Morgunblaðið - 27.10.1972, Blaðsíða 22

22
MOR.GUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. OKTÓBER 1972
Ölafur Þorsteinsson
læknir — Minning
Þó að eigi áxaði vel 1881 um
ýmsa hluti á Islandi, hvildi
heilög ró hins ósinortna eylands
yfir Reykjavikurt)yggðinni I
kvosinni við Lækinn. Á barmi
Tjarnarinnar stóð Dómkirkjan,
hið merka Guðshús og vestan
við það var risið Alþingishúsið,
við grænan Austurvöll, er
bændur, i kauptíðinni, slógu
tjöldum sínum á. Lækurinn úr
Tjörninni var oftast kyrriátur
við túntfót Lærða skólans, hins
mikla menntaseturs.
Svo að segja á móti Lærða
skólanum, handan Lækjarins, á
lendum Dómkirkjunnar, var
Lækjarkot. Þar hafði járosmið-
ur haslað sér yöll. Þorsteinn
Tómasson Gís'asonar frá
Eyvindarstöðum á Álftanesi
og Elinar Þorsteinsdótt-
ur frá Brunnhúsum í
Reykjavík. Þótti Þorsteinn hag-
leiksmaður, hagsýnn og brátt
vel efnum búinm. Kona Þor
steins Tómassonar var Vaigerð-
ur, dóttir Ólafs Ólafssonar, bæj
artfulltrúa og smáskamimtalækn-
is í Lækjarkoti, er var ættaður
úr Hoitum, sonur Óiafs Sigurðs
sonar frá Ægissíðu. Fleiri voru
böm Ólafs i Lækjarkoti og
konu hans Ragnheiðar Þorkels-
dóttur, svo sem séra Ólafur,
prestur í Guttormshaga í Holti,
Amarbæli í Ölfusi og síðast í
Reykjavík. Hann þótti aðsóps-
mikill persónuleiki, snjall ræðu
maður í stól og á stéttum, svo
enn lifir orðsnilld hans. Þá var
Ólafla er átti séra Ófeig Vigfús
son í Felsmúla og var heimili
þeirra mjög rómað af myndar-
sfcap og menningu.
Þeim Þorsteini Tómassyni og
Valgerði Ólafsdóttur, fæddist
sonur 21. nóvember 1881, er var
heitimn Ólafur, og nýlega er lát
inn á öðru ári hins tíunda tugar.
Um Ólaf Þo.'steinsson mátti
segja, að alla sina löngu ævi
dveldi hann í heimahúsum
I Reykjavik. Þar sem hann í
æsku lék sér og gekk í skóla til
náms. Sama sjónarblik af því er
Drottinin hafði skapað i veröld-
inni við Lækinn, var hans ævi-
sýn. Þótt handverk mannanna
eðlilega, settu um sömu
hlluti, nýjan svip á, þá stóðu af
sér reisn hins nýja tíma, hinar
áðurnefmdu byggingar.
Ólafur átti til góðra að telja,
er að framan greinir. Fólk er
var duglegt, mikilhæft, dyggð-
ugt og hjartagott og setti svip
á sitt umhverfi, með sínu ævi-
starfi. Má óefað telja, að svo
væri langa ævi með Ólaf Þor-
steinsson, iæfcni.
Ólafur gekk hinn svonefnda
menntaveg, enda námfús og
hugsandi, snemma og hæg heima
tökin, að ganga yfir Lækinn til
hins mikla húss. Hann lauk stúd
entsprófi 1903 og lækmisprófi
1908 i Reykjavík, en fór síðan
til framhaldsnáms og lagði síð-
an stund á háls-, nef- og eyrna-
lækningar erlendis um tveggja
ára skeið. Er hann kom heimn,
settist hann að sem praktiser-
andi læknir í Reykjavik í sér-
grein sinni og aknennum læfcn-
ingum árið 1910.
Hafði um það er Ólafur fædd
ist, 1881—82, dvalizt í Reykja-
vík Guðni Guðmundsson, lækn-
ir, frá Mýrum í Dýrafirði, er
hafði lagt sig eftir sömiu sér-
grein og Ólafur og var hans
saknað er hann fluttist aifarinn
til Danmerkur.
Ólafur fékk brátt mikla að-
sókn og byggði sér reisulegt
hús á Lækjarkotslóðinni, er enn
stendur og hafði þar heimili sitt
og lækningastofu til dauðadags.
Ólafur var gæddur þeim um-
gengnishæfiJeifcum, er var nauð
syn mönnum í hans stöðu, sam-
fara góðu líkamlegu þreki. Hann
mátti oft vinna myrfcranna á
milli á spítala og læfcningastofu,
oft með fulla biðstofu og halda
siðan í heimUisvitjanir. Hann
átti geðprýði og jafnlyndi í rík
um mæli. Vingjarnlega fram-
komu, var verfcafús og samvizfcu
samur. Og þó að Reykjavík
væri þá fámennari en nú, þá
voru læknarnir færri og bif-
reiðaöldin eigi gengin í garð, á
t
Maðurinn minn,
JAKOB KRISTJANSSON,
246 Mont Gomery Ave, Winnipeg,
andaðist 18. þessa mánaðar. Jarðarförin hefur farið fram.
Fyrir hönd barna okkar
Steina Kristjánsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu, vegna andlát móður
okkar,
KRISTfNAR ÁRNADÓTTUR.
Halldór Ág. Benediktsson,
Benedikt Þ. Benediktsson,
Bolungavik.
Við t þökkum af alhug auðsýnda samúð og vináttu við
andlát og útför.
KRISTINS N. GUÐMUNDSSONAR, Hvassaleiti 28.
Guðrún Þórðardóttir. Ema Kristinsdóttir,
Guðrún Kristinsdóttir, Jóhann Guðmundsson,
Þóra Kristinsdótitr, Árni Ingólfsson,
dótturböm og systkini.
fyrri árum Ólafs sem læknis.
Reiðhjólið var þá fararsfcjótinn,
er læknar þessa bæjar sá-
ust þeysa á, eða leiddu sér við
hönd með tösfcu á. Mátti oft sjá
þá á sMkum ferðum upp Tú«-
götu til Lanidakotsspítalia.
Ólafur var hamingjuroaður í
lifi sínu. Velgenigni ruglaði eigi
ltffsháttum hans, né léttri liund.
Hann var reglumaðuir alla ævi
og átti traust sjúklinga sinna og
vináttu margra þeirra. Hiaut
margar blessunaróskir frá þeim,
enda sýndi hann þeim liika sjálf
ur tryggð og velvild. Ég er einn
í töiu sjúklinga hans, er á öðmi
ári var nærri andaður úr barna
veiki, er Ólafur af glöggskyggni
sá hvað að mér var og drei'f mig
upp i Landakot með skyndi og
gaf mér þau lyf er dugðu mér
til Mfs.
Ólafur var lágur maður vexti,
léttur í hreyfinig’um og hið mesta
snyrtimenni. Hann entist óvenju
vel, allt fram á siðustu ár. Hann
var hiamingjumaður um sína
einkahagi, kvæntist hann 1916,
konu sinni Kriistínu Guðmunds-
dóttur frá Hrauni i Fljótum og
eiga þau þrjá sonu mannvæn-
lega.
Elzti starfandi læfcni.r lands-
íns er nýliátinin. Hann var einn
þeirra er settu svip á bæinn um
áratugi. Hann átti alla ævi stutt
an kirkjuveg að fara. Það svo,
að tónar Dómkirkjunnar bárust
jafním honum til eyrna, hvort
heldur klerkar sungu þar helg
ar tíðir, eða lásu slna kristnu
meðbræður til moldar. Ólafur
leit af heiimaihlaði sínu fóiMð
streyma til og frá kirkjulhúsinu
í gleði og þraut daganna. Starf
læfcnanna gefur þeiim óvenju
mikla innsýn i marinlegit Líf,
sigra þess og falLvaltLeik. Lífs-
trú manona til góðrar baráttu,
þrátt fyrir heilsuLeysi og annað
mótlæti. Góður læknir finnur,
að hann er vígður helgri þjón-
ustu, til hjálpar meðbræðrum
sinum, eriigu síður en prestur-
inn.
Drottinn hefur gefið Ólatfi
larnga ævi, góða og mikla heilsu
til starfa, mörgum til góðs.
Að ævikvöildi gat hann lditið
liðin ár Líða fram. Leiksvið Ms
hans var undarlega líkt og í
upphafi aldarinnar. Mannlegt líí
er í eðli sinu hið saima. Trú
þeirra er klufcfcumar kalla hér
til starfa, eða til að kveðja oss
til æðri heima.
Tónar kirkjufcliufcfcnanna við
Læki.nn hafa nú lokið sínu dán-
arstefi yfir mioLdum Ölafs Þor-
steinssonar, læknis.
Blessuð sé minninig hans.
Pétur Þ. Ingjaldsson,
HöskuLdsstöðuim.
Málfríður Nanna
Jónsdóttir — Minning
Fædd 17. desember 1911.
Dáin 20. okt. 1972.
1 dag er borin til hinztu
hvílu Máltfríður. Nanna Jónsdótt-
ir, að Kleppsvegi 48, Reýkjavik.
Ég finn miig knúða ti'l að minn
astf hennar með nokkrum orðum,
svo miklu hefur hún miðlað mér
á þeim tæpu 40 árum, sem liðin
eru frá því að við kynntumst
fyrst.
Hún var gædd miklium sálar-
styrk og æðruleysi þrátt fyrir
langvinn veikindi og hafði ríkt
umburðarlyndi með öLlum, sem
áttu í einhverjum ertfiðleikum.
Hvað sem á bjátaði hjá oktour
vinafólki hennar Leituðum við
fundar við hana. Hún kunni að
hlusta og leiðbeina. Hún sá í
gegnum sáIiarflarskjurnar og gat
berut okkur á, hvað stundarerf-
iðleikar eru oft í rauninni Létt-
vægir, ef á allt er litið. Hún bar
sál sina aldrei á torg, var dul,
en ætíð okkar óhagganlegi vin-
ur.
Það var mikil hvíld frá önn
d-agsins að heimsækja Nönnu og
Harald, enda voru vinir og
vandamen.n tíðir gestir hjá þeim.
Á heimili þeirra rilrti gestrisn-
in og alúðin, elns og áður á
æsikuheimili hennar á Söndum,
sem var þekkt fyrdr gestrisnii og
höfðingsskap.
Nanna fæddist að Söndum í
Miðfirði 17. des. 1911, dóttir hjón
anna Salóroe Jóhannesdóttur og
Jóns Skúlasonar óðalsbóndia á
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför móður,
teingdamóður og systur,
Þuríði Sigurðardóttur
Becker.
Emmy og OIi Pedersen
Kristín Sigurðardóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda
vináttu við útför föður míns,
Jónasar Guðmundssonar,
Langeyrarvegi 1, Hafnarfirði.
María Jónasdóttir.
Söndum. ,Hún ólst upp í
foreldrahúsum til fullorðiinsára,
eða unz hún giftist eftirlifandi
manni sínum, Haraldi Guð-
mundssyni kaupmanni, í septemb
er 1940. Þau eignuðust tvær
dætur, Jóhönnu Ingibjöngu og
Önnu Jónu, sem báðar Lifa móð-
ur sína.
Nanna átti við langvar-
andi veikindi að stríða, fyrst í
foreldrahúsum á æskuáruim sín-
um, siðan fyrstu hjúskaparáírin,
eftir að hinn skæði mæniusóttar-
faraldur herjaði Húnaþing. Nú
seinni árin stríddi hún við þann
vágest, er varð hennar bana-
mein. En hún bar öll veikindi
sín af þv: æðruleysi, sem sigr-
ast á öLLum erfiðleikuim. Henn-
ar gleði var að miðla öðrum, að
búa manni sínum og dætrum gott
og friðsælt heimili. Hún kapp-
kostaði að valda vinum sín um
og vandafóKki sem minnstum
áhyggjum vegna veikinda sinna,
og bafca hjúkrunarfólfci og að-
- Nýtt rit
Framh. af bls. 11
öðrum um nýtingu Islands, og
fjallar um hveroig landið verði
sem bezt nýtt til Landbúnaðar,
sikógræktar, virkjana, útil'ífs og
fleira.
Vera kann, að næsta rit Land
verndar fjalli um þau efni, sem
þar verða rædd.
Þann 19. nóvember verður
haldinn fulltrúafundur Land-
verndar, og verða þar gefnar
skýrslur um starfsemi samtak-
anna á þessu ári og gerð grein
fyrir framtiðarstefnu þeimra.
Á fundi þessium mun einn
þekktasti náttúruverndarmaður
Noregs, Thorileif Schelderup,
fLytja erindi með kvifcmynd.
Mjög mörg félög eru þegar
orðin aðilar að Landvernd og
má þ.á m. nefna Verzlunarmanna
siambandið, verkamannasamtök,
Kiwanisklúbba og ýmis ffleiri fé
lög. Er samtökunum styricur að
því, að sem flestir ganigi í þau og
stuðli að La-ndvemd og fræðslu-
störfum varðandi náttúruverad
alla.
Landvemd er i húsi við Skóla
vörðustíg 25, sem er eign Skóg-
ræktarsj óðs Húnavatmssýslu.
1 stjórn Landverodar eru
auk Hákonar G'uðmun’dsisoniar og
Hauks Hafstað, Ingvi Þorsteins-
son, Jónas Jónsson, Þorleifur
Einarsson, Kari Eiríksson og
Kristján Oddsson.
Rit Landvemdar eru fáanleg
hjá; Samtöku«um og Náttúru
ve r ndars armt öfcum Norðurlands
og Austurlands, og aufc þess í
bókaverzTunum Lárusar Btöndal,
standendum sem minnsta fyrir-
höfn, unz yfir lauk.
Nanna miín, ég þafcka þér sam
fylgdina, og allt það sem ég hef
mátt af þér læra á undanföm-
um árum. Ég votta manni þimum,
dætrum, dótturbörnum, aLdraðri
móður og öllu þínu venzliafólki
samúð mína.
Gyða Þorsteinsdóttir.
Stefáns Stefánissoniar, Máls og
Menningar og Aimenna bóbafé
lagsins. Ritið Mengun hefur eiran
ig fengizt hjá Bókaverzlun Isa-
foldar.
Reynt hefur verið að stílla
verði mjög í hóf, svo að sem
flestir megi lesa það.