Morgunblaðið - 01.03.1973, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ,' FIMMTUDÁGUR 1. MARZ 1973
23
Skipshöfn Sjöstjörnunnar — Kveðjuorð
Engilbert Gréta Gnðmundur Alexander Þór
Hjónin Gréta Þórarins-
dóttir og Engilbert Kol-
beinsson Ytri-Njarðvík
Þór Kjartansson
í DAG fer fram miminimgarat-
höfn um hjónin Grétu Þórarins-
dóttur og Engiibert Kolbeinssan.
Okkur lanigiar a-ð minnast þeirra
með örfáum orðum. Á stumdum
sem þessum er svo erfi'tt að
horfast í auigu vdð veruileikanin,
en þó yndisilegt að eiga jafn
bjartar og góðar minninigar
og um þau tvö. í>að má segja að
þau hafii verið samvalin hjón,
svo vönduð, heiðvirð, glöð og
góð. Þó voru okkar kynni af
Engilbert nánard, þiar sem hamn
var okkar bernsikuviinur og fé-
lagi. Og Ijúfar eru þœr minn-
inigiar er við lékum okkur saman
kátir knakkar á Ströbdinni. Við
munum hann sem kraiftmiikinn
ljóshærðan og bláeygðain strák,
sem aiilihaif var ti:l í tuskið við
okkur, þótt við værum stelpur.
Við rennduim okkur á skautum á
'tjörnunum að Auðnum og
Hafðia og ærsluðumst upp um
tún og móa, byggðium kofa og
höfðum bú sem ennþá stendur,
en inúna eru ábúeinidiurnii.r börniin
okkar ailra.
Við uxum úr grasi, giftumst
og stofnuðum alvörubú og leiðir
skildu um sinn, en aildrei slitniaði
strenigur bemsikuvináttunnar. Al-
vara lífsims kom og leikir hu.rfu
fyrir Mfsbairáttunni. Svo fyrir
fimm árum dvöldum við syst-
urnar með börniin okkiar sumar-
lainigt að Höfðia. Þá kom hann
oft við hjá okkur til að griinast
við gamla leikfélaga og minn-
ast bemskubrekainna yfir kaffi-
bolla. Þá var oft hlegið hressi-
lega í gömlu baðstofunmi og þeg-
ar hann fór skildii hanin vana-
lega eftir vænan poka og saigði
gletfnislega: „Þarna hafið þið í
soðið, ste]pur.“ Samia. viðikvæðið
var hjá Kolbeimi föður hans þeg-
ar hann kom úr róðrl, enidia. sögð-
um við oft aið við hefðum verið
í fæði hjá þeirn feðgum á Auðn-
um þetta sumar. Og eitt er víst
að hlýtt er það vimarþel, sem að
okkur hefur snúið frá því
heiimilL
Maðurinin getur ekki snúið
baiki við örlögum sínum, hversu
hörð sem þau virðast. Foreldr-
ar þeirra Gré'tu og Engilberts,
sem nú sjá á bak kærum syni
og dóttur og böm föður og
móður, þau mumu minnast þess
að Guð sem gefur veitir Mkn
með þraut og vakir yfir. Berti
og Gréta eru komdn yfir móð-
uma miklu, þau mumu lifla í hug-
um oikkar sem tær mimning og
veita birtu þeiim, sem áttu þá
gleði að kynnast þeim.
Guð styrki og styðji f jölsikyld-
ur þeirra og lát þau minmast
þess að öil hittumst við um
siðir.
Með hjartans þa'kklæti fyrir
samfylgdina.
Systurnar frá Höfða.
Kveðja frá bróður og mági.
Enginn veit hvað átt hefur,
fyrr en misst hefur.
Loksins þegar leiðir okkar
fóru að liggja saman og hugir
okkar að mætast, þurftu örlög-
in að grípa í taumana og end-
irinn að verða svo sviplegur
sem raun ber vitni.
Aldursmunur okkar bræðr-
anna var 12 ár og eins og oft
er í slíkum tilvikum var sam-
band okkar ekki eins náið og
vera skyldi, meginpart sökum
þess að við ólumst upp við mjög
ólíkar aðstæður. Berti byrjaði
strax um fermingu að stunda
sjóinn með föður okkar, og þar
var hans vettvangur alla tíð síð
an. Þeir feðgar hættu útgerð um
það leyti sem ég var að komast
á fermingaraldur og þá fluttist
Berti að heiman.
En nú á þessum síðustu árum
höfum við fariö að leiða saman
hesta okkar og ræða saman
okkar vandamál, ég mín eins og
þau eru og hann sín eins og
þau voru á mínum aldri og þar
bar þá margt að sama brunni
eftir allt saman, bilið var ekki
eins breitt og við hugðum.
Gréta naut alls hins bezta á
sínu uppvaxtarheimili og hjá
sínum aðstandendum, en engu
að síður var umhverfi hennar
henni alla tið þvingun og því
var það henni stór sigur, þegar
hún fór að ráðskast á sínu eig-
in heimili, sem henni þótti mjög
vænt um og bjó svo vel úr garði
sem henni var mögulegt.
Það er min hinzta ósk ykikur
í ástvinahópinn. En minningin á
eftir að lifa um ókomin ár.
Það er mín hinsta ósk ykkur
til handa, að þið finnið á nýja
staðnum þann frið og það at-
hvarf, sem þið höfðuð svo vel
skapað ykkur hér á meðal okk-
ar.
Kveðja.
Maggi.
I dag fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju minningarathöfn
um skipverjana á mótorbátnum
Sjöstjðrnunni frá Keflavík, er
fórst i hafinu á milli íslands og
Færeyja hlnn ellefta febrúar
síðastliðinn. Með skipinu fórust
tíu manns, og þar á meðal hjón-
in Gréta Þórarinsdóttir og Eng-
ilbert Kolbeinsson skipstjóri.
Gréta og Berti, en svo var
hann kallaður af þeim er hann
þekktu, voru sambýlisfólk mitt
allt síðastliðið ár. Gréta var
fædd hinn 29. september árið
1945 í Hafnarfirði. Foreldrar
hennar eru þau Anna Krist-
mundsdóttir frá Brunnastöðum
og Þórarinn Guðmundisson frá
Skjaldarkoti á Vatnsleysu-
strönd. Gréta ólst upp hjá móð
ur sinni og fósturföður Hannesi
Kristjánssyni frá Suðurkoti,
sem reyndist henni sem bezti
faðir og leit á hana eins og sín-
ar eigin dætur. Berti var fædd-
ur hinn sjöunda september árið
1938 í Reykjakoti í Ölfusi, en
fluttist á fyrsta ári með foreldr
um sínum að Auðnum á Vatns-
leysuströnd. Foreldrar hans
eru þau hjónin Kapitola Sigur-
jónsdóttir og Kolbeinn Guð-
mundsson, en þau eru bæði Vest
firðingar að ætt. Berti ólst upp
í foreldrahúsum. Hann var að-
eins þrettán ára gamall, þegar
hann byrjaði að stunda róðra
með föður sínum og síðan hefur
hann haft sjómennsku að at-
vinnu, að undanskildum þeim
tveim vetrum, er hann var i
Stýrimannaskólanum í Reykja-
vík, en þaðan lauk hann hinu
meira fiskimannaprófi vorið
1965. Strax, þegar hann kom úr
skólanum, tók hann við skip-
stjóm á vélbátnum Strák frá
Siglufirði, og hefur hann verið
skipstjóri síðan, með ýmsa báta
þar til um haustið 1969 að hann
ræður sig til Sjöstjörnunnar hf.
í Keflavik og þar hefur
hann verið skipstjóri síðan.
Berti var mjög gætinn og
íhugull skipstjóri. HaustiS 1965
er hann var skipstjóri á vél-
bátnum Strák frá Siglufirði, (er
var á leigu hjá Bæjarútgerð
Hafnarfjarðar) og var á leið til
Hafnarfjarðar frá Vestmanna-
eyjum, kom skyndilega mikill
leki að bátnum og talið er af
kunnugum mönnum að skips-
höfnin af Strák hafi aðallega
bjargazt vegna snilli og kiunn-
áttu skipstjórnarmanna, en
stýrimaður hjá Berta var þá
Gísli Óiafsson frá Hafnarfirði.
Þann 14. apríl árið 1963 gift-
Framhald á bls. 25.
ÞEGAR ég kom til vinnu minnar
hjá Sjöstjörnunni h.f. um morg-
uninn 12. febrúar var mér sagt:
„M/B SJÖSTJARNAN“ sökk í
nótt á leiðinni frá Færeyjum til
ísiands um 100 sjómílur s.a. af
Dyrhólaey." Mér varð mjög biit
við, þegar ég heyrði þessa frétt,
en þegar ég frétti jafnframt að
mennirnir um borð hefðu haft
„radió“-samband við land, gefið
upp staðarákvörðun og komizt í
björgunarbáta, vaknaði hjá mér
von um að mannbjörg yrði. En
sú von manna brást eins og al-
þjóð veit. Tíu manns fórust, þar
af ein kona, ailt fólk í blóma
lifs'ns.
Sem starfsmaður Sjöstjörnunn-
ar h.f. í Keflavík kynntist ég all-
náið Engilbert Kolbeinssyni skip
STUNDUM getur reynzt erfitt
að skilja hvað það er, sem ræður
gangi lífsins, hivað það er, sem
leyfir sumum að njóta langra Ííf-
d£ga, en sviptir öðrum burt af
leikvangi Mfsins, þegar ekkert er
eins fjarri þeim er næst standa
og hugsunin um dauðann.
Það bjóst enginn við því að
ekki yrði snúið aftur úr þeirri
för, sem lagt var upp í fyrir svo
skömmu, og við þær kringum-
stæður, sem enginn hugsaði um
þá, að gætu snúizt svo til hins
verra, sem raun hefur borið
vitni.
Sjórinn hefur sterk itök í hug-
um mar.gra þeirra, sem hann
stunda. Það er oft lagt í tvísýnu
að þurftalitlu, í augum okkar
sem sitjum heima og gerum okk-
ur enga grein fyrir grimmdar-
legum leik Ægis að bátsskeljum,
sem eru í samanburði við heljar-
mátt hans, harla lítils megandi.
Sjómenn eru samt ætíð reiðu.bún
ir að freista gæfunnar á ný, þótt
hurð hafi skollið nærri hælum,
og margir eira illa í landi.
Þór Kjartansson var einn
þeirra mörgu, sem strax á unga
alidri kynnast sjónum og eiga erf-
itt með að slíta sig frá honum
aftur. Oft hafði Þór þó á orði, að
sig langaði að snúa sér að bú-
skap, en kona hans, Guðný Stef-
ánsdóttir, er ættuð úr Þjórsár-
dai, og margar ferðirnar voru
farnar þangað til foreldra henn-
ar að Ásólfsstöðum. Þór lauk
prófi úr Stýrimannaskólanum
árið 1968 og stundaði sjóinn æ
síðan, fjögur næstliðin ár á Sjö-
stjörnunni frá Keflavík.
Ég hef það eftir mönnum, sem
kynntust Þór sem sjómann', að
sem slíkur hafði hann verið
mjög dugandi, lundin einbeitt ef
því var að skipta, stjórnsemi
stjóra, Þóri Kjartanssyni stýri-
manni og Guðmundi J. Magnús-
syni, 1. vélstjóra, allir hinir
mestu ágætismenn, en auk þeirra
fórust kona skipstjórans, fimm
Færeyingar og einn farþegi,
sem var íslendingur. Er mikill
harmur kveðinn að við fráfall
alls þessa unga og myndarlega
fólks.
Sérstaklega eru mér minnis-
stæðir samstarfsmenn mínir
Engilibert, Þór og Guðmundur.
Voru þessir menn allir mjog sam
stilltir í öllu og að mörgu leyti
líkir hvað framkomu snerti, sem
var i hvívetna prúðmannleg og
virðuleg. Þetta voru sannkalilaðir
aíbragðsmenn.
Framhald á bls. 31.
mikil, snyrtim.ennska til fyrir-
myndar, og drengskapur og ráð-
vendni í fyrirrúmi. Þetta kemur
heim og saman við þau kynni
sem ég hafði af Þór í landi, og er
sizt ofmælt. Fáa hef ég þekkt,
sem af jafn mikilli viljafestu
lögðu grundvöll að góðu heimili
og bjartri framtíð, enda bar
glæsiliegur árangur fárra ára
þess glöggt vitni.
Með þessum fátæklegu kveðju-
orðum votta ég eiginkonu og syni
mlna dýpstu samúð og bið þau
vera þess fullviss, að þótt nú
syrti að mun sá sem læknar öll
sár vera þeim nálægur og veita
þeim styrk til að yfirvinna sorg-
ina og ljá rúm minningunni um
góðan dreng.
K.
Kveðja frá útgerð
Sjöstjörnunnar
ÞEGAR hairmafregndn barst af
hafi í síðustu viku, að leit að
áhöfn Sjöstjörnunniar K. E. 8
hefði -verið hætt og engain áraing-
ur borið, brustu strengir í brjósit-
um ættingja og ást vina himna
vösku sjómaninia og eigiinkonu
skipstjórans, er hina votu gröf
í skaimmdegi og veðurofsia í síð-
asta mánuði hlutu að leiðarlok-
um. Eitt lík var að landi flutt,
er fannst í öðrum björgunarbát
skipsiins.
Sjöstjiarnam var 100 smálesta
ei'karskip frá Keflavík. Hafði
verið i viðgerð í Færeyjum frá
því snemma á þessu áiri.
Til heimahafnar var haldið að
viðgerð lokinni föstudaginin 9.
febrúar síðastiliðinn. Nokltru áð-
ur hafði eiginkona skipstjórans
komið til Færeyja. ti'l þess að
fylgja bónda sínum heim yfir
Atlantsála og var hún ein af
áhöfn skipsins.
Næsta suninudag, 11. febrúar
sl., sökk Sjöstjarnam skyndilega
100 sjómilur austsuðaustur af
Dyrhólaey. Tíu manns, er um
borð voru, komust í tvo gúmmi-
björgunarbáta skipsins og var
leit að þeiim hafin þegar og stóð
í 12 daga.
Fjöldi flugvéla og skipa, inn- .
lendra og erlendra, tóku þátt i
leitinmi, er len.gsit af var við
hiin erfiðustu veðursJkilyrði, sjáv-
arofsa og frosthörkur.
1 dag fer fram minninigarat-
höfn í Hafnarfjiarðarkirkju um
áhöfn Sjöstjömunnar og útför
stýrám'aninsins, en Lik hans var
hið eina er faninsit í öðrum björg-
unarbát skipsins 19. f.m.
Sorg hvílir í ranni fimm eigin-
kvennia, er misst haifia eiginmenn
sína og fyrirvinnur og 21 bams,
er orðið hefur foreldnalaust við
þessa heifregm og eitt bam er
munaðarlaust.
Ský hefir dregið fyrir sólu á
fram'tiðiarhimni þessa sorg-
mædda fólks.
Með Sjöstjörn'ummii fórust:
Framhald á bls. 31
íslendingarnir sem
fórust
með Sjöstjörnunni