Alþýðublaðið - 18.08.1920, Page 1

€refið út af Alþýðuflokkiium.
1920
Miðvikudaginn 18. ágúst.
187. tölubl.
Bankastj ór agreinin
í Morgunblaðinu.
II kafli (síðari).
Bankastjórnin segir það hrein
og bein ósannindi. að hún hafi
aeitað að „yfirfæra" fé fyrir póst-
sjóð. En liklegast er hentii bezt
að tala sem minst um þetta, því.
það etu óhrakin sannindi, að það
stóð á því í þó nokkra daga, að
fá „yfirfært" fé fyrir póststjórnina,
þó nú sé í bili kornið lag á þetta.
Hafi ekki staðið á því hjá íslands-
banka að „yfiríæra" fé fyrir póst-
stjórnina, skorar Alþbl. á banka-
stjórnina að sanna það með vott-
orðum, en þangað til það verður,
og það mun verða seint, mun um-
sögn Alþbl., sem er eftir upplýs-
'ingum er það fékk á póstmála-
skrifstofunni, standa sem óhrakinn
sannleikur.
Það mun hafa lítil á'hrif á al-
raenning, þó bankastjórnin lýsi því
yfir að hún ?é ekki f vasa hr.
Coplands og félaga hans. Banka-
stjórnin segir: „Inn í bankann hefir
hver peningur verið greiddur af
fyrnefndum kaupmanni [Copland]
og félögum hans, jafnskjótt og
andvirði fisksins hefir verið greitt
á Spáni."
Menn beri þetta nú saman við
o*"ð Bjarna frá Vogi í „skýrslunni",
Þar kemur greinilega í ljós, að það
er svo langt frá því, sem framast
oiá vera, að bankastjórnin hafi
tekið sér nokkur ráð um það,
hvenær selja skyldi fiskinn, því
*þegar henni,« segir Bjarni, »var
lióst, að í óefni nokkurt var kom-
þá hefði eigi verið fært að
g^nga j,art að, sökum hagsmuna
altnennings eða atvinnuvegarins,*
(Takið eftir: ekki sökum hagsmuna
iiskhringsrnannanna, heldur hags
niuna almennings!). Með þessum
orðum, sem Bjarni hefir eftir
bankastjórninni, er fengin full við-
nrkenning fyrir því, að þegar
hankastjórnin hafði séð að í óefni
. var komið, þá hafði hún alveg
gefið frá sér að hafa áhrif á fisk-
söluna, og þar með farið ofan í
vasa Coplands, en áður hafði hún
»ýtt fastlega undir söluna,« að
eigin sögn, samkvæmt orðum
Bjarna.
En hvað sv* um fullyrðingu
bankastjórnarinnar um að »hver
peningur« sem fiskhringurinn hafi
fengið inn á Spáni, hafi jafnótt
runnið inn í bankann? Hvernig
getur bankastjórnin vitað um
»hvern pening,« sem kemur inn
fyrir fiskinn, þar sem hún hefir
engann umráðarétt yfir honum?
Því er fljótsvarað: Hún getur
alls eigi um »hvern pening« vitað,
og staðhæfing bankastjórnarinnar
er staðhæfing út í loftið, annað-
hvort af ófyrirgefanlegri fljótfærni
gerð, eða þá til þess að blekkja
almenning. En þetta lýsir undir
öllum kringumstæðum svo óvönd-
uðum hugsunarhætti, að ófær er
fyrir bankastjórn, sem gerir kröfu
til þess að njóta trausts almenn-
ings.
Þó það skifti engu máli hér,
hvað mikið það var, sem tapaðist
á síldinni, er þó rétt að drepa á
það, til þess að sína enn ger hve
óvönduð bankastjórnin er í hugs-
unarhætti, eða þá hve illa hún er
að sér um atvinnumál Iandsins.
Alþbl. hefir áður talið það vera
6 milj. kr. sem tapaðist (það hafa
margir talið of hátt áætlað), en
bankastjórnin segir 7—p miljónir,
líklegast af því hún heldur að
þetta bæti eitthvað málstað henn-
ar, að hafa lánað nokkrum fáum
fiskkaupmönnum þriðjung af veltu-
fé bankans, með þeim árangri
sem nú er kunnur.
Bankastjórnin þykist ekki kann-
ast við það, að landið hafi beðið
tjón við það, að bankinn hafi sagt
upp lánum hér á árunum, en þeir
sem urðu fyrir stórtjóni af þvf
eru að líkindum ekki búnir að
gleyma því. En bankastjórninní
til minnis má geta þess, að þá
stóð að sumu Ieyti líkt á og nú.
Bankinn hafði lánað einu firma
alt of mikið af veltufé sínu, eins
og bankinn hefir Iánað fiskhringn-
nm alt of mikið nú. Lauk svo
því tfmabili í sögu bankans, sem
hér er um rætt, að útlendi banka-
stjórinn, sem þá var, hröklaðist
úr bankastjórastöðunni, og þykír
mörgum sennilegt að sagan end-
urtaki sig bráðlega að því leyti.
Khöfn 17. ágúst.
Til London berst sá orðrómur,
að allir stjórnmálasendimenn séu
farnir burtu úr Varsjá, nema danskt
og ítalski sendiherrann.
Ennþá vantar tilkynningar um
það, að ráðstefnan í Minsk sé
byrjuð.
Símað er frá Berlín, að Fóllandi
hafi verið úthlutað báðum bökk-
um Weichselfljótsins. Þjóðverjar
mótmæla þessari ráðstöfun.
Sfmað frá Varsjá, að gagná-
hlaup Pólverja í Bugdalnum séu
þeim hagstæð.
Minningar frá »Lnsitanin«.
Merkilegur fundur er nýlega
uppgötvaður í Norður-Ameríku.
Á Delawarafljótinu við Philadelfiu
fanst björgunarhringur merktur
„Lusitania" og var ailmikið af
Ijósu hári fast við hann. „Lusi-
tania* var kafskotia 7. maí 1915
við „Old Head of Kiersale" á
írlandi, en þaðan eru 3000 mflur
til Delawaraárinnar.