Alþýðublaðið - 30.08.1958, Blaðsíða 7

Laugardagur 30. ágúst 1958

AlþýðnblaðiS

Harry Carmichael:
Nr. 56
Leiðtr allra, sem setla að
fcaupa eða seija
B I L
5iggja til okkai
Bílaislsn
íOapparstíg 37. Sími 18033
Önnumst al’skonar vatns-
og hitálagnir.
HStalagnlr s,f3
Símar: 33712 og 12888.
Húsnæðismiðlunin
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8 A. Sími 16205.
ICAUFy 'M
prjónatuskur og va5-
málstuskur
hæsta verði.
Þinghoitstræti 2,
hæstaréttar- ag héraBa
dómslögmems.
Málflutningur, ínnheimta,
samningageiröir, fasteigns
og skipasala.
Laugaveg 27. Simi 1-14-53.
Samúðarkort
Slysavarnafálag Islands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
I Reykjavík í Hanny^ðaverzl
iininni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. HeitiS á Slysavarnafé
lagið. — Það bregst ekM. —
Klapparstíg 30
Slmi 1-6484.
Tðkum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllum heimilis-
tsskjum.
garsppld
fá*t hjá Happdrœtti DA3,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfseraverzl. Verðanáa,
sími 13786 — Sjómannafé
lagi Reykj avíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 —' Bóka
?«nsl. Fróða, Leifsgötu 4,
iími 12037 — Ólafl Jóhanns
»yni, Rauðageröl 15, sími
S3086 — Nesbúð, Nesvegi 29
----Guðm. Andréssyni gull
smið, Laugavegl 50, sími
13789 — í Hafnarfirði f Pótt J
simi 88287.
UU
18-2-18 %
+ m
Þau tryggja
gæðin
Þorvaldur k\\ Arason, hdl.
LÖGMANNSSKRIFSTOFA
Skólftvörðustis 38
c/o pill fóh. ÞOTleifjson h.J- - Pósth. 621
ItoMjr IUI6 og lun - Simnelni; AU
'Hafnarfirði
LANDGRÆDSLU
SJÓÐUR
KEFLVÍKINGAR!
SUD URNES J AMENN!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
innistæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
hæstu fáanlega vexti af
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Vasadagbóhin
Fæst f öllum Bóka-
verzlunum.
Verð kr. 30.00
ireiðsla fyrir morð
heldur ekki verið fágaður og
ekki strokið ry.kið af hurðar-
rúðunum. Það var eins og hús
það, sem Barrett sálugi hafi
einu sinni búið í væri autt og
yfirgefið.
Leigubíllinn, sem Seaward
hafði ekið í, stóð og beið
skammt frá, bílstjórinn reykti
pípu sína í makindum og las
dagblaðið.
Piper beið undir tré skammt
frá og hafði vakandi auga á
húsinu. Hann Þurfti ekki lengi
að bíða. Þegar klukkan var
stundarfj órðung yfir el'lefu
kom Seaward út, einn síns liðs
og steig inn í leigubílinn.
Stundarkornj síðar . heyrðist
honum hurð skellt einhvers-
staðar í grennd, en það gat
eins verið misheyrn, í sömu
svifum var bílnum ekið af stað,
snúið út á aðalbrautina svo
hratt að hvein og söng í drif-
um og á næstu andrá va;r hann
horfinn í sömu átt og hann
hafði komið.
Piper stóð kyrr og beið. Það
hafði stytt upp en enn var
hvasst og mikið skýjafar. Pip-
er gat virt fyrir sér húsið 1
gegn um limið. Grár reykur
stóð upp um strompinn, rétt
eins og bætt hefði verið á eld-
inn. Hann beið enn í nokkrar
mínútur og hafði ekki auga af
húsinu.
Tíminn var hans meginn í á-
tökunum. Eftir því sem lengur
leið mundi henni gefast betra
tóm til að hugsa málið og á-
kveða hvað hún skyldi taka til
bragðs. Og hann vildi að hún
flaustraði ekki neinu. Það var
ekkert unnið við að eitthvað
í fljótfærni, sem hún hyrfi síð
an frá. ekkert var líkle.gra en
Seaward hefði lagt grundvöll
inn. Nú voru liðnar tíu mínút
ur frá því hann hélt á brott,
og þær mundi hún hafa notað
til að byggja á þeim grund-
velli.
Nú hlaut henni sem sagt að
vera það kunnugt að
maður hennar hefði átt séar ást
mey. Hefði hún vitað það áð-
ur var það að sjálfsögðu enn
ein ástæða til að ýta undir þá
ákvörðun hennar að ráða hann
af dögum .' eiginmaður, sem
kemst í kast við lögragluna og
verður ef til viil dæmdur í
fangelsi verður vitanlega enn
lítilmótlegri samaniborið við
tuttugu þúsund sterlingspund,
ef hann er ótryggur í þokka-
bót. Þá m.undi hatrið og reið
in hafa lagst á eitt með ágirnd
inni. .. ef hún hefði vitað það
áður. Og það var síður en svo
örðugt að koma morðinu í
kring, ef nægir peningar voru
í vonum. Það var auðvelt að
kaupa menn fyrir fé til að taka
slíkar framkvæmdir að sér.
En ef hún hafði nú ekki haft
hugmynd um þetta, — hvernig
mund, henni þá hafa orðið við
þegar Seaward sagði henni
það? Hvemig' mundi hún taka
þeirri vítneskju, að maðurinn,
sem’ hún syrgði hefð; verið
henni ótrúr? Hún mundi neita
að trúa því, — henni var eigin-
lega nauðugur einn kostur að
neita að trúa því. Seaward
hafðj ekki heldur neinar sann
anir. Hann gat aðeins sagt sem
svo að Piper hefði sagt sór
þetta. Og það gat orðið til þess
eins að öll gremja hennar sner
ist gegn Piper. Og nú mundi
hún áreiðanlega hafa átt sím-
tal við þá í vátryggingarfélag
inu og heimtað skýringu.
. .. En þetta gat þó því að-
eins ver.ð með þessum hætti
að hún ætti ekki neinn þátt í
dauða eiginmanns síns. Væri
um annað að ræða mundi hún
ekki þora að fitja upp á neinu.
Hennd hafði tekizt að blekkja
réttinn, nú hlaut hún að sjá að
það var um að gera að láta mál
ið gleymast og alla telja að víst
hefði eiginmaður hennar látizt
af slysförum. Eftir réttarhöld-
in hafði hættan, sem yfir henni
vofði, sífellt orðið meiri, —
Christina og Pat Oddy og það
var ekki fyj% að synja að hún
hefði eitthvað orðið vör við ná
unga þann, sem kallaði sig
Price. ef hún hefði eitthvað
verið við morðið á manni sín-
um í-iðin. áttj hún sannarlega
nógu miikið á hættu án þess að
hún færi að auka þar á.
Einkennilegt .. . Price virt-
ist hafa kallað varðhund sinn
heim. Að minnsta kosti hafði
Piper ekki orðið þess var að
neinn fylgdist með ferðum
hans nú. Vildi hann gefa til
kynna með því að Price skyldi
sjálfráðuir hvernig hann færi
að hlutunum? Eða var einhver
önnur skýring á því fyrir-
bæri?
Reykinn lagði niður með þak
inu þegar Biper hél-t heim að
húsinu. Hann staðnæmdist um
stund við hliðið eins og hann
vildi hugsa sig um áður, en
hánn héldi lengra. Því næst
gerði hann það mikinn skark-
ala með hliðlokunnj að heyr-
ast hlaut inn í húsdð, hélt loks
heim að dyrunum og hringdi;
hringdi aftur að lítilli stundu
liðinni.
Enn leið nokkur stund. Eng-
inn stóð á bak við rykugar
hurðarrúðurnar og starðj út,
engin hreyfing var heyranleg
inni á gangiinum. Hann steig
nokkur skref aftur á bak og
leit upp í gluggana á hæðinni,
það voru þykk gluggatjöld fyr
ir þeim, svo vandlega saman-
dregin að hvergi sást smuga.
Kápan barðist um fætur hon
um og hann varð að halda í
hattbarðið, svo hvasst var í
stormsveipunum. Hann gekk
aftur að dyrunum og í þetta
skiptið notaði hann hnúana og
barði að dyrum. Þegar ekki var
svarað, barði hann enn og fast
ara en fyr. en varð þess ekki á
neinn hátt var að frú Barett
hefði í hyggju að svara.
.. . Hún hafði þá, sem sagt,
verið heiroa iþegar Seaward
knúð dyra, en hún lézt hins-
vegar ekkd vera heima þegar
þann mann bar að dyrum,
sem hafði gerzt valdur að
lEIGUBÍLAR
BifrdðastöS Steindórs
Sími 1-15-80
—o—
Bifreiðastöð Reykjavíknr
Simi 1-17-20