Morgunblaðið - 22.08.1976, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. ÁGUST 1976
ÞEGAR SLAGBRANDUR var
staddur á Norðfirði hér á dögun-
um lenti hann fyrir tilviljun á
æfingu hjá hljómsveitinni
AmonRa sem starfað hefur í Nes-
kaupstað og viðar á Austurlandi
frá því í vor. í fyrstu hélt Slag-
brandur að hann hefði dottið inn
á æfingu hjá bandarisku rokk-
hljómsveitinni Chicago, — þrum-
andi ,,brasssándið“ barst að eyr-
um út úr æfingabúðum hljóm-
sveitarinnar enda var verið að
æfa gamalkunnugt Chicago-lag. Á
æfingunni komst Slagbrandur þó
að raun um að AmonRa kann ým-
islegt fleira fyrir sér en Chicago-
rokk og á efnisskránni eru lög
sem flokka má allt frá gömlu
dönsunum og upp í leikandi létta
jasssveiflu. Það vakti og athygli
Slagbrands að hluti hljómsveitar-
innar er vel lesandi á nótur t.tf.
nota blásarar og hljómborðsleik-
ari á stundum skrifaðar útsetn-
ingar við flutning laganna.
Leíkmenn AmonRa eru sjö:
Smári Geirsson (saxófónn, söng-
ur), Örn Óskarsson (trompet, gít-
ar), Guðmundur Eiríksson (söng-
ur, horn), Guðjón Steinþórsson
(gitar), Pétur Hallgrimsson
(trommur), Jón Steinþórsson
(bassi) og Ágúst Þorláksson
(pianó, orgel).
í umræðum um ísl. popptónlist
vilja hljómsveitir úti á lands-
byggðinni oft gleymast en æfing-
in með AmonRa sannfærði Slag-
brand um, — eða öllu heldur
minnti hann á, — að landsbyggð-
armenn geta rokkað líka og það
álveg prýðilega, — a.m.k. verður
ekki annað sagt um þá félaga i
AmonRa.
Arnar: Hef tapað milljón á að vera I spilamennskunni.
Finnur: Ég er ekki I poppinu bara út af peningunum, ég hef áhuga.
Ljósmyndir: RAX.
ARNAR SIGURBJÖRNSSON
hefur verið í fremstu víglínu ís-
lenzka poppsins nánast stanzlaust
í 11—12 ár. Hann lék fyrst í
Strengjum, en siðan lá leið hans í
Toxic, Flowers, Ævintýri, Brim-
kló og nú í Mexíkó. Hann hafði
hljómlistarflutninginn að at-
vinnu, þegar hann var I Flowers,
og einnig um skeið I öðrum hljóm-
sveitum, en nú er hann I hálfu
starfi samhliða spilamennskunni.
Hann er radíóvirki að mennt og
meðeigandi að fyrirtæki á því
sviði ásamt föður sínum og fleir-
um og ræður því sínum tíma
meira sjálfur en ella. Hann hefur
ákveðið viðfangsefni með hönd-
um hjá fyrirtækinu og hagar
vinnutima sinum eftir aðstæðum,
þannig að þetta kemur út sem
hálft starf.
— Af hverju ertu ekki atvinnu-
maður?
Það hefur sennilega dregið úr
mér kjarkinn, að allir eru að
spyrja mig hvort ég fari ekki að
hætta, hvort ég sé ekki orðinn of
gamall fyrir þetta — að vera bitli.
Þetta er lika óstöðug vinna og
hefur dregizt mjög saman siðustu
árin. Þetta hefur staðið I stað síð-
an Toxic voru og hétu, í ein 8—10
ár. En það er kominn annar iðnað-
ur í þetta lika, plötuiðnaðurinn,
og h'ann getur gefið ágætlega af
sér líka, en það er hálfgert happa-
drætti.
— Niður á hverju kemur það
helzt að vera einnig i öðru starfi:
æfingum, lagasmíði, spila-
mennsku á böllum?
Þetta kemur niður á æfingum.
Maður er þreyttur þegar maður
fer að æfa og hefur ekki allan
hugann við efnið. Maður er tvi-
skiptur. Ég er ekki viss um laga-
smíðina — andinn getur alveg
eins komið yfir mann í vinnunni
eins og annars staðar. Vinnan
hindrar hins vegar að við getum
tekið öllum tilboðum um spila-
mennsku. Stundum eru vega-
lengdir of miklar til að við getum
ferðazt á þeim tíma sem við höf-
um, og það getur lika verið vegna
vissra timabila I vinnunni, þegar
mikið er að gera. Það er mest að
gera á vissum tíma og þá verður
maður að vinna.
— Kemur poppið niður á vinn-
unni?
Já. Vinnuveitendur eru mjög
óhressir yfir því að hafa menn i
þessu líka. Léleg mæting er við-
loðandi þessa grein. Svo hefur
lika myndazt bil — yngri kynslóð-
in er með tónlist sem sú eldri
skilur ekki. Þeim finnst þetta
vera jukk, tóm vitleysa. — Meðan
ég var í Strengjum fór ég með
kunningja minn, sem langaði að
læna útvarpsvirkjun, og við töluð-
um við vinnuveitanda. Kunningi
minn bað hann um ráðningu, en
fékk bara skítkast og fór hálfgrát-
andi út. Hann var nefilega i bítla-
skóm og bítlajakka og var bitli.
Þetta var nýtt og vinnuveitandinn
hélt að þetta gæti jafnvel fælt
viðskiptavini frá. — Þessi kunn-
ingi minn fór aldrei aftur að
reyna að útvega sér vinnu I grein-
inni.
— Hvort seturðu ofar, tónlist-
ina eða vinnuna?
Tónlistina. Ég er annars með-
eigandi I fyrirtækinu og raéð mér
meira sjálfur. En menn vilja yfir-
leitt setja tónlistina ofar og það
verður voðalegur barningur og
erfitt að fá vinnu sem hentar.
— Hverig er hagað æfingum
hjá ykkur?
Við tökum eitt kvöld í að velja
viss lög, sem menn kynna sér síð-
an heima og eru tilbúnir með sinn
þátt á æfingunum sem eru tvö
kvöld i viku. Svo koma fríhelgar,
páskar, jól og sumarfrí og þá er
unnið að þessu allan daginn. Það
koma líka alltaf í þetta vikur sem
við verðum hreinlega að taka fri
frá allri vinnu, því að þá eru
upptökur, plötur, sjónvarp og
slíkt.
— Þannig að þú vinnur meira
en 40 stunda vinnuviku I heild?
Já, þetta er miklu meira. Það
fara hiklaust 10 tímar í spila-
mennskuna á laugardögum, 7—8
tímar á föstudögum og svo
kannski 5 tímar ef við spilum
þriðja kvöldið. Svo æfum við tvö
kvöld frá 5 til 10 og svo fara 5—10
tímar i heimavinnu og annað.
Þetta eru meira en 40 tíiriar,
þannig að það verður alveg tvö-
falt starf hjá þeim sem vinna
fulla vinnu annars staðar og hjá
mér eru þetta 60—70 stundir.
— Eru launin þá ekki góð?
Nei. ég get sagt þér, að ég var
með 1400 þúsund krónur í tekjur
á síðasta ári sem eru alveg skfta-
laun fyrir alla þessa viknnu. Og
allt er gefið upp til skatts nú
orðið, engin skattsvik. Skattalög-
reglan hefur alveg hundelt okkur
og menn hafa verið nappaðir fyrir
óframtalin spilerislaun alveg aft-
ur til ársins 1966 eða 7.
— Borgarðu þá kannski með
þér I starfinu?
Já, ég gæti haft miklu meira
upp úr mér í radíóvirkjuninni. Ég
veit um mann sem hafði 2!4
milljón í árstekjur i radíóvirkjun
á siðasta ári að vísu með mikilli
vinnu. En þannig séð hef ég tapað
milljón á þvi að vera í spila-
mennskunni.
FINNUR JÓHANNSSON er
söngvari hljómsveitarinnar
Cabaret. Þótt hljómsveitin sé rétt
nýbúin að ná eins árs aldri, hefur
hún getið sér gott orð fyrir tón-
listarflutning sinn og átt vel-
gengni að fagna. Finnur hafði
verið í „bflskúrabransanum"
svonefnda í nokkur ár, áður en
hann gekk I Cabaret, en það nafn
er dregið af bílskúrunum sem
fjölmargar smáhljómsveitir æfa í
mánuðum saman án þess að kom-
ast nokkru sinni almennilega í
sviðsljósið. Finnur starfar í fyrir-
tæki föður sins samhliða hljóm-
listarflutningnum og hefur því
meira svigrúm til að taka sér frí
en flestir aðrir.
— Hve mikið vinnurðu með
hljómlistarflutningnum?
Ég hef mjög frjálsar hendur og
get hagað vinnutfmanum að eigin
ósk. En það má þó segja að ég sé I
fullu starfi. Við æfum á kvöldin,
en ef við erum að æfa fyrir eitt-
hvað sérstakt, þá fæ ég frí hluta
úr degi.