Morgunblaðið - 25.03.1973, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUiNNUDAGUR 25. MARZ 1973
Minning:
Lára Ágústa Ólafs
dóttir Kolbeins
Máunudaginn 26. þ. m. verður
gerð útför mágkonu minnar,
Láru Kolbeins, sem andaðist á
Landakotsspítala sunnudags-
morguninn þann 18. marz sl.
Hún var fædd í Hvallátrum á
Breiðafirði 26. marz 1898, dóttir
hjónanna Ólínu Jónsdóttur og
Ólafs Bergsveinssonar, sem
bjuggu þar við mikla rausn, eins
og al'lír Breiðfirðingar, sem
komnir eru til fullorðinsára kann
ast við.
Lára ólst upp á stóru heimili
í stórum systkinahópi við mikið
umstang og annir.
Þeir sem þekkja til breiðfirzks
eyjabúskaimr vita, að þar var í
mörgu að snúast, bæði á sjó og
í landi. Sá sem þetta ritar var
kaupamaður í HvaUátrum þegar
hann var á átjánda árinu, og
voru þá yfir 20 manns í heimili
og munu þær stundir frá hinum
víða sjóndeildarhring Breiðaf jarð
ar seint úr minni Uða.
Skólaganga Láru mágkonu var
ekki löng, en þeim mun hagnýt-
ari. Hún stundaði nám einn vetr
artíma í Rjómabústýruskólanum
að Hvítárvöllum, hlaut þar mjög
hagnýta menntun, á þeirrar tíð-
ar mælikvarða, síðan stundaði
hún nám annan vetur við
Kvennaskólann i Reykjavík. Á
yngri árum fékkst hún nokkuð
við kennslu, og brá þvi oft fyrir
sig síðnr á lífsleiðinni, þegar svo
bar undir.
Sumarið 1921 urðu straum-
hvörf í lífi Láru. Það vor vigð-
ist til Flateyjarsóknar síra Hall-
dór Kolbeins. Það var blómlegt í
Breiðafjarðareyjum i þá daga,
mikið atvinnulíf, bæði til sjávar
og sveita, og almenn velmegun.
Ungi presturinn hóf húsvitjan
ir í prestakalli sinu. Kom að
sjálfsögðu á stórbýlið Hvallátur,
og það var eins og við manninn
mælt „ást við fyrstu sýn“, sem
entist þar til dauðinn aðskildi
þau þ. 9. nóvember 1964.
Hinn 26. júlí 1924 verður mér
minnisstæður meðan ég lifi, en
þann dag vígði prófasturinn, sira
Bjarni Símonarson á Brjánslæk,
bróður minn og mágkonu í heil-
agt hjónaband, og fór vígslan
fram í Flateyjarkirkju. Fluttist
þá mágkona mín inn á heimili
okkar bræðra, og fóru þá í hönd
mjög minnisverðir dagar. Var
það mikil breyting að koma frá
svo stóru heimili og taka að sér
að Jeiðbeina táningi, en heimili
bróður mins var heimili mitt í
áraraðir allt frá fermingu.
Lífsstarf Láru sem prestskonu
hófst í Eyjólfshúsinu í Flatey og
stóð í rúm 40 ár, og er óhætt að
segja að hún hafi fyllt þann
sess með sóma. Það hefi ég heyrt
á sóknarfólki í öllum þeim
prestaköllum, sem þau hjónin
störfuðu í, en það voru, auk Flat
eyjarprestakalls, Staður I Súg-
andafirði 1926—41, Mælifell í
Skagafirði 1941—45, Vestmanna-
eyjar 1945—61, en þá fluttust þau
til Reykjavíkur og svo í Nes-
kaupstað marz — desember 1963.
Þau hjónin eignuðust 6 mann
vænleg böm, sem öll hafa stofn
að sín eigin heimffi: Ingveldur
Aðalheiður, ljósmóðir á Patreks-
firði, gift Sæmundi Kristjáns-
syni, vélsmiði, Gísli sóknarprest
ur á Melstað i Miðfirði, þar sem
faðir hans var fæddur og uppal-
inn, kvæntur Sigriði Ingibjörgu
Bjamadóttur, Ema kennari hér
í Reykjavík, gift Torfa Magnús-
syni, skrifstofumanni, Eyjólfur
stud. mag. búsettur í Kaupmanna
höfn, kvæntur Ragnhildi Hannes
dóttur, hjúkrunarkonu, Þórey
Mjailhvit, kennari í Reykjavík,
gift Baldri Ragnarssyni, sem
einnig er kennari og Lára
Ágústa kennaxi á Patreksfirði,
gift Snorra Gunnlaugssyni, verzl
unarmanni. Auk þess ólu þau
upp tvö fósturböm, Ólaf Valdi-
mar Valdimarsson, bróðurson
frú Láru, sem missti föður sinn
þegar hánn var smábaim. Ólafur
er kvæntur Önnu Jörgensdóttur
og búa þau stórbúi á Uppsölum í
Miðfirði, og Guðrúnu Guðmunds
dóttur Scheving, hún missti móð
ur sina 6 ára gömul, er gift Jóni
Scheving og eiga þau og reka
Þvottahús Vesturbæjar. Allt eru
þetta myndarböm og bera upp-
eldinu merki að þar Voru sam-
hentir foreldrar að verki.
Heimffi prestshjónanna var
mikið regluheimili, og bera böm
in ávöxt regluseminnar út í lifið.
Mágkona min var mjög félags
lynd kona, tók virkan þátt i fé-
lagsstarfi góðtemplara og
kvenna, og sýndi málefnum van-
gefinna mikinn stuðning. Hún
var skýrleikskona, sem gott var
að leita til, hafði skemmtilega
frásagnargáfu, samdi fallegar,
smásögur, sem báru vott um
bjartsýni og sigur hins góða yfir
hinu illa.
Til þess að geta sem bezt að-
stoðað bróður minn i prestsstarf
inu lærði hún orgellei'k hjá Páli
Isólfssyni og spilaði þvi oft bæði
í kirkjunum og við kirkjulegar
athafnir í heimahúsum.
Nú er þetta allt liðið. Prests-
konustarf í rúm 40 ár, uppeldi 8
barna, auk margs og margs, sem
of langt yrði upp að telja. Undir
leiðarlokin í sinni árlöngu legu
lét hún oft í ljós innilegt þakk-
læti sitt fyrir það, sem lífið með
mörgu góðu fólki víðs vegar um
landið hafði veitt henni og þá
ekki sízt fyrir þá góðu aðhlynn-
ingu, sem hún naut á Landakots
spítala hjá læknum og hjúkrun-
arliði. Allt er liðið hjá sem ljúfur
draumur.
Prestshjónin bæði horfin yfir
móðuna rniklu, við stöndum eftir
á ströndinni og lifum í heimi hug
Ijúfra minninga frá liðnum sam-
verustundum: Þær miinningar bið
ég Drottinn allsherjar að blessa
okkur. Minningar um ástrikan
bróður og mágkonu, góða for-
eldra, afa og ömmu. Gefi Guð að
böm og barnabörn megi tileinka
sér hið góða og göfuga í^iri
þeirra. Hann blessi ykkur oll.
Reykjavík, 21. marz 1973.
PáU Kolbeins.
ÞEGAR maður er orðinn aldinn
að árum, finnur roaður senniilega
hvað bezt hve þalð ófrávíkjanlega
lögmál er rétt og rás þess
óhaggamleg, að hverfa héðan úr
heimi — deyja — Samtiðafólkið
og vinir hverfa af sviðinu og
maður beinir hugamum til lið-
inna samverustuindia, meðan leið-
ir lágu saman.
Með þetta í huga vii ég með
nokkruim orðum minnast eláku-
legrar vinkonu okkar hjóna —
frú Láru Kolbeims, er lézt í
Landakot'sispítala 18. þ.m. Þó að
þau kymmii væru í raun mest og
bezt meðan við ennþá áttum heim
ilá okkar í Súgamd'afirði, þar sem
eiginmaður hennar séra Hallldór
Kolbeinis var þjónandi prestur
um fimimtán ára skeið. Þau hjón
störfuðu þar mikið aið ýrnisum
nýtum velfamaðairmálum fyrir
sveit oklkar og heianatfólk.
Frú Lára Ólafadóttir, síðar
Kolbeins, var fædd 26. miarz 1898,
að Hvallátrum viið Breiðafjörð,
Foreldrar voru Ólafur Berg-
svemisíson, bóndi og konia hans
Ólínia Jónsdóttir. Lára var eðlis-
greind og bráðvel gefin þegar á
unga aldri, átti því auðvelt með
aið læra. Fyrst stundaði hún nám
við Hvítárvaliaisíkólia, síðar við
Kvennaskólann í Reykjavík. Þá
lærði hún eitnnig mokkuð í órgel-
leilk. Hún giftiist þann 26. júií
1924 séra Halldóri Eyjólfsisyná,
Kolbeims, þáverandi sóknarpresti
í Flatey á Breiðafirðá.
Séra Halldór sótti um Staðar-
prestakall í Suðureyrarhreppi,
og náði þar kosmingu. Hjónin
fluttust að Stað vorið 1926, þá
bæði umg að árum — gædd mik-
ill'i bjartsýná og lífsglieði, með
vanir um velfarnað á komandi
áruim. — En því vil ég einmitt
sikjóta hér iinn, að hin létta og
Ijúfa gleði fýlgdi ávallt þesisum
ágætu hjónum, hvert svo sem
leilð þeirra lá. Þau tóku svo við
búi að Stað og hanu við presta-
kalli sínu. Er hjónin fluttust í
fjörðinin áttu þau tvö börn á unga
aldri, en að Stað eiignuðust þau
fjögur til vi'ðbótiar, eðia alls sex,
fjórar stúlkur og tvo ctrengi.
Auk þess tóku þau tvö böm í
fóstur, og ólu upp sem siín eigin,
unz þau sjálf stofnuðu heimili
og hurfu úr foreldrahúsum. . .
Svo aitvikaðiisit, að ég var sókn-
ameindiarfonmaður Staðarsókn-
ar er hjónán fluttust í fjörðien.
Hafði því snemima kynná af
ýmsu er þau varðaði, eða við-
kom emibætti prestsins. — Vil
ég segja af heiluim huga, að öl!
kyniná mín við þau voru með
þeim ágætum að á betra varð
ekki kosáð.
Frú Lára var jaifnan stffit og
prúð í framfcomu, hógvær, en
þó festuleg. Hún var trúuð kona,
eiinisitafclega hjálpsöm og vildi
öliium vel. Ég minnist ffiess er
kona mán eignaðiist si# fjórða
bam, og lá veik eftir bamsburð-
inin nær allt sumarið, að þá kom
frú Lára óforvarað og bauðst til
að taka á heiimffi sitt eitt bama
okkar, sem hún tók svo með sér
og hafði í fóstri um tíma. —
Þegar systir mín Valgerður dó
frá mörgum bömium í ómegð,
var það frú Lára, sem kom inn
á Suðureyri og tók unga dóttur
heninar Guðrúnu Guðmundsd.
(sáðar Seheving) í fóstur, þótt
húin ætti mörg böm fyrir á
heimili sínu. — Mér er kunnugt
urn hversu þessi frænfca mín
hefur alla tið elskað fósitunmóð-
ur sína og blessað þá stund er
hún kom á heitmiili þeirra hjóna.
Frú Lára var dugnaðarkona,
einibeitt og ákveðini, en þó fyrst
og fremst ágætis móðir og upp-
alandi, eiinis og böm hennar, sem
nú eru öll fulorðin bera bezt
vitmi um.
í svona iiitlum kaupstað eins og
Suðureyri var, er fáum á að
Eigrnmaður minn og faðir,
HAFUÐI HELGASON,
prentsmiðjustjóri,
andaðist að Landakotsspítala föstudaginn 23. þ.m.
Halldóra Sveinbjömsdóttir,
Ásdis Hafliðadóttir.
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir og tengdafaðir,
GUÐMUNDUR JÓNSSON, fulltrúi,
Starhaga 14,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík, þriðjudaginn
27. marz og hefst athöfnin klukkan 15.
Helga Eríksdóttir, Þórunn Gunnarsdóttir,
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
María og David Creighton.
t Otför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa. t Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu
MATTHÍASAR VILHJALMS GUNNLAUGSSONAR, FRÚ LÁRU 0. KOLBEINS,
bílasala, Þverbrekku 2, Kópavogi, Skeiðarvogi 157, Reykjavík,
verður gerð frá Dómkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 26. marz
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 28. marz og hefst 1973 kl. 13.30.
athöfnin kl. 15. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Aðalheiður Kolbeins, Sæmundur Kristjánsson,
Hjarta- og æðaverndunarfélagið. Gisli H. Kolbeins, Sigriður B. Kolbeins.
Steinunn Loftsdóttir, Guðrún Scheving, Jón Scheving,
Guðrún G. Matthíasdóttir, Baldur Jónsson, Erna Kolbeins, Torfi Magnússon,
Kristinn L. Matthíasson, Ása Þ. Matthíasdóttir, Eyjólfur Kolbeins, Ragnhildur H. Kolbeins,
Erla G. Matthíasdóttir, Matthildur S. Matthíasdóttir, Þórey Kolbeins, Baldur Ragnarsson,
Ásdís Matthíasdóttir, Sigríður H. Matthíasdóttir, Ólafur Valdimarsson, Anna Jörgensdóttir,
Reynir P. Ingvarsson og bamabörn. Lára Ágústa Kolbeins, Snorri Gunnlaugsson,
barnabörn.
skipa í félagsmiáliasitörfin, mað-
ur verður að vera allt í öllu.
Frú Lára sitarfiaðd töluvert í fé-
lagsmáTum, þótt heimili hennar
væri hlaðið bömum á uiniga aldri.
Hún var virkur sjtarfskraftur i
stúkuinni oklkar og kventfélaginu.
Einniig llék hún í Leikfélagi Suð-
ureyrar. — Ég mininist þess enn,
er við lékum siaman í sjónleikn-:
um Tengdamamma, með góðum
áramgri.
Þau hjón-in fluttust frá Súg-
andafirði til Mælifells í Skaga-
firði áriö 1941. Þar tók séra Hall-
dór við prestsskap. Síðar 1945
fluttust þau tll Ofamleitis í Vest-
mann-aeyjum, þar sem séra Hall-
dór þjónaði í 16 ár, eða út lögskip
aðan emibættisaldur. Vimur minn
hér í bæ bað mdg að koma með
sér tiil Ves'tm'anmaeyja. Hanm
sagði að eyjaibúar ætliuðu að
halda séra HaiUdóri og þeina
hjónum samsæti í tilefni 60 ára
afmælis séra Halldórs. Veitinga-
saiurimm í hótel H.B. var þétt
setimm. Ég heyrði á ræðum eyja-
mamma hve bæði hjómin voru vel
látim og virt . . . Ég siagði heiima-
mönmium frá góðúm kynmum
okkar Súgfirðimga af þessum
ágætu hj ónum, og hversu þau
þanm táma er þau störfuðu í
sókmiimmd, hefðu varpað blrtu og
fcærlieiksyl um byggðina og
■meðal sóknarbarna þar. Þá ósk-
aði ég þeim til hamiingju með
áfmamihaldandi störf þeirra í
þesisium hreina, vel skipulagða og
falilega bæ.
Þ-au hjónin fluttust til Reykja-
víkur 1961 og hafa búi@ þar
síðam. — Frú Lára miissti manm
sinn 9. móv. 1964.
Við hjóndn þökkum frú Láru
fyrir góða samifylgd — áhrif og
ágæt kynini — og fyrir það er
húm og hjóinin bæði lögðu til
siveitairtfélaigi ofckar vestra til
gæfu og framsófciniar á þeim ár-
um er þau störfuðu í byggðar-
lagirnu.
Guð blessd mimmiiingu þessarar
geðþekku og góðu komu.
Páll Hallbjörnsson.
FRÚ Lára Ólafsdóttir Kolbeins,
sem andaðist eftir langvarandi
veikindi hinn 18. marz verður
jarðsungim frá Dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 26. marz.
Með frú Láru er gen-gin hin
mœtasta kona. Hún stóS fyrir
stóru og fjölmennu prestsheimili
í sveit og bæ um langt skeið af
þeim myndarskap og mannúð að
sjaldgæft má teljast, ól upp stór-
an barnahóp af sérstakri alúð og
kostgæfni, stóð traust við hlið
manns síns i erilsömum embætt-
isstörfum og var sífellt reiðubúin
td að le-ggja lið hvers konar fé-
iags-, líknar- og mannúðarmá:!'-
um, hvar sem hún eygði mögu-
leika á að rétta hjálparhönd og
vinna samfélaginu gagn. Um-
hverfis þessa góðu konu ríkti
jafnan mild hlýja, sem aðeins
fáum er gefin.
Frú Lára var Breiðfirðingur að
ætt og uppruna. Hún fæddist á
Hvaliátrum 26. 3. 1898. Foreldrar
hennar voru sæmdarhjónin Ólina
Jóhanna Jónsdóttir og Ólafur
Aðalsteinn Bergsveinsson, bóndi
og bátasmiður. Að heimanámi
ioknu hélt Lára úr föðurgarði til
frekara náms og starfs. Hún var
á Rjómabústýruskólanum á Hvit-
árvöilum 1916—’17 og síðan í
Framhald á bls. 25
— Noregur
Framh. af bls. 1
í 76%, þegar spuinningin um
hættuma, á því, hvort Noregur
kynni að misis,a af tolliafríðind-
um gagnvart Efnaíha'gsibainidalag-
iinu, ef landhelgiin væri færð út,
viar tekim með. Þá sýndi skoðana-
könnunin, að amidstaðan við út-
færsiu er mest ininan Hægri
ftakks'iinig en mimnist innain Mið-
flokksiins og SF.
Iinnian Sótsíaliistíska þjóðar-
floklksiins (SF) eru 81% Jylgj-
andi útfærslunini, í Miðfliokkiium
62% og 56% í Vens'tre.
í Hægri fllokkinum eru 34%
fylgjiandi útfærslu laindhélgi'nimar,
í Kiristiiliega þjóðarftokkniuim 39%
og í VerfcamarímiaifitokkniUm 48%.