Morgunblaðið - 29.10.1972, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 1972
Feiknja brim raskaði Eiðinu í Vfvstmarinaí-yjiim fyrir skömmu og kastiaði brimið hcilii björgunum til og frá. í fjarska á hægri myndinni er Klifið.
V estmannaey j ar:
Brimskeflur
á skerinu
MEÐFYLGJANDI myndir tók
ljósmyndari Morgunblaðsins I
Eyjum, Sigurgeir, i brimveðrinu
mdkla fyrir noikkrum dögum
þegar vestanáttin rauk upp á
sama tíma og stórstraumsflóð
var. Myndimar eru frá Eiðinu,
Þrælaeiði, í Vestmannaeyjum,
en Eiðið ver höfnina fyrir norðan
sjóum og norðvestanbrimd. Á
þriggja dálka myndinni til hlið-
ar sést 6—8 metra brimhnefi
bögglast upp áður en hann skell-
ur á Eiðinu, 1 fjarska sést á
Heimaklett.
Hægra megin á 5 dálka mynd-
inni sést feiiknastór alda skella
á Eiðiinu, en bílarnir á fjöru-
kambinuim sýna hvað brimskefl-
urnar eru stórar og á myndinni
til vinstri hefur aldan fallið og
í fallinu rífur hún með sér grjót
úr varnargarðinum og skolast
síðan inn í sjálfa Vestmanna-
eyjahöfn.
tí—8 metra há brimskefla stey pist á ströndina við Heimaklett.
Núverandi stjórn elliheimilisins. F.v.: Þórir Baidvinsson, Jón
Gunnlaugsson, Gisli Signrbjörnsson, Óttar Halldórsson og
Ólafur Jónsson. Á myndina vantar Ólai' Ólafsson kristniboða.
Elliheimilið
Grund
í hálfa öld
ELLIHEIIVHLIÐ Grund á
fimmtíu ára starfsafmæli í
dag, sunnudaginn 29. október.
Fjölgun vistmanna frá því
heimilið var stofnað til dags-
ins í dag, en þeir eru 524, að
vistmönnum í Hveragerði
meðtöldum, nemur þá 406
manns.
Á fundi með blaðamönnum
skýrði forstjóri Elllheimilis-
ins Grundar, Gísli Sigurbjörns
son, frá þessu og sagði hann
þá ennfremiur:
— Frá ríkinu höfum við
ekki fengið eyrisstyrk til
rekstursins, en Reykjavíkur-
borg hefur veitt okkur 2 5
milljónir í góðuim krónum í
byggingastyrk, auk árlegra
framlaga til rekstrar, sem af-
þökkuð voru fyrir 2 árum.
Mest er þörfin á plássi fyrir
fólk, sem orðið er veikt, og
því væri það auðveld leið að
byggja tiltöJUiÍega ódýrar
byggingar í sambandi við
sjúkrahúsin fyrir aldraða
langlegusjúklinga, eins og
gert er t.d. i Danmörku (iang-
tidsmedicin), í stað þess að
láta fólkið taka upp plássin á
beinum sjúkradeildum spít-
alanna.
Það er svo undarlegt, að
allir vilja eldast, en enginn
verða gamall, og því er eins
og allir veigri sér við að
hyggja nokkuð að málefnum
eldra fólksins, fyrr en allt er
komið í algert öngþveiti. Þá
er komið og beðið um pláss,
sem eðlilega er erfitt að út-
vega.
Það er undarlegt, að allar
mögulegar stofnanir eiga sin
sumardvalarheimili, suimarbú-
staði og félagsheimili, en eng-
inn elliheimili, eða sjóði til
þeirra, ekki einu sinni félög
eins og BSRB, verkalýðssam-
tökin eða frimúrarar hvað þá
átthagafélög eða kirkjufélög.
Væri þó vert að taka það til
athuigunar.
Öryggi í ellinni er eitt það
bezta, sem hægt er að fá, og
það að þurfa ekki að kvíða ell
inni er góðra gjalda vert.
Umhyggja fyrir ellinni og
fyrirbygiging ellisjúkdóma og
hrörnuhar er tvímælalaust
það sem æskilegast er, og get-
ur skapað fól'ki lengra líf, og
bsr að hafa slíkt hugfast.
Gísli kvað ennfremur hjúkr
unarkvennaskort vera tilfinn-
anlegan, og ef ljósmæður
hefðu ekki blaupið undir
bagga, hefðu elliheimilisimenn
verið í algeruim vandræðum
og jafnvel þurft að loka al-
gerlega hjá sér.
Sagði hann, og að hjúkrun-
arheimili fyrir aldrað fólk
hef'ði verið reist á Grensás-
svæðinu, en ekki hefði það
verið starfrækt.
Elliheimilið Grund fær 200
krónum minna í dag-gjöld á
mann en Hrafnista, sagði enn
ennfremur, en starfar samt.
Okkur hafa sagt erlendir
aðilar, sem séð hafa Grund
og Ásbyrgi og Ás í Hvera-
gerði, að við séum að gera hið
ómögulega í elliheimilamál-
um, oig er það gleðiefini og
uimbun, en því fremiur væri
æskilegt að áhugi fólks fyrir
þessuim efnum mætti vakna á
þessum tímamótum til að
hrinda í framkvæmd því stór
átaki, sem vinna þarf til að
geta gert sómasamlega í þess-
uim efmuim , fyrir borgarana,
sem unnið hafa langan og erf-
iðan vinnudag.
Samverjinn, liknarfélag í
Reykjavík stofnaði til skemmt
unar fyrir aldrað fólk sumar-
ið 1921, og hélf því áfram um
árabil. Árið eftir varð kr.
541 gróði af skemmtuninni,
sem lagður var til hliðar „sem
sitofnfé handa elliheimili, sem
vonandi verður einhvern
tírna stofnað".
Jón Jónsson beykir bauíðst
þá til að gefa kr. 1500 og safna
fé hjá bæjarbúuim, ef stjórn
Samverjans vildi byrja heim-
ilið þá um hauistið. Þetta lof-
orð fékk hann og hófst handa
og safnaði háifu 9. þúsiundi þá
uim haiustið. Nýl'egt steinhús,
sem nú er Vesturborg, barna-
helmili, var þá keypt fyrir kr.
35.000, og gert við það fyrir
kr. 10.000. Það var vígt 29.
október 1922, að innfliuttum
tveimur fyrstu vistmönmun-
um, en rúm var fyrir 24.
Stofnendur voru séra Sigur-
björn Á. Gísla.son, Haraldur
Sigurðisson verzliunarmaðiur,
Páll Jónsson verzlunarmaður,
Flosi Sig'urðsson trésmíða-
meistari og Július Árnason
kauipmaður. Haraldur var for
stjóri heimilisins 1930—’34,
en Gísli Signrbjörnsson síðan.
Byggingarleyfi var veitt fyr
ir hið nýja elliheimili (Grund)
1928, en það var fullgert árið
1930. Starfsmannahúsið var
reist 1952 (Minni Grund), en
starfsemin í Hveragerði hófst
árið 1952.
Um 250 manns starfa við
bæði heimilin, og hafa margir
starfað mörg ár þar, þar á
meðal læknar stofnunarinnar.