Morgunblaðið - 02.04.1975, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. APRlL 1975
13
Ljósmynd Jóhannes Long.
NVLEGA flutti bókaverzlunin
Bókhladan að Skólavörðustfg 21,
þar sem Skiltagerðin var áður til
húsa. Verzlunin ieggur sérstaka
áherzlu á blöð og tfmarit, auk
ritfanga. Eigandi er Finnur Th.
Jónsson, sem hér sést f verzlun
sinni.
viðtökunum þar, teiknikennsla
hófst í stofu þeirra hjóna, og bæði
voru samhent í því að búa svo að
komumanni að honum fannst
hann ævinlega aufúsugestur og
áttu þó bæði nógu öðru að sinna
um þær mundir, til að mynda stóð
svo á að Snæbjörn sonur þeirra,
nú yfirverkfræðingur Vegagerð-
arinnar, var einmitt að lesa undir
stúdentspróf.
Tilsögn Jónasar átti ég að
þakka að teiknun varð mér ekki
að fótakefli vió prófborðið. Kunn-
ingsskapur hélst við þau Herdísi
og Jónas, og þar kom að þau skutu
yfir mig-skjólshúsi. Varð ég siðan
heimilismaður í Jerúsalem mest-
alla skólaveruna á Akureyri,
lengst af i sambýli við bekkjar-
bróður minn, Einar Braga skáld.
Það er skemmst af að segja, að
okkur herbergisfélögum var búið
Fjölskyldutónleik-
ar Sinfóníuhl jóm-
sveitarinnar
NÆSTU tónleikar hjá Sinfóníu-
hljómsveit íslands verða fjöl-
skyldutónleikar í Háskólabíói
laugardaginn 5. apríl kl. 14.
Stjórnandi verður Páll P. Páls-
son. Flutt verða verk eftir Karl Ö.
Runólfsson, Mozart, Wagner o.fl.
Næstu reglulegu tónleikar
verða þ. 10. apríl. Stjórnandi er
Karsten Andersen og einleikari
Vladimir Ashkenazy. Söngsveitin
Fílharmónía flytur Sálmasinfóní-
una eftir Stravinsky, og Ashken-
azy leikur Píanókonsert nr. 2 eftir
Beethoven. Ennfremur verður
flutt Sinfónía nr. 5 eftir Carl
Nielsen.
Vert er að vekja athygli á þvi,
að aðeins ein vika verður á milli
tónleika að þessu sinni, og verða
14. reglulegu tónleikarnir haldnir
þ. 17. apríl, en þeim stjórnar
Vladimir Ashkenazy. Einleikari
veróur þá Árni Egilsson bassa-
leikari, sem frumflytur tónverk
fyrir bassa og hljómsveit eftir
Þorkel Sigurbjörnsson. Þá verða
fluttir þættir úr ballettinum
Rómeó og Júlía eftir Prokofieff
og Sinfónía nr. 4 eftir Tsjai-
kovský.
annað heimili hjá þeim Herdísi og
Jónasi. Alúð þeirrá og umhyggja
sáu fyrir því að okkur þurfti
aldrei að finnast vió vera óvið-
komandi leigjendur heldur heim-
ilismenn. Má þó nærri geta aö
ekki var alltaf næðissamt að hýsa
tvo skóiapilta á umsvifamesta
aldri og búa við umgang félaga
þeirra seint og snemma
Skiljanlega þurfti húsmóðirin
mest fyrir okkur að hafa, en
aldrei bar það við að' Herdís væri
ekki boðin og búin að leysa hvern
þann vanda sem að höndum bar
með eigin verkum eða hollum ráð-
um. Öðru var nær en verið væri
áð troða upp á okkur forsjá, kom-
ið var fram við okkur sem ábyrga
menn, en hvað sem á bjátaði átt-
um við hauka i horni þar sem
húsráðendur voru.
Herdis Símonardóttir kom ung
úr Lundarreykjadal vestur að
Brjánslæk ásamt séra Bjarna
bróður sinum, sem síðan var pró-
fastur í Barðastrandarprófasts-
dæmi meðan honum entist aldur:
Þar giftist hún jafnaldra sinum,
Jónasi syni Snæbjarnar i Hergils-
ey. Lengst af voru þau búsett á
Akureyri, þar sem Jónas kenndi á
vetrum en stóð fyrir brúarsmíði
víóa um land á sumrum. Börn
þeirra þrjú eru Snæbjörn sem áð-
ur var nefndur, Valgerður og
Brjánn.
Jónas er fallinn frá fyrir all-
löngu, en Herdís ber háan aldur
með reisn og prýði. Hún á sér sitt
eigið heimili og fer allra sinna
ferða. Barnabörn þeirra hjóna
eru komin eða að komast á full-
orðinsaldur, og þeim sem ég
kannast við þykir mér kippa í
kynið.
Eg tel mér gæfu að hafa kynnst
Herdísi og átt hana að á yngri
árum, og samfagna henni.að hafa
náð slfkum aldri með óskerta sál-
arkrafta.
Magnús T. Olafsson.
Sameiginlegt
takmark
Sú var tíðin að þjóðin átti tilveru sína beinlínis
undir samgöngum við umheiminn. Svo er að
vissu leyti enn í dag.
En jafnvel þótt þjóðin gæti lifað hér sjálfri sér
nóg, þá hefur hún aldrei ætlaö sér það hlut-
skipti að búa við einangrun, um það vitnar sagan.
Takmark þjóðarinnar hefur ætíð verið að sækja
allt það besta sem umheimurinn hefur boðið
upp á, og einnig að miðla öðrum því besta sem
hún hefur getað boðið.
Þess vegna markaði tilkoma flugsins þáttaskil í
samgöngumálum íslendinga, þar opnaðist ný
samgönguleið, sem þjóðin fagnaði, og þegar
reglubundið áætlunarflug til útlanda hófst, varð
bylting í samgöngumálunum.
Það varð hlutverk félaganna beggja að hafa á
hendi forystu í þróun flugmálanna. Hvernig til
hefur tekist skal látið ósagt, en eitt er víst að
aldrei hefur skort á stuðning landsmanna sjálfra.
Nú hafa félögin veriö sameinuð.
Það er gert til þess að styrkja þennan þátt
samgöngumála. Með sameiningunni aukast
möguleikar á þjónustu við landsmenn og
hagræðing í rekstri verður meiri. Þannig þjónar
sameiningin því takmarki sem þjóðin hefur sett
sér að hafa á hverjum tíma öruggar og greiðar
samgöngur til þess að geta átt samskipti við
umheiminn.
Það er sameiginlegt takmark félaganna og
allrar þjóðarinnar.
FLUCFÉLAC LOFTLEIBIR
ISLANDS
Félög sem byggðu upp flugsamgöngur þjóðarinnar
Herdís Símonardóttir
— Afmœliskveðja
A skólaárum mínum á Akureyri
stóðu í hnapp við Hafnarstræti i
hjarta bæjarins þrjú hús kennd
við miklar borgir úti í heimi,
Jerúsalem, Hamborg og París.
Tvö hin síðarnefndu standa enn
en Jerúsalem hefur eldurinn eytt.
I húsinu sem bar nafn hinnar
he!gu borgar bjuggu lengi Herdís
Símonardóttir, sem í dag fyllir
hálfan níunda tug aldursára, og
maður hennar Jónas Snæbjörns-
son, teiknikennari við Mennta-
skólann á Akureyri.
Ekki var ég fyrr kominn til Ak-
ureyrar vorið 1941 til að þreyta
utanskólapróf til inngöngu í
menntaskólanám en leiðin lá í
Jerúsalem á fund Jónasar frænda
míns. Þótt ég þættist bærilega
nestaður í mörgum námsgreinum
frá sóknarpresti minum, séra Þor-
steini heitnum Kristjánssyni í
Sauðlauksdal, var teiknun ekki
þar á meðal, og því var leitað til
Jónasar. Ekki var að spyrja að
tmmm mmm-» w ■ *»*-»*■»*»** MMBaw»M ■ ■ ■■■■■■ ■■■
«* « «-•« a • í «« t e ».«*«•*»•* «»■*«. i&ii uiiiknii % iHtum iitttndiii ■»«•*•<