Morgunblaðið - 09.02.1975, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. FEBRUAR 1975
44

%
■W'S'lS
Piltur og stúlka
Eftir Jón
Thoroddsen
Næsta dag, er Sigríður skyldi sitja hjá, fór hún
ekki eins hrygg á stað eins og hinn fyrra daginn; þó
gat hún ekki gjört að sér allajafna á leiðinni fram
eftir að vera að hugsa um álfafólkið á dalnum og um
sauðsvarta drenginn, sem hún hafði séð daginn áður.
Þegar hún kom í brekkuna, þar sem hún hafði verið
daginn áður, settist hún niður, lagði að sér hendur
og fór að lesa bænir sínar; en er hún hafði lesið um
hríð, varð henni litið yfir ána; sér hún þá, hvar rann
þéttur fjárhópur fram með ánni hinum megin, en
eftir fjárhóp þessum fór piltur dálítill, á stærð við
þann, sem hún hafði séð daginn áður; en pilturinn
var ekki eins klæddur, hann var á hvítum brókum og
svartri peysu, með röndótta húfu á höfðinu. Sigríður
starði á hann um stund, en sagði síðan við sjálfa sig:
Piltur þessi getur ekki verið álfabarn það verður að
vera einhver smalapiltur — Úr brekkunni, sem
Sigríður varí, var allskammtofan að ánni; áinvarþar
ekki breið og féll þar fram á millum tveggja kletta-
snasa, er hófust litið eitt upp yfir árbakkana. Sigríð-
ur gekk fram á snösina sín megin og stóð þar.
Kindurnar lióu hægt og hægt og smábítandi undan
piltinum, en hann fór spölkorn á eftir; og er hann
kemur á móts við, sem Sigríður stóð við ána, verður
honum litið yfir um og sér, að þar stendur kvenmað-
ur ekki allstórvaxinn; hann nemur þá staðar og
starir um stund á hana, en hleypur síðan fram aó
ánni og kallar á Sigríði og spyr hana að heiti.
Sigga Bjarnadóttir heiti ég.
HÖGNI HREKKVÍSI
Maóur minn, ætlizt þér til, að ég trúi því, að Högni
hafi fariðí St. Bernhard-hundinn yðar?
Smalar þú þar í Tungu?
Ég á að sitja hjá; en hvaó heitir þú?
Indriði frá Hóli heiti ég og sit hjá eins og þú.
Leiðist þér ekki að sitja einn saman?
O, nei, ekki svo mikið, þegar gott er veðrið; en
hvar er húsið þitt?
Ég á ekkert hús enn þá hérna fram frá; átt þú
nokkuð hús?
Já, hérna inn í hvamminum, og þar sit ég á daginn
og er að smíða; það er svo stórt, að við gætum verið
þar bæði og staðið upprétt; en það er illt, að þú getur
ekki komið yfir um til mín, þá skyldum viö leika
okkur saman, því ég sé, að þú ert lítil eins og ég —
eða leiðist þér ekki á daginn, þar sem þú átt ekkert
hús?
Jú, mér leiðist ósköp, segir Sigríður, og svo er ég
svo hrædd við álfafólkið, sem kvað vera hérna á
dalnum.
Hér er ekkert álfafólk, held ég, sagði Indriði, eða
hefurðu séð nokkuð af þvi?
Já, ég sá I gær svartan strák svo ljótan skjótast
þarna út úr gráa steininum, sem stendur þarna inni í
hvamminum.
Þar er enginn grár steinn! Það er húsið mitt, sem
stendur þarna á hólnum kelli mín, og það hefur
líklega verið ég sem þú sást; en nú verð ég að fara og
hóa kindunum dálítið lengra fram eftir, og svo kem
ég aftur, því mér þykir gaman að tala við þig.
Norsk æfintýri
P. Chr. Asbjörnsen
Kolagerðarmaðurinn
Jens Benediktsson íslenzkaði
heldur ekki á löngu uns kolagerðarmaðurinn varð
það. Svo var ekki um annað að gera fyrir söfnuðinn
en að sætta sig við klerk.
Nú var það þannig, að konungshjónin voru barn-
laus, en þegar konungur frétti að von ætti hann á
erfingja, þá gerðist hann meira en lítið forvitinn,
hvort þetta myndi verða prins og ríkisarfi, eða bara
prinsessa. Lét hann nú kalla til sín alla lærða menn í
landinu, til þess að þeir reyndu að greiða úr gátu
þessari. En þegar enginn þeirra gat það, þá mundu
bæði konungur og biskup eftir kolagerðarmann-
inum, og voru ekki seinir á sér að senda eftir honum
og þaulspyrja hann. Nei, ekki sagðist hann heldur
geta sagt um þetta, — „því það er ekki gott að segja
um það, sem enginn getur vitað,“ sagði hann.
„Já, já, sama er mér, hvort þú veist það eða veist
það ekki,“ sagði konungur, „en þú ert hinn vitri
prestur og spámaður, sem getur sagt fyrir um
óorðna hluti, og ef þú vilt ekki segja mér þetta,
FERDIIMAIMO
* ih

mcÖtnorQunkoffinu
Þeir virðast vinna
saman.
J-4
Jæja, þá snúum við
okkur að slysatrygging-
unni.