Morgunblaðið - 29.07.1971, Page 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FlMMTUDAGtJR 29. JÚLÍ 19TI V|
í KTIKHYNDA
HÚSUNUM
irk-k-k Frábær,
★ sæmileg, O
mjög góð, ★★ góð,
léleg,
fyrir neðan allar hellur,
Sig. Sverrir
Pálsson
Erlendur Sæbjörn
Sveinsson Valdimarsson
Háskólabíó:
„WILL PENNY“
Will Penny er miðalda kúreki,
sem þekkir ekkert nema strit.
Eftir langan nautarekstur fer
hann ásamt félögum sínum til
bæjarins til aö fá sér vín og
konur. Á leiðinni verða þeir fyr
ir árás Quints og sona hans,
sem fara um stelandi og drep-
ur Will einn þeirra. Faðirinn
hótar að hefna þess, en Will
ræður sig á nautabýli, þar
sem hann á að gæta úthaga. Á
hann að hafa aðsetur í af-
skekktum kofa. Er þangað kem-
ur, er kona fyrir í kofanum,
en fylgdarmaður hennar hafði
svikið hana er þau voru á leið
til Californiu. En Quint kemur
einnig og pyntar Will, en
konan hjúkrar honum. En bóf-
arnir snúa aftur og taka þau til
fanga. Við illan leik tekst Wiil
að komast undan, og ná í sína
fyrri félaga til hjálpar . . . .
★ ★★ Mynd, sem fjallar á
nærfærinn hátt um erfiðleika
aldraðs kúreka, sem ekkert
kann fyrir sér — annað en
reka nautgripi. Með hjálp
snilldarlegrar kvikmynda-
töku Lucien Ballards, tekst
leikstjóranum að skapa lit-
ríka persónu, og D. Pleasence
er hryllilega skemmtilegur,
sem umsnúinn Biblíu-þyljari
oe boroari.
Jrk Óvenjuiega raunsær
vestri. Kúrekarnir skítugir
og illa klæddir, mamnlegir og
af þeim al'lur gervi-g'lans.
Heston sómir sér vel i síinu
karlmannlega hlutverki. Kvik
myndatakan góð, en ofbeld-
inu gert óþarflega hátt undir
höfði.
Hafnarbíó:
„LÉTTLYNDI
BANKASTJÓRINN“
Timothy Barlett (Norman Wis
(iom), sem er aðstoðarbanka-
stjóri, miðaldra, kvæntur og á
þrjú börn, lifir afar reglubundnu
iífi. Þegar ráðstefna bankastjóra
stendur fyrir dyrum, slasast að-
albankastjórinn, svo það kemur
i hlut Barletts að sækja ráð-
stefnuna. Á leiðinni þangað kynn
ist hann tveimur stúlkum, Meg
og Nikki, sem verður þess vald-
andi að hann stundar ráðstefn-
una heldur slæiega, en þeim
mun betur táningaiíf staðarins,
enda dregst hann að Nikkí. Hið
reglubundna líí hans er þar
með úr sögunni. En frelsið í ást
armálum lízt honum ekki á. —
Hann hringir því i konu sína
og segir henni að koma tafar-
laust og hjónabandið verður sem
nvtt á eftir.
krk Bráðskemmtileg fram
að miðju, en dofnar þá nokk
uð og gerist langdregin, jafn-
vel tregafull yfir glataðri
æsku. Wisdom er greinilega
í essinu sínu, enda skrifað-
ur fyrir hálfu handritinu og
hefur trúlega haft sínar skoð
anir á leikstjórn og út-
færslu efnisins.
irk Aðstæðurnar eru bráð
skemmtilegar og sýna hve
viðjar vanans eru ríkar í
fólki, en jafnframt að það
hafi þörf fyrir að losna úr
þeim. Norman er mjög góð
ur, enda minna ýktur en oft
áður. Nýstárlegt við þessa
mynd hans er að sjá tækn-
ina nýtta í þágu kímninnar
á svo hugmyndaríkan hátt.
★ ★ Þar kom loks gaman-
mynd, sem maður getur hleg
ið að, en þvi miður aðeins
út hálfa myndina. Þá fara
Wisdom og Co að missa tök-
in á efninu og ná sér ekki
á strik að nýju. En samt sem
áður ljómandi afþreying.
Kópavogsbíó:
100.000 DALIR
FYRIR RINGO
Tom Carrey er samvizkulaus
þorpari, sem æsir til óeirða
milli hvítra íbúa í Regnboga-
dal og Indíánahóps, sem hetst
við í dalnum. Sem átyllu not-
ar hann atburö, sem hann einn
varö vitni að. Réðust nokkrir
Indiánar á hvíta konu, en Tom
skaut þá alta úr launsátri og
drap síðan konuna meö Indí-
ánaspjóti til þess aö láta lita
út, sem þeir hefðu drepið hana.
— 7 árum síðar er Tom oröinn
einvaldur í dalnum ásamt
glæpaflokki sínum og eini maö-
urinn, sem hann þarf aö óttast,
er eiginmaður konunnar, sem
hann drap (???). — Ókunnur
maður kemur í daiinn, Ringo,
haröur í horn að taka og marg-
ir þykjast þar þekkja eigin-
manninn, hverjum orörómi hann
neitar. En Tom fer að volgna
undir uggum ....
Vart er hægt að tala um
efnisþráð; myndin er aðeins
samansett af uppstilltum bar
dagasenum. Framúrskarandi
léleg „spaghettli“-mynd
(spænsk-ítölsk), allt frá
handriti og leikstjórn til
sýndrar kopíu. Illa „dubbuð“
á ensku með dönskum texta.
Mannskemmandi samsetn-
ingur ábyrgðarlausara við-
vaninga, sem ekkert kunna
fyrir sér.
Stjörnubíó:
„GESTUR TIL
MIÐDEGIS VERÐ AR“
Joey Drayton, dóttir blaðaútgef-
anda í San Fransisco, og John
Prentice, fella hugi saman í
skemmtiferð á Hawai. Henni er
það ekkert vandamál að hann er
blökkumaður. Hann gerir sér aft
ur á móti ljós þau vandamál sem
þau munu verða að horfast í
augu við áður en til hjónabands
kemur, enda reyndari, og fjórtán
árum eldri en hún. Feður þeirra
leggjast líka gegn ráðahagnum
og gengur á ýmsu. Eftir margs
konar átök endar myndin með
lokaræðu föður Joey’s Hann
beinir orðum sínum til ungu
elskendanna, og gerir grein fyr
ir þeirri ákvörðun sem hann
hefur tekið, eftir vandlega um-
hugsun.
★★★ Kramer er laginn við
að hræra í tilfinningum áhorf
andans. En er nokkurt vanda
mál að lynda við svo yfirskil
vitlega góðan og gáfaðan
negra, sem Poitier er látinn
leika? Þetta vandamál þarfn
ast miklu nánari ígrundun-
ar en Kramer veitir okkur.
Síðasta mynd S. Tracy og
verðugur minnisvarði um
hann.
★ ★★ Vel gerð mynd um
efni, sem kemur öllum við,
ekki sízt því fólki, sem setur
jafnaðarmerki milli tilfinn-
inga og væmni. Góð upp
bygging tæknilega (t.d. Dray
ton hjón mynduð í spegli)
sem efnislega (Drayton og ís
sölustúlkan). Látlaus kvik-
myndun, jafn og góður leik-
ur.
★ ★ Góður leikur, þjált og
vel skrifað handrit. Sem bet
ur fer eru kynni okkar af
kynþáttavandamálum að
mestu leyti af afspurn, þvi
er erfitt að gera sér grein
fyrir hversu gagnlegan boð-
skap myndin flytur. Persónu
lega finnst mér hún ekki
rista nógu djúpt, né stinga á
kaununum, aðeins skemmti-
mynd.
Laugarásbíó:
ENGINN ER
FULLKOMINN
Myndin segir frá ævintýrum
og hefðum amerískra sjóliða,
sem dveljast í erlendum höfn-
um. Hún hefst í stríðslok á þvl
að nokkrir sjóliðar ræna Búdda
llkneski i þorpinu OJajima í
Japan. Þeir koma því ekki til
skips og verða að fela það i
helli. Þeim er refsað fyrir til-
ta?kið og alllr reknir á cnnur
skip nema einn, Willoughby,
sem fenginn er bátsmanninum
til umsjónar og honum skipað
að gera W’. að almennilegum sjó-
iiða. Nokkur ár liða. Skipið
liggur í höfn í Japan. W. og
bátsmaðurinn efnir til slagsmála
á krá einni. Þeim er refsað með
synjun landgönguleyfis, en
deyja ekki ráðalausir. Eftir ótrú
legustu ævintýri skilar W.
Búddalíkneskinu til síns heima
og hlýtur konu og orðu að laun-
um.
O Heldur slæleg fram undir
miðju, þótt ekki sé hún beint
slæm. en þaðan er stefn-
an beint niður. Fjögurra ára
gömul stúdíó-framleiðsla, ger
.sneydd frumlegum hugmynd
um; færibandafilma, sem á
sér tæpast tilverurétt.
O Gerð eftir uppskrift, sem
kvikmyndaáhorfendur um
1950 hefðu eflaust haft gam-
an af, en ekki þeir, sem
sækja kvikmyndahús 1971.
Tæknilega illa gerð, lang-
dregin og leiðinleg.
Tónabíó:
MAZÚRKI Á RÚM-
STOKKNUM
Skólastjóraskipti standa lyrir
dyrum í heimavístarskólanum.
Um tvo kennara er aö ræöa
sem eftirmenn, þá Max M. (Ole
Sþltoft.) og Herbert Holst, en
Max er i uppáhaldi hjá nem-
endunum og fráfarandi skóia-
stjóri er einnig hlynntur hon-
um. Þar er þó einn galli á, því
aö svo kveður á um í reglum
skólans, að skólast, órinn skuli
„vera kvæntur maöur". Max hef
ur hins vegar aldrei verið við
kvenmann kenndur, og aðeins
mánuöur til stefnu. Nemendurn-
ir grípa til sinna ráöa og senda
honum fatafeliu, en Max flýr
undan ágengni hennar. Fráfar-
andi skólastjórafrú kemur Max
óvænt til hjálpar, en einnig
koma tvær dætur eins skóla-
formannsins mjög náið við sögu.
■k Sami söguhöfundur og
sami aðalleikari og í Sytten
og því ekki kynlegt, þótt ár-
angurinn sé svipaður. Ann-
ars virðast stjórnendur
Tónabíós vera hræddir við,
að klámbylgjuna sé að lægja,
úr því þeir hlaupa til að
sína 1-árs gamla kynlífs-
mynd, meðan aðrar oft betri
myndir, þurfa að bíða í 3-4
ár.
★ ★ Blandað hinni kunnu
dönsku kímni verður hið
djarfa ekki klæmið, heldur
einungis góðlát'leg skemmt-
un þeim, sem ekki hafa
áhyggjur af framtíð siðmenn
ingarinnar. Tæknilega vel
uninin. Klippiingar eru fram-
úrskarandi og tónlistin einkar
skemmtileg.