Morgunblaðið - 23.05.1971, Page 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. MAl 1971
Björn Bergvinsson
- Minningarorð
Fæddur 11. nóv. 1923
Dáinn 8. marz 1971.
Hinn 8. marz s.L andaðist á
sjúkrahúsinu í Seattle Björn
Bergvinsson skipstjóri á tog-
bátnum Heklu. Björn var fædd-
ur á Svalbarðseyri við
Eyjafjörð, sem réttilega er talin
ein fegursta og frjósamasta
sveit á Islandi. Þar eyddi hann
bernskuárum sinum umvaf-
inn töfrum íslenzkrar náttúru-
fegurðar, sem hvergi í víðri ver-
öld á sér sinn líka.
Birni var i blóð borin ævin-
týraþrá og löngun forfeðra
vorra til að kanna nýjar leið-
ir. Ég sé i anda vin minn Björn
sem litinn dreng leika sér i f jör-
unni á Svalbarðseyri. Hann
horfir hugfanginn út á spegil-
sléttan Eyjafjörðinn og fylg-
ist af áhuga miklum með
bátum, sem eru að ýta úr vör
snemma að morgni, þar til þeir
hverfa úr augsýn við sjóndeild-
arhringinn. SjómannseðLið sagði
snemma til sín í huga litla
drengsins í fjörunni. Hann var
aðeins 14 ára gamall, þegar
hann kvaddi foreldra sína og
systkini og hélt út í hinn stóra
t
Elsku konan min og hjartkær
móðir okkar,
Selma Gunnarsdóttir,
sonur minn og bróðir okkar,
létust fimmtudaginn 20. maí.
Hallgrimur Pálsson,
Gunnar Hallgrímsson,
Aðalgeir Hallgrímsson.
t
Útför
Sigurðar Bjarnasonar
frá ísafirði,
verður gerð frá Háteigskirkju
þriðjudaðinn 25. maí kl. 13.30.
Aðalheiður Dýrfjörð
og dætur.
t
Sonur okkar,
Þorgeir Már,
verður jarðsunginn frá Kópa-
vogskirkju þriðjudaginn 25.
maí kl. 15.
Ingibjörg Sveinsdóttir,
Ottó Níelsson.
heim fullur áhuga og bjartra
vona. Hafið bláa heillaði litia
drenginn og ólgaði i blóði hans.
Honum héldu engin bönd og
ekki leið á löngu þar til hann
komst á bát og kynntist af eigin
raun öllum þeim hrikaleik og
töfrum, sem sjórinn á yfir að
ráða.
Björn stundaði sjómennsku
meira og minna alla sína ævi,
bæði við Islandsstrendur og
eins eftir að hann fluttist hing-
að vestur á Kyrrahafsströndina.
Önnur störf vann hann þó í
og með, ef nauðsyn krafði, en
hann var ekki í essinu sínu
nema þegar bárur bláar vögg-
uðu skipi hans og hann kom
heim að lokinni veiðiíör færandi
björg í bú. Vafalaust mun litla
drenginn í fjörunni hafa dreymt
marga drauma, en stærstur
þeirra og sá, sem sífellt stóð
honum fyrir hugskotssjónum
var að eignast og vera skipstjóri
á sinum eigin báti. Með það fyr-
ir augum lauk hann ungur að
árum minna skipstjóraprófi.
Hinn 7. júli árið 1944 kvænt-
ist Björn eftirlifandi konu sinni,
frú Guðriði, dóttur sæmdarhjón
anna Bjarna Nikulássonar og
Þórunnar Pálsdóttur í Reykja-
vík. Guðriður reyndist manni
sínum frábær kona í einu
og öllu, ól honum sex mann-
vænleg börn — þrjá syni og
þrjár dætur. Elzti sonur þeirra
andaðist kornungur og var mik-
ill harmdauði foreldrum sínum.
1 marz árið 1957 brá Björn
búi og fluttist alfarinn ásamt
konu sinni og börnum til Van-
couver, B.C., Kanada. Þar
stundaði hann ýmsa atvinnu um
fjögurra ára skeið, en þá
brugðu þau hjónin búi enn á ný
og fluttust til Seattle, Wash-
t
Hjartans þakkir til allra, sem
sýndu samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför
Kristínar Jóhönnu
Jónasdóttur
frá Hellissandi.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og systir.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og hlýhug við andlát
og útför
Guðfinnu
V ernhar ðsdóttur.
Verna Jóhannsdóttir,
Halldór Auðunsson
og tjölskylda.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
faðir og tengdafaðir,
Þorgeir Þórðarson,
Austurgötu 38,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Þjóð-
ldrkjunni í Hafnarfirði mánu-
daginn 24. maí kl. 2 e.h.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Anna Magnúsdóttir,
Ragnhildur Þorgeirsdóttir,
Magnús Þorgeirsson,
Ingibjörg Þorleifsdóttir,
Sæmundur Helgason.
t
Eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
Jósef Finnbjarnarson,
málarameistari,
Stóragerði 34,
verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni mánudaginn 24.
þ.m. kl. 1.30.
Sigríður Júlíusdóttir,
Hulda Jósefsdóttir,
Ragnhildur Jósefsdóttir,
Páll Karlsson,
Karen Jósefs Tómasdóttir,
Sigríður Pálsdóttir,
Jósef Pálsson.
ington. Björn reyndi að komast
á sjóinn þau ár, sem hann var
í Kanada, en þar kom hann að
luktum dyrum, þvi lög British
Columbia fylkis mæla svo fyrir,
að innflytjendur megi ekki
stunda sjómennsku fyrr en þeir
hafi öðlazt kanadísk borgararétt-
indi, en þau réttindi fást ekki
fyrr en eftir fimm ára dvöl i
landinu. Þessi óréttlátu lög
voru Birni þyrnir í aug-
um sem von var. Mun þetta
öðru fremur hafa valdið þvi, að
hann ákvað að flytjast hingað til
Seattle, þar sem vanir sjómenn
voru mjög eftirsóttir og skipti
i þvi sambandi engu máli hvort
þeir voru bandarískir þegnar
eða ekki. Strax eftir hingað
komuna var Björn ráðinn sem
háseti á norskan fiskibát, ásamt
tveim öðrum Islendingum, sem
fluttust hingað frá Vancouver um
sama leyti. Allir voru þeir þaul
vanir sjómenn, enda kom það
brátt á daginn, að þeir félagar
létu hendur standa fram
úr ermum. Þeir voru svo heppn-
ir að lenda á báiti með einum
bezta skipstjóra bátaflotans. Ár
eftir ár reyndist bátur þeirra
einn af aflahæstu bátum flot
ans. Má vafalaust þakka það
góðum skipstjóra og hörkudug-
legri skipshöfn. Björn var á
þeissum sama báti þar til hann
fyrir liðlega ári síðan réðst í
það stórvirki að kaupa stóran
fiskibát, ásamt Harold L. John-
son slökkviliðsmanni. Skiptu
þeir félagar með sér verkum
þannig að Björn var skipstjóri,
en Harold sá um bókhald og
fleira í sambandi við útgerð
bátsins. Eftir fimm ára dvöl í
Seattle gerðist Björn bandEirísk-
ur ríkisborgari. Harm tók út
þau réttindi með það fyrir aug-
um að eignast sinn eiginn bát,
þvi að það er eitt af þeim skil-
yrðum, sem krafizt er í því sam
bandi. Bjöm sótti sjóinn af mikl-
um dugnaði og þrautseigju
og lá ekki á liði sínu fremur en
endranær. Brátt kom í ljós að
ýmislegt var í ólagi á bátnum
sem lagfæringar þurfti við.
Hafði það að sjálfsögðu í för
með sér mikinn aukakostnað og
vinnutafir. Annað sem gerði
Birni og reyndar öðrum sjó-
mönnum erfitt fyrir var hið
óvenju langvinna og storma
sama tíðarfar, sem orsakaði
landlegur svo dögum og jafnvel
vikum skipti. Ekki lét Björn
þetta á sig fá, svo séð yrði,
heldur sótti sjóinn af enn meiri
hörku og dugnaði hvenær sem
veður leyfðL Skömmu fyrir jól-
in varð ekki annað séð,
en Bjöm væri kominn yfir örð-
ugasta hjallann. Bátur og veið-
arfæri í bezta lagi og framtíðin
virtist brosa við hinum duglega
skipstjóra. En einmitt þegar atlt
virtist leika í lyndi og aihr
örðugjeikar að baki, knúði dyra
hjá Birni sá „gestur", sem
Óttar Hlöðversson
— Minningarorð
Fæddur 14. marz 1950.
Dáinn 17. apríl 1971.
Hann Óttar er dáinn. Þetta
sagði ég við son minn, eftir að
hafa séð írflenzk blöð um borð
í flugvél á heimleið frá fjar-
lægu landi.
Þetta var staðreynd, sem ekki
varð breytt. Sorglegar íréttir.
Litla þorpið okkar heima á ís
landi drúpti nú höfði í þögulM
sorg; váleg tíðindi höfðu gerzt.
Átta sjómenn í blóma lifsins
hafðu látið lífið, er m.b. Sigur-
fari S.F. 58 hafði farizt við
Homafjarðarós þann 17. apríl
1971.
Drottinn Messa þú minn-
ingu hinna mætu sjómanna og
hugga þú ástvini þeirra, bæði
nær og f jær.
Óttar Hlöðversson var elztur
fjögúrra systkina. Hann var son
ur Hlöðvers Sigurðssonar frá
Krossalandi og Signýjar Guð-
mundsdóttur frá Þorgeirsstöð-
um. Bæði ættuð úr Lóni, en bú
sett að Höfn í Homafirði og búa
að Höfðavegi 11. Heimili þeirra
hefur ætið verið opið vinum og
vandamönnum. Þar er gestrisni
mikil og hjálpsemi ríkjandi og
gott að koma. Milli okkar hebn-
ila hefur verið náinn samgang-
ur í mörg ár, og get ég því vel
um það sagt.
„Að heilsast og kveðjast
það er lífsins saga.“
Nú að leiðariokum langar mig
að kveðja þig með fáeinum, fá-
tæklegum kveðjuorðum.
Óttar frændi minn, þú varst
hugþekkur piltur, sem gaman
varð að kynnast. Þú áttir
skemmtilega eðliskosti í fari
þínu, sem gerði þér svo auðvelt
að kynnast fólki og eignast
marga vini. Þú áttir líka marga
vini, sem nú standa hljóðir á
ströndinni og horfa á eftir fölln
um drengjum í djúpið mikla.
Hið mikla fjölmenni við útför
þína, sem gerð var frá Hafnar-
kirkju, þann 26. april síðastlið-
inn, sýnir glöggt, hversu vinsæll
þú varst. Þar sameinaðist samúð
fólksins á sorgar- og kveðju-
stund.
Já, hver skilur þessi miklu ör
lög, sem nú hafa skeð? Og hver
skilur lífið með sinn breytilega
tilgang?
Faðir minn, tengdafaðir og sonur,
KARL STEFÁNSSON
frá Neskaupstað,
sem andaðist 16. þ. m., verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju
miðvikudaginn 26. maí klukkan 1.30 eftir hádegi.
Aðalsteinn Karlsson, Steinunn Margrét Tómasdóttir,
Sesselja Jóhannesdóttir.
Hjartkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og amma,
HELGA JÓNSDÓTTIR,
Reynimel 22,
lézt í Landakotsspítalanum miðvikudaginn 19. þessa mánaðar.
Jarðarförin er ákveðin fimmtudaginn 27. maí kl. 13.30.
Athöfnin fer fram frá Aðventkirkjunni.
Fyrir hönd annarra ættingja,
Karl Sæmundsson,
Jón Karlsson, Edda Karlsdóttir,
Anna Snorradóttir, öm Jónsson.
Ég sit hljóð og beini hug min
um til hæða. Það er ofar min-
um skilningi.
En lögmál Mfsins er eitt og
verður aHtaí það sama: Eitt
sinn skai hver deyja. Og eng-
inn efast um að þú átt góða
heimfcamu hjá guði. Þú, setm öll-
um vildir gott gera, svo hjálp-
samur og greiðvikinn við alla,
sem þú sást, að þú gazt greiða
gert.
Ég minnist margra ánægju-
legra samverustunda í návist
þinni. Þú varst hrókur alls fagn
aðar 1 vina hópi, vinsæil af þín
um félögum og fljótur að ’leggja
smyrsl á sárin, ef þú sást ein-
hvers staðar auman blett. Þú
varst ákveðinn og einbeittur.
Það sýnir bezt hinn prýðilegi
árangur þinn í Stýrimannaskól
anum síðastliðinn vetur miðað
við undirbúningsaðstæður.
Já, svona er lifið hverfult.
Hún var hressileg heimkoman
þín, er þú kornat heim úr skólan-
um og þú sagðir svo vel og
skemmtilega frá, er við spurð-
um þig frétta af félögum þinum.
En heimþráin; hún var alveg
sérstaklega rík til að komast á
sjóinn, strax að afloknu námi.
Nú er sem ég sjái eftir á, að
affit er fyrirfram ákveðið og
enginn ræður sínum næturstað.
En þótt þú sért farinn í þina
hinztu för, ertu ennþá hjá okk-
ur í hugþekkum minningum.
Við sjáum ennþá í anda bros
á þinni vör, er þú varst að
gleðja ástvini þína með jólagjöf
um úr fyrstu u tanl andss igi in g-
unni þinni og endranær.
Þér var svo létt um að gefa
og gera gott.
Okkur finnst, að þú, glaði og
góði drengurinn, sért enn á með
al vor.
Við vitum, að þú vilt ekki að
raddir vorsins hljóðni við þenn
an aðskilnað um stund. Því þú
ert sjálfur, þar sem eMíft vor
ríkir og þess vegna væri það
ekki samkvæmt þínum vilja, að
við værum hrygg þin vegna. Því
lifið er stutt, en eilifðin löng,
og fyrr eða seinna fá ástvinir
þínir að hitta þig á ný.
í leilifri von og trú, með
hinztu kveðju frá mér og fjöl-
skylldu minni, þökkum við inni
lega hugljúfa kynningu frá
fyrstu tið og æskuvinir þínir
munu ætíð minnast þín sem góðs
ævifélaga.
Við biðjum algóðan guð að
blessa þér heimkomuna á himn-
um.
Guð styrki foreldra þlna,
systkini, aldraðan afa og aðra
ættingja f jær og nær.
Blessuð sé þín minning.
Jónina Brunnan.