Morgunblaðið - 15.08.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ — MIÐVIKUDAGUR 15. ÁGÚST 1973
SA GAI N Anne Piper: 1 Snemma í háttrinn
Ég gekk al'la leiö upp á efstu
hæð, án þess að segja orð. Ég
hafði lagt í arininn áður en ég
fór og Jaek var ekki svipsitund
að því að glæða eldinm. Ég náði
í eitthvað að drekka og tvö
glös og setti á borð fyrir framan
ariininn. En fjandimn hafi það
sagði ég við sjálfa mig, ef ég fer
að fara í einhver girniteg nátt-
föt, eða fer að leika danstón-
list eða finna upp á einhverri
anmarri beitu. Ég settist snöggt
miður í einn rauða stólinn, en
skildi legubekkinn eftir áberandi
auðan. Jack settist í hinn rauða
stólimn hinum megin við ariminn
og hellti viskíi í glas handa sér.
Hann slökkti á borðliampanum og
hal'laði sér aftur á bak.
— Jæja, þetta er nú alltsam-
an ágætt. Bara við tvö og eldur
inn. Þetta er rétt eims og í gamla
daga. Það ætti að vera til lag,
sem héti: „Ég ög blessaðuir garnli
eldurinm", það gæti átt vel við
okkur.
Ég sagði ekki neitt. Mér gat
ekki dottið neitt í hug, sem væri
nógu virðulegt og auk þess var
Jack farinn að kvelja mig, eftir
föngum, og ég hafði al'Ian hug-
ann við það að láta ekki hendur
nar á mér skjálfa.
«»
n
IENNÞA DRYGRAI
06 BRAGÐMEIRA
ó. Johnson og Kaaber kaffið er nú finmalaðra og
drýgra. Þannig viljum við tryggja húsmóðurinni
enn betra kaffi.
NÝ KVÖRN BETRA OG DRÝGRA
RÍÓ KAFFI:
0.J0HNS0N
& KAABER HF. 4
— Þú ert eitthvað þögul, ástin
min. Liggur eitthvað þungt á hug
anium hjlá þér?
— Þú veizt, að ég á ekki til
neimn huga til þess að láta neitt
Idggja þungt á.
Jack svaraði þessu engu, en
sagði í staðimn: — Oft hef ég
— þama úti á stóru sléttumum
— hugsað mér, að ég sæti við
eigim arin hjá þér.
— Vertu ekki að telja mér trú
um, að þú hafist við úti á neinum
sléttum.
— Nei vltanlega. Ég á heima
í stórri nýtízkuborg í fallegu
húsi, aiveg út af fyrir mig nema
með sex piparköllum, og fullt af
laglegum stúlkum að snúast
kring um okkur.
— Skárri er það nú glæsi-
myndim! Ég er svo fegim að þú
skulir vem hamimgjusaimur og út
úr al'lri hættu, fáir nóg að borða
og verðir ekki fyrir neinum óþæg
indum af stríðinu.
— Já er það ekki indælt. Og
þú virðiist heldur ekki hafa yfir
neiniu að kvarta.
— Nei saniniarlega er ég ham
ingjusamasta kona í Emglandi,
með laglegan eiginmamn og góða
íbúð á hættulausum stað. Hef
yfirteitt allt, sem á verður kosið.
Ég horfði niður fyrir mtg til
þess að láta ekki augun koma
upp um mig. Ég var hrædd um
að ef ég horfði beimt á hann
mundi hamn sjá, hverndg ástim
var aiveg að gera út af við mig.
— Það er skrýtið, að þetta
skuii ekki vera nóg, sagði hann.
— Hver sagði að það væri
ekki nóg?
— Ég var að segja það. Hann
settl frá sér glasið og stóð upp.
— Þvi ef það væri ekki
nóg mundirðu ekki korna svona
auðveldtega í fangið á mér. Og
það var ekki nema satt: ég hall-
aði mér þegar upp að honum og
nú leið mér vel. En það skrýtna
var, að hann virtiist hafa alveg
eins mikinn hjartslátt og ég.
— Ó, elskan mín muldraði
hann niður í hárið á mér.
— Þú mátt ekki kalia mig það
tengur. Nú er ég eiginkona í sjó-
hernurn.
— Ég kal'la þiig hvað sem mér
sýnist. Þú veizt, að þú tillheyrir
mér, hverjum sem þú svo giftist.
— Já ég er hrædd um, að ég
hafi selt þér sál mina fyrir löngu
— Það er verst að líkaminn
skuli ekki hafa fylgt henni
fyrir fulit og allt. En taktu eft
ir því, að ég kann að meta þetta,
hvemig þú bíður mín alttaf —
og mennimir þínir eru mér til
furðu Mtilia óþæginda. Hvar sef-
urðu hjá þeim núverandi?
— Svefnherbergið er þarna
hinum megin. Langar þig til að
sjá það?
— Hvað heldurðu ?
— Ég held þú sért ekki sér-
lega nærgætinn vlð eiginmenn
mina.
— Hvenær eru þeir kannski
nærgætnir við mig?
— Til hvers ættu þeir að vera
það?
— Þeir hafa margt að vera
mér þakklátir fyrir. Ég hef
kennt þér sitt af hverju á þess-
tim áirum. En vitainlega ertu ágæt
is nemandi. Ég steit mig aftur
úr fanginu á honum.
Ég kann efcki við þetta tal.
Stundum finnst mér þú vera
býsna smekkiaus, Jaek.
— Já, en það er einmitt aðal-
tengiiiðurinn hjá okkur — þetta
simekkleysi.
— Jæja, ég held þú ættir nú
að íara.
— Finrnst þér það? Ég glápti
á hann yfir legubekkimn, en
hann bara hló.
— Ég tilbið þig alveg þegar
þú verður vond, en — hann
greip mig í famgið — en líka
þegar þú ert glöð og ég mundi
tilbiðja þig þó þú værir tileygð
eða feit ...en annars er nú auð-
veldara að bera þig um ailf ef
þú ert grönn. Hann kysstd mig
fast, en ég gat ekki svarað því.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í gerð íþróttavallar við áformaðan Fjöl-
brautaskóla í Breiðholti.
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri gegn 3000,00
króna skilatrygging-u.
Tilboðin verða opnuð á sama stað miðvikudaginn 22.
ágúst n.k., kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 — Sími 25800
— Þú sagðir víst að það væri
þessar dyr. Og svo bar hann mig
inn í svefnherbergið.
Fred hrdngdi úr skrifstofunni
klukkann tiu næsta morgun.
— Svafstu vel eliskan? sagði
hann.
— Já ágætlega, iaug ég. Hver
nig var beddimn?
— Heldur stuttur. Ég held að
ég verði að koma anemma heim
í kvöld til þess að bæta fyrlr
gærdagimn.
— Hann Jack hringdi. Hann
vill bjóða mér í Heilsubrunninn.
Er það ekki allt í lagi?
— Vitanlega elskan. Komdu
með hamn heim í kvöldmat, ef þú
átt nógan mat til. Ég kann ágæt-
lega við hamn. Mér fimnst hann
vera bráðgreindur umgur maður.
— Já, hann virtist vera
skemmtifegur.
— Jæja, ég verð að hrimgja
af. Bakkimn minm er sneisaful-
ur af skjölum.
— AMf í lagi, elskan. Hitti
þig í kvöld.
Jaok teygði úr sér á tegubekkn
um með fæturna upp í loft. —
Mér þykir vænt um, að þér sikuli
finnast ég skemmtitegur, elskan.
Þú ert annars ekki vön að taka
of sterkt til orða.
— Það er eitt af þvi, sem þú
hefur 'kenmt mér.
— Hvað?
H3I
Electrolux
SÆNSKAR
ELDAVÉLAR
m\ Vörumarkaðurinn hf. ARMÚLA IA. SlMI 0 6112, REVKJAVlK.

velvakandi
Veivakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
fö.studags kl. 14—15.
£ Viðtal við Vilhjálm
Þ. Gíslason
Jakob Ó. Pétursson skriifar:
„Góði Velvakandi.
Síðan sjómvarpið tók til
starfa á ný hefur ekkert á-
hugavert ininlent efni komið á
skerminn fyrr en á sjöunda
degi, er öm Snorrason ræddi
við Vilhjálm Þ. Gíslason, fyrr-
verandi útvarpsstjóra og skóla-
stjóra m m.
Þetta var ágætur þáttur, og
enda þótt „spyiililinn" tefði
ekki itímann með of miklu mál-
æðd, átti Viílih jálmur mikið eft-
lr ósagt
Mig langar til að biðja um,
að unnið verði að því, að Gísli
Kristjánssoin, ritstjóri, verði
femgdnn tffl að spjailla við Vii-
hjáhn Þ. Gíslason um fram-
haldið, svo að allt komi fram,
og þá helzt í sjónvarpimu.
Jakob Ó. Pétursson,
Akureyri."
0 Óskalagaþáttur
sjúklinga
Vlnkonur skrifa:
„Kæri Veiivakamdd.
Við erum hér nokkrar vin
konur. Við hiiustum oft á út-
varpið, en þó mest um helgar.
Það, sem okkur fimnst alveg
stórfurðulegt er, að „Óskaiaga-
þáttur sjúkMnga" .skuili vera
hafður eftir hádegi á laugar-
dögum. Af hverju er ekki hægt
að hafa hajnin á eimhverjium
virkum degi? Sjúkiimgumum
hlýtur að vera sama um það,
vegma þess, að þeir geta hliust-
að á útvarpið jafnt virka daga
sem uim heiigar.
Auk þess fimmst okkur þessi
þáttur • alveg hræðiiega leiðin-
legur. Það litur bara út fyrir
að sjúkilingar heyri alidrei önn-
ur lög í útvarpinu er þau, sem
eru teikin í þessum þætti,
vegma þess að affltaf er beðið
um sömu lögdn. Það Mggur við,
að manni finnist, að hægt væri
að eradurtaka aliMaf sama þátt-
inn.
Eftdr hádegi á lauigardögum
edga flestir fri í vinraurani og
þess vegna fimmst okkur skrýt-
ið, að þessi tími sé frátekinm
fyrir einhvem sérstakan hóp
fólks. Enginn má skiija þetta
sem svo, að við getum ekki
unnt sjúklimgum þess að hafa
sérstakan þátt fyrir sig, em það
á bara ekki að haifa hann um
helgar.
Vinkonur."
0 Hlé á kvikmynda-
sýningum
E. B. skrdfar:
„Ekfci veit ég nema
margir séu búrnir að gteyma
því, að fyrir ailmörgum árum
var ifátin fara fram könnun
meðal kvikmymdaihúsgesta á
þvi, hvort ekki ættd að hætta
að gera hlé á kvikmyndai&ýn-
imgum. 1 ljós kom, að medri-
Muitd kwikmyndahúsgesta var
þvi fyJgjandi, að sýnimgar færu
fram ám þessara hléa, og var
farið að viJja þessa meirihluta
um skeið. Þessi ifflhögum er mú
löngu komin úr tízku; tffl dæm-
iis mimmist ég þess ekki að hafa
farið í bió árum samam, án
þess að hlé væri gert á sýn-
ingu. Mig grumar nú reyndar,
að hlé þessd haÆi verið tekiin
upp aftur, vegiraa þess, að ili't
þyki að verða af sælgætis-
kaupum fólks í hléumium.
Áður en sýnimgar hefjast
gera margir stórtæk sælgætis-
kaup og má stegja, að friður
komdst ekki á í sa-Lnum fyrr em
aJliömgu efltir að sýmimg er haf-
in. Þegar þessi martröð er svo
endurtekin er myndin er um
það bii háfnuð, finnsit áreið-
amlega mörgum nóg komið.
Hvenær má eiga von á þvi, að
þessum anmars ágæta varmingi
verði pákkað inin í ammað en
„háværuistu" tegund umbúða?
Ég vil ekki Jiáta aifnema ödl
hlé á kvikmyndasýniinigum —
tffl dæmis flinmst mér sjáJfsagt
að hafa þau á míu-sýmiimgum.
Hirns vegar fimnst mér fráledtt
að gera hJé á fimm-sýniimgum.
Ég segi fyrir mitt Jeyti, að þeg-
ar ég fer í fimm-bió, þá ætliast
ég til þess að geta náð í kvöld-
matimn heiima hjá mér, nema
þegar um „stórmyndir" er að
ræða.
E. B.“