Morgunblaðið - 05.11.1974, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. NÓVEMBER 1974
Steinunn B. Schram
frá Siglufirði - Minning
Hinn 11. f.m. andaðist að elli-
heimilinu Grund í Reykjavík frú
Steinunn B. Schram fyrrum hús-
freyja í Siglufirði.
Hún var fædd að Rip í Hegra-
nesi 25. febrúar 1888. Foreldrar
hennar voru Björn Friðriksson
Schram, ættaður frá Skagaströnd
og kona hans María Jónsdóttir.
Áttu þau auk Steinunnar aðra
dóttur, Sigríði, og einn son, Pál.
Bjuggu þau systkinin öll lengi í
Siglufirði og voru þar vel metnir
borgarar.
Steinunn Schram giftist Dúa
Stefánssyni, ungum Skagfirðingi,
árið 1914. Bjuggu þau um tíma í
Fljótum, fluttu síðar til Ólafs-
fjarðar, þar bjuggu þau í tvö ár,
en héldu þá til Siglufjarðar.
Á öðrum og þriðja tug þessarar
aldar og sfðar óx íbúatala Siglu-
fjarðar allverulega. Fólk víðs
vegar að af landinu hélt þangað í
leit að hagsæld og hamingju.
Sumt af þessu fólki kom að vori
og kvaddi eftir eitt eða tvö ár,
aðrir undu hag sfnum svo vel í
þessum þrönga fjallafirði, að þeir
tóku ástfóstri við staðinn og
bjuggu þar meðan líf og heilsa
leyfði.
Meðal þessa fólks voru Stein-
unn og Dúi og í fylgd með þeim
var einkabarn þeirra, Björn, er
þau eignuðust í Ólafsfirði.
Ég hef áður látið það í ljós á
prenti, að ég tel, að það hafi verið
mikið lán fyrir Siglufjörð, hve
mikið af dugandi, heiðarlegu og
skemmtilegu fólki fluttist þangað
á nefndum árum.
Til þessa fólks má tvímælalaust
telja Steinunni og Dúa Stefánsson
verkstjóra. Hann var gæddur ein-
stakri hljómlistar- og kímnigáfu.
t
Móðir mín, fósturmóðir, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA LÁRUSDÓTTIR,
andaðistá Landakotsspítala, sunnudaginn 3. nóvember.
Birgir Thorberg, Stefanía Magnúsdóttir.
Sæunn Þorvaldsdóttir, Sigurður Þorsteinsson
og barnaböm.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ANINE THORSTENSEN,
lézt að Elliheimilínu Grund að kvöldi föstudagsins 1 nóvember.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 8.1 1 kl 1 3.30.
Blóm afþökkuð, en þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast
bent á að láta Elliheimilið Grund njóta þess
Synir, tengdadætur, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
JÓN ANDRÉSSON vélstjóri,
Merkurgötu 7, Hafnarfirði.
andaðist sunnudaginn 3. nóvember i Jósefssystraspítala Hafnarfirði.
Rebekka Ingvarsdóttir og börn.
Eiginmaður minn
t
JÓNAS VALDIMARSSON
Seljavegi 31
lézt í Landakotsspitala 2. nóvember
Kristbjörg Þóroddsdóttir
Systir okkar. t ÞÓRLAUG KRISTJÁNSDÓTTIR,
Tjarnarbraut 21, Hafnarfirði,
verður jarðsett frá Þjóðkirjunni I Hafnarfirði þriðjudaginn 5. nóvember
kl 2 e.h. Fyrir hönd vandamanna, Þóra Kristjánsdóttir, Haraldur Kristjánsson.
t
Útför mannsins míns, föður okkar, og tengdaföður
MAGNUSAR SCH. THORSTEINSSON,
forstjóra,
fer fram frá Dómkirkjunni, miðvikudaginn 6. nóv. kl. 1 4 00
Þeim, sem vildu minnast hins látna er vinsamlegast bent á að láta
Blindravinafélagið eða aðrar líknarstofnanír njóta þess
Sigflður Briem Thorsteinsson,
Davtð Sch. Thorsteinsson, Stefanla Sch. Thorsteinsson,
Gyða Bergs, Jón H. Bergs.
Erla Sch. Thorsteinsson. Ólafur H. Pálsson,
Gunnar Sch. Thorsteinsson, Áslaug Björnsdóttir,
Hilmar Foss, Guðrún Foss.
Þórtaug Kristjánsdóttir
— Minningarorð
Fædd 7. október 1896
Dáin 29. október 1974
1 dag er til moldar borin frá
Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði móð-
ursystir mín, Þórlaug Kristjáns-
dóttir, sem fædd var í Bygggarði á
Seltjarnarnesi. Hún var ein af níu
börnum þeirra hjóna Pálínu
Ægilsdóttur og Kristjáns Guðna-
sonar, sjómanns í Hafnarfirði,
sem upp komust.
Þann 16. okt. sl. var Guðrún
sýstir Þórlaugar jarðsett, og nú
tæpum 3 vikum síðar er hennar
útför gerð frá sömu kirkju. Eftir
lifa aðeins þrjú af þessum syst-
kinum, ein systir og tveir bræður.
Létt í lund og frískleg var hún
alla tíð. Þannig var hún einnig
daginn sem hún hneig niður. For-
sjónin var henni svo mild að lofa
henni að sofna áhyggju- og þján-
ingalaust. Undanfarið hafði hún
þurft að horfa upp á hina þungu
legu Guðrúnar systur sinnar, sem
hún tók mjög nærri sér. Veit ég
að ef hún hefði sjálf mátt ráða
hefði hún óskað sér að fá svona
hægt andlát.
Þórlaug giftist aldrei, en son
eignaðist hún árið 1919 Sigurð J.
Var hann einn af stofnendum
Karlakórsins Visis. Steinunn var
hin prúða húsfreyja, sem öllum
vildi gott gera og var hvers
manna hugljúfi.
I rúman áratug lék allt í lyndi á
heimili þeirra í Siglufirði, en hús
sitt reistu þau norðarlega við
Grundargötu. Um mitt sumar
1931 andaðist Dúi Stefánsson,
nokkrum dögum eftir að einka-
sonurinn var fermdur. Þetta var
mikið áfall fyrir fjölskylduna.
Björn Dúason Leyndist móður
sinni þá og síðar góður sonur og
dró það úr þeim harmi, er Stein-
unn var lostin við lát manns síns.
Á heimili hennar bjó jafnan
Sigriður, systir hennar, eða allt
þar til þær systur fluttust til
Reykjavíkur. Með þeim systrum
var einstakur kærieikur.
Eftir lát manns síns réðst Stein-
unn Schram til Siglufjarðarkaup-
staðar, fyrst sem aðstoðarmaður
framfærslufulltrúa og síðar sem
einskonar framfærslufulltrúi, þó
aldrei bæri hún það heiti. Hún
var sérstaklega samvizkusöm.
Starfið var vandasamt og ólíkt
flestum öðrum störfum. Hún
gætti hófs og sparnaðar i hví-
vetna, en reyndi þó að gera þá
ánægða, er hjálpar þurftu með.
Eftir að Steinunn fluttist til
Reykjavíkur, heimsótti ég hana
stundum, þó alltof sjaldan, á elli-
heimilið Grund. Strax barst talið
að Siglufjarðardögum hennar, til
þess staðar bar hún einstaka
tryggð. Hún ræddi fyrst og fremst
um sólskinsstundirnar þar, þegar
allt lék í lyndi, nóg var að gera, —
hitt virtist vart umtalsvert. Þó
fékk hún sinn skammt af ástvina-
missi og erfiðleikum. Hún mat
mikils kærleika barnabarna sinna
og annarra úr fjölskyldunni, sem
heimsóttu hana á Grund og
glöddu hana á marga vegu.
Hún minntist einnig með þakk-
læti allrar þeirrar umönnunar, er
hún og Sigríður systir hennar
nutu á Grund hjá forstöðumanni
þess þjóðþrifafyrirtækis og starfs-
fólki öllu. Utför Steinunnar B.
Schram var gerð mánudaginn 21.
f.m. frá Fossvogskirkju. Þar var
kvödd mæt kona, sem vissi hvað
lífið var. Hún óttaðist þó ekkert,
en treysti guði sínum, hún hefur
nú stýrt sínu fleyi heilu í höfn.
Blessuð sé hennar minning. Syni
hennar, öðrum niðjum hennar og
tengdafólki sendum við hjónin
innilegustu samúðarkveðjur.
Jón Kjartansson
Það er ætið sárt fyrir aðstand-
endur og vini að horfa á eftir
ungmenni, sem er hrifið á brott í I
upphafi manndómsskeiðs síns. En
það er engu síður blóðtaka fyrir
okkar fámennu þjóð að missa
ungan son. Ekki sízt, þegar um
efnilegan atorkumann er að ræða,
eins cg Karl Magnússon var.
Ég kynntist honum í bernsku og
strax þá hafði hann það einkenni,
sem alltaf fylgdi honum; óvenju-
legt lífsþrek og kjark. Því fylgdi
líka glaðlyndi, sem smitaði út frá
sér. Hvar sem hann fór um, skildi
hann eftir ferskan blæ lifs og
atorku.
— Valfrelsi
Framhald af bls. 25
unum um 2000 manns á mánuði
— sem er 50% minna en á árinu
1973. Ekki eru allir á einu máli
um ástæðuna. Sumir halda því
fram, að útflytjendum hafi fækk-
að svo vegna tregðu Sovétstjórn-
arinnar að veita brottfararleyfi,
m.a. vegna umræðnanna í banda-
riska þinginu. Aðrir halda þvi
fram, að umsóknum hafi fækkað.
Það leiðir hugann að væntan-
legri framkvæmd samkomulags
Kissingers og Brezhnevs. Hver á
að fylgjast með fjölda umsókna?
Þess er ekki getið i fréttaskrifum,
að Bandaríkjastjórn hafi fengið
heimild til að telja umsóknirnar,
sem berast skriffinnskubákninu í
Kreml. Hugsanlega geta hin ýmsu
samtök Gyðinga og annarra haft
eftirlit með fjölda þeirra, en þá
verður spurning, hvort tölum
þeirra og stjórnvalda ber saman
og hverjum verður trúað. Ekki er
vitað með vissu hve margar um-
sóknar um brottfararleyfi liggja
nú fyrir. Economist telur að þær
séu 120—140.000.
Forystumenn Gyðinga i Moskvu
halda því fram, að sögn Herald
Tribune, að ekki verði nein vand-
kvæði á því að fylla kvóta Jack-
sons fyrstu eitt til tvö árin a.m.k.
en jafnframt leggja þeir áherzlu á
að það sé ekki fjöldinn, sem öllu
máli skipti, heldur meðhöndlan
stjórnvalda á einstökum umsókn-
um, sérstaklega umsóknum
menntamanna og listamanna, sem
hafa átt í mestum erfiðleikum
með að fá leyfi og sætt hvers kyns
ofsóknum eftir að þeir hafa sótt
um það, m.a. tíðast verið sviptir
lifibrauði sinu, atvinnunni heima
fyrir.
Enda var hann vinsæll með fá-
dæmum, jafnt á vinnustað sem
annars staðar, því að þótt hann
væri skapstór, lét hann það ekki
bitna á neinum, öðru nær, góðvild
hans og hjálpsemi voru slík, að ég
man ekki eftir bónbetri manni.
Ég veit að hver einasti, sá sem
kynntist Karli, tekur undir þessi
orð mín og þótt sterkar væri að
orði kveðið. Það er því skylda
okkar að varðveita minningu
hans sem trausts og góðs manns.
Heiðruð sé minning hans.
Vínarborg 21.10. ’74.
Már Magnússon.
Blaðið hefur eftir ungum líf-
fræðingi, Alexander Goldfarb, að
nú verði meðferð stjórnvalda á
umsóknum þessa fólks, hinna svo-
nefdu „refusniks” beðið með eft-
irvæntingu. Og fái þeir að fara
fljótlega megi búast við skriðu
umsókna. Goldfarb er þeirrar
skoðunar, að 10% Gyðinga í
Sovétríkjunum vilji fara úr landi
eða rúmlega 200.000 manns.
Frá því árið 1970 hafa um
100.000 Gyðingar flutzt frá Sovét-
ríkjunum; 15.000 fóru árið 1971,
30.000 árið 1972, 35.000 árið 1973
og nærri 20.000 hafa farið í ár.
Flestir hafa farið til tsraels, en
vitað er, að um 2000 sovézkir Gyð-
ingar hafa síðan flutzt þaðan aft-
ur til annarra landa.
Ný von um árangur af
öryggismálaráðstefnunni
Standi Sovétstjórnin við sinn
hluta af samkomulaginu við Kiss-
inger, má búast við, að það hafi
einnig áhrif utan Sovétríkjanna
og þau e.t.v. ekki svo lítil, m.a. á
öryggismálaráðstefnu Evrópu.
Samningamenn Vesturveldanna á
þeirri ráðstefnu hafa mánuðum
saman leitast við að fá Rússa til að
standa i verki við samkomuiag
þjóðanna 35, sem að ráðstefnunni
standa, um að stuðla að auknum
samskiptum og frjálsari ferðalög-
um og upplýsingastreymi milli
Evrópuríkjanna. Til þess hafa
menn ekkieygtnein merki tilslök-
unar af sovézkri hálfu, þvert á
móti, Sovétstjórnin hefur haldið
fast við sína gömlu afstöðu að
torvelda hvers konar samskipti.
Breytt afstaða til þeirra, sem óska
að flytjast frá Sovétríkjunum,
gæti gefið nýjar vonir um ein-
hvern árangur af viðræðunum í
Genf. Sovétstjórninni er sjálfri
mjög I mun, að ráðstefnunni ljúki
með pomp og pragt, leiðtogafundi
allra þátttökuríkjanna — en það
virðist ekki sízt undir henni
sjálfri komið hvort af því getur
orðið.
1 öllu þessu felst nokkur áhætta
fyrir Sovétstjórnina — ekki sizt
Leonid Brezhnev, leiðtoga
sovézka kommúnistaflokksins.
Raunar sýnist málið margfalt
hættuspil fyrir hann persónulega,
því það er einróma mat stjórn-
málafréttaritara, að hann standi
og falli heima fyrir með þeim
árangri, sem bætt samskipti við
Bandaríkin og Vesturveldin í
heild hafa i för með sér. Takist
illa til fá andstæðingar hans
heima fyrir á honum höggstað.
Það skiptir Brezhnev því eðlilega
miklu máli að hitta Gerald Ford,
forseta Bandaríkjanna, sem fyrst
til þess að ganga sjálfur úr skugga
um, að hann veðji þar á ekki verri
hest en Richard Nixon.
(mbj. tók saman)
S. Helgason hf. STEINIÐJA
llnholli 4 Slmar 24477 og 14254
Karl Smári Magnús-
son — Minning