 9. maí, verður
jarðsunginn þriðjudaginn 18.
þ.m. kl. 13,30 frá Fossvogs-
kirkju.
Helga Sigurðardóttir.
Hjartans þakkir til alls þess mikla mannfjölda, sem heiðraði
minningu mannsins míns og föður okkar,
GUÐMUNDAR I. GUÐJÓNSSONAR, skólastjóra,
Nesvegi 7,
við andlát hans og útför.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurrós Ólafsdóttir,
Svavar Guðmundsson, Helgi Guðmundsson.
^ ^
eru smámunir, þótt á okkar
strengi sé þannig smávegis sleg-
ið, miðað við það, að eiginkona
og átta ungmenni, flest á barns-
aldri, drúpa höfði við gröf látins
föður og vinar, sem ekki fá
eygt í svipinn, möguleika til
framfærslu sinnar, þau þeirra
sem þess þurfa með.
Góðir skátar. Verið viðbúnir.
Við komum fljótt auga á það,
að hér er um þyngri byrði að
ræða en svo, að ein kona fái
axlað hana. Við sem eldri er-
um, skulum láta fjölskyldu
Péturs njóta þess, að hann
byggði upp starfið með okkur
og þið sem yngri eruð skuluð
á sama hátt minnast þess, að
þið njótið ávaxtanna af störf-
um hans.
Hjálparsjóður skáta selur
minningarkort í Skátabúðinni
og víðar og það sem inn kemur
fyrir þau, til minningar um
hann, rennur óskert til fjöl-
skyldu hans. Við skulum líka
minnast þess, að margt annað
getur orðið liðveizla nú og sið-
ar. Margir ykkar eruð ráðandi
á vinnumarkaði, svo nokkuð sé
nefnt, ef um það er að ræða. —
En nú, að leiðarlokum, þökk-
um við Pétri Maack þá samleið
og samstarf, sem við áttum með
honum. Við biðjum alla góða
menn og alla góða vætti, að
annast fjölskyldu hans í erfiðri
baráttu og dapurri veröld.
Honum ámum við velfarnað-
ar, til þess hlutskiptis, sem hann
nú er kallaður til.

Gísli Vilhjálmsson
frá Brún - Minning
LAUGARDAGINN 1. maí var
til moldar borinn Gísli Vilhjálms
son frá Brún í MjóafirðL Hann
var lagður til hinztu hvíldar í
Mjóafjarðarkirkjugarði, við hlið
elskulegrar dótturdóttur sinnar,
litlu Kristínar, sem var auga-
steinn afa síns og uppáhald allra
sem henni kynntust. Hún var
hrifin héðan af jörðu, fyrir tæp
um fjórum árum, aðeins 7 ára
gömul.
Gísli Vilhjálmsson var fædd-
ur að Brekku í Mjóafirði 17.
maí 1891, sonur hjónanna Vil-
hjálms Hjálmarssonar og Svan-
bjargar Pálsdóttur. Voru þau
þrettán, systkinin.
Hann ólst upp í föðurgarði og
stundaði þar algeng störf til
sjós og lands. En haustið 1912
leggur hann á ókunnar slóðir og
fer í siglingar tií fjarlægra
landa, með norskum hvalveiði-
bátum, sem áður höfðu haft að
setur í Mjóafirði og hann unnið
við þá þar. Fyrst fer hann til
Noregs og síðan til Afríku og
lenti hann þar í ýmsum ævintýr
um. Árið 1917, um vorið, kom
hann áftur heim til íslands, og
var um kyrrt heima á Brekku
þá um sumarið. En um haustið
fer hann suður til Reykjavíkur
og sezt í Stýrimannaskóiann. —
Þaðan útskrifast hann svo vorið
1918.
Nú hefði hann getað átt fyrir
höndum glæsilega framtíð, sem
yfirmaður á stórum skipum, þar
sem hann hafði til þesa áskilin
réttindi og mikla reynslu í sigl
ingum um flest heimsins höf.
En á honum sannaðist gamla
máiltækið „að römm er sú taug
sem rekka dregur föðurtúna til“.
Hann festi aldrei yndi annars
staðar en heima í Mjóafirði þótt
óviðráðanlegar orsakir yllu því
að hann varð að eyða síðustu
æviárum sínum í Neskaupstað.
Enda varð það svo, að eftir að
hann lauk prófi vorið 1918, kom
hann alkominn heim til Mjóa-
fjarðar. Settist þar fyrst inn í
sitt gamla heimili og að foreldr
um hans látnum, stjórnaði hann
því ásamt systkinum sínum. —
Þetta var stórbýli og í mörg
horn að líta bæði til sjós og
lands. Aðallega kom í hans hlut
að sjá um útgerðina og gerði
Chile:
Lög um þjóðnýtingu
koparnámanna
voru samþykkt
Santiago, 13. maí.
NTB-AP.
KOPARNÁMURNAR miklu í
Chile, sem eru að mestu í eigu
Bandaríkjamanna, en afla Chile
hins vegar mests gjaldeyris,
verða nú þjóðnýttar. Samþykkti
þjóðþingið í gær lagafrumvarp
frá forseta landsins, Salvador
Allende, sem er sósíalisti, þess
efnis að bandarísku koparnám-
umar og fleiri námur skuli
þjóðnýttar. Á forsetinn að undir
Innilegar þakkir til allra sem
auðsýndu okkur samúð og
vinsemd við andlát og útför
mannsins míns og föður
okkar,
Jónasar Jónssonar.
Fanney Lárusdóttir
og synir.
rita lögin áður en tveir mán-
uðir em liðnir, til þess að þau
taki gildi.
Nokkur óvissa ríkir um fram-
gang laganna, þrátt fyrir það
að báðar deildir þingsins hafi
samþykkt þau, þar sem önnur
deildin gerði nokkurn viðauka
við frumvarpið. En deilan stend
ur fyrst og fremst um það,
hvernig nefnd sú skuli skipuð,
sem á að ákveða skaðabæturnar
til erlendu félaganna, sem nú
eiga koparnámurnar. óskar
Allende þess, að nefndin verði
skipuð á breiðari grundvelli en
nú er.
Lögin um þjóðnýtingu kopar-
námanna eru fyrsta stóra skref-
ið, sem Chile stígur á leið til
sósíalisma, eftir að Allende var
kjörin forseti í nóvember í
fyrra, en hann er fyrsti marx-
istinn, sem komizt hefur til
valda á Vesturlöndum í frjáls-
um kosningum. Hann hefur einn
ig lýst því yfir, að hann muni
þjóðnýta erlenda banka, sem
starfræktir eru í Chile.
hann það m'sð mikilli prýði og
röggsemi.
Árið 1930 réðst hann í að
byggja nýtt hús á hluta af föð-
urleifð sinni. Var það stutt frá
hans gamla heimili, Brekku, og
skírði hann það Brún. Þetta var
mikið og vandað hús á þeirra
tíma mælikvarða og þótti mikið
stórvirki.
Árið 1931 kvæntist hann eftir
lifandi konu sinni, Sveinbjörgu
Guðmundsdótur frá Seyðisfirði
og byrjuðu þau að sjálfsögðu bú
skap á nýbýlinu Brún. — Þar
bjuggu þau svo fram tij hausts
ina 1954 er þau fluttust til Nes
kaupstaðar.
Á Brún var alltaf jafn snyrti
legt og vel um gengið og það
litla landrými, sem þar var, full
nýtt. Aldrei gekk Gísli þó heill
til skógar, því fljótlega eftir að
hann fluttist að Brún kenndi
hann meins í baki og óþæginda
fyrir bjarta og gat því aldrei
beitt sér sem skyldi. AHtaf vann
hann samt öll sín verk, þó að
oftast væri hann sárþjáður. Á
þessum árum var dreifð byggð í
Mjóafirði og nauðsynlegt að
koma börnum, sem þurftu á
skólagöngu að halda, í vist á
heimilum, sem næst skólanum.
Alltaf var Brúnarheimilið yfir-
setið, því hvergi var betri mat-
ur og allt atlæti en hjá húsmóð
urinni Sveinbjörgu og ef Gísli
gat ekki troðið heimalærdómn-
um í höfuðið á krökkunum þá
hefði það sjálfsagt orðið erfitt
fyrir alla aðra. Enda voru það
ófáar stundimar, sem hann sat
yfir „kostgöngurum" sínum og
kenndi þeim að skrifa, lesa og
reikna og margir eru þeir sem
eeiga honum þakki skildar fyrir
alla þá fyrirhöfn, sem hann þar
lagði á sig, oftast fyrir lítið eða
jafnvel ekkert endurgjald.
Þau hjónin eignuðust tvö börn
Vilhjálm fæddan 27. apríl 1933
og Svanbjörgu fædda 10. febrú
ar 1939. Með þeim ólst upp dótt
ir konu hans af fyrra hjóna-
bandi Unnur Jóharmsdóttir og
reyndist hann henni sem bezti
faðir, ekki síður en sínum eig
in börnum, og hún honum ekki
síður góð dóttir. Dvöldust þau
hjónin i íbúð í húsi hennar síð
ustu æviár hans. Hann andaðist
á sjúkrahúsinu í Neskaupstað,
föstudaginn 23. apríl.
Nú er hann kominn heim aft
ur eftir 16 ára fjarveru. Sein-
ustu ferðinni er lokið. Eg vona
svo, að hann hvíli nú í friði og
ró, við hlið litlu stúlkunnar sinn
ar, elsku afabarnsins, ©em var
honum alltaf svo blíð og góð. Að
hann hafi nú loksins fengið
hvíld frá eilífum áhyggjum og
amstri lífsbaráttunnar.
Nanna Gunnarsdóttir.
Norðmenn
veiða betur
en í fyrra
Björgvin, 14. maí. NTB.
Á FYRSTA ársf jórðungi 1971
seldu Norðmenn 1,5 millj. hektó
lítra af Norðursjávarsíld, loðnu
og öðrum fiskafurðum fyrir 29,3
millj. norskra króna. Sé borlð
saman við sama tíma í fyrra hef
ur aukningin að magni til orðið
263 prósent og verðgildi 119 pró-
sent hærra en i fyrra. Þó drð
mjög úr Norðursjávarsild Norð-
manna, þeir veiddu um hundr-
að þúsund hektólítrum minna
af henni nú en á sama tíma ár
ið 1970. Aftur á móti varð stór
mikil aukniirg á loðnuafla.