Morgunblaðið - 11.11.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 1971
Guðríður Þörarins-
dóttir frá Drumb-
oddsstöðum
Fædd 5. september 1888.
Dáin 31. október 1971.
KYNSLÓÐIR korna. Kynslóðir
fara. Þó eru engin raunveruleg
akil milli kynslóðajma. Einstakl-
iingur kemur og einstaklingur
fer. Þeir, sem lifðu bemsku sina
og æsku um og eftir aldamótin
síðustu, hafa verið nefndir alda-
mótakynslóðin og enginn er í
efa um hvað við er átt. Svo
skörp voru skilin, er urðu í tíð
þeima í þjóðlífinu öllu. Þeir tóku
með opnum huga við straumum
meninta og umbreytinga í störf-
um og háttum, er bárust utan
úr heimi. Lyftu grettistaki við
hin erfiðustu skilyrði í fram-
sókn sinmi til betra lífs. Þessari
kynslóð tilheyrði Guðríður Þór-
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Þorbjörn G. Bjarnason,
pípulagningameistari,
Drápuhbð 21,
andaðist í Borgarspítalanum
aðfaramótt 8. nóv.
Guðríður Þórólfsdóttir,
Sólrún Þorbjömsdóttir,
Rósa Björk Þorbjörnsdóttir,
Ragnhildur Þorbjörnsdóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Gústav Sigurbjarnason,
Bergþórugötu 19,
lézt hinn 25. okt. Þökkum
auðsýnda samúð. Jarðarförin
hefur farið fram.
Fanney Andrésdóttir
og böm.
arinsdóttir frá Drumboddsstöð-
um, vinikona mín, er andaðist 83
ára gömul 31. október 9.1. Ung
draklk hún í sig, og tileinikaði
sér hugsjónir aldamótanna og
allt til þess síðasta hafði hún
vakamdi áhuga á öllu, sem til
heilla horfði.
Guðríður giftist aldrei, en bjó
á bemSkuheimili sínu með tví-
burabróður sínum fjölda ára.
Drumboddsstaðir eru í miðri
sveit, Biskupstungum. Þar var
tvíbýli og margt af ungu fólki
í æsku Guðríðar og eftir að hún
tók við búi með bróður sínum.
Hjá þeim systkinum ólust upp,
eða dvöldu árum saman, nokkur
un'gmenini og nutu aðhlyinindngar
heninar og þeirra beggj a. Á
þessu heimili sköpuðust því
ákjósanleg skilyrði til félags-
legrar vakningar og forystu. Á
áliðnu sumri 1906, sama ár og
fyrsta ungmemnafélag landsins
var stofnað á Akureyri, höfðu
þau Drumboddsstaðasystkin for-
göngu um stofnun unglingafé-
lags í Eystri-Tungunmi, með svip-
uðu markmiði og ungmemnafé-
lögin síðar, enda rann það sam-
an við ungmenmafélag sveitar-
inmiar, þegar það var stofnað
tveimur árum seinma. Lestrarfé-
lag var í Eystri-Tungu um mörg
ár, með aðsetri á heimili þeirra
systkina. Þegar við þetta bætt-
ist alúð og gestrisni þeirra hús-
bænda, fór ekki hjá því að
t
Elsku litli drengurinn okkar,
Hafþór,
verður jarðsunginm frá Foss-
vogskirkju laugardaginn 13.
þ.m. kL 10,30 f. h.
Blóm vinsamlega afbeðin, en
þeim sem vildu minnast hans
er bent á Styrktarfélag van-
gefinna.
Sigríður Gústafsdóttir,
Skúli Guðmundsson.
t
Mágkona mín
GUÐBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR,
Hofsvallagötu 21,
andaðist í Landakotsspítala 31. október. Jarðarförin hefur
farið fram, Þökkum auðsýnda samúð.
Steingrímur Sveinsson og vandamenn.
t
Maðurinn minn,
TRYGGVI JÓNSSON,
frá Fjallaskaga, Bræðratungu 21, Kópavogi,
lézt í Borgarspítalanum að morgni miðvikudagsins 10. nóv.
1971. Jarðarförin auglýst síðar.
Margrét Eggertsdóttir.
t
Þökkum vinarhug við andlát og útför föður okkar,
JÓNS GUÐMUNDSSONAR,
fyrrum skrifstofustjóra,
og virðingu við minningu hans.
Sólveig Jónsdóttir,
Ólafur Jónsson.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma
fleiiri ættu eriindi að Drumbodds-
stöðum, en framhjá. Benda
þessar ljóðlínur, er einn sveit-
ungi Guðríðar reit í gestabók
hennar, til þess: „Sezt ég við og
les og les / lítið sinni flestum
/ hér er komið vafstur og
ves / og vitlaust allt í gest-
um / eins og væri ös í búð á
lestuim.“
Um sama leyti og unglinga-
félagið var stofnað lagði eldri
bróðir Guðriðar grundvöllinn að
litlum skrúðgarði, þeirn fyrsta
í sveitimni, að ég ætla. Fljótlega
tók hún við umhirðu hans, eftir
að sá bróðirinn hóf búslkap á
anmiarri jörð í sveitimmi. Var
henini það yndi, því að hún unni
blómarækt alla tíð. Mér eru í
barmsimimmi þær ánægjustundir,
sem ég niaut við að koma þama
í heimsókn, horfa á framandi
gróður, þótt ekki væri tegunda-
fjöldi á við það, sem nú er í
stærri görðum, og svo hims veg-
ar að fá lánaðar bækur til lestr-
ar. Urðum við Guðríður þá
vinír og alla tíð síðan.
Breyttar aðstæður við fráfall
bróður henmar ollu því, að hún
varð að flytjast frá Drumbodds-
stöðum til Reykjavíkur og átti
heima þar og í Kópavogi á seinni
árum, hjá fósturdótturdóttur
sinni. Samt var hún með annan
fótinn og allan hugann „fyrir
austan“.
Fyrir um aldarfjórðugi síðan
gekkst Guðríður fyrir stofnun
Félags Bislkupstunignamianna í
Reýkjavík og nágrannabyggð-
um. Starfaði það með milklum
blóma um ártabil, en ytri að-
Gustav Sigurbjarna-
son — Minning
Fæddur 28. júlí 1901.
Dáinn 25. október 1971.
Á þriðj'udag fór fram í kyrr-
þey bálför Gústavs Sigurbjarna
sonar fulltrúa, svo sem hann
hafði sjálfur mælt fyrir um.
Gústav var fæddur á Borð-
eyri hin 28. júli 1901 og var
þvi rétt aðeins orðinn sjötugur
að aldri. Foreldrar hans voru
þau Sigurbjarni Jóhannesson
verzlunarmaður (f. 17. okt. 1886,
d. 5. apríl 1947) og Soffía kona
hans (f. 7. júlí 1873, d. 7. jan.
1960). Sigurbjami var ættaður
úr Laxárdal í Dölum vestur, en
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okk-
ar, tengdaföður og afa,
Jóhannesar Jónssonar,
Skálholti ÍIA, Ólafsvík,
Þökkum einnig læknum og
hjúkrunarliði á Sjúkrahúsi
Akraness fyrir frábæra alúð
og umhyggju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Geirlaug Geirsdóttir.
Soffía var dóttir Jóns Jasonar-
sonar veitingamanns á Borðeyri,
var Jason bóndi I Auðbrekku í
Hörgárdal, en Jón fluttist til
Borðeyrar árið 1878 og var verzl
unarmaður fyrstu ár sín þar.
Móðir Soffíu var Ásta María,
dóttir Ólafs smiðs á Vatnsenda
i Vesturhópi Ásmundssonar og
síðari konu hans, Ingibjargar
Magnúsdóttur Óbeðssonar, af
Stórbrekkuætt í Fljótum. Ólaf-
ur á Vatnsenda hafði áður átt
hina nafnkunnu skáddkonu
Rósu Guðmundsdóttur, sem hef-
ir af þessu jafnan verið nefnd
Vatnsenda-Rósa, en þau Rósa og
Ólafur slitu samvistir.
Sigurbjarni, faðir Gústavs,
fluttist til Hvammstanga árið
1901 og gerðist þar verzlunar-
stjóri við Riis-verzlun. Gegndi
hann þvi sitarfi til ársins 1910,
er hann fiuttist til Reykjavík-
ur. Vann hann hér bók-
arastörf.
Gústav fluttist til Reykjavik-
ur með foreldrum sínum. Hann
lauk hér bamaskólanámi og sett
ist í neðri deild verzlunarskól-
ans haustið 1917. Hann hvarf
frá því námi að verzlunarstörf-
um um skeið, en gerðist starfs-
maður Landssíma Islands ár-
ið 1927. Hóf hann störf sin hjá
símanum við símalagningar í
flokki Einars Jónssonar sima-
verkstjóra, en varð birgðavörð-
ur árið 1939 og siðar fulltrúi
við birgðavörzlu simans og
gegndi því starfi til æviloka. Er
það erilsamt starf mjög og
Þökkum innilega samúð og vináttu okkur sýnda við andlát
og útför móður okkar
ÞURlÐAR BJÖRNSDÓTTUR,
frá Einarshúsi Eyrarbakka.
Sérstaklega þökkum við starfsfólkinu Elliheimilinu Grund
fyrir góða umönnun.
Dætur, tengdabörn og barnaböm.
t
Hugheilar þakkir fyrir sýnda samúð og vináttu við andlát
og jarðarför
GRlMS BJARNASONAR,
pípulagningameistara.
JÓNA PÉTURSDTTIR,
Austurgötu 38, Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 12. nóv-
ember kl. 2 e.h. — Blóm vinsamlega afbeðin.
Asgeir Ásgeirsson,
böm, tengdabörn og barnaböm.
Sérstakar þakkir færum við Meistarasambandi bygginga
manna fyrir þá virðingu er það sýndi við útför hans.
Thelma Grímsdóttir, Einar Þórðarson,
Dagbjartur Bjamason, Haraldur Bjarnason,
Hróbjartur Bjarnason, Sigriður Bjarnadóttir,
Elín Bjarnadóttir.
stæður hafa valdið því, að hlé
hefur orðið á nú um siran. Fé-
iagið gaf út þrjár bækur uodir
saimheitinu „Iran til fjalla". Var
Guðríður aðalhvataimiaður út-
gáfuininiar, dró að efni, sikipu-
lagði og ritaði auk þess mikið
sjálf. Þegar við áttum tal samara
í sumair sagði hún, að allmikið
efni væri hjá sér í fjórðu bók-
Lna. Svo var hugurinin. enn. vak-
andi.
Það er kunnugt, að rætur
bjarkamna geta lifað lengi í
jörðu undir lággróðrinum, eftir
að skógurinin er horfimm. Mér
er nær að halda, að svipað sé
hægt að segja um Skálholts-
skóla hinin forraa. Áhrifa hans
hefur lengi gætt, þótt dult sé,
í meninimgu og menmtaþrá um
Biskupstungur. f þeinri sveit
stóðu rætur Guðríðar djúpt, þar
mótaðist hún fyrst og fremst,
eims og fleiri mertoar samtíðar-
teoraur í sveitinmi, þó að nám í
Flemsborg, vefnaðarnám o. fl.
hafi gefið þeirri mótum auteinm
þrostea.
Ævi merlkrar konu er ölL
. Meninirniir hverfa. Mimmimgin
lifir.
Gunnlaugur Ólafsson.
•krefst góðrar skipulagsgáfu
samfara reglusemi og nákvæmni
í verkum. En vist er um það og
sammæli allra, sem til þekktu, að
Gústav leysti starf sitt með af-
brigðum vel af hendi.
Gústav var lágur maður vexti,
en þéttur á velli. Hann var
prýðilega greindur maður,
vel að sér og næmur á kveð-
skap, dulur um sinn innra
mann. Hamn var hægur í dagfari,
látlaus maður og prúður í fram-
komu. Hann var glöggur á menn
og málefni og hafði opin au.gu
fyrir öllu kýmilegu, var bæði
fyndinn og skemmtinn og sagði
manna bezt sögur, enda kunni
margar. Hann var óhlutdeilinn,
en fljótur til liðs, óeigingjarn
maður, hollur vinum sínum oig
traustur í raun. Gott þótti okk-
ur vinum Gústavs að sitja að
spilum með honum eða eiga við
hann tafl. Var hann einkum
ágætur skákmaður og um skeið
forystu-maður í Taflfélagi
Reykjavíkur, átti m.a. sæti í
stjórn þess félags 1927—1931.
Hann var einnig maður félags
lyndur og tók virkan þátt I
starfsemi Félags islenzkra síma-
manna alla tíð.
Gústav Sigurbjarnason lézt af
hjartaslagi hinn 25. okt. síðast-
liðinn.
Hann var kvæntur Fanneyju
Andrésdóttur bónda á Þórisstöð
um í Gufudalssveit Sigurðsson-
ar. Hún bjó honum hlýtt og gott
heimili og athvarf í dagsins önn
um. Ég færi henni innilegar sam
úðarkveðjur minar, svo og böm
um hans og systrum.
Lárus Blöndal.
t
Faðir okkar, tengdaifaðir og
afi,
Marteinn Pétursson,
Lindargötu 34,
andaðist 10. þ.m.
Jarðarförin auglýst síðar.
Pétur L. Marteinsson,
Karl G. Marteinsson,
tengdadætur og barnabörn.