Morgunblaðið - 27.02.1972, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. FEBROAR 1972

Elton John & Bernie Taubin — Lennon og McCartney 8. áratug-
arins.
Fyrir 5 árum sat vonsvikinn
hljóðfœrEileikari heima í stofu
hjá mömmu sinni. Hann var
hættur að leika með hljómsveit-
inni, sem hann hafði leikið með
i 3 ár, Bluesology. Hljómsveit-
in var algjörlega óþekkt, en
vann sér inn peninga með þvi
að spila undir hjá ýmsum söngv
urum brezkrar skemmtiskrif-
stofu, t.d. Long John Baldry. í
þessari hljómsveit hafði hann
leikið á orgel, og hafði hætt
vegna þess að honum var ekki
leyft að syngja í hljómsveitirini.
Þessi ungi maður hét Reg
Dwight. Hann fletti í einu af
hinum fjölmörgu tónlistarblöð
um, sem hann var áskrifandi
að, og sá auglýsingu, þar sem
umboðsmaður óskaði eftir að
komast í samband við lagahöf-
unda. Reg hafði þá aðeins sam-
ið tvö lög, en hann svaraði aug-
lýsingurini.
Sama blað barst einnig út í
sveit, þar sem ungur maður,
Bernie Taubin, rak augurí í
sömu auglýsingu. Bernie var
skáld. Hann hafði verið að
hnoða saman ljóðum i mörg ár,
en hann var feiminn og átti fáa
aðdáendur aðra en móður sína.
Bemie skrifaði bréf til umboðs-
mannsins, þar sem hann sagðist
semja texta við lög, og vildi
gjaman komast í samband við
lagahöfund. Svo fékk hann eftir
þanka, og henti bréfinu í rusla
körfuna í staðinn yrir póstkass-
ann. En mamma hans veiddi
bréfið upp úr ruslakörfunni og
sendi það umboðsmanninum.
Stuttu síðar hittust Reg og
Bernie í fyrsta skipti á skrif-
stofu Dick James Records, skrif
stofu mannsins, sem gaf út lög
ftiflfinnn, þegar enginn annar
var fáanlegur til þess, og getur
nú þess vegna starfað sjálfstætt
og lifað af eignum sinum. Bernie
kom með bunka aí Ijóðum, en
Reg kom án nokkurra verka.
Þeir voru teknir á samning. í
heilt ár unnu þeir fyrir sultar-
laun við að semja lög fyrir hina
og þessa eftir pöntun, en ekk-
ert varð úr vinsældum laganna.
Þá var ráðinn til fyrirtækis-
Ins maður, sem hafði áður starf-
að fyrir EMI, og um leið og
hann heyrði verk tvímenning-
anna sagði hann þeim að þau
væru rusl. Hann sagði þeim að
fara heim og semja eitthvað af
viti, ekki fyrír aðra, heldur fyr-
Ir sjálfa sig. í fyrstu tóku Reg
og Bemie tillögunni illa, en
loks sáu þeir, að þetta voru góð
ráð og fóru eftir þeim.
Það var venja ýmissa lista-
manna að skipta um nafn og
taka sér nafn sem hljómaði bet-
ur en skímarnafn þeirra og
ættamafn. Þetta gerði Reg
Dwight, og getur vist enginn
láð honum það. Nafnið, sem
hann valdi sér, var Elton John.
Þeir félagar gerðu fyrstu
breiðskifu sína, EMTY SKY,
niðri í kjallara stúdáósins, í þvi
sem Elton hefur kallað minnsta
stúdió í heimi, og þótt það stæði
sitereo á slíðrinu, var ekki hægt
að heyra neitt stereo af skif-
unni. Útgefandinn hélt kostnað
Inum í lágmarki, það kostaði um
80.000.00 krónur islenzkar að
gera skífuna.
EMTY SKY seldist þó svo vel
I Bretlandi, að John/Taupin
var falið að gera nýja breið-
tícífu, og í þetta skipti var ekki
horft í kostnaðinn. Útkoman var
ELTON JOHN, sem seldist i um
10.000 eintökum á Bretlandi
fyrstu tvo mánuðina. Frægðar-
ferill Elton John var hafinn.
Ekki var bisnesinn þó betri
en það, að Reg var farinn að
hugsa um að gefa sjálfstæðið
upp á bátinn og ganga í hljóm-
sveit Jeff Beck, þegar skemmti-
kraftaskrifstofan Nems bauð
honum að spila í Troubador i
Los Angeles og fleiri stöðum i
Baniarlkjunum. Troubador sam
svarar Speak Easy í London,
þangað koma hljómlistarmenn
og fylgifiskar þeirra, fóík, sem
hefur heyrt svo margí gott, að
það nennir ekki að kiappa fyrir
meðalmennskunni.
Eru áheyrendur þessir taldir
þeir erfiðustu og „köldustu",
sem hljómsveitarmenn geta feng
ið. í fyrsta skipti, sem Elton
John lék þar, lauk hljómleik-
um hans með því að allir voru
risnir á fætur og klöppuðu og
hömuðust og heimtuðu f'leiri lög.
Bandarísku blöðin voru full af
lofsyrðum um Eiton John næstu
daga og innan mánaðar hafði
breiðskífan ELTON JOHN selzt
í 100.000 eintökum í Bandarikj-
unum. Elton John var orðinn
„superstar".
Elton John — góður sjómaður.
Þau tvö ár, sem síðan eru lið-
in, hefur svo mikið verið skrif-
að um Elton John, að útilokað
er að lesa nema brot af því á
nokkrum dögum, eins og ég hef
reynt undanfarið. Allir geta
hlustað á hljómlist hans og
Bernie og hún er leikin í út-
varpsþáttum fyrir húsmæður
jafnt sem jarðsvíruðustu „und-
ergroundaðdáendur" og um
hann skrifað í allt frá Daily
Mail og Times til Rolllng Stone.
Á þessum tíma hafa þeir Elt-
on John, Bemie Taubin látið frá
sér fara þrjár breiðskífur
17.11.70, Tumbleweed Connetc-
ion og Madam Aoross the Wat-
er, sem samkvæmt samhljóða
dómum eru hver annarri betri.
Þeir hafa farið tvisvar til
Bandaríkjanna og þar sem þeir
fengu áður 500 dollara á viku,
fá þeir nú 4000 dollara á kvöldi.
Breiðskífurnar seljast í miMjóna
upplöguim. Eiton John hefur
ferðazt um Evrópu, Ameriku og
jafnvel Ástralíu til að halda
hljómleika. (í Ástralíu var
hann reyndar handtekinn fyrir
að ganga í ósiðsamlegum stutt-
buxum, en það er nú önnur
saga).
Það sem hér fer á eftir eru
sundirlausir punktar um feril
Eltons, eða eins og hann segir
Eltons, Bernie, Paul Buckmast-
er (útsetjara) og Gus Dudgeon
auk hjálparmanna Elton á hljóm
leikum og skifum, bassaleikar-
ans Dee Murray og trommuleik-
arans Niegel Olsson.
Nokkrir bandariskir blaða-
dómar eftir fyrstu heimsókn Elt
on John þangað:
„Fagnið. Rokk-tónlistin, sem
hefur verið frekar tíðindalaus
undanfarið, hefur eignazt nýja
stjömu. Hann heitir Elton John
Fyrstu hljómleikar hans í
Bandarikjunum voru stórkost-
legir (magnificent) á næstum
allan hátt. Áheyrendur, þeirra
á meðal stærsti hópur rokfchöf-
unda, sem saman hefur komið í
langan tima, öskruðu af hrifn-
ingu. . . Þriðjudagskvöldið í
Troubador var aðeins byrjunin.
Hann mun verða ein af stærstu
og mikilvægustu rokk-stjömun-
um.“
LOS ANGEI.ES times
„Einu sinni er fiskisagan
sönn: Elton John er stórkosit-
legur og uppfinningasamur höf-
undur og hljómleikamaður!“
LOS ANGELES FREE PRESS.
„Hann var meiriháttar stjarna
eftir fyrstu hljómleikana. . . .
framtiðin virðist ótrúlega björt
fyrir John!“
Chicago SUN-TIMES.
„Hann hafði varla opnað
munninn, þegar það var ljóst,
að hann yrði stórstjarna, (very,
very big star). John, sem hefur
gefið út breiðskifu á UNI, er
orðinn uppgötvun underground
tónlistarinnar og fær fullikomna
fyllingu með aðstoð bassaleikar
ans Dee Murray og trommarans
Niegel Olsson. Hann er sérstak-
lega áhrifamikill söngvari. Lög-
in, (sem Bernie Taubin semur
ljóðin við) eru athyglisverð,
Elton John kyrkir orðin og
fleygir þeim frá sér.
óvenjuleg og mjög jákvæð gagn
vart lífinu...“
ÐAILY VARIETY.
„Það er ekki oft, sem einhver
fær áheyrendur í Troubador til
að rísa á fætur og láta hrifn-
ingu sina I ljós, en það gerði
Eliton John. . . tvisvar. Hann er
framúrskarandi spennandi
söngvari. Lög John eru svo góð,
að hann má varla senda frá sér
smáskífu án þess að aðrir hljóm
listarmenn gefi ekki út þrjár
eða fjórar útgáfur af lögunum.
En það er ekki svo auðvelt að
kópera hina sérstöku spennu í
lögum hans eins og hann flytur
þau, og það er ekki undarlegt
þótt skiíur annarra með lögum
hans séu ekki eins góðar og
frumútgáfan. (Það má geta þess
að m.a. Rod Stewart hefur haft
llaig upp eftir Elton — innsk.
þýðanda). . . Hann féfck alla
áheyrendur til að syngja,
klappa og stappa með i síðasta
laginu. Áheyrendur taka yfir-
leitt ekki þátt í spennunni, en
hann var ómótstæðilegur... “
HOLLYWOOD REPORTER.
„John og félagar hans byrj-
uðu i Troubador s.l. þriðjudag
og komu hóp gagnrýnenda og
poppara (freaks) á lappimar. .
hann gerði al'lt geggjað í
Troubador, fékk æðislega dóma
og gerði það svo aftur í San
Francisco."
BERKELY BARB.
Svo mörg voru þau orð. Allir
þessir dómar eru i raun og veru
um sömu Mjómleikana og það
fyrir tveimur árum síðan. Bn
Reg heldur áfram að halda góða
hljómleika, bæði hljómlistariega
og hvað snertir sjómennsfcu. (í
fyrsta Skipti, sem hann fór til
Bandaríkjanna var hann al-
skeggjaður og með sólgleraugu.
Hann var með margs konar úni-
form meðferðis, og fcom oft fram
á sviðið í skósíðum frakka úr
leðri og tindi af sér spjarimar
þar til hann stóð uppi á nærbol
og buxum að ógleymdum stíg-
vélum, öllu skreyttu með silfur
eða gullstjörnum. I barminum
ber hann gjaman hnapp með
mynd af Mikka Mús, og kvikn-
ar ljós á honum öðru hverju.
Hann öskrar í hljóðnemann, spil
ar á píanóið sitjandi á bekk,
gólfinu, standandi eða stamd-
andi á höndum á þvi og fær
stuðning bassaleikarans Dee
Mu'rray, sem sveiflar sér eins og
hann væri í Writing on The
Wall og Niegel Olsson, sem sam
kvæmt lýsingum virðist hafa
áiika sviðsframfcomu og Sigurð
ur Karlsson úr Ævintýri, og
hefur auk þess tvær bassa-
trommur, sem þykir mifcið til
koma. Sem sagt, fimm stjörnu
sjómennska.
Fólk er alltaf að tala um hvað
Elton John sé undir mifcilum
áhrifum frá hinum eða þessum,
og viðurkennir hann það fús-
lega. En listinn er svo langur,
að hann skiptir ekki máli. Að
vera undir áhrifum frá José
Feliciano og Mic Jagger sem
söngvari segir ekkert annað en
það að hann hefur geysilegt
raddsvið (ef við viðurkennum
áhrifin). Og að vera undir áhrif
um bæði Jaggers og Zappa hvað
sviðsframkomu snertir, getur
varla talizt annað en hrós.
Annars er það hljómlistar
mönnum mest virði að fá viður-
kenningu annarra hljómlistar-
manna, sérstaklega þeirra, sem
þeir hafa dáiæti á. Þess vegna
var Elton upp með sér, þegar
Dusty Springfield bað um að fá
að syngja undir á skifurn hans;
hvað hún og gerði; þvi að hann
leit mjög upp til hennar. Og að
Bob Dylan skyldi koma á
tvenna hljómleika hans í röð
var ekki minni sómi. Hljómsveit
in The Band, sem er mjög vin-
sæl í Bandaríkjunum, og reynd-
ar víðar, flaug sérstaklega I
einkaþotu sinni á eina hljóm-
leika hans, og Bernie Taupin,
sem aliltaf er með Elton I ferð-
um, og gengur fram og aftur fyr
ir aftan sviðið með hendur fyr
ir aftan bak eða nagar á sér
neglurnar af taugaóstyrk á
hljómleikum, fór hjá sér, þegar
Robbie Robinson í Band og fé-
lagar hans báðu þá John/Taub-
in að semja fyrir sig lag, þvi
Robbie er einmitt uppálhalds
textahöfundur Bernie.
Hér er svo gagnrýní á næst-
síðustu breiðskífu Elton John,
Tumbleweed Connection úr
Music Now:
Síða eitt:
1) Ballad Of a Well-Known
Gun.
Elton og Bemie hljóta að hafa
séð marga vestra undanfarið,
ímynd kúrekahetjunnar næst
geysivel í textanum. Mjög góð-
ur gítarleikur, liklega leikinn
af Caleb Quayle. Einkennandl
fyrir rokk-kenndari lög Eltons,
virðist hafa sterka Stones-„feel
ingu“, þannig að lagið vinnur á
eftir því sem á liður og ber með
sér mj'ög góðar raddir.
2) Come Down In Time.
Blíðara iag og hljóðlátara
en virðist vanta áherzluna. Lík-
lega eitt þeirra laga, sem vinnur
á með tímanum.
3) Country Comfort.
Þetta lag var kóperað jafnvel
áður en það kom út. Það var
samt mjög smekkiega sungið af
Rod Stewart, líklega bezta kóp-
ering á nokkru lagi Eltons og
Bernie. Meðferð Eltons er mjðg
ólik þvi sem var á Gasoline
AUey. Rod féfck það til að
hljóma eins og hann væri að
syngja um Dorset, Bl.ton eins og
hann væri að syngja um Idaho.
4) Son Of Your Father.
Flutt af mikilli tilfinningu og
með stórum kór. Aftur Stones-
„feeling", sérstaklega í röddun-
inni. Þetta er það Iag á skif-
unni sem er helzt stílað til und-
ergroundfólksins.
Síða tvö:
1) Where To Now St. Peter?
Skemmtilegur Wah-wah gitar
gerir lagið sérstaklega eftirtekt
arvert. Iþróttaraddir (Athletic
vocals), sem flytja viðkvæman,
spyrjandi texta. Örugglega eitt
af aðaHögum sfcífúnnar.
2) Love Song.
Gæti næstum því verið á
skifu með Neil Young. Eina lag
ið á skifunni eftir aðra en Jolhn-
Taupin, eftir Lesley Duncan.
Leikið yíir bakgrunn fjarrænna
hljóða bama að leik.
3) Amoreena.
Það eru ekki margir hljómlist
armenn sem geta fýllt lag svo
persónuleika sinum, en það get-
ur Elton John, og þetta lag sýn-
ir það.
4) Talking Old SohUera.
Rólegt, kraftmikHJ lag, sem