Morgunblaðið - 14.03.1975, Side 28

‘r-~Kr
28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. MARZ 1975
Piltur og stúlka
ekki nema það, að þaó er verið að bendla þig við
þremilinn hann Gvend á Búrfelli.
Hver gjörir það?
Á, þaö var líklegra, að það væri ekki meiri hæfa
fyrir því en mörgu öðru, sem það fer meó; en guði sé
lof, að það er ekki satt, þar færi illa góður biti i
hundskjaft, hafði ég nærri sagt; ég var búin að heita
því fyrir mér, að ekki skyldi ég koma í veizluna þína,
gæzkan mín, ef þú ættir þann kúalubba; en mikið er,
hvað bölvað hyskið — guð fyrirgefi mér, að ég blóta
— getur logið, ég segi það satt, tilhæfulaust; þetta er
altalað út um alla sveit, en ég ber á móti því og segi,
aó þaó skuli ekki vera að fara með þetta slaður, því
hún Sigríður mín ætti ekki fremur strákinn hann
Gvend en strákurinn hann Gvendur færi ofan í mig.
Þetta gat þó vel staðizt, sagði Sigríður og stundi
við; það mundi þykja nógu gott gjaforð fyrir mig.
Æ, það er von þig hrylli við því, blessaóur unginn,
að hugsa til þess, hvaó þá heldur —
Þetta hefur þó komið til orða, Gróa mín, og er
mörgu skrökvað, sem minna er hæft í.
Æ, nú held ég mér verði flökurt, elskan mín, það
hefði ég svarið fyrir; og hvað ætlar hann að gjöra
með konu, þumbarinn sá! Ég segi fyrir mig, ég vildi
heldur sofa hjá einhverjum rekaviöardrumb en
honum Gvendi.
Sigríður þagói og gat þó ekki gjört að sér að brosa;
en Gróa lét dæluna ganga:
Ég þykist vita, aó hún Ingveldur mín hefur fljótt
gefið honum góð svör og gegnileg?
Sigríður rétti þá að henni bréfið.
Sagan af kóngsdóttur
og svarta bola
ertu ljót“, sagói hann. „Heldurðu að ég vilji nýta
handklæði, sem þú hefir snert með sótugum
fingrunum“.
Síóan fór konungssonur til kirkjunnar, og Katrín
bað einnig um að fá að fara þangað. Hún var spurð,
hvaó hún ætlaði aó gera þangað, svona svört og
óhrein, eins og hún væri. En Katrín sagði, að sér
fyndist presturinn svo góður ræðumaöur, hún hefði
svo gott af þvi að hlusta á hann, blessaðan, sagði
hún, og þá var henni leyft að fara. Hún gekk að
berginu og barói á klettinn, og svo kom maðurinn
þar út og fékk henni kjól, sem var miklu fallegri en
sá fyrri, hann var allur útsaumaður með silfri, og
hest fékk hann henni líka með silfursaumuðum sööli
og beisli.
Þegar Katrín kóngsdóttir kom til kirkju, stóð allt
fólkið úti enn, allir fóru að hugsa um það, hver þessi
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN

f9unkQfíinu
Lifði af
hákarls-
árás
Þaó er örugglega fá-
títt, að menn sleppi lif-
andi frá því að lenda í
kasti við grimma há-
karla, sem klippa menn í
sundur líkt og skæri
þráó. En um daginn varó
maóur fyrir því á
baóströnd í Ástralíu, að
hákarl réðst á hann,
tætti hákarlinn læri
mannsins, svo að þaó tók
lækna yfir 70 spor að
sauma saman sárið, en
maðurinn lifði hákarls-
bitið af og komst þessi
frétt í heimspressuna.
Maóurinn var, þegar
þetta varð aó leika sér á
fleytibretti sem sjóbaó-
strandar fólk lætur öldu-
falinn bera sig á langar
leióir og er mjög vinsælt
sport víóa úti í heimi.
Álitinn
dáinn en
var ljós-
lifandi
Þessi saga geróist í
bænum Hendaye í
Frakklandi fyrir
skömmu. Kvöld eitt er
ungur maóur kom heim
til sin„fékk hann nánast
taugaáfall og foreldrar
hans þá ekki síóur, því
er sorrurinn kom heim,
sátu foreldrar hans viö
líkbörur hans. Lögregl-
an í bænum hafði komió
með hann heim liðió lík
nokkru áður þetta sama
kvöld.^Þaó sem gerðist
þetta kvöld er í stuttu
máli þetta. Vinur manns-
ins hafði komió heim um
kvöldið. Án þess aó segja
foreldrunum frá því
hafði sá maður tekió
mótorhjólið hans og bún-
inginn hans. í ökuför-
inni sem hann fór í á
mótorhjólinu, tók hann
með- sér vinkonu sína.
Ökuförin fékk snöggan
endi, því hann ók á mik-
illi ferð á ljósastaur og
lét hann lífió á staónum.
Unga stúlkan stórslas-
aðisU Hinn látni var
óþekkjanlegur, en í
mótorhjólagallanum
fann lögreglan ökuskír-
teini og samkvæmt því
var farió meó hinn látna
heim til foreldranna,
sem töldu víst, því þau
þekktu búninginn, að
hinn látni væri sonur
þeirra. Því var þaó að er
hjónin höfðu áttað sig á
því að sonur þeirra væri
bráólifandi, breyttist
harmur þeirra í ofsalega
gleði, sagði lögreglan,
þegar hún hafði fengió
botn í þetta mál.