Morgunblaðið - 15.03.1973, Page 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. MARZ 1973
Nokkur minningaroro:
GRÓA JÓNSDÓTTIR
fyrrum húsfreyja
' Fædd 18. apríl 1877.
Dáin 5. m:irz 1973.
J>ín mikla móðuriðja
var menn'.ng þlnna niðja
«neð kærleiksríkri ragg.
J»ú byggðir hús þitt betur
en bezti smiður getur,
þótt enginn heyrði axarhögg.
M. Joch.
J>essar ljóðhnur þjóðskáldsins
koma mér i huga, er ég miimist
Gróu Jónsdóttur, fyrrum hús-
freyju í Syðra-Langholti í Hrima
mannahreppi. Hún andaðist á
heimili dóttur sinnar hér i borg
hinn 5. marz, á 96. aldursári, og
var útför hennar gerð frá Hrepp-
hólakirkju sl. laugardag, að við-
stöddu fjölmenni.
Með Gróu er geragin góð kona,
t
Faðiir minn og afi okkar,
Sigurður Sveinsson,
lézt í Heilsuvemdarstöð Rvk.
13. þ.m.
Eva Sigurðardóttir
og synir.
t
Maiðurinn minn, faðir okkar,
itemgdaíaðir og afi,
Ragnar Sigurðsson,
Fremri-Hundadai,
verður jarðsunigánn frá
Kvennabrekkukirkju föstu-
daginn 16. marz.
Ferð verður írá BJ5.1. kL 8
sama dag.
Málfriður Kristjánsdóttir,
böm, tengdíidætur og
bamabörn.
í Syðra-Langholti
sem með gæzku sinni og góð-
vilja lagði aldrei nema gott eitt
til málanna, hvort heldur í hlut
áttu menn eða málieysingjar.
Gróa fæddist að Sandlækjar-
koti í Eystrihreppi hinn 18.
april 1877. Foreldrar hennar voru
þau hjónin Margrét Eiríksdóttir
og Jón Bjamason, bóndi þar.
Hún var elzt 8 systkina, og eru
nú aðeins tvær systur hennar eft
ir á lifi, hiáaldraðar, þær Guð-
rún, húsfreyja á Reykjum á
Skeiðum og Guðrún Elísafoet nú
búsett í Reykjavík.
Tuttugu og fjögurra ára að
aldri, hinn 18. júní 1901, giftist
hún föðurbróður mínum, Kristj-
áni Magnússyni, Magnússonar
bónda í Syðra-Langholti, Andrés
t
Þökkum af alhug auðsýnda
samúð og vináttu við fráJall
og jarðarför mamnsims míns,
föður, tengdaföður og afa,
Jónasar Guðlaugssonar,
fulltrúa.
Fyrir hönd ættámgja.
Karitas Kristbjömsdóttir,
Gunnar Jónasson,
Oddrún Imrbjörnsdóttir,
Jónas Már Gunnarsson.
t
Eigmmaður minn,
GUÐMUNDUfl JÓHANNESSON
frá Hvanneyri,
andaðist f Landspítalanum miðvikudaginn 14. marz.
Fyrir hðnd dætra og aonarra vandamanna
Helga Sigurjónsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Starhaga 14,
lézt af slysförum þriðjudaginn 13. marz.
Helga Eiríksdóttir, Ingibjörg Guðmundsdóttír,
María og David Creighton.
t
Faðk okkar,
JÓHANNES JÓNSSON,
Asgarðsvegi 14, Húsavík,
sem andaðist 12. marz verður jarðsunginn frá Húsavíkur-
kirkju iaugardaginn 17. marz kl. 14.
Bfimin.
sonar bónda og alþingismanns
þar. í>au reistu sér búí að Bola-
fæti í Hrunamannahreppi og
bjuggu þar áratug. Þá fluttust
þau heim að Syðra-Langholti,
föðurleifð Kristjáns, og bjuggu
þar myndarbúi, þar til hann
lézt 13. janúar 1947. Eftir lát
hans hélt Gróa áfram búskap all
mörg ár í félagi við son sinn.
Syðra-LanghoJf er eitt feg-
ursta bæjarstæði á íslandi, og
þar er gott und'.r bú. Þar undu
þau hjón hag sínum og búnaðist
þeim vel. Þau bættu jörðina og
juku búið jafnt og þétt, og sann-
aðist á þeiim, að sígandi lukka er
bezt. Nú er Syðra-Langholtið ein
bezta jörð í Hreppunum, og er
ánægjulegt til þess að vita, að
dóttursonur þeirra, Þórður Þórð
arson situr nú jörðina með prýði.
Þe:m Gróu og Kristjáni varð
sex barna auðið. Þau eru þessi:
Katrín og Margrét, báðar starf
andi og búsettar í Reykjavík.
Jóhanna Katrín, gift Sigurjóni
Guðjónssyni bifreiðastjóra frá
Syðra-Seli í Hrunamannahreppi,
og eru þau búsett hér i borg.
Bjami, bóndi í Syðra-Lang-
holti, er féll fyrir aldur fram ár-
ið 1965. Hann var kvæntur Lauí-
eyju Sigurðardóttur, systur hins
merka búhölds Sigmiundar í
Syðra-Langholti. Hún lézt aðeins
38 ára gömul árið 1950. Þá kom
það mjög í hlut Gróu og fyrr-
nefndra dætra hennar að annast
uppeldi fjögurra barna Bjama
og Laufeyjar, sem þær gerðu
með prýði.
Jóna, sem er gift Óskari Sig-
urðssyni útgerðarmanni á Stokks
eyri.
Yngst er Óáina, sem gift er
Krlstni Guðnasyni starfsmanni
Mjólkursaimsöluhnaf í Reykja-
vík, og í skjóli þeirra var Gróa
hin síðustu árin. Hjá þeim naut
hún ástar og umhyggju og átti
fagurt ævikveld.
Ennfremur ólu þau upp sem
sinn son, systur.so.n Gróu, Sigur-
jón Kristbjömsson, húsasni'ið í
Reykjavík.
Eg, sem þessar línur rita,
dvaldist nokkur sumur í Syðra-
Langholti, á æskuárum mínum.
Þaðan á ég aðeins ljúfar minn-
ingar um þessi góðu og hóg-
væru hjón.
Blessuð sé minning Gróu og
Kristjáns í Syðra-Langholti.
Viggó Helgason.
LEON E. CARLSSON, stýrimaður
Hinztu kveðjuorð frá bekkjarbræðrum 1 Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík
LEON bekkjairbróðir okkar er sá
fyrsti af níu manna hópi, sem
hefur ýtt úr höfn í hina síðustu
miklu siglingu. Þegar jafin góður
dreniguæ og Leon hefur þá sigl-
ingu, verður stafni snúið mót
himni eiiifu hirtu ómæiahafarma.
Þar iTCiim félagi okkiar hafa
gnægð bjartna leiðairmerkja, sem
hann reisti með hreimum huga
stínium, ósilökíkvandi réttlætiaþrá
tiil handa öllum, og hleypidóma-
iiausium góðvilja til allra sinna
siamferðaimanma.
Sá fjölmenni hópur, sem
kvaddi Leom viíð bálför hans s.l.
þriðjudag, er slkýr vottur þess,
hve víða vegir hans lágu og öfl-
uðu homum stöðugt virðingar og
viiniáttu. Garnlir félagar hafa
minnzt harns í minningargrein-
um. Aitt ber að samnia brunnd,
og milkill er sökruuður allra
þeirra, sem deUdu lifsleiðimni
með Leon.
Þegar við be(kkjarbræðumdr
kvöddum vún okkar síðasta simni,
kom Ijóst fram, hve mikill var
hlutur Leons í himum sterku vin-
áttuböndum þessa fámerana hóps,
sem enn er allur á sjó eða í mjög
mánum tenigs'ÍUim vdið sjóinn.
Við sem þekfktum Leon sem
sjómann, fundum fljótlega þesisi
Sterlcu sjómannseimlkerani 1 við-
mióti hans ög öllu lífsviðlhorfi.
Ég minnist þess, þegar síkip
mitt kom ti! Elsfojerg 1953, þá
sáum við spengilegian mann koma
frá næsta sikipi við okkur og
hoppa um borð til okkar. Þar
stóð Leon ljósllifandi, en hann var
háseti á norska olíuskipinu fyrir
framan. Þar var á ferðinni eiran
af ævintýramönnuim haifslras. Frá-
sagnir hans smituðu ímynduraar-
afl og 16n,gun eftir hinu óþekkta.
Venjuleg sjómeraniskuævintýr
gátu efcki nægt Leon á æskuár-
um. Seinna tókst honum að
komast á norskan hvalveiðib&t
HI Suðurhafa, þetta tókst Leon
þrátt fyrir það, cið útilokað væri
fyrir útlendiniga að komast á
þessa báta.
Síðar sigldi Leon á íslenzkum
fiskiskipum, hvalveiðifoátum og
farslkipum. Hann harfði því meiri
reynsdu til að bera heidur en
raokkur okkar félaganna, þegar
leiðir lágu samian í Stýrimanna-
ðkólanum.
Þessl reynsla fcom skýrt fram
í kenrasiustunduinium. Þar sem
við vorum svo fáir, gátu kenn-
arar okkar sirant okkur af sér-
Sfiakri kostgæfni, og Leon bætti
sérhverja kannslustund, sem
hamra leiddi umræðuimar inn á
sénstök vandamál, tækni og sjó-
monnsfcu. Kennarar okkar mátu
mikils hreinskiini og sáleitandi
rökvísi Leon í fjörugum umræð-
um, enda lögðu þeir sig sérstak-
lega fraim, til þess að meranta
okkur alla sem bezt.
Þegar við voruim í öðrum
bekk, giftist Leon. Strax kom í
Ijós, að þar höfðum við félagar
eignazt nýjan samberjia, þar sem
Salla eiginikona Leoras var.
Heimili þeirra stóð ofckur öllum
opið. Það var alltaf bjartsýni í
fyrirrúmii, þótt skólaigangan
reyndi stundum á þolþrif okkar.
Hlutur Söllu var mffldll, þvl
uindir opnu yfirbnaigði Leons
leyndigt djúphyggj umaðiuriinn,
sem leitaði himraa eilífu sanninda.
Á því sviði hefur enginn skildð
hann og hjálpað honum meira
heldur en Salla. Eftir stýrimanns-
prófið 1959 sigldi Leon stýrimað-
ur á varðskipum í 7 ár. Þar mun
Leon hafa notið sín bezt. Allir
kostir hans komu starfii og fé-
lögum til góða.
Þar hófst hið örlagaríka starf,
köfundn. Starf þetta var að mót-
ast á þessum árum. Leon varð
eiran brautryðjendanna. Áræðið
gegn hinu óþekkta, samfiara því
að þrautreyna hvem nýjan Mut
öðruim til öiryggis og farsældar,
héldust jöfnum höndum hjá
Leon við þetta hættulega starf.
Kröfur bans um öryggi voru
stnangar. því fór hann ttl Dara-
merfcur og sótti heiim firamleið-
endur köfúraartækja strax á
fyTstu ámraum. Kafarastarfið er
hættulegt, þó að það geti verið
fansælt, ef menn sýnia þjálfura og
merantum þá rækt, sem Leon
gerði.
Þegar Leon var orðinn I. stýri-
maður á varðskipunum, axlaði
hann sjópokann að siinni, til að
kanna nýjar slóðir. Bn sjópok-
iran náði aldrei að rykfialla. Sjó-
meninskan var það rík í Leora, að
rraargur stýrknaður fékk lang-
þráð firí, með því að ieita tíi
Leons um afleysinigarferð, og
marga slífca ferð fór Leon með
nokkurra klukkustunda fyrir-
vaira.
Leon fór kkipstjóri með björg-
unarskipið Goðann til aðstoðar
síldveiðibátum við Shetlands-
eyjar og Skotland. Sú ferð var
honiuim minnisstæð og sagði Leon
þá frá nýjum löndum og kyinn-
um, sem auðguðu huga hans og
Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ASTU ARNÝJAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Smiðjustig 11 A, Reykjavik,
fer fram frá Frikirkjunni í Reykjavík föstudaginn 16. marz
ki. 13.30.
Jón J. Brynjólfsson,
Grétar Kr. Jórtsson, Fjóla Fmilsdóttir,
Gufirún Jónsdóttir, Jóhann J. Ólafsson,
Margrét Jóharma Jóhannsdóttir, Jón Ami Jóharmsson.
líf, sem hann áttá svo gott með
að miðla öðrum af.
Við bekkjarféliagamir finraum,
hve Leon hélt okkair hópi veí
saman og lét hniútana ekki losna.
Við vissum l'íka hversu mjög
hanm var dáður af skólasystkin-
um sínum í Verzlunarskólamum,
gömliu sundfélögum í Ægi, siem
hann kepptd meS 1 SundhölHinmi
og þá eklki sízit starfisimönnum
togaraafgreiðisluTvnar, en Hall-
grim hjá togaraafgreiðsluirmi
dáði Leon manmia mest.
Kynni Leons af varðskips-
möranum verða allitaf mjög sér-
stök. Þar lifa mimmimganraar um
borð í ífkipuinum. Þar var mörg
hildin háð iraeð forgöngu og þátt-
tölku Leons.
Hann var lærwneisitari iraargs
urags marans, som fetaði í fót-
spor hans. Kerandi fyrstu hamd-
tökin, þjálfaði og leiddi ti3 manini-
dóms, og smitaði ungmenmiin
með fordómalausri rétlttœtis-
Tumd.
Þaranig muraum við bekkjar-
bræðumir sérstaklega minnast
hans.
Við hugsum iraeð Mýhug til
Söldu og foreldra Leons. Þau
þrjú tóku alttaf við okfcur befckj-
arbrasðmnum. Við höfum verið
hluti a.f hjörtum þeima, félaigar
og synir.
SigTing Leon er löng en björt,
þess vegna murau böndin sem
teragja vimd hans og varadamenn
treysfast ötluim til blessunar 1
minuingu hains.
Ólafur Valur.
„Stofnun
áfrýjunar-
nefndar“
í FRÉTTABRÉFI frá Bílgreina-
sambandinu kemur það fram að
talsverðar umræður eru um það
að stofna áfrýjunamefnd hér &
landinu varðandi bílakaup og
viðgerðir, en talsvert hefur ver
ið gerí af því að kynna störf
áfrýjunamefnda i nágrannalönd
unum, þó aðallega Danmörku.