Morgunblaðið - 12.09.1975, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1975
19
PAKKA RÚSÍNUM
Glampandi sól yfir Vopnafjarðarhöfn, en grátt f fjallatoppunum eftir kalda nótt.
ÞÆR voru að dudda i einu og
öðru, stelpurnar í Kaupfélag-
inu á Vopnafirði, fáir viðskipta-
vinir i það skíptið, en þó einn
og einn á stangli. Þær voru að
pakka gráfíkjum í litla plast-
poka úr stórum sekkjum eða
kössum.
„Góðar gráfíkjur?“ spurði ég.
„Frábærar“, svaraði ein
búðarstúlkan, frjálsleg í fasi og
raulaði laglínu fyrir hvern
poka sem hún brá á vigtina. Ég
keypti einn poka og reyndi grá-
fíkjurnar. Það var nú meiri grá-
myglan, grjótharðar og svo upp-
þornaðar að það var ekki einu
sinni hægt að ímynda sér
bragð þótt maður væri allur að
vilja gerður.
„Þetta er nú meira helv...“
sagði ég við búðarstúlkuna sem
var svo skratti hress. Hrönn
heitir hún Róbertsdóttir og
Ingibjörg lika.
„Það er kjaftur á þér,“
svaraði hún og brosti, „jú
annars, þær eru þrælvondar, en
ég vigta allavega ekki of lítið í
pokana.“
„Ertu Vopnfirðingur?"
spurði ég.
„Já aldeilis, hef alltaf átt
heima hérna, fyrst í þessu
húsi,“ sagði hún og benti á
vinalegt hús skammt frá kaup-
félaginu.
„Hvað ertu gömul?“
„Nýorðin 16, fer á Eiðanæsta
vetur ef ég fæ pláss. Það eru
þrír strákar héðan búnir að fá
já, en ekki við stelpurnar. Ég
Texti og Myndir:
Árni Johnsen
fer í 4. bekk á Eiðum eða
bóknám. Má ég nú halda áfram
að pakka rúsinum?" spurði hún
þvi að nú var komið að þeim úr
stóru sekkjunum.
„Nei,“ svaraði ég, „við
skulum tala meira saman.
Hvernig er félagslíf hér fyrir
ungt fólk?“ .
„Það er lítið, stundum er
alveg ofsalega leiðinlegt hérna.
Stundum förum við á böll til
Bakkafjarðar eða Þórshafnar,
en það er góð hljómsveit hérna,
og hún ætti allavega að spila
oftar. Hún heitir Högni hrekk-
vísi í höfuðið á vininum í
Morgunblaðinu.“
„Hefur þú gaman af að
ferðast?"
„Jááááá. Ég fór hringinn f
krongum landið í fyrra, það var
skólaferðalag í eina viku og svo
Ingibjörg Hrönn Haraldsdóttir
Vopnfirðingur
Vopnafirði
stoppuðum við nokkra daga í
Reykjavik. Það er ofsa gaman í
Reykjavík. Nóg af böllum. Hér
hangir unga fólkið mest á
sjoppum af því að þær eru
opnar til klukkan hálftólf. Það
eru sjaldan ,,party“ hér. Hér
eru allir sjómenn og allt
byggist á því, mest vinnan er í
sambandi við frystihúsið mest-
allt árið og svo er slátrun á
haustin.“
„Hve mörgu slátrað venju-
lega?“
„Úhhhh, hef ekki hugmynd
um það og er alveg sama. Þeir
mega slátra eins miklu og þeir
vilja fyrir mér.“
„En er ekki samkomuhús hér
með kvikmyndasýningar og
slíkt?“
„Samkomuhúsið er og það er
bió i þvi, en það eru alltaf
eilifir fundir og drasl þar og
þess vegna er bíó bara fáa daga
i viku, en við höfum haft fínt
sólskin hér og það höfum við
alltaf á sumrin enda er Vopna-
fjörður kallaður Litla Mallorka.
Ég held að fólk ætti að gera
meira af að koma hingað úr því
að það er að göndlast til útlanda
Framhald á bls. 21
Sýning Hallsteins Sveinssonar
Hallsteinn Sigurðsson við eina mynd sína.
Á Korpúlfsstöðum hefur ung-
ur myndhöggvari, Hallsteinn
Sigurðsson að nafni, opnað
vinnustofusýningu, og er þetta
í fyrsta skipti, sem efnt er til
sýningar I þessu húsnæði, en
sem kunnugt er fékk Mynd-
höggvarafélagið afnot af hús-
næði á Korpúlfsstöðum fyrir
sérstaka velvild borgarstjórn-
ar. Myndhöggvarafélagið hefur
verið atkvæðamikið þótt ungt
sé að árum og undirritaður
áleit í fyrstu, að hér væri frek-
ar um listhóp (grúppu) að
ræða en félagsstarfsemi og
vonar ennþá að slíkt sé, því að
æskilegt er, að sem flestir hóp-
ar starfi og dafni innan vé-
banda móðurfélagsins. En sýn-
ingar allra aðalmyndlistgreina
víða um land heyra naumast
undir frumkvæði mynd-
höggvara, en er alvarleg ádrepa
um athafnaleysi móðurfélags-
ins f þessum efnum. Þó er það
greinilega til ( dæminu að smá-
listhópar hljóta frekar stuðn-
ing til slíkrar starfsemi en
móðurfélagið, hvernig sem því
er háttað.
Það segir sig sjálft er komið
er inn á vinnustofu Hallsteins,
sem hann deilir með öðrum
félögum sínum, að það er far-
sæl stefna að hagnýta húsnæði
á þennan hátt I stað þess að láta
það grotna niður og listamönn-
um er vel trúandi fyrir því að
ganga vel um og endurbæta
húsnæði á smekklegan hátt.
Hallsteinn hefði aldrei getað
unnið þessar myndir án þess að
þessi skilyrði væru fyrir hendi
og það er gefið mál að þjóð-
félagið hefur miklu tapað með
því að lyfta ekki fyrr undir
slika atorku og hér kemur
fram. Hvað hefði gerzt ef Kjar-
valshús he-fði verið virkjað frá
upphafi?
KORPÚLFS-
STAÐIR
Hallsteinn Sigurðsson er ung-
ur maður um þrítugt, sem
stundaði myndlistarnám með
myndamótun (skúlptúr) sem
aðalnámsgrein í nær áratug
áður en hann kom fyrst fram og
bendir það á óvenjulegan
áhuga og þrautseigju á tímum
Myndllst
eftir BRAGA
ÁSGEIRSSON
er ungt fólk má varla vera að
því að Ijúka byrjunarárum í
skóla fyrr en það stofnar til
sýningahalds. En enginn veru-
legur árangur næst nema að
saman færi þolinmæði, þraut-
seigja og fórnfýsi þegar um
jafn erfitt fag er að ræða og
myndmótunarnám og hér þýðir
ekki að láta nýsitækni vinna
fyrir sig né Ijósmyndavélina
með allri virðingu fyrir þeim
möguleikum sem þar felast á
öðrum sviðum myndlistar. Hall-
steinn stundaði nám sitt rólega
en eftir að þvf lauk hefur hann
tekið þátt í fjölda samsýninga
auk þess sem þetta er þriðja
einkasýhing hans i Reykjavik
og á fáum árum hefur hann
haslað sér völl sem einn þeirra
sem helztar vonir eru bundnar
við á sviði myndmótunar. Lista-
maðurinn er laus við einhæfa
nýjungagirni og fer sér hægt,
vill rannsaka hvert formaf-
brigði i kjölinn áður en
hann hefst handa við ný
verkefni og það er einmitt
styrkur hans. Hallsteinn
er ekki einn af þeim er
vinnur sér hlutina létt og efnið
hefur aldrei leikið i höndum
hans, — hann hefur þvert á
móti haft fremur stirða hönd og
margur kennarinn hefur því
haft vantrú ágetu hans a.m.k. á
fyrstu námsárum hans. Og það
verður að segjast að fyrstu rúm-
taksmyndir þær sem hann
sýndi hér heima voru stirðar í
formi og einatt illa gengið frá
samskeytunum, logsuðan áber-
andi klaufaleg svo að það
runnu á mann tvær grimur. En
það er skemmst frá að segja
varðandi Korpúlfsstaðasýning-
una að Hallsteinn virðist vera á
góðri leið með að yfirvinna
þessa vankanta sína og útimynd
hans „Ferningur" IV (17) er
vafalítið sterkasta mynd í þess-
um flokki mynda, og lista-
maðurinn vinnur hér ótvíræð-
an sigur, sem ástæða er til að
óska honum til hamingju með.
Öll sýningin ber það einnig með
sér, að við erum á góðri leið
með að eignast enn einn at-
hyglisverðan myndhöggvara
með fróðlegt verður að fylgjast
með i framtíðinni. Enn er lang-
ur vegur fyrir höndum til
hinna stóru afreka en með
þeirri þrautseigju sem Hall-
steini er svo eðlisleg er honum
meir en treystandi til áhuga-
verðra landvinninga og til þess
þarf hann að hafa æskileg
vinnuskilyrði og fjármagn en
eins og allir vita þá er það
óhemju kostnaðarfrekt að
leggja út í hin viðameiri verk-
efni. Til eru nútímaverk er-
lendis þar sem eingöngu efnið
og útfærslan hleypur upp í tug-
milljónir.
Að lokum vil ég benda á
nokkrar myndir er vöktu sér-
staka athygli mína við fyrstu
yfirferð en það eru myndirnar
„Svif VIII“ (4), „Fönsun 111“
(8), „Skrið 11“ (11) og „Gólf-
skrið 1“ (15) auk útimyndar-
innar fyrrnefndu. Ég vil hvetja
sem flesta til að leggja leið sina
að Korpúlfsstöðum, bæðj til að
sjá sýningu hins unga og at-
orkusama listamanns og til að
fylgjast með því sem þar fer
fram sem til heilla horfir fyrir
islenzka myndlist.
Bragi Ásgeirsson.