Morgunblaðið - 16.12.1972, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. DESEMBER 1972
Rúnar Gunnarsson
í Fæddur 10. marz 1948.
I Dáinn 5. desember 1972.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfr e<t sarna,
en orðstír,
deyr aldregi,
Hvem es sér góðan getr.
J Ég minnist Rúnars Gunnars-
sonar vinair míns með hlýjum
hug. Rúnar var mikið prúð-
rnenni og yndislegur, tryggur
vknur minn. En undanfarin veik
indi hans leiddu til þess að hann
dó. Mikill hæfileikaimaður var
Iiúnar og hafði hann yndd af að
samja tóniist og máia myndir.
AHt fannst mér leika í hönd-
unuim á honuon, þvi g<uð gaf hon
um mikla listagáfu. Ég man allt-
af þegiaæ Rúnar var að sýna mér
myndir sem voru eftir hann sjálf
an og sagði kanmski: „Gettu
hver málaði þessa mynd.“
Oft sat hann með gítarinn
sinn og spilaði á hanm og aldrei
fékk nokkur leið á því að hluista
á hamn. Móðir hans sáJiuga sem
einnig hafði verið mjög rmisik-
ölisk, kenndi Rúnari sin fyrstu
slög á gítar sem seinina rneir hóf
Rúnar hærra og hajrra í tón-
listarheimánium. Hann hafði yndi
af klassískri tónlist og dáði Beet-
hoven.
Rúnar var somur hjónanna
Þórunnair Eiðsdóttur og Gunn-
ars Magnússon'ar og var elztur
af þrem systkinuim. Ég votta
þeiim mína dýpstu samúð og bið
guð að veita þeim styrk.
Elsku Rúnar minn, nú ertu horf
inn mér sjónum, en í huga mér
munt þú aíltaf llfa Einn góðan
veðurdag mnn ég einnig hverfa
héðan og þá hittumist við á ný.
Ég veit að þér líður vel núna
og miinninig þ*n mun aliltaf lifa.
Vertu sæll elsku vinur rnánn
og ég bið guð að blessa þig.
í hiimmanna hásal limdin er tær,
Sigríður Ólafsdóttir
Faedd 27. janúar 1937.
Dáin 5. desember 1972.
Hvers vegna?
Þessa spurningu heyrum við
oft, og einmitt núna spyr ég,
hvers vegna var allt þetta lagt
á hama Sirrý?
Hún missti föður sinn, Ólaf
Þorbergsson, þegar hún var um
tvítugt, og var það henni mik-
ill missir, því þau voru sérstak
lega saimrýnd.
Og síðan veikindin. Ung mann-
eskja, sem elskar að fá að lifa,
og kunni að meta það að vera
ung og frísk. Ferðaðist mikið,
stundaði íþróttir, var i fimleika-
flokki Ármanns í mörg ár, fór
utan í sýningarferð með flokkn
um. En allt í einu er lokað fyrir
allt slíkt. Hún verður fyrir löm-
un, og það oftar en einu sinni.
Hún náði sér svo að segja
alveg, eftir fyrsta tilfellið, en
tæplegá tveimur árum síðar
gerist alveg það sama. En þrátt
fyrir veikindi sín, átti hún 2
myndsrfeg böm, Ömnu, sem nú
er 9 ára og Jón Óla 7 ára. Má
af þessu sjá dugnað hennar og
ákveðni, að fæða þau bæði eðli
lega. Börnin voru henni mikið,
en þungbært hlýtur það að hafa
verið fyrir hana að geta ekki
anmazt þau sjálf, jafm mikið
yndi og hún hafði af börnum.
En þá komu til, eigirumaðmr
hennar Jóhannes Þór Jónsson
og móðir hennar Anna Pálsdótt
ir, að ógleymdri systur henn-
ar, Dagný, sem öll lögðust á
eitt, að gera henni lífið léttara.
Þau hjónin áttu fallegt heim-
ili, á neðri hæð í húsi móður
hennar, að Öldugötu 47, og auð-
veldaði það allt mjög, að búa í
sáma húsi og hún.
1 tæplega 9 ár, áitti hún við
veikindi sírt-rjð stríða. Var lang
tímum á sjúfcrahúsum, einnig
dvaldi hún á Reykjalundi og á
Heilsuhæli N.C.F.I. Hveragerði,
en var þó oft heirna á milli,
enda var hugurinm allur hjá
börnunum og fjölskyldunni.
En aldrei heyrði maður frá
henmi æðruorð, hún var alltaf
svo kát og síbrosandi, reyndi
alla tíð að gera sem minnst úr
veikindum sínum. Þannig var
hún, gleymdi sjálfri sér, til að
aðstoða eða hjálpa öðrum.
Enda eignaðist hún miarga vini
og kunningja, því þó að lítið
færi fyrir henni, laðaðist fólk
mjög að henni.
* Elsku Sirrý mín, það streyma
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
ODDUR BJÖRNSSCHVb
l.augavegi 130,
andaðist í sjúkradeiid Hrafnistu 14. desember 1972.
Bimai Oddsdóttir,
Kristján Oddsson, Kristborg Benediktsdóttir,
Andrea Oddsdóttir, Tryggvi Arason,
Katrín Oddsdóttir, Eirikur Ásgeirsson.
t
Útför móður okkar,
SIGRiÐAR BACKMANN JÓNSDÓTTUR,
sem andaðist 9. þ. m„ fer fram frá Fossvogskirkju, mánudag-
■rn 18. desember klukkan 13.30.
Lilja Hafliðadóttir,
Egill B. Hafliðason,
Halldór Hafliðason.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför
ELÍNBORGAR JÓNSDÓTTUR
frá Bjargi, Ólafsvík.
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarfóiki Sól-
vangs.
Jón Magnússon og synir.
Minning:
Gísli Hannesson
helispenira lífsims er liðim.
Á sólfögrum strömdum virnur
vor kæir,
sjá, ödlast þú eiilifðarfriðimn.
Þín vinkona
Drífa.
að mér minningarnar frá liðn-
um tímum, þegar allt lék í lyndi.
Því margar áttum við ánægju-
og samverustundirnar.
En minninguna um þig á ég,
hún lifir, þó að þú sért nú horf-
im héðan.
Ég þakka þér fyrir allt.
Ég er hreykin yfir skyldleika
okkar og vináttu.
Það skyldi enginn kvarta sem
heilsuna hefur.
Eiginimammi, bömuim, móður og
systur votta ég mina dýpstu sam
samúð.
Hvíldu í friði.
Inglbjörg Steindórsdóttir.
Minning:
Lauíey
Þegar ég lít til baka til þedinra
ára, sem ég dvaldist á Siflufirði,
er margs góðs -að mimn'ast. Eimk-
um á ég góðar mijmminigar um
margra ágæta saimiferðanmenn,
sem ég mætti þair. Ein í þf«sum
hópi vair Laufey Guðnadótilr,
handtak heomar var traust og
spor henmar á vegferð lífsins
óvenju öruggt stigim.
Laufey var frá fyrstu árum
okkar á Siglufirði eimlægur
heimiiisvimuir, enda var hún ná-
skyld komu minmi og þekktum
við hana iítillega áður en við
fluttumst til bæjarims. Em ekki
vonu námari kynni af henmi siSirL
ölluim sem vel kynntnxst henni
hlaut að vera ijóst að þar vai’
ágætis kona á ferð.
I -aufey var af góðu bergi brot
in, komin af skag-firzkum bænda
ættum. Hön var feedd 14. ágúst
árið 1894 að trafelli í Lýtimgs-
staðahreppi, dóttir hjónanna
Guðmia Guðmasonar og Liilju,
Jómsdóttur. Um fjöilda ára var
Laufey búsett á SigHifirði. Þar
bjó húm með föstursyni símum
°fí frænda Ragmari Kristjáms-
syni. Var hún honuim sem hin
bezta móðir og- bjó þeirn hlýtt og
vistlegt heimili i Iitíu húsi við
Lindargötu þar í bæ. Þar var
hvorki hátt tU lofte né vítt til
veggja, svo að irtargir á kröf-
unmar öid hefðu viljað niður
rífe og byggja rrýtt, stærra og
giæstara. Err þarma inni, í liitia
húsinu, serni' mumar var ekki
nerma tvö til þrjú lítiil herbergi,
var eiinkar vistiegt og hekniilis-
4-
I
Hugheilar þakkir til ailra
þeirra, sem sýndu hiýhug og
samúð við andlát og jarðar-
för
Kristrúnar S.
FriSbjörnsdóttur,
Efstakoti, Dahik.
Biirn, tengdabörn
og barnabörn.
í dag verður til moldar bor-
inn tengdafaðir minn, Gísli
Hannesson, sem lézt 7. desember
s.l. að Reykjalundi.
Hann var fæddur að Litla-
Hálsi í Grafningi 11. marz 1917.
Gísli var kennari að mennt og
kenndi um langt skeið í Reykja-
vík. Fyrir nokkrum árum lét
hann af kennslu og hóf búskap
af miklum dugnaði og þraut-
seigju að Auðsholti i Ölfusi.
Hann var giftur eftirlifandi
konu sinni Guðbjörgu Runólfs-
dóttur og eignuðust þau alls 8
börn, sem flest eru uppkomin.
Þau eru: Magnús, trésmiður, sem
stundar nú bústörf í Auðsholti
ásamt konu sinni Karlinnu Sig-
mundsdóttur, María húsmóð-
ir í Reykjavík, gift Jóhanni
Birgi Sigurðssyni, Hannes sem
stundar háskólanám, giftur und-
irritaðri, Margrét fóstra í Rvik.
heitbundin Guðmundi K. Guð-
jónssyni, Kristín ógift, Steinunn
húsmóðir í Hveragerði gift Unn-
steini Eggertssyni, Runólfur og
Sæmundur, sem búa enn heima
hjá sér.
Ég hafði aðeins þekkt Gísla i
eitt ár, þegar hann veiktist vor-
ið 1969. Kynni okkar urðu þvi
fremur stutt og ónáin, þar sem
hann átti við erfiðan sjúkdóm
að stríða og varð aldrei heill
heilsu. Mig langar fyrst og
fremst til að minnast hans sem
afa bama okkar, sem fæddust
öll eftir að hann veiktist. Hann
bar mikla umhyggju fyrir öllum
barnabörnum sinum og kom það
skýrt fram er hann var samvist
um við þau. Gísli gladdist ávallt
við að sjá barnabörnin, sem hann
hafði miklar mætur á. Það var
eins og þau vörpuðu nýju ljósi
á tilveru hans í veikindum þeim,
sem að lokum leiddu til andláts
hans. Þótt yngri börn okk-
ar hafi ekki þekkt afa sinn, vissi
elzta dóttir okkar Heiða hver
Gísli afi var og hún hlakkaði
alltaf til að heimsækja hann.
Henni var það fullkomlega
meðvitað, að Gisli aíi var veik-
ur. Ég minnist tengdaföður míns
þakklátum huga fyrir þann
stuðning, sem hann hefur veitt
okkur öllum.
Edda Agnarsdóttir.
Guðnadótti
legt, þar var að finna anda frið
ar og eindrægni, eifcthvað af
þeiim anda sem saimtíð okkar
heör rpisst, en þráir ef til vill
ómieðvitað að eiginast. Xnini á
heimiliiniu hetwj'ar var margar
'góðair bækur að fiirma. Áreiðan-
lega hefir Laufey yerið bók-
hneigð, enda gi-eind koha og vel
að sér um margt.
Skamm't frá heimili Ragrirvrs,
og Laufeyjar rís Siiglufjarðar-
kirkja, fö-gur og tiginarleg.
Þangað áttu þau mæðgiin fjöl-
mörg spor. Óhætt er að segja,
að ekki fóru margar guðsþjón-
ustur fram í kirkjurani a.fn.k.
e/kki þaran tíimia, seim ég var
prestur þcir, að þau vasru ekki
viðstödd. Sætið þeirra vaT skip-
að, hvernig seim á stóð.
Það er ef tiH vill ekkd hægt
að meta mainragildið eftir kirkju
ferðum, en óneiitainlega vekur
það hlýju í sálu pirestsiins að
finna, að þeiir eru ti'l sem aílltiaf
heyra hljóm kirkjukiluikknainna
og koma, og ég er samnfærður
um, að það verður viðkomrxiandi
einstaklimiguim til ómetamlegrar
blessunar. Helgidögum kirtkju-
ársims hefir stundum verið líkt
við perlur á festi. Sá einn seim
rækir kirkju sína hlýtur perl-
uraa, bezt er að eraga perlu
Framhald & bls. 30.
, SVAR MITT
EFTJR B?LLY GRAHAM
EG er imgmr maður, og mig fýsir að vita, hvernig ég get
fengið meiira xifc úr lífinu. Getið þér gefið mér nokkurt
ráð?
ÉG ætla að gefa yður það ráð, sem mér var gefið fyrir
mörgum árum. í>að er úr gamalli bók, sem er kölluð
Biblía: „Veldu lífið . . . með því að elska Drottin og
hlýða raustu hans . . . undir því er líf þitt komið og
langgaeður aldur þinn“ (5. Mós. 30, 19—20).
Það er til lífgandi afl í heiminum. Ef þér látið ein-
hverjar venjur og siði ná tökum á lífi yðar, svo að
þér verðið viðskila við Guð, hið lífgandi afl, þá
verður lífið dimmt. Þetta er ástæðan til þess, að fólk
þjáist af lífsleiða, áhyggjum og alls konar eymd. Það
er ekki í tengslum við Guð.
Jafnvel læknar eru að ráðleggja fólki að sækja
kirkju, því að þeir gera sér ljóst, að það þarfniast
fremur að finna þennan lífgandi kraft en háma í sig
pillur. Sálfræðingurinn Carl Jung setti fyrstur fram
þá kenningu, að trú væri undirstaða sálarlegrar heilsu.
Veljið lífið! Takið ákvörðun um að lifa Guði og lifa
með honum. Kristur sagði: „Ég er kominn til þess að
þeir hafi líf og hafi nægtir.“