Morgunblaðið - 28.10.1972, Blaðsíða 11
MORGUMBLAÐIÐ, LAUGARÐAGUR 28. OKTÓBER 1972
Ásgeir Ólafsson
dyralæknir sjötugur
SVO einkennileg.a vildi til, aS
fyrstu kynni okkar urðu í sam-
bandi við hesta. Það urðu ferða-
lög og fleiri hestar, ótal ferðalög.
Manhimuim kynnist maður hvergi
betur en einmitt á ferðalögum. í
hverju slíku koma mismiunandi
atvik fyrir sem reyna manninn
og sýna hinn sanna mann.
Þegar við vorum margir sam-
an, var aiuðvitað klifað á mörgu
og áningarstaðimir að sjálf-
sögðiu oft valdir þar sem var
„bunulækur blár og tær‘‘, því þú
hafðir orð á þvi að menn ætbu,
undir slifcuim kringumstæðum,
að vera „miklir og prúðir og
mjaðarglaðir hinn vorlanga dag“.
Og svo var látni viniurinn okkar
svo oft með okfcur og hann for-
taldi okkur á sinn hátt, að gott
væri að fá sér svona fimmtán
grömm og að morgunsins hífopp
væri mikil sálarbót. Svo bauð
hann bændum og búaliði sem á
vegi okkar varð «tpp á „orma-
lyf“ og þá fannst ökkur oft gam-
an að virða fyrir okkur þá for-
undrun sem lýsti sér i ándliti við-
komandi manns.
Seint miun ég gleyma „spítala-
túmuim“ mínum þegar ég sendi
þér SOS og þú komst og bjargað
ir fyrirtækinu. Síðan fórum við
tveir einir með alla hestana og
höfðum makasikipti við Guð-
miund í Skarði. „Þá brosti við
mér sumarsól.“
Eða' þegar við leituð'um hest-
anna sem lengst í Borgargirðing-
unni. Þegar við svo loksina koan,-
um að Grímisstöðum var oktour
strax borinn matur og þá sagði
Hallgríimiur heitinn móðurbróðir
minn brosandi, er hann sá matar-
tiltektir olkkar: „Ég sé að bless-
uðium prestinum smakkast skyr-
ið.“ Ég held að ég hafi aldrei á
ævinni orðið eins svangur. —
Svo slepptum við bannsettum
Valb j arnarvallaf lóanum.
Ég hefi rifjað upp örfáar end-
unminningar frá ferðalö'g'um okk-
ar, aðeins minnzt á ferðalög. En
hvað er mannMfið annað en stöð-
uigt ferðalag? Og þá minnist ég
enn á hann látna vin okkar sem
sagði svo oft: „Ja, hvað.er mann-
Hfið? Hvað býr á bak við hin
hvítu fjöll?“
Ekki má ég ljúka þessium
þankabrotum mínum án þess að
þafcka þér fyrir hve oft þú lán-
aðir mér hann Neista. Það var
unun að sitja þann hest.
Það var fyrir löngu síðan í eln-
hverjiu ferðalaginu, að þú sagðir
við mig: „Ég skal segja þér það
Friðrik, að Guðrún kona mdn er
góð og mikil kona.“ Mér hefiur
alltaf þótt vænt um þessa yfir-
lýsinigu og ég gleymi henni seint.
Og mitt í þessurn þönkum
ertu orðinn sjötuigur. Þarna sjá-
uim við gleggst hve börnin okk-
ar eldaist!
Því miður ertu svo langt frá
mér, að ég næ ekki til þín, en i
anda þrýsti ég hönd þína, þakka
þér fyrir samfylgdina á okkar
lífsins ferðalagi og óska þér svo
hjartanlega til hamingju með
afmælið og hana Guðrúmu þína.
Svo bið ég alit sem er gott og
fagurt að faðma ykkur bæði ævi-
langt.
Ég hlakka til að sjá framan I
þig þegar þú kemur næst í höf-
uiðstaðinn.
Friðrik Dungal.
Að komast undir skelina
Rabbad við Ágúst Petersen, listmálara
ÁGÚST Petersen heldur máli-
verkasýningu í Bogasalnum
þessa dagana og sýnir þar 30
verk. Ágúst er fæddur óg upp
alinn I Vestmannaeyjum og
hann fékk unguir áhuga á að
fást við liti og kveðst hafa
málað frá unglingsaldri. Hann
var I Myndlistarskólanum í
fjögur ár, hjá Þorvaldi Skúla-
syni og námsferðir til Eng-
lands og Frakklands fór hann
árið 1955. Nú í ár fékk hann
sex mánaða starfslaun og hef-
ur unnið ötuHega þann tíma.
Á sýningu hans eru bæði
landslagsmyndir og portrett
og við spurðuim Ágúst, hvort
honum fyndist erfiðara að
mála.
— Ég læt það ósagt. Eðlis-
miunurinn á að mála portrett
og landslag er í sjálfu sér eng
inn. í portrettinu læt ég mér
ekki nægja einhvers konar
yfirborðslíkingiu af fyrirmynd
inni. Ég vil reyna að kafa
dýpra og komast undir skel-
ina, reyna að laða fram það
sem virðist rífcjandi i persónu
iieikanuim. En þó á þann hátt
að ekki sé uim að villast þefcn
sem til þ&kkir hver fyrirmynd
in er. Sama má segja um
landslag. Þar reynir maður
það sama.
— Álítur þú, að málaralist
hafi þróazt jákvætt á síðustu
áratuig'um?
— Já, sérstakl'ega þegar til-
lit er teikið til þess f jölda, sem
málar og sýnir. En þá er líka
hætt við að talsvert rusl fljóti
með.
— Hvaða höfuðkosti eða eig
indum þarf gott málverk að
búa yfir?
— Ég tel þrennt skipta höf-
uðmáli. Einfaldleika, látleysi
og innlifun. Allt hitt eru svo
mieiri og minni afleiðingar af
þesisiu þrennu.
— Hvaða afsitöðu hefur þú
til yngstu málaranna og þess,
sam þeir eru að fást við?
— Sumt líkar mér vel og
finnst lofa góðu, annað miður,
eins og gengur og jfcerist. Mér
lí'ka vel þessar fjölbreytilegu
og oft djörfu og frjálsu til-
raunir — eða öllu heldur til-
raunir í tilraunum — sem
yngstu málararnir tiðka
mrklu meira nú en áður. Það
er jákvætt, að minnsta kosti
meðan þeir eru að finna sjálf-
an sig. Enda er það rökrétt af-
l'eiðing af breyttu viðhorfi til
lífs og lista. Ég veit ekki nema
Ein mynda Ágústs á sýningu hans.
Ágúst Petersen
ég meigi koma því að hér, að
félagsskapur er listamönnum
auðvitað nauðsyn og ekki síð-
ur þeim ynigstu. En aldrei má
gleyma, að engum er jafn
nauðsynlegt að geta verið
efcin með sjálfum sér og lista-
manni. Svo dögum og vikum
skiptir, eigi árangur að nást.
Þorsteinn Hannesson:
Skozka óperan
GESTAKOMUM linnir elíki hjá
Þjóðleikhúsinu. Varla eru hin-
ir ágætu rússnesfcu dansarar
farnir úr landi, þegar annar
flofcfcur er fcominn, sem ekki er
síður velkominn, 60 manna flofck
ur Skoztou óperunnar.
Þegar Skozka óperan kom hér
fyrir tveimur árum, sendi ég
henmi, áður en hún kom, litla
kveðju í Mongunblaðinu, og lang
ar mig til þess að gera hið sama
nú.
Þessi heimsókn Skozku óper-
unnar er að sjálfeögðu ölkim leik
Gaman-
leikur
á Akureyri
Akureyri, 27. okt.
í GÆRKVÖLDI frumsýndi Leik
félag Akureyrar gamamleikinn
Stundum bannað og stundium
ekki eftir Arnold og Bach með
forleik eftir Jón Hjartarson. —
LeikHtið er þýtt af Emil Thorodd
sen. Hlutverk eru um 20 og leik
stjóri Guðrún Ásmundsdóttir.
HúsfyilSir var og leíknum vel
tekið. — Stefán.
hús- og tónlistarunnendum mjög
kærkomin. En fyrir mi'g persónu
lega hefir hún sérstaka þýðingu,
því að eftir að hafa hér á árun-
um tekið þátt í brezku óperu-
lifi, fagna ég öllum sem við
brezka óperu starfa sem bræðr-
um. Það vill líka svo til, að I
þessum hópi sem kemur eru
menn sem hafa verið einkavin-
ir mínir í áratuigi.
Við fyrri feomu sína hingað
flutti Skozka óperan tvær af
óperum Benjamins Brittens og
ég held að mér sé óhætt að fulíl-
yrða að þeim sem voru svo heppn
ir að fara að hlusta á óperurn-
ar hafi orðið það ógleymanlegt.
Nú fáiœn við að heyra þriðju
Britten óperuna, „A Midsummer
night’s Drfeam“ eða „Drauimur
á Jónsmessunótt" eins og það
mun heita á íslenzku. Sýningarn-
ar verða aðeins fjórair og Guð
má vita, ekki veit ég það, hve-
nær við fáum aftur að heyra
óperu í Þjóðleikhúsimu.
í erlendum blöðum hefi ég les-
ið dóma um þessa uppfærslu
Skozku óperunnar á „Midsumm-
emight’s Dream“ og eru þeir all
ir á einn veg, sem sé, að þarna
hafi eins vel tekizt til og ævin-
lega hafi gerzt þegar Stoozka
óperan færist í fang verkefni
sem ílestir töldu að húm myndi
ekki ráða við.
Nýlega hefir verið gefin út
bók sem nefniist „The fimst ten
years“ og fjallar um fyrstu 10
ár Skozku óperunnar. Að lesa
þessa bók er eins og að lesa
ævintýri. Það er allit að þvt ó-
skiljanlegt hvað þeim hugsjóna-
mönnum sem Skozku óperunni
stjórna hefir tekizt að gera á 10
Mostovu, 24. okt., AP, NTB.
LOKIÐ er í Moskvu viðræðum
utanríkisráðherra Japans, Masay
oshi Ohira, og sovézkra ráða-
manna. Er haft eftir góðnm lieim
ildum, að Ohira hafi verið held-
ur ánægður með árangur þeirra,
að þvi undanskildu, að hann
fékk «ngar undirtektir við til-
kaili Japams til f jögurra smá-
eyja japanskra, seon Sovétmenn
hertóku í hejmsstyrjöldinni síð-
ari.
Ohira ræddi fyrst við Andrei
Gromýko, utanríkisráðherra,
sem vísaði kröfu Japana afdrátt-
ariaust á bug, en síðan við Alex-
ei Kosygin, forsætisráðherra,
árum. Nú kemur þetta ævimtýri
til Islands, og mér finnst ég ekki
geta betur gert en að hvetja alla
til þess að reyna að taka þátt í
því.
Ég hefi þessi orð svo ekki
fleiri, en enda á sama rátt og
ég gerðif yrir tveimur árum:
„Það eru ljúfir vindar sem bena
Stoozku óperuna hér að strönd-
um. Veri hún veltkomin."
Sovétstjómarinnar í diplómat-
ískt orðskrúð. Hann hafði meðal
anmars sagt, að Sovétmenm ættu
ekki í neinum landamæraþræt-
um við Bandaríkin. Hefðu sam-
skiptin við þau farið batnandi
áin þess að nofckrum eftirstríðs-
landamærum væri breytt. Bonn-
stjórnin, sagði hann ennfremur,
að viðurkenndi nú orðið breyt-
ingar á landamærum Evrópu.
Er sagt, að Ohira hafi tekið orð
Kosygins svo, að Sovétmenn
teldu ekki nauðsynlegt að láta
eyjamar af hendi til þess að
koma á góðum tengslum yið
Japan.
Ohira hélt heimlciðis í kvöld.
Sovétetjómin
sinnir engu
kröfu Japana