Morgunblaðið - 15.03.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNKLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. MARZ 1973
Eliszabet Ferrars:
Ssmíerlls i Jaufkm
Það hefði nú kannski verið
góðum nágranna samboðið að
bjóða henni ósnerta mjólk-
urflösku, sem fuglarnir væru
ekki búnir að smakka á, en Rak-
el vildi ekki eiga það á hættu,
að sér yrði boðið inn og hún
neydd til að drekka sérríglas
og tafin þangað til búið yrði að
loka i þorpsbúðinni um hádeg-
ið. Henni fannst ungfrú
Dalziel alltaf frekar ágeng
og hún hafði enn ekki lært að
afþakka svona boð vingjarnlega
en ákveðið. Rakel vonaði, að
hún hefði ekki sézt frá húsinu
er hún gekk að hjólinu sinu aft-
ur, stakk flöskunni í körfuna,
sem hékk á stýrinu, og ók til
þorpsins.
Hún hafði dálítið samvizkubit
af því að flýta sér svona burt,
en hún hafði ekkert hugboð um,
að hún mundi seinna sjá meira
eftir því en nokkru, sem hún
hafði gert.
2. kaflt.
í búðinni í þorpinu hitti Rak-
el frú Godfrey, framkvæmda-
stjóra kvenfélagsins, sem gerði
hana hissa með uppástungu um,
að hún flytti erindi fyrir kon-
urnar í þorpinu um starf sitt í
sjúkrahúsinu. Þessi uppástunga
fyllti hana í senn ánægju
og skelfingu, Hún hafði aldrei
á ævi sinni talað opinberlega, og
hefði varla getað hugsað sér
sjálfa sig gera það, og þetta
sagði hún, án þess að hugsa sig
frekar um. Frú Godfrey, sem
Rakel hafði grunaða um að hafa
litið föður hennar hýru auga,
tók neitun hennar brosandi, en
það var eitthvað í rólegum grá-
um augunum, sem vakti þann
grun hjá Rakel, að málinu væri
ekki hér með lokið. 1 óðagotinu
fiýtti hún sér að ljúka kaupum
sínum sem allra fyrst, stökk sið
an upp á hjólið og lagði af stað
heimleiðis. Það var ekki fyrr en
löngu seinna, að hún áttaði sig
á þvi, að hún hafði gleymt engi-
ferhnúðunum handa föður sin-
um.
Þegar hún mundi eftir þessu,
var hún í garðinum að raka sam
an dauðu laufi á grasblettunum.
Það hafði verið þíðviðri og það
var viðkunnanlegur moldar-
þefur í loftinu og svo lygnt, að
það var líkast þvi sem haustið
væri að kveðja. Hún kunni vel
við þetta og nennti ekki að fara
að taka sig upp og fara til þorps
ins. Það gat beðið þangað til of
dimmt væri orðið til að vinna í
garðinum. Það var því ekki fyrr
en klukkan hálfsex, að hún
steig á hjólið og lagði aftur af
stað til þorpsins.
Þegar hún fór framhjá húsi
ungfrú Dalziel í þetta sinn, sá
hún, að svartur bíll stóð á braut
inni við húsið. Hún sá lika
svarta mannsmynd bera við ljós
leita húshurðina. Þetta var ekki
bíllinn hans Roderick Dalziel,
bróðursonar ungfrúarinnar, sem
kom þarna oft í heimsókn, en
var talsvert stærri og ríkmann-
legri, og eins sá hún, að maður-
SKIPHÓLL
Strandgótul Hafnarfirði
Símar 51810 - 52502
inn var ekki Roderick. Að öðru
leyti tók hún hvorki sérlega eft
ir manninum né bílnum. Hún hélt
því áfram, keypti hnúðana og ók
heim. Ferðin tók ekki meira en
tiu minútur.
En nú var tekið mjög
að dimma, og þegar hún fór aft-
ur framhjá húsinu, lá skuggi yf-
ir öllum garðinum þar, svo hún
sá ekki manninn, enda þótt hann
stæði þarna í hliðinu. Hún sá
hann ekki, fyrr en hún steig
sjálf af hjólinu við hliðið hjá
sér, og leit þá við, vegna þess
að hún heyrði hratt fótatak að
baki sér, og stóð síðan augliti
til auglitis við hann.
Hann var hár og grannur og
í dökkum yfirfrakka. í hálf-
rökkrinu gat hún ekki getið sér
til um aldur hans, en henni
fannst hann vera gráhærður. Og
þegar hann hóf máls, var rödd-
in viðkunnanleg en áköf og mað
urinn virtist taugaóstyrkur.
— Afsakið ónæðið, sagði hanm,
— en ekki munuð þér geta sagt
mér, hvort hún systir min muni
vera komin heim. Hún átti von
á mér, en svo virðist hún ekki
vera heima.
— Eigið þér við ungfrú Dalziel ?
spurði Rakel.
— Já — afsakið, ég hefði átt
að segja það strax. Ég er Neil
Dalziel, bróðir hennar. Ég er bú
inn að doka þama að minnsta
kosti í hálftíma, ef hún skyldi
hafa farið frá í einhverjum er-
indum, en það sést ekkert til
hennar enn, svo að ég var far-
inn að efast um, að hún væri
yfirlettt komin heim.
— Ég býst við, að hún sé það,
sagði Rakel. — Að visu hef ég
ekki séð hana, en ég hugsa, að
hún hafi komið heim í morgun
með lestinni eins og venjulega.
í þýóingu
Páls Skúlasonar.
Eruð þér viss um, að hún eigi
von á yður?
— Já, vitanlega, sagði hann.
— Hún hringdi tii min í gær-
kvöld og bað mig um að koma.
Sagði, að það væri áríðandi.
— Þá hefur hún kannski þurft
að fara til þorpsins eftir ein-
hverju, sagði Rakel. En annars
kom ég sjálf í búðina áðan, en
þar var hún ekki.
Hún hikaði og velti því fyrir
sér, hvaða erindi ungfrú Dalziel
hefði getað átt, sem hafði dreg-
izt svona á langinn.
— Ætli það sé ekki eitthvað
í sambandi við hlöðuna?
veiziu-
, matup
Brauð og
Snittur
SÍLD & FISKU
velvakandi
Velvakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi ti)
föstudags kl. 14—15.
0 Hvert er sögusvið
„Hemsöbor na“ ?
Kristján Sturlaugsson gerir
í eftirfarandi bréfi athuga-
semd við kynninguna á sjón-
varpsleikritinu „Hemsöboma".
Segir hann, að sagan hafi ekki
gerzt í Norður-Sviþjóð, en nefn
ir til eyju í skerjagarðinum við
Stokkhólm. En gefum Kristjáni
orðið:
„Velvakandi.
Tvö siðastliðin sunnudags-
kvöld sýndi sjónvarpið kvik-
mynd, sem sænska sjónvarpið
lét gera og sýndi fyrir nokkrum
ámm. Fékk mynd þessi mjög
góða dóma í Svíþjóð og vænti
ég, að hún hafi orðið mörgum
hér til ánægju líka.
Smá kynning fylgdi mynd
þessari i sjónvarpi og dag-
skránni, sem birt var í blöð-
um. Er þar sagt, að Carlson
hafi ráðizt til starfa á stórbýli
i afskekktu byggðarlagi i Norð
ur-Sviþjóð. Einnig er saigt, að
hann komi langt að sunnan.
Sökum þessara missagna, þyk-
ir mér rétt að benda á nokkur
atriði.
Mynd þessi er gerð eftir bók
August Strindberg, Hemsö-
boma.
Hann var fæddur í Stokk-
hólmi, og bjó þar mestan hluta
ævinnar. Árin 1884—1889
dvaldist hann í Frakklandi,
Sviss og Þýzkalandi. Bókina
Hemsöborna skrifaði hann i
Þýzkalandi árið 1887 og bjó
hann þá á gistiheimilii í Bæ-
heimi.
Bókin gerist ekki i Norður-
Sviþjóð, heldur utarlega í syðri
hl'uta Stokkhólmsskerjagarðs-
ins á ey, sem heitir Kymmendö.
Býlið er heldur ekki neitt stór-
býli og sjósókn var stunduð
þar jafnframt eins og víðast
var gert í Skerjagarðinum.
Kemur það vel frcim í bókinni.
Sagan byrjar líka i Dalarö, þeg
ar stúlkurnar sóttu Carlson
þangað og er þess sérstaklega
getið í byrjun sögunnar að hann
sé Varmlendingur til skýringar
á klaufaskap hans í bátnum,
þegar lagt var frá bryggju.
Strindberg bjó sjálfur nokk-
uð sunnar á Kymmendö. Leigði
hann þá á bænum, en hafði
timburkofa úti í skógi og var
þar og skrifaði. Kofi þessi er
varðveittur og er fest á hann
málmplata með áletrun um að
Strindberg hafi notað hann
sem skrifstofu.
Sagt er, að Strindberg hafi
ekki verið velkomin til Kymm-
endö eftir að hann skrifaði
Hemsöboma.
Kristján Sturlaugsson.“
0 Ástarvísa
Vatnsenda-Rósu
Þá er hér annað bréf varð-
andi sjónvarpsþátt:
„Velvakandi góður.
1 sjónvarpsþætti fyrir
nokkru kom fram kór Kennara
skólans, sem ég ætla hér með
að þakka fyrir mjög svo þokka
legan söng.
Söngfólk kórsins hafði þann
hátt á, að kynna ljóð og lag.
Eitt af þeim ljóðum voru hin-
ar kunnu ástarvísur Vatnsenda
Rósu til Natans Ketilssonar.
1 bók Tómasar og Sverris
Kristjánssonar er aftur á móti,
sagt, að Rósa hafi ort þessar
vísur til Páls Melsted, sýslu-
manns, þegar hún var með hon
um að Ketiisstöðum á VöMiurn,
og var þar um talað, að þau
væru heitbundin, þó svo harni
hefði gitfzt heimasætunni að
Möðruvöllum.
Ég minnist ekki að þessa sé
getið í Ævisögu Páls Melsted.
Hvað er rétt?
Beztu kveðjur
B.Á.Þ.“
Velvakandi getur þvi miður
ekki svarað þvi, hvort Rósa
orti þarna til Natans eða Páls.
En ef til vill kann eiinhver les-
enda skil á því.
0 Vinstrafell
Bréfritarar Velvakanda virð-
ast enn hafa mikinn áhuga á
nafni nýja fellsins á Heimaey.
Ætlun'n var raunar að birta
ekki fleiri bréf um það efni, en
Velvakandi sér sér ekki annað
fært en að láta undan síga.
MG leggur til að fellið verðl
skírt „Vinstrafell“. Hann rök-
styður það á eftirfarandi hátt:
„Er ekki fellið vinstra megitx
við Helgafell? (Þá á hann við
frá kaupstaðnum séð). — Væri
það ekki ti'lvalið nafn vegna
ástandsins í landinu og verðug-
ur minnisvarði um vinstri
stjómina?"
10. leikvika — leikir 10. marz 1973.
Úrslitaröðin: 1X2 - 1X1 - 21X - 1X1.
1. Vinningur. 12 réttir — kr. 114.500,00.
nr. 28063 nr. 61056 nr. 76693
2. Vinningur: 11 réttir — kr. 3.100,00.
nr. 257 + nr. 20311 nr. 28080 nr. 41643 nr. 72316 +
— 552 — 23600 + — 29409 — 42445 + — 73237
— 646 — 23903 — 31471 — 42801 — 74710 +
— 1416 — 26791 — 31570 + — 44388 — 75268
— 6435 — 26897 — 33483 + — 45746 — 75847
— 8772 — 27930+ — 33794 — 46592 + — 75952
— 10775 + — 28059 + — 35208 + — 62312 — 79196
— 14933 — 28062 — 36191 + — 65078 + — 79585
— 18142 + — 28069 — 38131 — 66081 — 79824
— 20207 — 28071 + nafnlaus
Kærufrestur er til 2. apríl. Kærur skulu vera skriflegar.
Kærueyðublöð fást hjá umboðsmönnum og aðaiskrifstofunni.
Vinningsupphæðir geta lækkað. ef kærur verða teknar til
greina. Vinningar fyrir 10. leikviku verða póstlagðir eftir 3. apríl.
Handhafar nafnlausra seðla verða að framvísa stofni eða
•enda stofninn og fullar upplýsingar um nafn og heimilisfang
tB Getrauna fyrir greiðsludag vinninga.
GETRAUNIR — Iþróttamiðstöðm — REYKJAVlK.
Lögtaksúrskurður
Samkvæmt beiðni innheimtu Hafnarfjarðarbæjar úr-
skurðast hér með að lögtök megi fara fram vegna
gjaldfallinna en ógreiddra fasteignagjalda fyrirfram-
greiðslu útsvara og aðstöðugjalda fyrir árið 1973
svo og vatnsskatts samkvæmt mæli fyrir árið 1972.
Lögtökin geta farið fram að liðnum 8 dögum frá
birtingu úrskurðar þessa, ef ekki verða gerð skil
fyrir þann tíma.
Bæjarfógetinn i Hafnarfirði 8. marz 1973
ólafur Jónsson e.u.