Morgunblaðið - 05.09.1975, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1975
33

\/elvakandi svarar t síma 10-100
kl. 14—15, frá mánudegi til föstu-
dags.
0 Tíðarfarið
og tilbeiðslan
Guðjón á Stóra-Hofi skrifar:
„Enginn atvinnuvegur er eins
háður sól og regni og land-
búnaðurinn, og aldrei hafa bænd-
ur á Islandi eytt öðrum eins fjár-
munum í áburð á tún sín og í vor.
Sólarleysið í sumar hefur verið
með eindæmum, og nú er kominn
september. Nú brást höfuð-
dagurinn og það mætti segja mér,
að ekki komi þurrkur fyrr en með
fjallferðarsunnudeginum.
Vissulega er athyglisverð
ábending Friðfinns Finnssonar
um tilbeiðslu til almættisins, en
það er önnur tilbeiðsla, sem ég
hefði viljað koma á framfæri, og
hún er sú, að þegar þurrkur kem-
ur, þá taki bæjarfólkið sig saman
um að koma og hjálpa bændum að
koma upp heyjum, þvi að nú er
timinn orðinn naumur og styttast
fer til fjallferðar.
Ég er viss um, að það yrði
upplyfting fyrir margan manninn
eða konuna að komast eina helgi í
heyskap og hjálpa til með lífs-
björg sveitafólksins um leið og
þetta gæti aukið skilning milli
fólks, sem þvi miður er oft að
manni virðist takmarkaður.
Með þökk fyrir birtinguna og
vonandi góðar undirtektir.
Guðjón á Stóra-Hofi.“
Hugmyndin er góð, en hvernig
ætli upplitið á bændum yrði
þegar túnið hjá þeim fylltist af
fákunnandi malarbúum, sem
þvældust fyrir hinum stórvirku
heyvinnuvélum, «f svo óliklega
vildi til, að þurrkurinn kæmi nú
allt í einu?
0 Trúmálin enn
Borgari á Seyðisfirði skrifar:
„Siðan birtar voru I dagblöðun-
um glefsur úr endemisgreininni
„Tilvera til dauða — trúin hrein“
hefur almenningur á Islandi
fengið um margt að hugsa.
Auðvitað hryllti allt venjulegt
fólk við tómhyggju-boðskap
greinarinnar, en þó öllu fremur
við þeim hugsunarhætti for-
dæmingar og ofstækis, sem þar
kom fram.
Fólk spurði hvert annað, hvort
mannaval Islenzku þjóðkirkj-
unnar væri svo fátæklegt, að
þurft hefði að setja klerk með
slfkan hugsunarhátt og skoðanir í
það starf uppalanda, sem áformað
var að hefja i Skálholti á vegum
kirkjunnar. Fólk spurði einnig,
hver væri afstaða biskups lands-
ins gagnvart þeim ósköpum, sem
þarna birtust.
endurskoða sannanaefni yðar,
Link.
Rciðin fékk roða til að hlaupa
fram f kinnar Davids.
— Ég talaði við þcnnan mann f
sfma á mánudagskvöld.
— Töluðuð þér við hann á
mánudagskvöld? Það lá við
Meredith horfði á hann með
vorkunn i svipnum.
Framkoma læknisins var svo af-
dráttarlaus að David varð á
báðum áttum. Svo svaraði hann
fastmæltur:
— Viljið þér gjöra svo vel að
láta mig vita jafnskjótt og þér
hafið rannsakað þetta nánar.
Meredith kinkaði kolli
þegjandi og gaf mönnunum bend-
ingu um að bcra lfkið á brott.
— Er eitthvað sem við gætum
hjálpað yður með, Link, spurði
Pettet f föðurlegum tóni.
David varð fokvondur rauk upp
á nef sér.
— Hvernig getið þér sagt um
að þetta sé Talmey prófessor?
Þekkti einhver viðstaddra hann
persónulega?
Pettet rétti honum tvö bréf og
utan á þau var nafn og heímilis-
fang hans skrifað.
— Þau fundust f vasa hans.
— En engin önnur skilrfki?
spurði David hranalega.
Eg býst við, að svarið hafi átt að
birtast I samþykkt prestastefnu á
Skálholti i júnf þar sem fslenzk
alþýða var vöruð við dultrúarfyr-
irbrigðum. Sú samþykkt var
auðvitað gerð undir handarjaðri
biskups — og þar með að vissu
leyti tekin afstaða með skólastjór-
anum margumtalaða og hans
fylgifiskum, sem illu heilli virðast
fjölmennari í stéttinni.
Prestastéttin virðist hafa
áhyggjur af minnkandi kirkju-
sókn. Skyldi nú nokkur vera
undrandi þótt islenzk þjóð væri
ekki ginnkeypt fyrir þvf að ganga
f guðshús inn til þess að hlusta á
boðskap líkan þeim, sem borizt
hefur frá Skálholti.
Fólk er nú einu sinni svo heil-
brigt f hugsun, að þvf finnst
mannfyrirlitning, hroki og for-
dómar eigi ekki að sitja f fyrir-
rúmi hjá þeim, sem hafa tekið að
sér að flytja boðskap Krists.
Höfuðinntak boðskapar hans er
umburðarlyndi og fyrirgefning.
Er ekki meirihluti islenzkra
presta á villigötum árið 1975?
„Borgari".“
O Skrifstofu-
báknið og
sparnaðarþörfin
Árni Helgason í Stykkishólmi
skrifar:
„Það er mikið rætt um sparnað
það þurfi að spara á öllum
svipum, og kemur þá ekki til
annað en rfkið, rikisfyrirtæki og
þeir, sem þeim ráða, verði að
ganga á undan með góðu for-
dæmi. Auðvitað liggur það I aug-
um uppi. En þá kemur spurn-
ingin: Hvað á að spara og
hvernig? Ekki ber flestum saman
um og það er, að þetta blekiðju-
og pappfrsbákn (kerfið) sé
skógur, sem erfitt sé að rata um,
og alltaf færist þetta f aukana, —
sem sagt, þar sem einn og tveir
unnu fyrir tæpum tveimur
áratugum eru starfskraftar tvö-
faldaðir og sums staðar meira.
Þetta er tfmanna tákn. Nýjar
nefndir og regfugerðir krefjast
nýs starfsliðs, að maður nefni nú
ekki grunnskólakerfið, og skóla-
kerfið allt, sem kostar þjóðina
meira en nokkuð annað. Tölur
veit maður ekki, en þær eru
svimandi háar.
En hvernig má draga úr
kostnaði? Margt smátt gerir eitt
stórt, segir einhvers staðar. Hugs-
um okkur allar skrifstofurnar og
skriffinnskuna í kringum skatta-
kerfið. Allur sá pappir og öll þau
burðargjöld! Fyrst sendir maður
sfna skattskýrslu. Svo fær maður
næst stórt plagg sem heitir úr-
vinnsluskrá. Þetta fær hver þegn
hvort sem ástæða er til eða ekki.
Allt póstlagt og minnsta gjald á
bréf er 23 kr. Næst kemur
staðfesting á úrvinnslunni. Allir
fá bréf. Kærufrestur, og svo allt
eftir því. Þá kemur álagningar-
seðill til allra frá skattstjóranum
og síðan skattseðill með alveg
sömu tölum frá sýslumanni.
Auðvitað til aflra. Hvað kostar t.d.
prentun slfkra plagga? Þetta er
eitt dæmið um sparnað fsl. ríkis-
ins.
Alltaf fjölgar starfsliðinu, sem
svo vinnur að þvf að fá verkfalls-
rétt til að stöðva vélina, ef kaupið
verður ekki nógu hátt þótt jafnvel
afköstin segi annað. Ég lærði eitt
sinn vers sem endaði svona:
Meira kaup og meiri hvíld. Banda-
rfkjaforseti sagði eitt sinn í ræðu
að spurningin væri, hvað þegn-
arnir gætu gert fyrir þjóðina. En
hér virðist spurningin vera hvað
þjóðin (ríkið) gæti gert fyrir
þegnana. Það er meira segja svo,
að hvað illa sem einhver atvinnu-
rekstur gengur, þá spýta stjórnar-
völd í hann, án tillits til þess
hverjir lffsmöguleikar eru. En
hvað er hægt að spara í þvi
þjóðfélagi þar sem allir heimta og
engum finnst hann fá nóg, og
stjórnmálamennirnir hafa ekki
við að hjálpa upp á sakirnar? En
ef við nú reyndumst að brjóta það
beint, sagði Þorsteinn Erlingsson
í sínu ágæta kvæði Brautin. En
hvenær verður það?
Arni Helgason.**
HÖGNI HREKKVÍSI
Nú hann renndi færinu út og var á sömu stundu búinn að
húkka einn.
NÝ
SENDING
AF
SÆNSKUM
LOFT
LÖMPUM
LANDSINS MESTA LAMPAÚRVAL
LJÓS & ORKA
Suðurlandsbraut 12
simi 84488
IGNH
IGNIS
IGNIS
Nú fylgir ekki kjötskrokkur
meö í IGNIS kistunni...
En viö bjóöum
betruverö en aörir.
Nýjar sendingar komnar,
einniqúr
rvÓfrfu stóliqó innan.
RAFIÐJAN
RAFTORG