Morgunblaðið - 15.02.1977, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. FEBRÚAR 1977
33
^ .
Jakob 0. Péturs-
son — Minningarorð
Jakob Ó. Pétursson reis árla úr
rekkju sunnudaginn 6. febrúar og
settist við skriftir svo sem vandi
hans var. í stofunni átti hann skot
eða horn þar sem hann undi
lengstum. -Ótrúlega mikill fróð-
leikur er þar í hirzlum, persónu-
legur fyrir Jakob og hans nán-
ustu, og svo fjölmargt af þjóðlegri
rót og ber visnasafnið þar hæst. í
þessum fórum er fólginn hluti af
Jakob sjálfum, hirðusemi hans og
virðing fyrir mörgu smálegu sem
hinu er stærra er i sniðum. Þessu
hafði hann haldið til haga um
áratugi og hlakkaði nú til að
vinna úr því og rifja það upp,
þegar ekki yrði lengur rúm fyrir
hann á hinum almenna vinnu-
markaði. Hann átti eftir fimm
vikur i sjötugt þennan sunnudag
er hann veiktist svo snögglega
undir hádegi að hann var allur á
dagmálum næsta morgun. Þá
Maðurinn minn
ÓSKAR KR. SIGURÐSSON.
bifreiSastjóri
Kirkjuvegi 6.
Hafnarfirði,
lézt á St. Jósepsspitalanum Hafnarfirði þann 12. febrúars.l
Una Nikulásdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn
GUÐMUNDUR ÁRMANN INGIMUNDARSON
Efstasundi 84
lézt þann 11 febrúar.
Helga Glsladóttir.
Jarðarför móður okkar
KRISTÍNAR SIGURÐARDÓTTUR
Suðurgötu 72, Akranesi.
fer fram frá Akraneskirkju miðvikudaginn 16 febrúar kl 2 e.h Blóm
og kransar eru vinsamlega afþökkuð, en þeir sem vilja minnast hennar
er bent á Sjúkrahús Akraness.
Börnin
Útför
t
GÍSLA SÖLVASONAR
Laufvangi 18,
sem lést að Sólvangi 9 febrúar, fer fram miðvikudaginn 1 6. febrúar frá
Hafnarfjarðarkirkju kl 2 e.h.
Vandamenn.
Jarðarför
ELÍNAR SIGURÐARDÓTTUR
fri ÍsafirSi.
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 1 6. febrúar kl 1.30 e.h.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð. en þeim sem vildu minnast hinnar
látnu, er bent á Elli- og hjúkrunarheimilið Grund
Jóhanna Kristjánsdóttir, Sigurður Jóhannsson,
SigrlSur Kristjánsdóttir, Dagbjartur Majasson,
Kristjana Kristjánsdóttir, Vilhjálmur Vilhjálmsson Black,
Kristján Jóhannsson, Ellsabet Stefánsdóttir.
Elln Jóhannsdóttir, Guðjón GuSmundsson
og aðrir vandamenn
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinsemd við andlát og
jarðarför eiginmanns mins, föður okkar tengdaföður og afa
HANNESARGUÐJÓNSSONAR
SuSurgötu 23, Akranesi
Þorsteina GuSjónsdóttir
Ingiberg J. Hannesson, Helga Steinarsdóttir,
Páll Hannesson, Marta Guðlaugsdóttir,
Hanslna Hannesdóttir, Guðmundur Sigurjónsson,
Anna Hannesdóttir, Jen Magnússon.
Ásta Jósepsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
fSf ! ) I l:?l ,
hneig að velli Islendingur, lftillát-
ur fyrir sig og sjálfs sín hag en
stórlátur fyrir land sitt og þjóð.
Eg kynntist Jakob Ö. 1963, er ég
var kvaddur norður til að létta
undir með útgáfu tslendings síð-
ustu vikurnar fyrir kosningar þar
sem nauðsynlegt þótti að hafa
hana örari og viðameiri. Næstu ár
unnum við Jakob Ó. mikið saman.
Þessi tími var mér lærdómsríkur,
— einkum síðar meir, — en ég
veit á hinn böginn að oft reyndi á
þolrif Jakobs Ó. i þessari sam-
vinnu þótt hann léti á litlu bera.
Tildursleysi og hófleg íhalds-
semi einkenndu blaðamennsku
Jakobs Ó. Hann var vandur að
heimildum og taldi blað sitt eiga
að gefa lesendum sínum helztu
tíðindi líðandi stundar í hnot-
skurn svo sem Annálar hans og
Ur heimahögum bera glöggt vitni.
Hann var mikill íslenzkumaður og
beitti blaði sínu til málvöndunar
með þáttum um islenzkt mál sem
hann hélt áfram að skrifa lengi
eftir að hann lét af ritstjórn. Stíll
hans var lipur og tilgerðarlaus; í
svörum var hann ýmist hnittinn
eða alvörugefinn eða hvass, ef
honum þótti efni til standa. Hann
var aldrei vændur um að fara
rangt með staðreyndir. Skilning-
ur hans á aðalatriðum var óvenju
glöggur og virðing hans fyrir
manngildi og mannfrelsi djúp.
Hann var margfróður um per-
sónusögu samtiðarmanna. Hygg
ég að skrif hans um fjölmarga
bæjarbúa og Eyfirðinga muni
ekki þykja ómerkur þáttur í
blaðamennsku hans. Vísnabálk-
inn ber þó hæst og mun hann
vafalaust hafa verið mesta fram-
lag Jakobs Ó. til íslenzkrar blaða-
mennsku og raunar einstakur í
sinni röð. Þann skamma tíma sem
ég hafði ritstjórn íslendings á
hendi minnist ég þess að Matthías
Johannessen ritstjóri kom einu
sinni til min og sagði upp úr
þurru: Það er eitt sem ég öfunda
þig af, Halldór, og það er Vísna-
bálkurinn. — Vísan lá Jakob Ó.
jafnan létt á tungu og gerði hann
ýmist að spreyta sig á orðaleikj-
um, kasta fram gamansamri stöku
eða slá á alvarlegri strengi. Ég
hygg að hann hafi aldrei dreymt
skáldadrauma. Fyrir honum var
lausavísan þjóðleg íþrótt, menn-
ingararfur, sem okkur ber að
sýna ræktarsemi til þess að hann
megi varðveitast frá kynslóð til
kynslóðar.
Jakob Ó. Pétursson var ekki
mikill að vallarsýn en samsvaraði
sér vel og bar sterka persónu.
Hann var lítillátur i eðli sínu en
ef honum þótti við þurfa kvaddi
hann sér hljóðs á málþingi og var
ræða hans þá jafnan röggsamleg
og rökföst. Meðal vina lék hann á
als oddi, fór með gamanmál en
aldrei heyrði ég hann meinyrtan.
Til þess var tekið af samstarfs-
mönnum hans fyrr og síðar hví-
likur geðprýðismaður hann var og
reiðumaður, ósérhlífinn og sam-
vinnufús. Við engan mann var
honum illa.
Nú, þegar Jakob Ó. Pétursson
er kvaddur, er mér efst i huga
hversu hæglátar hann var i öllu
dagfari, margfróður og greiða-
samur. Hann var einn af virtustu
og vinsælustu borgurum Akur-
eyrar og setti svip á bæjarlífið um
áratuga skeið. Ég átti honum per-
sónulega marga skuld að gjalda
+
HÚNBOGI HAFLIÐASON
frá HjilmsstöSum
lézt að Elliheimilinu Grund laug-
ardaginn 12 febrúar. Útför hans
verður gerð frá Fossvogskirkju
föstudaginn 18 febrúar kl 15
Vandamenn.
og minnist vinafunda með þeim
hjónum, Margréti og honum.
Heimili þeirra stóð opið og þar
andaði hlýju.
Við Kristrún sendum Margréti
og nánustu ættingjum samúðar-
kveðjur nú í þeirra þungu raun.
Halldór Blöndal.
Mánudagsmorguninn 7. febr. sl.
barst mér fregnin um andlát vin-
ar míns, Jakobs Ó. Péturssonar á
Akureyri. Hún kom mér á óvart,
þar sem ég vissi ekki betur en að
hann væri við beztu heilsu. Hann
hefði náð sjötugsaldri í marz-
mánuði næst komandi. Þegar
samtíðarmennirnir hverfa af
sjónarsviðinu hrannast upp minn-
ingarnar og við söknum þeirra.
Við J : kob áttum i mörg ár sam-
leið á Akureyri, er hann lengst af
ritstýrði vikublaðinu Islendingi
og var jafnframt einn af far-
sælustu forustumönnum Sjálf-
stæðisflokksins i bænum. Enginn
var svikinn af vináttu Jakobs Ó.
Péturssonar, og var ég einn hinna
mörgu, sem nutu hennar í ríkum
mæli. Við áttum margt sameigin-
legt. Skammt er milli Hranastaða
og Hrafnagils — og oft ræddum
F. 25. 6. 1904
D. 5. 2. 1977
Nú opnar fangið fóstran góða
og faðmar þreytta barnið sitt;
hún býr þar hlýtt um brjóstið móða
og blessar lokað augað þitt.
Hún veit, hve bjartur bjarminn var,
þótt brosin glöðu sofi þar.
Þorst. Erlingsson
I dag kveðjum við ömmu. Á
svona stundu á maður ekki mörg
orð. Það er svo margt sem maður
vildi þakka henni fyrir. Hand-
leiðslu á fyrstu árum og góð ráð
er fram 1 sótti. Við systkinin og
hin barnabörnin áttum þeirrar
gæfu að fagna að fá að búa heima
hjá afa og ömmu í bernsku og ég
reyndar fram á fullorðinsár. Þvi
gleymum við aldrei. Þar var
gaman og gott að vera. Ég er viss
um að eins falleg og skemmtileg
jól eins og við áttum saman að
Hæðargarði 10 eigum við ekki
eftir að lifa. Þá voru öll barna-
börnin og barnabarnabörnin, þau
er þá voru fædd, samankomin hjá
+
Móðir mín
ÁSTA JÚLÍUSDÓTTIR
lést 2 febrúar 19 77 Útförin
hefur farið fram.
Fyrir hönd vandamanna
Ingvi Sveinsson
við um fólkið, sem bjó og enn býr
i grösugum sveitum Eyjafjarðar.
Þá örlaði fljótt á bóndanum og
skáldinu hjá vini minum. Þá
sjaldan hann tók sér orlof á
sumrin var hann oft við heyskap á
Hranastöðum.
I stjórnmálabaráttunni var
Jakob ákveðinn, en vildi fara að
öllu með gát. Hann var ekki henti-
stefnumaður, vildi brjóta hvert
mál til mergjar. Hann leit jafnan
á tillögur andstæðinganna með
sanngirni og óskaði að fylgja þvi
einu, sem sannast reyndist. Á
löngum ritstjóraferli forðaðist
hann áreitni, en gerðist þung-
höggur, er á hann var ráðizt.'
Stundum svaraði hann með góð-
látlegu grini, sem hitti betur i
mark en ádeilur, sem stjórn-
málamönnum er að vonum tamt
að gripa til.
Það fór ekki fram hjá neinum,
að Jakob Ó. Pétursson væri
óvenju fjölhæfur maður. Hann
var skáld gott og mjög vel að sér í
íslenzkum bókmenntum. Hann
viðaði að sér margvislegum fróð-
leik, sérstaklega vísum. Hann var
fljótur að skrifa blaðagreinar, en
var mjög vandlátur á málfar.
Nákvæmni og samvizkusemi
Jakobs Ó. Péturssonar var við-
brugðið. Ég var lengi i útgáfu-
stjórn „Islendings", og er mér
sérstaklega minnisstætt, hvernig
ritstjórinn gekk frá reikningum
blaðsins. Gerð var grein fyrir hin-
um smæstu útgjaldaliðum og allar
tekjur raktar. I öðrum störfum
hafði Jakob sama háttinn, og
aldrei tók hann að sér verkefni
nema gera þvi góð skil og það
fljótt. Jakob Ó. Pétursson var,
eins og hann átti ætt til, frekar
hlédrægur, en meðal góðra vina
lét hann til sín taka og hafði þá
oft sögur og smellnar visur á
hraðbergi.
Jakob Ó. Petursson fæddist á
Hranastöðum í Hrafnagilshreppi
þann 13. marz árið 1907. Hann var
sonur merkishjónanna Péturs
bónda þar og oddvita Ólafssonar,
Framhald á bls. 32
afa og ömmu og þá var amma
ánægð. Þá voru alltaf ömmu-jól.
En nú er amma farin og við
höldum engin jól saman aftur,
allavega ekki hér á jörð. En amma
lifði í þeirri vissu að við mundum
öll hittast aftur í fyllingu timans
og þá komum við öll saman á
jólum aftur. Og þá verður amma
glöð. Ég þakka ömmu fyrir allt og
allt. Hún var góð amma.
GM
S. Helgason hf. STEINIOJA
thholtl 4 Slmar 24477 og 14254
+
Útför föður okkar, tengdaföður og afa,
FRIÐBJÖRNS ÞORSTEINSSONAR.
Vlk,
Fáskrúðsfirði.
sem lést 8. febrúar s.l . fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 1 6
febrúar kl 3
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Sesselja Björns-
dóttir — Minning
k l l<» n * “í/.u'
r í i í i > i j * \ y <
m j 3 :i2i í