Morgunblaðið - 22.04.1972, Blaðsíða 22

22
MÖRGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. APRlL 1972
Minning;
Jónína Daníelsdóttir
frá Ólafsfirði
Fædd 8. desember 1895.
Dáin 13. april 1972.
1 dag er til moldar borin frú
Jónína Daníelsdóttir í heima-
byggð sinni í Ólafstfirði.
í>ar var hún fædd að Kálfeá,
hinn 8. desember 1895, dóttir
hjónanna Dauiíels Jóhannssonar
frá Reykjum á Reykjaströnd og
Helgu Rósu Jóinsdóttur ættaðrar
úr Svarfaðardal.
Foreldrar hennar bjuggu
lengst af á Burstabrekku í Ólafs
firði og stundaði Daniel, sem þá
var titt, sjómennsku jafnframt
nokkrum búskap.
En efnin voru lítil og varð
því Jónfcta á unga aldri, aðeins
12 ára gömul, að hverfa úr for-
eldrahúsum til þeirra einu
starfa, sem þá buðust ung-
um stúlkum, að ráðast sem
vinnukona á eitthvert heimili í
sveitinni.
Lítill tími varð því til skóla-
náms eða annars lærdóms en
þess, er gat fengiztf á góðum
heimilum. En það varð lán
Jónínu, að hún- réðst í vist til
merkishjónanna Svanhildar Jör
undsdóttur og Páls Bergssonar
kaupmanns og útgerðarmanns í
Ólafsfirði og batzt þeim og heim
ili þeirra vináttuböndum er héld
ust til hinztu stundar.
Árið 1919 gekk hún að eiga
William Þorsteinsson, Þorkels-
sonar hreppstjóra að Ósbrekku
í Ólafstfirði, mikinn dugnaðar
Og framtaksmann, sem aldrei hef
ur látið verk úr hendi falla aílt
fram á þennan dag.
Þau hjónin reistu sér heimili
í kauptúninu, sem þá var óðum
að myndast og stundaði William
sjósókn og útgerð þaðan, en rak
einnig nokkum búskap. Þá vann
hann og að smíðum, einkum báta
smíði, er stöðugt varð rikari
þáttur í atvinnu hans með árun-
m
Þau hjónin eignuðust sex
böm, sem öll eru á lífi nema ein
Elísabet Helgadóttir,
Hringbraut 46,
andaðist í Landspítalanum
2L apríl 1972.
Fyrir hönd aðstandenda,
Vilh. Fr. Frímannsson.
dóttir sem dó á fyrsta ári. Eru
þau:
Þorsteinn, trésmíðameistari á
Akureyri kvæntur Soffiu Þor-
valdsdóttur. Rósa, gift Gunnari
S. Sæmundssyni, kaupmanni í
Reykjavík. Sigríður, gift
Andrési Guðmundssyni, endur-
skoðanda í Kópavogi. Guðmund
ur, sjómaður í Óiafsfirði, kvænt
ur Freyju Bernharðsdóttur. Ðva
gift Kristjáni Ásgeirssyni skip
stjóra í Ólafsfirði.
Náin frændsemi og rik vinátta
var milli foreldra minna og
þeirra hjöna Jónu og Willa,
eins og þau voru ætíð nefnd og
vegalengdin milli heimilanna ör
fá fótspor. Ég var þvi daglegur
heiimagangur hjá þeim hjónum
öll min uppvaxtarár og kynntist
betur en margur annar, hve aíl-
ur heimilsbragur þar var hiýr
og einlægur.
Þar ríktu vinsemd og regla og
einlæg hlýja og glaðværð mót-
uðu allt heimilislífið og enginn
gat hlegið jafn hjartanlega og
Jóna. Góðvild og umhyggjusemi
voru þó sterkustu þæfctirnir í
fari hennar.
Auðvitað voru það umfram
allt börn hennar og eiginmaður,
sem hugur hennar og athöfln
snerist að, og svo barnabömin
og þeirra böm þegar árin liðu.
En þótt fjölskyldan sæti þann
ig í fyrirrúmi virtist hún ætið
eiiga gnægð af umhyggju og al-
úð að miðla öðrum. Aldrei mun
ég gleyma því, þegar ég sem
drengur átti í langvarándi veik
indum, að daglega og oft tvisv-
ar á dag kom Jóna að vitja mín
og ætið með mjólk í könnu, en i
þá daga var stöðugur skortur á
mjólk í sjávarþorpi eins og
Ólafsfirði. Og ég veit, að óg var
engin sérstök undantekning, því
að þanniig var Jóna. Stöðugt
reiðubúin að veita aðstoð þar
sem hennar var þörf.
Heimili þeirra hjóna stóð ætíð
opið öllum og gestakomur tiðar
og gestrisni með eindæmum.
Þegar ég á seinni árum hef
kornið til Ólafsfjarðar hef ég og
fjö’.skylda mín ætíð notið þess-
arar miklu gestrisni og stöðugt
rnætt þeirri sömu góðvild og
hjartahlýju, sem framar öðru ein
kenndu hið myndarlega heknili
þeirra hjöna.
Ég mun ætið vera forsjóninni
þakkiátur fyrir að hafa átt því
láni að fagna að kynnast og
þekkja Jónu og þau hjón bæði.
Eftirlifandi manni hennar og
fjölskyldunni allri sendi ég inni
legustu samúðarkveðjur.
Baldvin Tryggvason.
Faðir minn
SIGURÐUR JÓNSSON
frá Kristnesi, Eyjafirði,
lézt að Kristneshæli aðfaranótt 20. þ.m. — Jarðarförin auglýst
siðar. — Fyrir hönd aðstandenda.
Arnljótur Sigurðsson.
t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andtát og
iarðarför
KRISTlNAR DAVlÐSDÓTTUR
Sérstakar þakkir sendum við hjúkrunarliði og öðru starfsfólki
Landspítalans fyrir einstaka vináttu, hjúkrun og umönnun.
Guðmundur Ólafsson. Ólafur Guðmundsson,
Davið Guðmundsson, Lóa Guðjónsdóttir,
Björgólfur Guðmundsson. Þóra Hallgrímsson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Gylfi Hallgrimsson,
Björg Guðmundsdóttir, Hatldór Þorsteinsson.
Sól þin mun ekki framar ganga
undir
og tungl þitt ekki minnka, því
Drottinn
mun vera þér eilíft ljós.
Jesaja 60:20.
Fimmtudaginn 13. apríl sl. lézt
i Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri frú Jónína Danielsdóttir eft-
ir iangvarandi vanheilsu. Jónina
var feedd að Kálfsá í Ólafsfirði 8.
des. 1895. Foreldrar hennar voru
hjónin Helga Jónsdóttir og Dani-
el Jóhannsson. Hún ólst upp í
foreldrahúsum til fermingarald-
urs, en þá fór hún sem vinnu-
kona til þeirra merkishjóna frú
Svanhildar Jörundsdóttur og
Páls Bergssonar. Á heimili þeirra
dvaldist hún í sjö ár. Heimili
þeirra Svanhildar og Páls var
henni jafnan minnisstætt siðan,
enda mjög rómað af myndar-
skap. Þar fékk Jónína góðan und-
irbúning undir lífið.
Eins og algengt var á þessum
árum þurftu þeir, sem fengust
við útgerð, að taka það fólk, sem
hjá þeim starfaði, inn á sín heim
ili og sjá því fyrir húsnæði, fæði
og þjónustu. Valt þvi oft ekki síð-
ur á því, hvemig mörmum gekk
að halda hjúum, hvaða atlæti þau
áttu á heimilurmm. Árið 1919
giftist Jónina eftirlifandi manni
sínum William Þorsteinssyni
bátasmið frá Ósbrekku- I Ólafs-
firði, og hófu þau þegar búskap
í eigin húsi á Ólafsfirði. William
gerði þá út bát og var því oft
mannmargt á heimili þeirra. Hag
nýttist þá vel reynsla húsmóður-
innar sem hún flutti með sér af
heimili þeirra Svanhildar og Páls.
Ólafstfjörður hefur ailtaf verið
talinn harðbýl sveit og fólk þar
mikið þurft fyrir lífinu að hafa
og fór Jónína ekki varhluta af
því. Fjölskyldan stækkaði fljótt,
bömin urðu sex. Með heimilis-
störfunum, sem í dag hefðu ver-
ið talin nægilegt starf einni
manneskju, vann hún við fisk-
vinnu meðan maður hennar
stundaði útgerð og verkaði sinn
fisk sjálfur, eins og þá var titt.
Innilegar þakkir fyrir hjálp
og samúð við andlát og útför
eiginmanns míns,
Stefáns Kjartanssonar.
Elfriede Kjartansson.
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát sonar mins og bróður
okkar,
Hrafns Hansen.
Helga Hansen
Guðnnundsdóttir
og systkinl.
Einnig höfðu þau búskap og
hvíldi þá oft heyöflun og skepnu-
hirðing á húsmóðurinni og böm-
unum, þegar bóndinn var á sjón-
um.
Aldamótakynslóðin er nú óð-
um að kveðja, kynslóðin, sem
skilaði landinu í okkar hendur
þannig, að kraftaverk má teljast
hversu hún fékk áorkað. Áorkaði
hún ekki svona miklu vegna
þess, að vinnan og umfram allt
trúmennskan sátu í fyrirrúmi?
Ég held að svo hafi verið, en
þessi voru einmitt einkenni Jón-
ínu, vinnusemi, trúmennska og
kærleikur til ailra. Það fór ekki
mikið fyrir henni út i frá, heimil-
ið var henni aHt. Það var hennar
vettvangur. Þar vann hún sína
sigra. Þaðan liggja spor, sem
ekki munu mást, spor niðja henn-
ar, en eins og fyrr sagði, eign-
uðust þau Jónína og William sex
böm og eru fimm þeirra á lífi.
Eina dóttur, Sigriði, misstu þau,
þegar hún var tveggja ára. Þau,
sem lifa, eru: Þorsteinn, bygg-
ingam., Akureyri, kvæntur Soffíu
Þorvaldsdóttur, Rósa, búsett i
Reykjavík, gift Gunnari Skag-
fjörð Sæmundssyni, kaupmanni,
Sigríður, búsett í Kópavogi, gift
Andrési Guðmundssyni, endur-
skoðanda, Guðmundur, sjómað-
ur, Ólafsfirði, kvæntur Freydisi
Bemharðsdóttur og Eva, búsett
á Ólafsfirði, gift Kristjáni Ás-
geirssyni, skipstjóra. Bamaböm
þeirra eru orðin 21 og barna-
bamaböm 10.
Á heimili þeirra Jóninu og
Williams dvaldist einnig lengst
af systir Jóninu, Ágústa og sonur
hennar Daníel, sem þau hjón litu
ávallt á sem eitt af sínum böm-
um. Já, heimilið og heimilistfólk-
ið var henni allt. Þar var gott að
koma, þar var gott að vera, þar
var beini veittur með glöðu
hjarta. Á erfiðum timum leitaði
hún styrks hjá Guði, því að hún
var trúuð kona. Það er ómælt
og óvegið sem þau hjón hafa unn
ið sinni kirkju, bæði með gjöfum
og á annan hátt.
Þetta vil ég sérstaklega þakka
þeim fyrir. Þegar við hjónin
fluttumst til Ólalsf jarðar fyrir 21
ári með dóttur okkar árs gamla,
fluttumst burt frá vinum og
skylduliði til staðar, þar sem við
þekktum engan eða svo til, vor-
um við svo lánsöm að kynnast
þessum góðu hjónum og þeirra
bömum. Heimili þeirra stóð okk-
ur opið æ síðan, þangað gátum
við alltaf leitað, ef á bjátaði og
börnum okkar voru þau eins og
beztu amma og afi. Fyrir þetta
vil ég þakka þér, Jóna min, og
ykkur báðum.
f dag er Jónína kvödd í kirkj-
unni sinni. Hana syrgja vinir og
ættingjar, en sárastur harmur er
kveðinn að lifsförunautnum, sem
eftir er. En sá, sem hjálpaði ykk-
ur á erfiðum stundum, Willi
minn, mun einnig hjálpa þér nú
þessa erfiðu daga.
Haraldur Þórðarson.
Oddný Jóhannes-
dóttir — Minninq
Fædd 14. september 1901.
Dáin 12. april 1972.
„Elskaðu starfið því annað er
synd,
einhverju gagnlegu í
framkivæmd þú hrind.
Gleðin í verkinu verði þér allt,
vinn'uirnar guðdóm þú tilbiðja
skalt.“
Þessar ljóðlínur hefði hún get
að gert að sínum einkunnarorð-
um. Ég man ekki eftir henni
öðruvísi en sístarfandi, þessari
dugmiklu og elskulegu konu.
Glöð og áhugasöm gekk hún að
hverju verki, sem hún vann„
hvort heldur það var fyrir hana
sjálfa eða aðra.
Foreldrar Oddnýjar voru þau
hjónin Kristín Bjamadóttir og
Jóhannes Guðmundsson. Þau
bjuggu í Eyjafirði, fyr.st að Gris
ará í Hrafnagilshreppi, síðar að
Gili i sömu sveit. >á féll heimilis
flaðirinn frá og ekkjan flluttist bú
ferlum til Siglufjarðar með börn
in fcvö, Oddnýju og Jóhann.
Á uppvaxtarárum sínum fór
Oddný fljötlega að vinna fyrir
sér hjá öðrum, eins og þá var
titt um unglinga. Hún var um
tírna á heimili Helga Haflliðason
ar, kaupmanns á Sitgiufirði, og
konu hans Sigriðar Jónsdóttur.
Þar var oflt mannmargt og gesta
gangur mikill. Man ég eftir því
að ég heyrðí Oddinýju tala um,
að þar hefðu verið bæði stoíu-
stúlkur og eldhússtúl'kur og
minntist hún frú Sigriðar með
hlýju og virðingu. Þar mun hún
hafa fengið þá fræðslu og
reynslu, er siðar nægðu henni,
áLsamt meðfæddum hæfileikum,
til þess að verða framúrskar-
andi húsmóðir.
Kristín Bjarnadóttir, móð-
ir Oddnýjar, gerðist ráðskona
t
Þakka auðsýnda vináttu við
útför bróður míns,
Friðriks Sigmundssonar
frá Seyðisfirði.
Sérstaklega vil ég þakka
læknum, hjúkrunarkonum og
öðru starfsliði Hrafnistu.
Pálína Sigmiindsdóttir.
hjá afa mkium, Guðmundi Bergs
syni, bónda að Þrasastöðum í
Sfcifliu. Hann hatfði þá misst kionu
sina frá átta börnum, þvi yngsta
þrigtgja ára. Gekk hún Þrasa-
staðasystkinum i móðurstað og
annaðist þessa stóru fjölskyldu
þar til börnin voru orðin sjáJf-
bjarga og komin á legg.
Á Þrasastöðum kynntist Odd-
ný systursyni afa mins, Guð
mundi Sígurðssyni, sem ólst þar
upp með frændisystkinum sínum,
og gengu þau í hjónaband. Þau
hótfu búskap að Deplum, nœsta
bæ við Þrasastaði, síðar bjuggu
þau að Nefssfcöðum, en flutfcust
þaðan til Siglufjarðar. Þar starf
aði Guðmundur lengst af sem
verkstjóri hjá SíldarverksmiðjU'm
rikisins. Hann lézt fyrir tveinnur
árum. Dætur þeirra eru: Kristin,
gift Ríkharði Jónssyni, fram
kvæmdastjóra í Þorlákshöfln,
Katrín gift Páli Gislasyni, bif-
reiðastj'óra, búsett á Siglufirði,
og Svandís, ógift, sem býr í for
eldrahúsum.
Á heimili þeirra Oddnýjar og
t
Innilegt þakklæti fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andiát og jarðarför
Odds Oddssonar,
Heiði, Kangárvöilum,
Helga Þorsteinsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnaböm.