Morgunblaðið - 06.05.1972, Blaðsíða 22

22
MORGUÍJBLAÐÍÐ, LAUGARDAGUR 6. MÁl 1972
Aðalbjörg Alberts
dóttir — Minning
Fædd 10.4. 1884.
Dáln 28.4.1972.
í dag verður til moldar borin
írá Dómkirkjunni í Reykjavík
f rú. Aðalbjörg Albertsdóttir,
ekkja Þorsteins heitins Sigur-
geirssonar, sem lengi var verzl-
unarstjóri hjá Timbur og kola-
verzluninni h.f. hér í Reykja-
víkf en síðar gjaldkeri við Bún-
aðarhankann frá stofnun hans
til dauðadags. Hann féll frá
bann 8. febrúar 1935.
Frú Aðalbjörg fæddist þann
10. apríl 1884 að StóruvöHum í
Bárðardal. Foreldrar hennar
voru Albert Jónsson frá Stóru
völlum og kona hans Guðrún
Jónsdóttir frá Bjarnastöðurn.
Bæði af gagnmerkum ættum
komin.
Aðalbjörg fluttist með foreldr
um sínum til Akureyrar innan
við tvítugs aldur. Þar kynntist
hún tilvonandi eiginmanni sín-
um og þar áttu þau Þorsteinn
brúðkaup sitt snemma árs 1906.
Árið 1907 koma þau hjón hing
að til Reykjavíkur og áttu
lengstum heima að Klapparstíg
27 ög minnast margir eldri
Afasystir mín,
Snjólaug S. Jónsdóítir,
Laugavegi 54b, Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum
föstudaginn 5. maí 1972.
Sighvatur Jónasson
frá Helgastöðum.
Reykvikmgar þeirra hjóna frá
þeim árum. Á Klapparstíg 27
rikti festa og gleði og þarna ól-
ust börnin upp: Sigrún, sem gift
er Jóni Jósepssyni frá Setbergi,
Guðrún, sem gift er Gunnari B.
Guðmundssyni, hafnarstjóra,
Guðlaug, sem dáin er, Stefán
garðyrkjumaður i Ólafsvík,
kvæntur Helgu Þorkelsdóttur
og séra Garðar Þorsteinsson,
prófastur í Hafnarfirði, kvænt-
ur Sveinbjörgu Helgadóttur.
Við séra Garðar vorum skóla-
bræður og félagar og heima-
gangar hvor hjá öðrum öll okk
ar skólaár. Á ég þvi margra
yndisstunda að minnast frá
Klapparstíg 27, er frú Aðal-
björg var hrókur fagnaðar með
heimafólki sínu. Oft settist hún
niður og spilaði undir, er við fé
lagarnir og annað heimilisfólk
og gestir tókum lagið, sungum
æsku- og ættjarðarsöngvana,
sem svo títt var í heimilum
þeirra daga, meðan útvarp og
sjónvarp var enn ekki komið
hér til sögu.
Þarna var notið mikillar
ánægju og gleði við brunna tón
listarinnar og við umræður um
bækur og ljóð skáldanna, sem
þá voru að koma hér fram á
sjonarsviðið.
„Verið ávallt glaðir. Ljúf-
lyndi yðar sé kunnugt öllurn
mönnum," segir postulinn. Þann-
ig minnist ég frú Aðalbjargar,
hlýrrar og bjartrar, með það
bros á brá, er aldrei gleymist
heimilisvinunum mörgu frá þess
ari löngu liðnu tíð.
Og þegar mest reyndi á, eftir
lát manns hennar, reyndist hún
sama hetja sem margar hinna
beztu formæðra vorra, sem uxu
við hverja raun. Hóf hún mat-
sölu á Amtmannsstíg 4, sem hún
Móðir okkar. t
TORFHILDUR SIGRlÐUR EINARSDÓTTIR,
lézt fimmtudaginn 4. maí að Elli- o9 hjúkrunarheimilinu Grund.
Fyrir hönd aðstandenda,
Agústa Sveinsdóttir,
Alfreð Bjarnason.
Eiginmaður minn. t -
HARALD FAABERG, sipamiðlari.
Laufásvegi 66,
lézt fimmtudag nn 4. ma! í hjúkrunar- og endurhæfingardeild
Borgarspítalans Fyrir hönd aðstandenda. Sigriður Faaberg.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,'
guðrOn erlendsdóttir,
verður jarðsungin frá Kotstrandarkirkju, mánudaginn 8. maí
klukkan 3 eftir hádegi.
Blðm og kransar eru afbeðnir, en þeim, sem vildu minnast
hennar, er vinsamlegast bent á systrafélagið Alfa, Ingólfs-
stræti 21.
Þorkell Bergson,
börn, tengda- og barnaböm.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍDUR SOFFlA ÞÓRARINSDÓTTIR,
Skaftahlíð 10,
verður jarðsungin mánudaginn 8. maí klukkan 13,30
frá Fossvogskirkju.
Erna Aradóttir, Böðvar Jónasson,
Sigríður Soffía Böðvarsdóttir,
Ragnheiður Aradóttir, Sigurður Þ. Guðmundsson.
rak með reisn og prýði og við
hinn bezta orðstir, til þess og að
létta undir með börnum sinum,
sem þá voru að brjóta sér braut.
„Guð er mitt hæli og styrk-
ur." Þannig var sannfæring Aðal
bjargar, þvi gekk hún veg
sinn allan, svo ókvíðin og björt,
svo öruggum og styrkum skref
um.
í nafni okkar heiimilisvinanna
gömdu á Klapparstíg 27 tjái ég
börnum hennar nú dýpstu sam-
úð.
Garðar Svavarsson.
Eifur timans rennur án afláts
i skaut eilifðarinnar. Einstaka
sinnum getur þó niður þessarar
eifar ghimið i eyrum eins og
hvellasta bjalla. Slíkur hljómur
náði eyrum fjölskyldu minnar
28. apríl s.l. er tengdamóðir mín
Aðalbjörg Albertsdóttir kvaddi
þenran heim.
Aðalbjörg var fædd að Stóru-
völlum i Bárðardal 10. apríl
1884 og var hún því nýlega ort
in 88 ára gömul. Foreldrar henn
ar voru hjónin Guðrún Jónsdótt
ir og Albert Jónsson, er þá
bjuggu á Stóruvöllum, ásamt
fleiri systkinum Alberts. Síðast
liðinn vetur las ég dagbókarbrot
Sigurgeirs, bróður Alberts, síð-
ar organista á Akureyri, þar
sem hann lýsir æskuheitmili Að
albjargar og lífi fólksins að leik
og starfi. Ljóst er, að sá fram-
farahugur og félagsandi, sem
greip um sig meðal aldamótakyn
slóðarinnar festi djúpar rætur
hjiá hinu fjölmenna frændaliði á
StóruvöIIum. Lýsti þetta sér
m.a. í iðnaðar- og tóniistarnámi
bræðranna og þeim stórhug, er
ráðizt var í byggingu eins elzta
húss úr tilhöggnum hlöðnum
steini i sveit, hérlendis.
Mörgu markverðu frá þessum
árum hefir Aðalbjörg sjálf lýst
í viðtölum við fræðimenn, sem
íest hafa á letur.
Albert flutti með fjölskyldu
sína til Akureyrar og reisti þar
húsið Stóruvelli, er stóð, þar
sem útsýni er hvað íegurst út
Byjaf jörð, skammt frá þeiim stað
þar sem nú stendur Akureyrar-
kírkja.
Auk Aðalbjargar áttu þau
Guðrún og Albert, Halldór, er
lengi var kaupmaður á Blöndu-
ósj, Jón er Jézt ungur og Hólm-
friði, sem nú er e:n á lífi þeirra
systkina.
Á Akureyri kynntist Aðal-
björg manni sinum, t>orsteini
Sigurgeirssyni, er fæddur var
að Álftagerði í Skagafirði, son-
ur hjónanna Guðlaugar Hjálms-
dóttur og Sigurgeirs Stefánsson
ar. Hafði hann lokið námi frá
Möðruvallaskola og stundað
kennsiu og verzkinarstörf.
Þau reistu bú i Reykjavík,
þar sem Þorsteinn varð verzlun
arstjóri hjá fyrirtækinu Timbur
og kol og síðar 'fyrsti féhirðir
Búnaðarbanka íslands, er hann
var stofnaður.
Þeim Aðalbjörgu ot Þorsteini
varð sex barna auðið. Gunnar
lézt i bernsku og Guðlaug rúm-
lega þrítug að aldri, en á lífi
eru séra Garðar, prófastur i
Hafnarfirði, Stefán, garðyrkju-
maður í Ólafsvik, Guðrún píanó
leikari og Sigrún snyrtisérfræð-
ingur, báðar í Reykjavik.
Þorsteinn lézt á miðjum aldri
árið 1935. Hóf Aðalbjörg þá
Minning:
Viktoría
dóttir frá
Halldórs-
Stokkseyri
Fædd 6. ágiist 1889.
Dáin 30. apríl 1972.
1 dag er til moldar borin frá
Stokkseyrarkirkju Viktoria
Halldórsdóttir, er lézt á Land-
spitalanum hinn 30. april s.l. Er
þar með lokið farsælum lífsferli
mikillar sæmdarkonu, sem allt
var í senn fyrirmyndar hús-
freyja, eiginkona og móðir, auk
þess sem hún var um árabil leið-
togi i félagsmál'um á Stokkseyri
og raunar að vissu leyti á lands
mæiiikvarða. Sívakandi áhuga
kona um hiálpsemi, aðstoð
og fyrirgreiðslu við saimferða-
fólkið, sem naut þessara eigin-
leika hennar í ríkum mæli.
Þegar vinir kveðja veröld
okkar vakna í vitundinni marg-
ar minningar. Ég á þœr margar
og góðar frá samveru og starf-
stundum með Viktoriu i gegnum
árin. Hún var e:n af þeim
fyrstu, er ég kynntist, er ég
kom til Stokkseyrar fyrir ára-
tugum síðan. Á okkar samstarf
og vináttu féll aldrei skuggi.
Viktoría var svo traust, hjálp
fús og fórnfús að eftirtekt hlaut
að vekja. Ávallt reiðubúin að
rétta hjálpar og líknarhönd
þeim, sem á þurftu að haida og
horfði þá ekki í að hlaupa und-
ir bagga frá sínum umfangs-
miklu heimilisstörfum og stóra
barnahópi. Hjálpsemi og kær-
leikur var henni í blóð borin,
lífsköllun, sem hún sinnti
af slíkri umhyggju og ástúð að
betur verður ekki gert. Ótaldar
eru vökustundir hennar yfir
þeim, er sjúkdórrrum voru þjáð-
ir, ótalin sporin til þeirra, sem
af einhverjum ástæðuim þurftu á
persónulegri huggun og uppörv-
un að halda, þar var hún kjör-
in manneskja til að glæða lífs-
vonir þreyttum og vonlitlium og
beina huga viðkomanda til þess,
sem lífið á, þrátt fyrir allt, bjiart,
fagurt og eftirsóknarvert.
Um áratugi var Viktoria í far
arbroddi í félagsmáluin. Gædd
miklum starfsvilja, föst og
ákveðin í skoðunum og þvi oft
um hana nokkur styr, sem jafn-
an vill vera um þá, sem í þjóð-
félagsmál blanda sér. Viktoria
var kona fyrirmannleg og bar
mikinn persónuleika. Að henni
sópaði á mannafundum. Máli
hennar fylgdi þungi sannfæring
ar og hugsjónaeldur fyrir mál-
efnum þeim, er hún bar fyrir
brjósti, svo að ræður hennar
vöktu jafnan athygli og var eft-
ir tekið af viðstöddum. Hún var
í 15 ár formaður Kvenfélags
Stokkseyrar og frumkvöðull að
mörgum þeim málum, sem íbúar
Stokkseyrar í dag njóta nú
ávaxtanna af.
1 fersku minni er mér bar-
átta hennar fyrir stofnun
Sjúkrasamlags á Stokkseyri á
fyrstu árunum sem þau voru að
komast á fót í landinu, en voru
ekki lögboðin. Þar dró hún
ekki af sér. Hún sá af lífs-
reynslu sinnar skilningsríku sál
ar hve þýðingarmikið öryggis- og
mannréttindamál var hér á ferð
inni og framsýni hennar brást
þar ekki frekar en endranær,
um það eru störf Sjúkrasamlag-
anna í dag öruggt vitni.
Viktoría giftist Jóni Þóri
Ingimundarsyni trésmið á Stokks
eyri, sem látinn er fyrir nokkr-
um árum og bjuggu þau allan
sinn búskap á Stokkseyri. Þau
eignuðust 9 börn.
Við Viktoría áttum samleið um
áratugi við ótal félagsleg verk-
efni sem vinkonur og félagar
með mörg sameiginJeg áhugamál
og skyldar skoðanir í flestum
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
eiginmanns mins, föður, tengdaföður og afa,
ÓLAFS ÞORLEIFSSONAR,
Brávallagötu 42.
Anna K. Jónsdóttir,
Anna Þóra Ólafsdóttir, Anton Sigurðsson,
Ingibjörg Ólafsdottir, Olafur S. Bjömsson,
Agústa Þórdís Osinski, David Osinski
og bamabðm.
málum. Viktoria var í hópi
þeirra samferðakvenna, er ég
met mest af þeim konum, sem ég
hefi átt samleið með á lifsleið-
inni og vil ég þó á enga halla
með þeim orðum mímum. Við burt
for hennar úr þessum heimi
sakna ég góðs vinar og ráðgjafa.
Indællar konu, sem bar með sér
birtu og Iífsgleði hvenær sem
hana var að hitta og það jafnt
þó hún væri oft sjáM bundin
böggum erfiðra ástæðna,
áhyggju og sorgar, sem hún lét
ekki bugast af, helcbur var jafn
an reiðubúin að veita öðrum
styrk og huggun. Slikar konur
verða jafnan ljósgjafar á veg-
ferð mannlífsins.
Ég vil ljúka þessum fátæk-
legu kveðjuorðum mínum til
þessarar vinkonu minnar með
þakklæti og virðingu fyrir allt,
sem húTi var mér frá fyrstu
kynnum á lömgum og ánægjuleg
um starfsferli.
Ég sendi börnum hennar,
tengdabörnum og venzlafólki
mínar samúðarkveðjur.
Stiokkseyri unni Viktoría af
sinu heita falslausa hjarta.
Stokkseyri hafði hún unnið lang
an og giftudrjúgan starfsdag. 1
dag fer hún austur i síðustu ferð
ina til Stokkseyrar eftir nokk-
urra ára fjarveru. Stofekseyri
var henni ávallt efst í huiga. Þar
mótaðist lifssaga hennar og ör-
lög. Þaðan eru ótal óbrotgjarn-
ar minningar um kærleiksverk
hennar og fórnarstörf og marg-
visleg framlög til félags- og mann
réttindamála, sem fyrir hennar
tilstilli og annarra, sem með
henni unnu, eru orðin að veru-
leiika, samtíðinni og óbornum kyn
slóðum til blessunar.
í dag er hún lögð til hinztu
hvilu við hlið eiginmanns síns á
Stokkseyri. Ævistarfi merkr-
ar samríðarkonu er lokið. Guð
blessi henni framhaldið á land-
irnu bak við móðuna mikiiu.
A rma Hjartardóttlr.