Morgunblaðið - 06.05.1972, Síða 22

22
MORGUNBLÁÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. MAl 1972
Aðalbjörg Alberts
dóttir — Minning
Fædd 10.4.1884.
Dáin 28.4.1972.
1 .dag verður til moldar borin
frá Dómkirkjonni i Reykjavík
frú. Aðalbjörg Albertsdóttir,
ekkja Þorsteins heitins Sigur-
geirssonar, sem lengi var verzl-
unarstjóri hjá Timlxir og kola-
verzluninni h.f. hér I Reykja-
vik, en síðar gjaldkeri við Bún-
aðarhankann Irá stofnun hans
t-il dauðadags. Hann féll frá
þann 8. febrúar 1935.
Frú Aðaibjörg fæddist þann
10. apríl 1884 að Stóruvöllwm í
Bárðardal. Foreldrar hennar
voru Albert Jónsson frá Stóru
völlum og kona hans Guðrún
Jónsdóttir frá Bjarnastöðum.
Bæði af gagnmerkum ættum
komin.
Aðalbjörg fluttist með foreldr
um sínum til Akureyrar innan
við tvitugs aldur. Þar kynntist
hún tilvonandi eiginmanni sín-
um og þar áttu þau Þorsteinn
brúðkaup sitt snemma árs 1906.
Árið 1907 koma þau hjón hing
að t'il Reykjavíkur og áttu
lengstum heima að Klapparstig
27 og minnast margir eldri
t
Afasystir mín,
Snjólaug S. Jónsdóttir,
Laugavegi 54b, Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum
föstudaginn 5. mai 1972.
Sighvatur Jónasson
frá Helgastöðum.
Reykvikingar þeirra hjóna frá
þeim árum. Á Klapparstíg 27
rikti festa og gleði og þarna ól-
ust bömin upp: Sigrún, sem gift
er Jóni Jósepssyni frá Setbergi,
Guðrún, sem gift er Gunnari B.
Guðmundssyni, hafnarstjóra,
Guðlaug, sem dáin er, Stefán
garðyrkjumaður í Ólafsvík,
kvæntur Helgu Þorkelsdóttur
og séra Garðar Þorsteinsson,
prófastur i Hafnarfirði, kvænt-
ur Sveinbjörgu Helgadóttur.
Við séra Garðar vorum skóla-
bræður og félagar og heima-
gangar hvor hjá öðrum öll okk
ar skólaár. Á ég þvi margra
yndisstunda að minnast frá
Klapparstíg 27, er frú Aðal-
björg var hrótkur fagnaðar með
heimafólki sínu. Oft settist hún
niður og spilaði undir, er við fé
lagarnir og annað heimilisfólk
ög gestir tókum lagið, sungum
æsku- og ættjarðarsöngvana,
sem svo titt var í heimilum
þeirra daga, meðan útvarp og
sjónvarp var enn ekki komið
hér til sögu.
Þarna var notið mikillar
ánægju og gleði við brunna tón
listarinnar og við umræður um
bækur og Ijóð skáldanna, sem
þá voru að koma hér fram á
sjónarsviðið.
„Verið ávallt glaðir. Ljúf-
lyndi yðar sé kunnugt öllum
mönnum," segir postulinn. Þann-
ig minnist ég frú Aðalbjargar,
hlýrrar og bjartrar, með það
bros á brá, er aldrei gleymist
heimilisvinunum mörgu frá þess
ari löngu liðnu tíð.
Og þegar mest reyndi á, eftir
lát manns hennar, reyndist hún
sama hetja sem margar hinna
beztu formæðra vorra, sem uxu
við hverja raun. Hóf hún mat-
sölu á Amtmannsstíg 4, sem hún
t
Móðir okkar,
TORFHILDUR SIGRlÐUR EINARSDÓTTIR,
lézt fimmtudaginn 4. maí að Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Fyrir hönd aðstandenda,
Agústa Sveinsdóttir,
Alfreð Bjarnason.
t
Eiginmaður minn,
HARALD FAABERG, sipamiðlari,
Laufásvegi 66,
lézt fimmtudaginn 4. maí í hjúkrunar- og endurhæfingardeild
Borgarspítalans. Fyrir hönd aðstandenda,
Sigriður Faaberg.
t
Eigínkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,'
GUÐRÚN ERLENDSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Kotstrandarkirkju, mánudaginn 8. maí
klukkan 3 eftir hádegi.
Blðm og kransar eru afbeðnir, en þeim, sem vildu minnast
hennar, er vinsamlegast bent á systrafélagið Alfa, Ingólfs-
stræti 21.
Þorkell Bergson,
börn, tengda- og barnaböm.
rak með reisn og prýði og vlð
hinn- bezta orðstir, til þess og að
létta undir með börnum sínum,
sem þá voru að brjóta sér braut.
„Guð er mitt hæli og styrk-
ur.“ Þannig vár sannfæring Aðal
bjargar, þvi gekk hún veg
sinn allan, svo ókvíðin og björt,
svo öruggum og styrkium skref
um.
1 nafni okkar heimilisvinanna
gömlu á Klapparstíg 27 tjái ég
börnum hennar nú dýpstu sam-
úð.
Garðar Svavarsson.
Eifur timans rennur án afláts
í skaut eilífðarinnar. Einstaka
sinnum getur þó niður þessarar
elfar gl-umið i eyrum eins og
hvellasta bjalla. Slíkur hljómwr
náði eyrum fjölskyldu minnar
28. apríl s.l. er tengdamóðir mín
Aðalbjörg Albertsdóttir kvaddi
þenr an heim.
Aðalbjörg var fædd að Stóru-
völlum í Bárðardal 10. apríl
1884 og var hún þvi nýiega orð
in 88 ára gömul. Foreldrar henn
ar voru hjónin Guðrún Jónsdótt
ir og Albert Jónsson, er þá
bjugg-u á Stóruvöllum, ásamt
fleiri systkinum Alberts. Síðast
liðinn vetur ias ég dagbókarbrot
Sigurgeirs, bróðwr Alberts,. síð-
ar organista á Akiureyri, þar
sem hann lýsir æskuheiimili Að-
albjargar og lífi fólksins að leik
og starfi. Ljóst er, að sá fram-
farahugur og félagsandi, sem
greip um sig meðal aldamótakyn
slóðarinnar festi djúpar rætur
hjiá hinu fjölmenna frændaliði á
Stóruvöllum. Lýsti þetta sér
m.a. i iðnaðar- og tónlistarnámi
bræðranna og þeim stórhug, er
ráðizt var í byggingu eins elzta
hiúss úr tilhöggnum hiöðnum
steini i sveit, hérlendis.
Mörgu markverðu frá þess<um
árum hefir Aðalbjörg sjáltf lýst
í viðtölum við fræðimenn, sem
fest hafa á letur.
Albert flutti með fjölskyldu
Minning:
Viktoría Halldórs-
dóttir frá Stokkseyri
Fædd 6. ágúst 1889.
Dáin 30. apríl 1972.
I dag er til moldar borin frá
Stokksey rark i rkj u Viktoría
Halldórsdóttir, er lézt á Land-
spitalanum hinn 30. apríl s.l. Er
þar með lokið farsælum Jífsferli
mikillar sæmdarkonu, sem allt
var í senn fyrirmyndar hús-
freyja, eiginkona og móðir, auk
þess sem hún var um árabil leið-
togi í félagsmálum á Stokíkseyri
og raunar að vissu leyti á lands
mælikvarða. Sívakandi áhuga
kona um hjálpsemi, aðstoð
og fyrirgreiðslu við samferða-
fólkið, sem naut þessara eigin-
leika hennar i rikum mæli.
Þegar vinir kveðja veröld
okkar vakna í vitundinni marg-
ar minningar. Ég á þær margar
og góðar frá samveru og starf-
stundum með Viktoríu í gegnum
árin. Hún var ein af þeim
fyrstu, er ég kynntist, er ég
kom til Stokkseyrar fyrir ára-
tugum síðan. Á okkar samstarf
og vináttu féll aldrei skuggi.
Viktoría var svo traust, hjálp
fús og fórnfús að eftirtekt hlaut
að vekja. Ávallt reiðubúin að
rétta hjálpar og líknarhönd
þeim, sem á þurftu að halda og
horfði þá ekki í að hlaupa und-
ir bagga frá sínum umfangs-
miklu heimilisstörfum og stóra
barnahópi. Hjálpsemi og kær-
leikur var henni í blóð borin,
lifsköllun, sem hún sinnti
af slíkri umhyggjiu og ástúð að
betur verður ekki gert. Ótaldar
eru vökustundir hennar yfir
þeim, er sjúkdómum voru þjáð-
ir, ótalin sporin til þeirra, sem
af einhverjum ástæðum þurftu á
persónulegri huggun og uppörv-
un að halda, þar var hún kjör-
in manneskja til að glæða lífs-
vonir þreyttum og yonlitlium og
beina huga viðkomanda til þess,
sem lífið á þrátt fyrir allt, bjart,
fagurt og eftirsóknarvert.
Um áratugi var Vifctoría i far
arbroddi í félagsmálum. Gædd
miklum starfsvilja, föst og
ákveðin í skoðunum og þvi oft
um hana nokkur styr, sem jafn-
an vill vera um þá, sem í þjóð-
félagsmál blanda sér. Viktoria
var kona fyrirmannleg og bar
mikinn persónuleika. Að henni
sópaði á mannafundum. Máli
hennar fylgdi þungi sannfæring
ar og hugrsjónaeldur fyrir mál-
efnum þeim, er hún bar fyrir
brjósti, svo að ræður hennar
vöktu jafnan athygli og var eft-
ir tekið af viðstöddum. Hún var
í 15 ár formaður Kvenfélags
Stokkseyrar og frumkvöðull að
mörgum þeim málum, sem íbúar
Stokkseyrar í dag njóta nú
ávaxtanna af.
1 fersku minni er mér bar-
átta hennar fyrir stofnun
Sjúkrasamlags á Stokkseyri á
fyrstu árunum sem þau voru að
komast á fót í landinu, en voru
ekki lögboðin. Þar dró hún
ekki af sér. Hún sá af lífs-
reynslu sinnar skilningsríku sál
ar hve þýðingarmikið öryiggis- og
mannréttindamál var hér á ferð
inni og framsýni hennar brást
þar ekki frekar en endranær,
um það eru störf Sjúkrasamlag-
anna í dag öruggt vitni.
Viktoría giftist Jóni Þóri
Ingimundarsyni trésmið á Stokks
eyri, sem látinn er fyrir nokkr-
um árum og bjuggu þau allan
sinn búskap á Stokkseyri. Þau
eignuðust 9 börn.
Við Viktoría áttum saanleið um
áratugi við ótal félagsleg verk-
efni sem vinkonur og félagar
með mörg sameiginleg áhugamál
og skyldar skoðanir í flestum

t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR SOFFlA ÞÓRARINSDÓTTIR,
Skaftahlíð 10,
verður jarðsungin mánudaginn 8. maí klukkan 13,30
frá Fossvogskirkju.
Ema Aradóttir, Böðvar Jónasson,
Sigriður Soffía Böðvarsdóttir,
Ragnheiður Aradóttir, Sigurður Þ. Guðmundsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
ÓLAFS ÞORLEIFSSONAR,
Brávallagötu 42.
Anna K. Jónsdóttir,
Anna Þóra Ólafsdóttir, Anton Sigurðsson,
Ingíbjörg Ólafsdóttir, Ólafur S. Bjömsson,
Ágústa Þórdis Osinski, David Osinski
og bamabðm.
sína tii Akureyrar og relsti þar
húsið Stóruvelli, er stóð, þar
sem útsýni er hvað fegurst út
Eyjaf jörð, skammt frá þeim stað
þar sem nú stendur Akureyrar-
kirkja.
Auk Áðalbjargar áttu þau
Guðrún og Albert, Halldór, er
lengi var kaupmaður á Biöndiu-
ósi, Jón er iézt ungur og Hóim-
friði, sem nú er ein á lífi þeirra
systkina.
Á Akureyri kvnntist Aðal-
björg manni sinum, Þorsteini
Sigurgeirssyni, er fæddur var
að Álftagerði í Skagafirði, son-
ur hjónanna Guðlaugar Hjálms-
dóttur og Sigurgeirs Stefánsson
ar. Hafði hann lokið námi frá
Möðruvallaskóla og stundað
kennslu og verzlunarstörf.
Þau reistu bú i Reykjavík,
þar sem Þorsteinn varð verzlun
arstjóri hjá fyrirtækinu Timbur
og kol og síðar 'fyrsti féhirðir
Búnaðarbanka Islands, er hann
var stofnaður.
Þeim Aðalbjörgu ot Þorsteini
varð sex barna auðið. Gunnar
lézt i bernsku og Guðlaug rúm-
lega þrítug að aldri, en á lífi
. eru séra Garðar, prófastur í
Hafnarfirði, Stefán, garðyrkjw-
maður í Ólafsvik, Guðrún píanó
leikari og Sigrún snyrtisérfræð-
ingur, báðar í Reykjavík.
Þorsteinn lézt á miðjum aidri
árið 1935. Hóf Aðalbjörg þá
málum. Viktoria var í hópi
þeirra samferðakvenna, er ég
met mest af þeim konum, sem ég
hefi átt samleið með á lifsleið-
inni og vil ég þó á enga halla
með þeim orðum mímum. Við burt
för hennar úr þessum heimi
sakna ég góðs vinar og ráðgjafa.
Indællar konu, sem bar með sér
birtu og lífsgleði hvenær sem
hana var að hitta og það jafnt
þó hún væri oft sjálf bundin
böggum erfiðra ástæðna,
áhyggju og sorgar, sem hún lét
ekki bugast atf, heldur var jafn
an reiðubúin að veita öðrum
styrk og huggun. Slíkar konur
verða jatfnan ljós.gjafar á veg-
ferð mannlífsins.
Ég vil ljúka þessum fátæk-
legu kveðjuorðum minum til
þessarar vinkonu minnar með
þakklæti og virðingu fyrir allt,
sem hún var mér frá fyrstu
kynnum á lömgum og ánægjiuleg
um starfsferli.
Ég sendi börnum hennar,
temgdabömum og venzlafólki
mínar samúðarkveðjur.
Stokkseyri unni Viktoría af
sínu heita falslausa hjarta.
Stokkseyri hafði hún unnið lang
an og giftudrjúgan starfsdag. 1
dag fer hún ausfeur í síðustu ferð
ima til Stokkseyrar eftir mokk-
urra ára fjarveru. Stoikkseyri
var henni ávallt efst í huiga. Þar
mótaðist lifssaga hennar og ör-
lög. Þaðan eru ótal óbrotgjám-
ar minningar um kærleiksverk
hennar og fómarstörf og marg-
vísleg framlög til félags- og mann
réttindamála, sem fyrir hennar
tilstilli og annarra, sem með
henmi imnu, eiu orðin að veru-
leiika, samtíðinni og óbomum kyn
slóðum til blessunar.
1 dag er hún lögð til hinztu
hvílu við hlið eiginmanns síns á
Stokkseyri. Ævistarfi merkr-
ar samtiðarkonu er lokið. Guð
blessi henni framhaldið á land-
imu bak við móðuna mikliu.
Anna Hjartardóttir.