Morgunblaðið - 26.05.1973, Side 22

22
MOBQUNBÍLAÐIÐ, LAUGARDAGUB 26. MAÍ1973
<m aa% v* jzwam. **■*&**»
Guðfinna Guðmunds-
dóttir — Minning
F. 6. sept. 1895. D. 19. maí 1973.
GUÐFINNA Guðmuindsdáttir
fæddist að Munaðamesi í Ánnes-
hreppi, en fluttist áragömul að
FeBi í sömu sveiit. Þar óflist hún
upp í stóruim systikinahópi, hjá
foreldrum sínum Vilborgu Óliafs-
dóttur og Guðmundi Þorkelissyni.
Ekká var neinpu ríkidæmi fyrir
að fara á Feliisheimiiinu frekajr
en á aflflflestum öðrum heimilum
í Ámeshreppi á þessum támum.
En nokkum vegiinn bjairgálna
gat heimilið þó tiailiizt og ölil
voru syatkitnin gædd góðiri
gneind. Oft var glliatJt á hjaflla á
FeMi, og mörgum þótiti gam-
an þar að koma.
Á Feli dvafltdi Guðifinna þar
tól hún hóf búskap með Miagnúsá
Hannilbalssyni. Vair hún þá rúm-
legia itivitug að aldri. Fyrstu sam-
veruár sin bjuggu þau á Kúvik-
wm við Reykjarfjörð í sama
hreppi. Þeim varð fjögurra
bama auðlið: Esterar, sem er
elzt, Trap’tsba, Vifliborgar, sem
þau misstu um tíu ára afldur
og Emmu, sem er yngst. ölfl. eru
þesKi böm hin mamnvænlegusitu
og búa nú ölfl. við góð efni. Est-
er og Emma eru nú báðar bú-
setitar í Haufnarfirði, en Trausiti
er yitavörður á Sauðanesvita við
Si'glufjörð. Böm Guðtönnu
reyndust henni ÖU veí á hennar
efrd árum og gerðu fyrir hana
aifflit, sem í þeirra valdi Stóð, til
hinzitu stamdar.
Frá Kúvíkum ffluittust Guðfinna
og Magnús að Gjögri um 1925
og dvöldu þar lemgst atf. Stund-
Maðurinn minn,
Sigurður Haraldsson,
Lynghaga 22,
amdaðist að Borgarsjúkra-
húisinu fimmitundagiinin 24.
mai.
Helga Hannesdóttir.
aði Magnús sjóinn eftiir þvi sem
tök voru á, á þeixra táma far-
kostum. Sjómennskan var
Magmú'si i blóð borin og mér hef-
ur verið hermt, að hann hafi
verið afburða sjómaður og iáns-
maður, hvað varðaði sjósóknar-
feril. Árið 1942 fluttust svo Guð-
finna og Magnús tifl. Djúpuvik-
ur, enda voru þá dætur þeirra
báðar, Ester og Emma, gdifitar
og búsettar þar. Lifðu þær miik-
ið tiil með gömlu hjónunum og
bjó Bmma í saima húsi og þáu.
Ekki var heflidur vanþörf á því,
svo stórfötiuð sem Guðfinna
var, að mesibu bundin við að
sditja á stól, þótt hún gæti etauil-
azt um ininiainhúss.
Guðlfinna var aðeims 33 ára
gömul er hún fékk hina svo-
kölluðu lömunarveiki. Var hún
lengi rúmíliggjandi og virtnst
sem litíð væri hægt að gera
henni til hjálpar i þessum veiik-
induim eins og támamir voru þá.
En Guðflnna átiti yfir mjög
miklum viflijaiknaftí að ráða og
mættí víst orða það svo, að hún
haifi riifið sig upp úr rúmánu að
mestu með skaphörkunni, þann-
iig að henni tókst þó að bera sig
um innanhúss á þann hátt er
áður greinir. Hemná tókst iíka
að ná tökum á því að vánna
mitoið í sæti sdnu, þr&tt fyrir
það að hægri hönd hennar væri
næstum aflveg óvirk. Alfllir geta
sett sér fyirir sjónir hviilátot reg-
ináfiafld þessi veikindii voru fyr-
ir jafn duigiliega og kraftmitolia
konu og Guðfinna var og enn á
svo góðum aldri. Og ekki var
það síður áfall fyrár heimifliið
allit: í heiid, og gengur furðu
næist hvermiig það tókst að haflda
heiirmifliniu gamgajndá við þessar
aðstæður. Þar mun mestu hafa
ráðið harka Guðttínniu um að
sundra ektoi heimdlimu hvernig
sem öllu reiddi af. En vitanilega
varð hluitsk'ipti barnianina ednn-
ig erfitt og kom það auðvitað
harðast nliður á Estar sem var
edzt, aðeins 10 ára gömul er þess-
ir aitburðir gerðust. Mumu mörg
þau verk er hún varð að vinna
í sjáfltfu sér hiafia verið henni al-
t Hugheilar þakkir til þeirra, sem við andlát og jarðarför. auðsýndu okkur samúð
SÓLRÚNAR EYJÓLFSDOTTUR, Austurvegi 7, Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á deild A-4 Borgar-
spítalans fyrir góða umönnun.
Ingólfur Amarson, Bera Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Ingólfsson, Kristrún Gísladóttir,
Gyifi Ingólfsson, Ingólfur Ingólfsson.
Hjartanlegar þakkir öllum þeim er sýndu okkur samúð og
vmáttu við andlát og jarðarför föðurs okkar, tengdaföðurs
og afa,
HALLDÓRS SIGFÚSSONAR
frá Dalvík.
Böm, tengdaböm og barnabðm.
Þökkum vinsemd og hlýhug við andlát og jarðarför,
SIGRlÐAR NIKULASDÓTTUR,
Austurvegi 20, Vestmannaeyjum.
Sigurjón Auðunsson,
böm, tengdaböm og bamaböm.
Við þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför konu minnar og móður ókkar,
FINNDlSAR HELGU PÉTURSDÓTTUR
Guðlaugur Aðalsteinsson og böm.
gjörfllega ofvaxin og reyndar
börnunuim ölilum. Auðvitað gerði
Magnúis einnnig sitt bezta en hans
hlu'tsikipti var fyrst og fremst
að sjá um að fjölskyldam ldði
ekkd skort. Eimhvem veginn
tókst þeitrta aflflt þótt sjáflfsagt
hafi ekki afflitíatf verið úr málklu
að spiia. Ekki má hefldur gleyma
aðstoð ýmiissa nágranna, sem
reyndu að réfctia hjálparhönd,
eiftir föngum og getu.
Ég sem þesisar línur rita
kynntást Guðfiinnu og Magnúsi
ekkert að ráði fyrr en uim 1955,
þófit auðvifiað þektotí ég þau dá-
iití'ð áður, þar sem Ester dótt-
ir þedxxia er gi>£(: Guðmundi
Ágústsisynil, háílifbróður mínum,
og Ernma uppeádSlsbróðúr mán-
um, Sveiinii Guðlmundsisyni. En á
þessu fiímabiii var ég búsett á
Djúpuvik um þriggja ára skeið
og kom þá mjög oft tdl Guðfinnu
og Magnúsar. Mér þófitu gÖmlu
hjónin um marga hiutfi skemmiti-
legar mammeskjur. Þeim þótti
báðuim gaman að s-piflia bridge
og þar var ég á sömu iinu. Átfti
ég margar mjög stoeimmifiilegar
stundir með þeiim við spilaborð-
ið. Bæðii voru þau fika Ijóðelsto
og bráðvefl greind. Guðtfinna
kunnd ógrynnin öll af vtsum og
þykir mér slæmt að hafa ekki
iagt margar þeiirra betur á
mnnnið.
Bmana og Sveimin ffluttuist til
Hafnarfjarðar 1957 og Guðmund
ur og Ester 1959. Guðtfinma og
Magnús fflufifiuist þá itiH Trausta að
Sauðanesi en festu ekki yndi
þar og fóru aftur tttill Djúpuvik-
ur, þar sem þau dvöldiuist þamg-
að tifl Magnús lézt ánið 1963. Eft
ir það ffluttist Guðfiinna til Ernmu
og Sveins í Hafnarfjörð, og er
óhætt að segja, að þau spöruðu
ekkert til þess að láta gömlu
komummi liða eins ved og tök voru
á. En Guðfinna var um marga
hlulti sérstæður persóniuileiki og
þegar hún famn heiflisu sína fara
þverramdi villdi hún samt haflda
srjáflifstœðli sirau til hiinztu stund-
ar og alls ektoi vera tifl óþæg-
inda. Því afréð hún að setjast
að á Hrafraistu hin síðustu ár
ævdnmar. Það fióikst henrrn og þar
leið henini vel og var ánægð rheð
sifct þfliutsikipti. | 1 *'
Á Hnatfniistu kom ég noíckrum
silnnum itiil heninar og var hún
alflitaf jafn hressiflieg heton að
sækja á meðan :hún gat gefið
kaftísopa, spjafllað við sína gesti
og jafíravel tefldð sflag. Þeitifia síð-
asfia ár hinignaði henni svo mjög
og visisi hún ábyggffliega sjáflf að
hverju dró, þvi amdflegu þreká
hélt hún til himztu stundar. Nú
er hún ffliuitt yfir iandamiæsrii Mfs
og dauða og flyt ég henmá kæra
þökto fyrir viðkynraiingu mína af
hemrai.
1 eðflii simiu var Guðtfimma mikil
ferðamiannesikja, en öriögin
bumdu hemni snemma f jötur um
fót. Nú mun hún fara frjáls
ferða siraraa í lamdinu óþeikkba
hiinum megiiin grafar.
Seimiast þegar ég hitti Guð-
fimnu kenmdii hún mér vísu.
Henmii var ókunraugt um höfund-
iinn, en var hrifin af visunirai, sem
er svoma:
Ein er sveát við yxta haí
uiiragirt fjaiikuböndum.
Gyfiir firðá geisflatraf
gott er að vera á Ströndum.
Öliluim aðstamdaradum Guðfflmnu
votta ég siamúð mína.
Kæra Guðfinna min. Fax þú í
friði tiifl hinna ókumnu stranda.
Ingibjörg ,lónsdóttir
frá Kjós.
Að fá Islendinga
að samningaborðinu
— er markmiðid, segir í The Guardian
ÁÆTLUN brezku stjórnar-
innar er sú, að fá þvi til leið-
ar komið, að brezku herskip
in þrjú haldi á brott frá hinu
umdeilda hafsvæði eins fljótt
og unnt er og án þess að
hieypt verði af skoti. Ef þessi
áætlun tekst, er það markmið
ið að fá Lslenzku rikisstjórn-
ina til þess að setjast aftur
að samningaborðinu. Þessi á-
form hafa verið útskýrð fyr-
ir WiIIy Brandt kanslara í
trúnaði í Bonn. Vestur-þýzka
stjórnin hyggst eiga fund
með islenzkum ráðamönnum
um miðjan júní og þess vegna
kom ekki til mála að senda
vestur-þýzk herskip á ísiands
mið samtímis brezkum lier-
sldpum. Þannig kemst Pat-
rick Keatley, stjórnmálafrétta
ritari brezka blaðsins The
Guardian að orði i blaði sinu
sl. þriðjudag.
Stjómvöld í Bomm og
London starfi eiras og er eftir
mismunandi timatöflu. Þá sé
vestur-þýzki togaraflotiran á
Islandsmiðum minni en brezki
flotimn, veiði á öðrum svæð-
um og sækiist fremur eftir
öðrum fiskteg unduam en
þorski.
Sir Aiec Douglas-Home ut-
amríkisráðherra haf i verið
mjög mildur í orðum i um-
ræðum á brezka þinginu um
landhelgisdeiluna til þess að
tryggja, að þau fseflu ekki í
sér neina ögrun gagnvart Is-
lendingum. Rauði þráðurinn
í ræðu utanrikisráðherrans
hafi verið, að aðgerðir Breta
væru eiraumgiis gerðar í vam-
arskyni til vemdar togurum
þeirra, sem veeru að lögleg-
um veiðum á úthafinu.
Fyrirmæli þau, sem brezku
herstoipin hafi feragið, séu
stuttorð og þeim boðið þar
að láta ekki undan hvers kom
ar ögrunum eiras lengi og
mannlegum mætti er unnt.
Látið ekki storka ykkur til
þess að stoiptast á skotum og
treystið á hraða, stærð og
stálbyrðirag til þess að kom-
ast hjá skothríð, hvað sem
á dyraur.
Markmiðið sé fyrst og
frerrast fráfæling en ekki vald
beiting og hið pólitísika mtark
mið sé að fá þvi framigengt,
að unnt verði að kaflla brezku
herskipin burt af 50 mílna
svæðinu einis fljótt og umnt
eir.
í Hull hafi sameiiginleg
nefnd fiskiðnaðarinis undir
forsætí Charles Hudson, for-
ystumanns togaraeigenda lát
ið í Ijós ánægju yfir á'kvörð-
un stjómarinnar.
1 frétt frá Riehard Nortom-
Taior, fréttaritara The Gu-
ardian í Brússel segir enm-
fremur: MeirMuti bandalags-
ríkjamna í NATO, þeima á
meðafl Bretland og Bandarík-
in, eru hikandi við að taka
landhelgisdeiluna til meðferð-
ar á vettvangi Atlaratshafs-
ráðsiras. Þau ófitast öðru frem-
ur hættuma á því, að „þorslka
stríðið" verði fflækt í fyrir-
hugaðar samningaviðiræður
Bandarikjamanna og ísflenzku
rikisstjómarinnar um herstöð
ina í Keflavík.
Enda þótt þær viðræður
eigi að fara fram á tvíhliða
grundveili, þá fara þær fram
að beiðni Atlantsfliafsbanda-
lagsins sem sliks. Ef land-
helgisdeilan magnast enn,
kann að verða lagt hart að
dr. Luras, framkvæmdaistjóra
NATO að koma til sfcjalarana
og reyraa að finma máflamiðl-
unarlausn.
Heildarafli Vestfjaröabáta:
1450 lestum meiri
en í fyrra
ÞRÁTT fyrir það, að vertíðax-
affli Vesttfjarðabáta hafi verið
1449 lestum meiri í vetur en í
fyrra, þá skortir 1000 lestir að
haran raái meðalafla siðustu fjög
urra ára. Að þessu sinni varð
hjeildaraflinn 21.819 lestir á móti
20.370 lestum í fyrra. Aflahæsta
verstöðin varð nú, sem fyrr ísa-
fjörður, en þar var lamdað 6.173
lestum. Afflahæsta skipið á Vest-
fjörðum í vetur varð Júlíus
Geinmundsson með 1.183 lestir
í 14 sjóferðum, ein það stkip heí-
ur stundað togveiðar.
1 skýrslu ísafjarðarskrifstofu
Fiskifélags fsflands segir, að
gæftir hafi verið óvenjulega góð
ar í jamúar og yfirleitt hafi þær
verið góðar, nema helzt í febrú-
armánuði. Afli línubáta var
nokkuð jafn alia vertíðina, en
hjá togbáturn var mjög tregt
framam af, en batnaði eftir því
sem leið á vertíðiraa. Netabát-
arnir fengu ágætan affla fyrst
eftir að þeir byrjuðu, en þegar
kom fram i apríl tregaðist affli
mjög.
Á þessari vertíð stumduðu 32
bátar bolfiskveiðar frá Vestfjörð
um, en í fyrra voru þeir 38, með
lirau reru 22 bátar aflla vertíð-
ina, 7 reru með línu og net og 3
með botnvörpu.
Afli einstakra línubáta var góð
ur og til dæmis fékk Maria Júl-
ía frá Patrekstfirði 810 lestir í
87 róðrum, en þessi bátur reri
með linu alla vertíðina.
Þeir bátar, sem komu næst
Jútiusi Geirmuradssyni að
aflamagni voru Táltonfirðinigar
með 849 iestir, Vestri með 858
lestir og Maria JúKa með 810
lestir.