Morgunblaðið - 09.12.1975, Qupperneq 37

Biauðbær
Veitingahús
simar 25090-20490
Auk vinsæla matseðilsins,
þá erum við alltaf með
rétt dagsins, og í dag er
það:
Djúpsteiktur fiskur „Chantilly" eða lamba-
lundir m/belgjabaunum, frönskum kartöfl-
um og kryddsmjöri.
Sé ykkur í Brauðbæ.
Kiddi
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. DESEMBER 1975 ---— 37
VELVAKANDI
3. Vinningur Fiat — 1 27, er fimm manna bíll.
0 Alltof miklir
peningar til
Reglunnar
Henrik Jóhannesson i Sand-
gerði skrifar:
„I tilefni af bréfi Halldórs
Kristjánssonar frá Kirkjubóli frá
15. nóv. langar mig til að biðja
fyrir þessar línur. Þar segir
Halldór það vera blákalda lygi, að
nokkur prósentutala af brenni-
vinssölu renni til Góðtemplara-
reglunnar, en í Visi þann 20.
nóvember viðurkennir hann, að
Áfengis- og töbaksverzlun rikis-
ins leggi fram, lögum samkvæmt,
20 milljónir — ég endurtek 20
milljónir — á ári til að standa
undir áfengisvörnum. Segið svo
að templarar hafi engan ágóða af
vínsölu, sem þeir sjálfir afneita.
Ef þessi peningur frá ÁTVR er
ekki fyrir tóbaks- og áfengissölu,
ja, þá sprettur hann þar, því að
þetta er það helzta, sem stofnunin
selur. Svo vikið sé að Gæzluvistar-
sjóði, — hver sér um hann og til
hvers er hann?
Hvert renna þessir peningar, og
hvað er gert fyrir þá? Hvernig
berjast templarar fyrir áfengis-
sjúka?
Halldór hefur gleymt að upp-
lýsa okkur um það. Nú má ekki
halda, að ég sé á móti Góð-
templarareglunni, siður en svo,
mér finnst bara, að alltof miklu fé
sé veitt til Reglunnar, því að hún
gegnir ekki því hlutverki að fullu,
sem til hefur verið ætlazt.
Ef t.d. drykkjusjúklingur vill
hætta eða minnka drykkju, þá
leitar hann ekki til Góðtemplara-
reglunnar, heldur til Bláa
bandsins eða heimilisins i Mos-
fellssveit sem tekur sliku fólki
opnum örmum, að ég hygg endur-
gjaldslaust.
Væri ekki hyggilegast að láta
helminginn af þessari upphæð
renna til þessa starfs, þvi að þar
eiga slikir sjúklingar athvarf og
aðhlynningu vísa. Annars mundi
ég vilja láta kirkjuna eða rikið
sjálft annast slik vandamál. Þann-
ig mundu sparast 20 milljónir
króna á ári.
Henrik Jóhannesson."
0 Maður er nefndur
Guðmundur Egilsson skrifar:
„Sjónvarpið hefur á undanförn-
um árum sýnt nokkra viðtalsþætti
við ýmsa þjóðkunna menn og kon-
ur. Þættir þessir hafa verið mis-
jafnir að gæðum, en yfirleitt mjög
góðir. Flestir viðmælendur hafa
verið nokkuð við aldur, en svo vel
andiega hressir, að aðdáunarvert
greinilega að ég kæmi ekki auga ð
hann. En ég sé nú alveg
prýðflega, sérstaklega það, sem er
langt I burtu, svo að ég er hér um
bil hundrað prósent viss um að sá
sem þarna var — var Susann
Motander.
Susann — þessi hversdagslega
og óspennandi kvenmaður sem
hafði virzt svo pottþétt og sann-
sögul I fyrstu. Meira að segja hún
hafði þð einhverju að ieyna. Hún
fitlaði óstyrk með fringrum sér
og tautaði:
— Jú, það er alveg rétt. Ég var
þarna. Ég heyrði f Friedeborg og
ég vildi ekki að hún vissi að ég
væri að snuðra f kringum
Sandellshúsið og þess vegna
reyndi ég að fela mig.
Tekla Motander virtist alger-
lega hafa misst málið en Christer
Wijk sagði rólega og vingjarn-
lega:
— Og segið mér þð ungfrú
Motander, hvað voruð þér að gera
á þessum stað ð aðfangadegi?
Susann virtist ðkaflega föl f
svarta kjólnum sfnum, en eyrna-
sneplarnir glóandi rauðir.
— Ég var að fylgjast með
Márten, sagði hún eymdarlega. —
Ég sð að mótorhjólið hans stóð
Vinningar í jólahappdrætti
Krabbameinsfélagsins
Hæ, ég er Kiddi,
kokkur í Brauðbæ
1. Vinningur TOYOTA—CARINA 1600, 4 dyra.
Guðmundur Egilsson."
Ingvar Agnarsson.“
2. Vinningur SIMCA-styrktur fyrir islenzkar aðstæður.
er, enda allir fengizt við
þroskandi störf i þjóðfélaginu eða
orðið fyrir mikilli lífsreynslu.
Eiga stjórnendur sjónvarps mikl-
ar þakkir skildar fyrir slíka fram-
sýni.
Ég held einmitt, að þarna sé
markvert efni og mikið verk að
vinna, en hins vegar er nauðsyn-
legt að hafa hraðann á, svo EIli
kerling verði ekki á undan. Allt
slíkt efni er mjög lærdómsrikt,
þótt það eigi kannski meira erindi
til þeirra, sem komnir eru yfir
miðjan aldur, enda eru þeim per-
sónurnar oft betur kunnar en
þeim yngri.
0 Bóndinn og
fræðimaðurinn
Sunnudagskvöldið 16. nóvem-
ber sýndi sjónvarpið skemmti-
legan þátt. Var þar kominn bónd-
inn og fræðimaðurinn Jón Norð-
mann Jónasson ásamt Magnúsi
Gislasyni á Frostastöðum. Jón
þekkja margir, Reykvíkingar,
enda'fékkst hann við kennslu hér
í fjölda ára. Ég hygg, að margur
hafi hugsað til þeirra ára með
hlýju þegar Jón stóð við kennara-
púltið og sagði sögur, sem hrifu
titla áheyrendur svo mjög, að þær
raáttu helzt engan endi hafa. Jón
yfirgaf borgarlifið að fullu fyrir
um það bil 20 árum og býr nú
einn á Selnesi á Skaga, þar sem
hann helgar sig fræðimennsku og
bústörfum. Jón er nú að skrifa
ævisögu sina. Hygg ég, að margan
fýsi að sjá hvað gamli maðurinn
hefur að segja, enda fjölfróður
mjög.
Ég hef orðið þess var, að slíkir
þættir vekja umtal og þykja hinir
merkustu. Nú vil ég koma þvi á
framfæri við forráóamenn sjón-
varps, að þeir hafi þætti þessa
oftar. Það má vel vera, að misjafn-
lega gangi að fá menn í þáttinn,
en ég held, að með lagni ætti það
að takast.
HÖGNI HREKKVlSI
0 Hver er undirrót
slysa?
Ingvar Agnarsson skrifar:
„Eins og kunnugt er stafa lang-
flest umferðarslys af óaðgæzlu en
i hverju lýsir sér þessi óaðgæzia?
Einkum i þvi að menn verða eins
og frávita um stundarsakir, eða
eins og þeir missi ráð og rænu.
Þar sem umferð er mikil, eins og
sums staðar í Reykjavik, verða
ökumenn að beina athygli sinni
að umferðinni og sínum eigin
ökuháttum. Ef menn gleyma sér
andartak geta af því hlotizt stór-
kostleg slys. Athyglin hverfur,
hugurinn slævist, og ökutækið
rennur áfram eins og stjórnlaust
væri á hvað sem fyrir er.
Mér dettur i hug hvort unnt sé
að Ieita skýringa á þessari andar-
taksslævingu athyglinnar og
vitsins, sem svo mörgum slysum
veldur, og hvort unnt mundi að
ráða þarna bót á.
Samkvæmt kenningu dr. Helga
Pjeturss í Nýalsbókum hans
streyma stöðugt til jarðarinnar
áhrif frá lifsstöðvum annars
staðar i alheimi. Eru áhrif þessi
sum góð og magnandi, en Önnur
ill og afmagnandi, og fer þetta
eftir ástandi og innræti þeirra
mannvera eða mannkynja, sem
áhrifin stafa frá. Og allir verða
fyrir þessum áhrifum að ein-
hverju leyti, þótt ekki viti menn
um þau.
111 og afmagnandi eru þau
áhrif, sem valda slævingu hugans
og athyglinnar þegar mest þarf á
henni að halda. Ég held, að mjög
mundu menn eflast og slysum
fækka ef almennt væri hugsað til
hinna fullkomnari lifstöðva
annars staðar i alheimi.
Muni ekki einmitt sú hugsun og
sá skilningur opna leið til aukinn-
ar lífmögnunar og bættra lifsam-
banda við lengra komna íbúa ann-
arra stjarna? Og mundi ekki sú
aukning orkuaðstreymis leiða til
færri umferðarslysa og draga úr
hvers konar óhöppum öðrum?
11-27
Velvakandi svarar í sima 10-100
kl, 14—15, frá mánudegi til föstu-
dags.