Alþýðublaðið - 08.08.1958, Blaðsíða 4

4
Alþýðublaðið
Föstudagur 8. ágúst 1958,
Viðtal við uhgan listmálará:
„ÞAÐ ER einmitt svona b’f-
fcjól, sem mig hefur alltaf lang
að til að reyna“, varð Salvador
Dali fyrst að orði. Og hann lét
ekki vl'ð það sitja, en steig á
bak bifhjóli Steinþórs og ók
•allgreitt nokkurn spöl. Þegar
liann kom til baka kvað hann
"bifhjól þetta skemmt Jegasta
farartæki, bauð þeim félögum
til stofu og sátu þeir þar um
Jhríð í góðum fagnaði.
Salvador Dali er óþarft að
kynna. Hann er sennllega um-
■deildast; —• og um leið fræg-
asti — núlifandi listmálarl; ber
á myndum hans yfirleitt mest
á eyrum, andlitslausum, svo og
vekjaraklukkum og kveðst
hann verka á undirmeðvitund
inanna með þessum listaverk-
um. Ekki er honum þó nóg að
mála öðru vísi en aðrir, heldur
hagar hann sér óvénjulega um
flest — og er heimsfrægur
fyrir hvort tveggja. Hinn Dst-
málarinn, Steinþór Sigurðsson
eigandi bifhjó'ls’ns, er ekk-i
eins kunnur — enn sem komið
er. Hann ei' 25 ára að aldri,
fæddur í Stykkishólmi en flutt
ist seytján ára til Reykjavíkur,
var einn vetur í Kennaraskói-
anum, annan í Handíðaskólan-
um, loks fjögur ár í Svíþjóð,
þar sem hann lauk námi í hin
um mikla listiðnaðarskóla' •—
Konstfackskolen, •—- sem er víð
kunn stofnun. Að því námi
loknu hélt Steiiiþór til Frakk-
lands og keypti sér bifhjól.
Á bifhjótí þessu ferðaðist
hann síðan víða um Mið-
Evrópu og lét hverjum degi
nægja sína þjáningu. Um hríð
settist hann að í listaháskóla
nokkrum á Spáni, í grennd við
Barcelona; hét sú stofnun
„Escuela Superior De Bellas
Artos De San Jorge“, og má
vera merk stofnun, sem ekki
kafnar undir svo löngu nafni.
Ekki kveðst Steinþór vera í
vafa um að stofnunin sé merk,
en gamaldags þótti honum öll
kennsla þar, og ekki hélzt
hann þar lengi við.
Eftir ferðalög um Sþán, þver
an og endilangan, settist Stein.
þór að í smJáþorpi hjá Malaga,
hé’lt þar kyrru fyrir og málaði
í átta mánuði. Torremolinos er
.merkilegt þorp um margt.
Þangað sóttu erlendir málarar
og listamenn fyrr á árum og
gerðu það svo frægt fyrir nátt-
úrufegurð, að það varð fjölsótt
af ferðamönnum, svo íbúatalan
margfaldast suma mánuðina.
Og loks er það, að einn fræg-
asti málari, — Picasso, — er
i þar borinn og barnfæddur, og
hefur arfieitt héraðið að öilum
I Istaverkum sínum, þeim er
verða í eign hans er hann fell-
ur frá. En ekki kveður Stein-
þór þar um auðugan garð að
gresja nú hvað myndir eftír
þann umdeilda meJstara snert-
ir, — aðeins eitt málverk í
safnsal og leirskjöldur lítill á
vegg í tónlistasal þorpsi’ns, en
þann skjöld mun Picasso hafa
gert ungur. í þorpi þessu þótti
Steinþóri gott að vera. Þrátt
fyriir hinn mikla ferðamanna-
straum eru þorpsbúar furðulítt
snortnir af erlendum áhrifum.
Spænsk alþýðumenning stend-
ur á gömlum merg, þjóðin er
stolt og íhaldsöm, ekki hvað
Steinþóv á biíhjólinu.
V£TT¥A#6tfít 9A6SMS
NÓVEMBEIiVEÐUR í byrjun
ágústmánaðar. Lauf í garðinum
tnínum er farið að fölna, rauð-
brúnn litur kominn á laufnlöð
* næsta garði. Það er svo mikjil
kuldi að giktin sækir að fólki
og krakkar fyllast af kveíi, ea
fólk, sem þýtur í tjaldtúr, flýr
Jbeim til sín eins liratt og það
^etur eftir aðj hafa skolfið í
svefnpokanum í eina nótt.
ÞAÐ segi ég satt, að ef nokk-
ur möguleiki væri á því að
’kenna einhverjum stjórnmála-
foringja um þetta, þá myndi
hann sannarlega fá orð að heyra
— jafnvel þó að hann væri for-
ingi míns eigin flokks ,en ég er
í gerðinni svo sanngjarn að ég
finn ekki sök hjá neinum. —
Morgunblaðið er fundvísara á
það — og ekki er fyrir það að
synja að Þjóðviljinn gæti fundið
sök hjá Bandaríkjunum ef hann
.legði sig í framkróka.
EINHVERNVEGINN er ég
-ekki ánægður með þetta sumar,
að. minnsta kosti ekki það sem
af er. Mér finnst að það hafi ver-
ið kalt og stutt, en því er ekki
lokið og það er sjálfsagt að vera
bjartsýnn fram í rauðan dauð-
ann. Annars segir mér fólk, sem
Jbefur vit á, að blóm þroskist
illa í sumar og mikil vanhöld
séu í skrúðgörðum, plönturnar
deyi svo að eyður séu í beðun-
um. Þarf maður þá nokkurra
Nóvemberveður í ágúst.
Rauðbrúnn litur á laufi.
Ein lyfjabuð opin í sextíu
þúsund manna borg.
Dæmi um óþolandi fyrir-
komulag.
Wr-^%
annarra vitna við um kuldann
í sumar?
FREYJA skrifar mér á þessa
leið: „Ég fékk áþreifanlega
reynslu fyrir því síðastliðinn
mánud.ag, að ékki er vel hugs-
að urn þarfir þeirra, sem þurfa
að leita til lyfjabúðanna á há-
tígisdegi. Hér í Reykjavík eru
sjö lyfjabúðir dreifðar um bæ-
inn. í borginnj eru um 60 þús-
undir manna eða rúmlega það.
Á mánudaginn var helgidags-
vörður aðeins í einnj lyfjabúð,
Ingólfsapóteki.
ÞAR VAR svo mikið að gera,
að það tók jafnvel tvo tíma að
fá lyf. Fólk þurfti að fara vest
an af Seltjarnarnesi og innan úr
Langholtshverfi í Ingólfsapótek
til þess að leggja inn lyfgeðil og
annað hvort var fyrir það að
gera, að bíða í allt að tvo tíma
eftir afgreið-slunni eða að fara
aftur heim til sín og síðan að
sækja lyfið.
ÉG SÁ mæður með börn á
handleggjunum koma í lyfja-
búðina, híma þar tímum saman
eða fara aftur í strætisvagninn
og koma á tilskyldum tíma aft-
ur með börn sín til þess að sækja
lyfin. Þetta fyrirkomulag nær
ekki nokkurri átt. Ég hélt að
venjan væri sú að hafa tvær
lyfjabúðir opnar og skipuleggja
það þapnig að sem auðveldast
væri fyrir fólk að leita til þeirfa
eftir því hvar það ætti heima í
bænum.
EN ÞETTA var ekki gert þenn
an dag hvernig svo sem það er
aðra helgidaga. Mönnum hlýtur
þó að vera það ljóst, að ein
lyfjabúð nægir ekki fyrir 60 þús
und manna borg. Það hlýtur að
vera skylda lyfjabúðanna að
skipuleggja starf sitt með hlið-
sjón af þörfum borgaranna, á
því mun og rétturinn til rekst,-
ursins hvíla. Ég vil af þessu til-
efni beina því til þeirra, sem
þessum málum ráða, að slíkt og
þetta sé ekki látið viðgangast“,
ÞETTA eru orð í tíma töluð.
Hannes á horninu.

Frá Torremouvos — ljósmynd,
sízt á fornar venjur og v ’ðhorf.
Yfirleitt er mjög ódýrt að lifa
á Spáni, — ef menn hafa er-
lendan gjaldeyri. Þó eru ein-
staka nauðsynjar e.inkennilega
dýrar. Til dæmis kostar mjólk,
— sem þorandi er að neyta, —•
Hundurinn, sem var í fæði
hjá Steinþóri. Hann var ekk'.
í húsum hæfur, fyrr en eftir
tvö eða þrjú þrifaböð.
allt að sjö krónur potturinn.
Vínið kostar hins 'vegar ekki.
nema um sjötíu aura pottur-
inn, og það mjög gott vín.
Sögu kann Steinþór til dæm-
is um nægjuseml og íhaldsemi
Spánverja, en hún segir frá í-
búum í fiskiþorpi nokkru, sem.
er fjöUum girt á alla vegu og
Iiggur enginn vegur þaðan né
þangað á landi, en langt mteð
hafnleysuströnd að fara til
næstu þorpa. Þorpsbúar una
þó glaðir við sitt þótt ekki geti
mikið kallast. Tll dæmis er að-
eins eitt útvarpstæki til þar og
í e'ign „borgarstjórans“. Geng-
ur það fj^rir handknúnum raf-
vaka, •— og á hverju kvöldi set
ur borgarstjórinn tækið' upp á
þar til gerðan pall á torgi þorps
ihs, en alhr safnast saman til
að hlusta á fréttirnar og annað
það, sem það hefur að flytja fil
íróðleiks og skemmtunar. Þyk-
ir þar virðingarstaða að fá að
snúa rafvakanum, og ekki fær
neinn að „stjórna“ tækinu
nema „borgarstjórinn".
Fátt kveður Steinþór sér
minnistæðara úr Spánardvöl-
inni en sigaunahellana í
grennd við Granada, — og þó
einkum „drottningu“ þeirra,
sígaunakonuna, Lólu Medinu,
ET.e'lar þessir eru höggnir inn I
eins konar mó'b'erg, hver við
hliðhia á öðrum og hver af
öðrum, og hefur Lola eignar-
rétt á ,,hamraborg“ þeYri. Býr
hún sjálf í helli, sem hólfaðub
er í sex eða sjö stofur og sali,
er hún menntuð vel og fjölgáf
uð, og stjórnar „hamraborg-
inni“ af festu og dugnað', sem
mun og við þurfa, því sígaunai’
eru skapheitir og ofsafengnir.
Eins og sá kynþáttur yfirleitt
ihefur Lóla viðsk' Iptavit í betra
lagi, og er það henni að þakka
að he'llar þessir eru nú afar
fjölsóttir ferðamönnum, en húra
efnir 11 skemmtana þar á
hverju kvöldi þegar svo ber
undir, þar sem svarteygar sí-
gaunameyjar stíga trylltan
dans við undirlei'k sígauna-
hljómsve’ta, — og mun sú
gamla sjá svo um að ekki sé
skemmtun sú gefin. Er svo sagt
m . jyjaia„a.
að spænskir sígaunar telji auð
sinn í koparskálum, — og í ein
um sa^ í hamráhöll liennar
þekja koparskálar álla veggi,
til merkis um að sú gamia sé
ekki á vonarvöl.
Og loks er það Salvadorinn.
Hann býr öðru hvoru á Spáni.
Ste-'lnþór hafði komizt í kynni
við ungan, spænskan listmál-
Framhald á 9. síðu..
Málverk efíir Steinbór. — Frá Torremouvos —
hverfið og á ljósmyndinni.
sama um-